جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پرسش درباره جایگاه دین در جامعه دمکراتیک به طور مستقیم به نوع کثرت گرایی مورد نظر ما مربوط می شود. با فرض اینکه تنشهای درون اجتماعی، مشخصه جامعه دمکراتیک است، به نظر می رسد تردیدی وجود ندارد که باید جایگاهی برای دین و افراد دیندار در آن فراهم باشد. اتخاذ دیدگاهی مناسب در باب کثرت گرایی برای جامعه دمکراتیک حیاتی است. دست کم دو روایت در خصوص کثرت گرایی مطرح است: قیاس ناپذیر یا رادیکال و قیاس پذیر یا ملایم. در این مقاله استدلال شده است که تبیین قیاس ناپذیر در باب کثرت گرایی هم از حیث نظری (مانند ناممکن بودن نقد بیروتی) و هم از حیث عملی (مانند جایگزینی متقاعد کنندگی با زور) با مشکلات جدی مواجه است. رورتی از کثرت گرایی قیاس پذیر جانبداری می کند البته بر اساس قراردادهای عملی یا مهارتهایی از نوع "دانش مهارتی" بدون فرض هر گونه فراروایت یا راهنمای ترجمان میان آموزه ها یا دیدگاههای رقیب. اما در مقاله حاضر، هماهنگ با نظر دیویدسون اظهار شده است که نوعی ترجمان میان دیدگاههای رقیب، اجتناب ناپذیر است. به علاوه، بر این نکته نیز استدلال شده است که کثرت گرایی قیاس پذیر را نمی توان تنها به مهارتهایی از نوع دانش مهارتی محدود کرد بلکه به نوعی از بصیرتهای نظری نیز نیاز است. این دیدگاه از کثرت گرایی نه تنها باب گفتگو را باز می کند، بلکه مبنایی برای رفع تفاوتها یا تعارضهای تصنعی میان دیدگاههای رقیب را نیز فراهم می آورد. البته تفاوتهای واقعی می تواند باقی بماند و باید در مورد آنها تساهل ورزید.

هدف از پژوهش حاضر ارایه تحلیلی از ساخت کنایی دو جزیی در نمونه های منتخب از حوزه زبانی آسیا است که بر این اساس از میان تمامی زبانهای متعلق بدین حوزه، زبانهای هندی/ اردو (از شاخه زبانهای هندی) و پشتو و بلوچی (از شاخه زبانهای ایرانی) مورد پژوهش واقع شده اند. شمار محدود زبانهای هندی - ایرانی مورد بررسی، ضمن در برگیری گوناگونی موجود در حوزه زبانی، امکان دسترسی به اهداف و تعمیمهای مورد بررسی در پژوهش را نیز فراهم می آورد. زبانهای مورد وصف، به عنوان نظامهای کنایی دو جزیی، جملگی، انسجامی آشکار را نسبت به پیش بینی سیلورستین (1976) در نمایش سلسله مراتب گروههای اسمی و نشان گذاری رابطه ای متجلی می سازند.تحلیل به انجام رسیده تصویرگر مجموعه ای از فرایندهای مرتبط در نمونه زبانی است که انگاره های حالت نمایی، گوناگونیهای بینازبانی متظاهر در نقشهای دستوری مفعولی و عامل و نیز انگاره های مطابقه زبانی را متبلور می سازند.در ارایه مباحث مطرح، نخست انگاره های حالت نمایی و گستره تنوعات موجود و در آن در نمونه منتخب مورد تحلیل واقع شده است. به دنبال آن، تفکیکهای رده شناختی، ضمن دلالت بر انواع تنوعات حالت نمایی، گوناگونیهای بینازبانی موثر بر مفعول و نیز عامل را مورد بحث و بررسی واقع می دارد که در قالب دو راهبرد نشان داری زبانی، تجلی ساختواژی تافته که عبارتند از: الف- حالت نمایی افتراقی در نظام اسمی که مشتمل است بر فاعل نمایی افتراقی و مفعول نمایی افتراقی، ب- مطابقه نشان دار در نظام فعلی. پژوهش حاضر ضمن توجه به نیاز اساسی موجود به تحقیقاتی بنیادین بر مجموعه ای مرتبط از زبانهای کنایی ساختواژی، به ارایه طبقه بندی متقاطع از زبانهای مورد بررسی پرداخته و نتایج سودمند حاصل از آن در ارایه تعمیمهای ساخت کنایی را مورد تاکید واقع شده است.

در بستر فلسفه تطبیقی و بینا فرهنگی نوع مواجه یک فیلسوف با فیلسوف دیگر مساله بسیار مبنایی است. با توجه به این نکته مواجه خاص فارابی دو همپرسه افلاطون به نام منون و گورگیاس بررسی می شود. مواجه او در قالب اصطلاح و عنوان خوانش دیالکتیکی و هرمنوتیکی قابل طرح است. در این عبارت هرمنوتیکی اشاره به آن دارد که بین فارابی و متون منون و گورگیاس و نیز در درون این دو متن سطوح، لایه ها و واسطه های متعدد و متفاوتی وجود دارد؛ دیالکتیکی بدین معنا است که خوانش وی به صورت سوال و جوابهای مفید و مختصر است و در نهایت، خوانش یعنی ساختن معنا با عنایت به متن و زمینه.ویژگیهای خوانش هرمنوتیکی و دیالکتیکی فارابی از منون و گورگیاس عبارت است از: وی این دو همپرسه را بر اساس مضمون یا موضوع آنها بمثابه دو بخش یا سطح در کل فلسفه افلاطون خلاصه می کند، از این رو برای فهم  این دو همپرسه باید آنها را در بستری وسیعتر قرار داد که در آن این دو با کل و نیز همپرسه های قبل و بعد از خود ارتباط دارند. علاوه بر آن، گورگیاس در ارتباط با یا در مجموعه ای از همپرسه ها قرار دارد که در مجموع شبکه ای را در پیوند با منون برقرار می سازند. بر اساس روایت فارابی فلسفه افلاطون با پژوهش در باب کمال انسان به عنوان اولین سطح در همپرسه الکیبیادس اول شروع می شود. برای این کمال به شناخت نیاز است که همپرسه تئاتتوس به صورت مضمونی به این سطح دوم می پردازد. وی پس از آن متوجه پژوهش در باب سعادت در همپرسه فیلبوس و چگونگی شناخت آن در پروتاگوراس می شود. همچنین، افلاطون در خصوص کیفیت و چگونگی کسب این دانش خاص در همپرسه منون به جستجو می پردازد. بنا به گفته فارابی در منون (به معنای ثابت) به عنوان سطح پنجم فلسفه افلاطون وی به دنبال این مهم است که آیا کسب این دانش میسر می باشد و در صورت مثبت بودن با چه روشی این کار باید انجام شود. در این راستا، افلاطون مورد روایت فارابی این چنین شناختی را از طریق صناعت/ تخنه ممکن می داند. از این رو قدم بعد جستجو و یافتن این قبیل صناعات معروف در میان شهروندان شهرهای مختلف است. بنا به گفته فارابی صناعات مذکور برای افلاطون شش تا است که با قیاس کلامی در همپرسه اوتیفرون شروع و با مقوله زبان، شعر، خطابه، سفسطه ادامه یافته و به صنعت دیالکتیک در همپرسه پارمندیس پایان می پذیرد. بنا بر روایت فارابی گورگیاس (به معنای خدمت) پس از همپرسه ایوان در باب شعر و قبل از سوفیست درباره سفسطه قرار دارد. در این متن افلاطون در پی این دو مساله است که آیا این صنعت به ما شناخت یا صرفا روش داده و چه میزان از این صنعت شناخت است.

تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط بین پارامترهای بارندگی و عامل فرسایندگی معرفی شده توسط ویشمایر و اسمیت انجام شده است. در این روش ابتدا انرﮊی جنبشی هر رگبار محاسبه و سپس میزان فرسایندگی آن با دخالت عامل حداکثر شدت 30 دقیقه ای باران به دست می آید. بنابراین 3 ایستگاه هواشناسی در استان خوزستان و یک ایستگاه در هر یک از استانهای بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد انتخاب گردیده و گرافهای باران نگار آنها در یک دوره مشترک آماری 13 ساله تحلیل گردید. برای هر هایتوگراف، مقادیر فرسایندگی بارش در مقاطع زمانی ماهیانه، فصلی و سالیانه محاسبه شده و همزمان پارامترهای بارندگی استخراج گردید. در ادامه ضمن بررسی تغییرات زمانی و مکانی فرسایندگی، رابطه بین خصوصیات مختلف بارندگی و فرسایندگی باران در مقاطع زمانی یاد شده به کمک آنالیز رگرسیونی بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که ماههای فوریه تا مارس و فصل زمستان در اولویت اول از نظر خطر فرسایندگی قرار دارند. بررسی تغییرات مکانی فرسایندگی در عرصه مورد مطالعه نشان داد که ایستگاههای دزفول و رامهرمز دارای حداکثر میزان خطر فرسایندگی می باشند. فرسایندگی متوسط سالیانه برای استان خوزستان 28.07 تن متر بر هکتار ساعت محاسبه شد. نتایج آنالیز رگرسیونی موید ارتباط بالای فرسایندگی با مقدار و حداکثر شدت 30 دقیقه ای باران بود. در نهایت مدل فرسایندگی بارش بر اساس میانگین مقادیر باران برای منطقه محاسبه گردید.

امروزه مباحثی در خصوص به رسمیت شناختن گوناگونی فرهنگی پرسش بنیادینی را در نظریه سیاسی مطرح کرده است. فرایندهای تصمیم گیری سیاسی باید بر چه بنیانی استوار شوند تا بتوانند با تفاوتهای فرهنگی، به عنوان خصلت ماندگار اجتماعات معاصر، سازگار باشند؟هدف این مقاله ارزشیابی کاربرد گفتگو در این فرایندهاست. بخش نخست این مقاله به بحث درباره ماهیت و منشا گوناگونی فرهنگی اختصاص دارد. اینکه گوناگونی فرهنگی چگونه به پیدایش مسایلی در خصوص نظریه سیاسی منجر می شود، حایز اهمیت است که در بخش دوم مقاله مورد بررسی قرار می گیرد. بخش سوم معطوف به ارزیابی راههایی است که در آن گفتگو می تواند به عنوان وسیله ای برای این هدف به خدمت گرفته شود. در این بخش، بویژه بحث جالب توجه برندا دروین و دیوید جی. شافر مطرح خواهد شد که هدف آن انتقال مفهوم گفتگو، به عنوان یک رشته از مشارکت کنندگان به فرایندهاست. در بخش نتیجه گیری بعضی از نتایج حاصله مورد بررسی قرار می گیرد.

مشارکت فرایندی است که افراد دخیل در آن به صورتی فعال، آگاه، آزاد و مسوول، برای رسیدن به هدفی مشترک تلاش می کنند. مشارکت زنان به عنوان یکی از اصول تحقق توسعه، از زوایای مختلف قابل بررسی است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی موثر بر مشارکت اجتماعی زنان روستایی در فراگرد توسعه است.نظریه های اندیشمندان حوزه نوسازی و همچنین نظریات فمینیستی، خصوصا آرای فمینیستهای لیبرال، پایه نظری این بررسی است. صاحب نظران نوسازی با در نظر گرفتن مشارکت به عنوان یکی از ملزومات اساسی نوسازی، متغیرهای روان شناختی و ادراکی را در میزان مشارکت موثر می دانند. این گروه ویژگیهای درونی نظیر اعتماد به نفس، نوع نگرش زنان به خود، انگیزه موفقیت، حس همکاری و ... را در تحقق مشارکت دخیل می دانند. این در حالی است که فمنیستهای لیبرال بر عوامل بیرونی و زمینه های ساختاری و اجتماعی مشارکت تاکید دارند. به این معنی که ایجاد زمینه های ساختاری مشارکت در گرو وجود فرهنگ مشارکت است. یعنی اگر شرایط ساختاری مناسبی فراهم باشد، به ویژگیها و متغیرهای درونی مشارکت می انجامد.این پژوهش به روش مصاحبه (در فاصله ماههای مهر تا اردیبهشت سال 1382) در یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی انجام شده و نتایج مصاحبه های به عمل آمده از 155 زن این روستا که بین سنین 15 تا 60 سال قرار داشتند مورد تحلیل قرار گرفته است. میانگین مشارکت اجتماعی زنان روستایی بر اساس این تحقیق، سطح پایینی را نشان می دهد و تنها 4 درصد پاسخگویان، مشارکت اجتماعی بالایی داشته اند. مشارکت این تعداد عمدتا به صورت مشارکتهای سنتی و مذهبی، مشارکت در مراسم مولودی، هیاتهای مذهبی و خانه بهداشت بوده و در واقع نوعی مشارکت منفعلانه است. از سوی دیگر بر اساس تحلیلهای آماری انجام شده، وجود رابطه بین مشارکت اجتماعی زنان روستایی با متغیرهای نگرش زنان نسبت به خود (عوامل درونی)، سن، تحصیلات (عوامل زمینه ای) میزان دسترسی آنها به مراکز شهری و همچنین وسایل ارتباط جمعی (عوامل ساختاری) تایید شد.