جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مدیریت استرس شناختی - رفتاری، آموزش خوش بینی و درمان طبی بر علائم روانشناختی، جسمانی و شاخص های ایمنی شناختی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو بود. به این منظور 30 نفر از بیماران زن مبتلا به کولیت اولسراتیو به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در 3 گروه مدیریت استرس شناختی - رفتاری، آموزش خوش بینی و درمان طبی گمارده شدند. هر سه گروه به مقیاس بیمارستانی اضطراب، افسردگی و شاخص فعالیت بیماری کولیت پاسخ دادند و نمونه خونی از آنان جمع آوری شد. سپس دو گروه آزمایشی در 9 جلسه مداخله گروهی مدیریت استرس شناختی - رفتاری و آموزش خوش بینی شرکت کردند و پس از آن هر 3 گروه مجددا به مقیاس ها پاسخ داده و نمونه خونی از آنان جمع آوری شد، این کار در پیگیری 6 ماهه نیز تکرار گردید. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی هر دو شیوه مداخله بر افسردگی، اضطراب، کورتیزول و TNFa، و عدم اثربخشی مداخلات بر علائم جسمانی، IL6o و IL4 بود. در مجموع می توان اظهار داشت که مداخلات روانشناختی از جمله؛ مدیریت استرس و آموزش خوش بینی می تواند در بهبود علائم روانشناختی و تنظیم عملکرد ایمنی بیماری کولیت اولسراتیو و درمان جامع این بیماران سودمند باشد.

هدف این پژوهش بررسی مشکلات هیجانی و سبک های مقابله کودکان مبتلا به لوکمیای لمفوبلاستیک حاد و مقایسه آن با کودکان سالم بود. به این منظور، 55 کودک بستری در بخش خون و سرطان بیمارستان کودکان مفید و 45 کودک سالم مراجعه کننده برای انجام واکسن، در پژوهش شرکت کردند. شرکت کننده های بیمار و سالم از نظر آزمون تحلیل نقاشی کودکان در بیمارستان و نشانگرهای هیجانی کوپیتس در ترسیم صحنه تزریق، با هم مقایسه شدند. نتایج تفاوت معناداری بین کودکان مبتلا به سرطان و کودکان سالم از نظر تمام زیرمقیاس های آزمون تحلیل نقاشی کودکان در بیمارستان نشان داد. همچنین، شرکت کنندگان دو گروه از نظر نشانگرهای هیجانی کوپیتس با یکدیگر مقایسه شدند. تفاوت دو گروه در استفاده از رنگ سیاه برای رنگ آمیزی، کوچک کشیدن خود، سایه دار کردن صورت، بدن، دست و غیر معمول بودن تصاویر معنادار بود. بر اساس یافته ها، کودکان مبتلا به لوسمی بیشتر از راهبردهای اجتنابی استفاده کردند، در حالی که کودکان سالم روش مقابله رویارویی را به کار بردند. همچنین بر اساس نشانگرهای هیجانی کوپیتس، کودکان مبتلا به لوسمی مشکلات هیجانی بیشتری نشان دادند. این یافته ها به مداخله های بالینی برای کودکان مبتلا به سرطان کمک می کند.

این پژوهش با هدف پیش بینی اختلال خودبیمارانگاری بر اساس صفات شخصیتی انجام شده است. به این منظور تعداد 234 نفر از افراد مراجعه کننده به خانه های سلامت شهرداری تهران، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، دو پرسشنامه خودبیمارانگاری اهواز و پرسشنامه شخصیتی NEO فرم کوتاه بود. نتایج همبستگی نشان داد که خودبیمارانگاری با روان رنجورخویی دارای همبستگی مثبت، و با سازگاری و برون گرایی دارای همبستگی منفی می باشد؛ همچنین این متغیر با دو صفت وجدانی بودن و انعطاف پذیری، هیچ گونه ارتباط معناداری نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در حالت کلی، صفات شخصیتی قادر به پیش بینی خودبیمارانگاری می باشند، که در این بین فقط سهم دو صفت روان رنجورخویی و سازگاری در پیش بینی خودبیمارانگاری معنادار است.

هدف این پژوهش ارائه یک مدل علی جهت تبیین امیدواری با استفاده از مدل سازی معادله ساختاری در نمونه ای از دانشجویان ایرانی بود. به همین منظور نمونه ای 379 نفری از دانشجویان دانشگاه های شهر همدان به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های امیدواری سیمسون، مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران، مقیاس سبک های دلبستگی بزرگسالان، مقیاس چندوجهی حمایت اجتماعی ادراک شده، شاخص ارزشمندی زندگی (معناداری زندگی) و پرسشنامه جهت گیری هدف پاسخ دادند. ابزار قبل از برازش مدل اصلی از نظر ویژگی های روان سنجی از طریق روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد بررسی قرار گرفتند. در مدل طراحی شده سبک های دلبستگی، معناداری زندگی و حمایت اجتماعی متغیر نهفته برونزاد (مستقل)، خودکارآمدی و جهت گیری هدف تسلطی متغیرهای نهفته میانجی و امیدواری متغیر نهفته درونزاد (وابسته) در نظر گرفته شدند. یافته ها نشان داد که به طور کلی مدل فرضی با داده ها برازش دارد. همچنین نتایج نشان داد که مولفه های حمایت اجتماعی و معناداری زندگی به طور مستقیم و غیر مستقیم، مولفه دلبستگی ایمن به طور مستقیم و مولفه دلبستگی نا ایمن اجتنابی به واسطه متغیر میانجی خودکارآمدی با امیدواری رابطه معنادار دارند. در مجموع متغیرهای پیشنهاد شده برای تبیین امیدواری، روی هم توانستند 0.46 از واریانس امیدواری را تبیین کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش حساسیت به اضطراب و نظم جویی شناختی هیجان در اضطراب و افسردگی بود. ابتدا از میان 300 نفر مرد داوطلب شرکت در مطالعه، بر اساس نمرات شان در مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس، تعداد 41 نفر که در مولفه افسردگی DASS نمره یک انحراف معیار بالاتر از میانگین نمونه بودند، در گروه افسرده و تعداد 52 نفر که در مولفه اضطراب DASS نمره یک انحراف معیار بالاتر از میانگین نمونه بودند، در گروه مضطرب و به طور تصادفی تعداد 60 نفر که نمرات بالایی نداشتند، در گروه بهنجار قرار گرفتند. سپس آنها فرم کوتاه پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان و مقیاس حساسیت به اضطراب را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با روش های همبستگی پیرسون و تحلیل تشخیصی به روش گام به گام انجام شد.نتایج نشان داد که برای طبقه بندی افراد در هر کدام از گروه ها، حساسیت به اضطراب، ارزیابی مثبت، تمرکز مجدد مثبت، فاجعه سازی، سرزنش خود و دیگران، سهم پیش بینی معناداری داشتند، و حساسیت به اضطراب قوی ترین متغیر پیش بینی برای عضویت افراد در گروه ها بود. به طور خلاصه، 59.5 درصد از موارد به درستی در گروه ها قرار داده شده اند. این یافته ها نشان می دهد که حساسیت به اضطراب و نظم جویی شناختی هیجان به عنوان دو عامل مهم در آسیب شناسی روانی افسردگی و اضطراب نقش دارند که باید به هنگام روان درمانی توجه ویژه ای به آنها مبذول شود.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان تاثیر جراحی زیبایی بینی بر عزت نفس و تصویر بدنی در دختران بود. برای این منظور تعداد 22 داوطلب متقاضی جراحی زیبایی بینی و 22 نفر به عنوان گروه کنترل با روش نمونه گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند و به پرسشنامه های چند بعدی رابطه خود و بدن و عزت نفس روزنبرگ پاسخ دادند. متقاضیان جراحی زیبایی بینی و گروه کنترل در دو نوبت به پرسشنامه ها پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد، دو متغیر عزت نفس و تصویر بدنی قبل و بعد از عمل جراحی زیبایی بینی تفاوت معناداری نشان ندادند. همچنین نتایج نشان داد بین عزت نفس و تصویر بدنی رابطه معناداری وجود ندارد، ولی در یکی از خرده مقیاس ها (رضایت از قسمت های بدن) با عزت نفس همبستگی وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی احساس انسجام روانی در رابطه سبک های دلبستگی با خودتنظیمی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم متوسطه شهرستان کازرون در سال تحصیلی 91-90 به تعداد 1319 نفر بود، که 255 نفر به عنوان نمونه، با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل؛ پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور، پرسشنامه خودتنظیمی و مقیاس تجدید نظر شده احساس انسجام فلنسبرگ بود. داده ها با بهره گیری از روش های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار spss16 و Liseral مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و خودتنظیمی با میزان احساس انسجام روانی رابطه مستقیم و معنادار، و سبک دلبستگی دوسوگرا با احساس انسجام روانی و خودتنطیمی رابطه منفی و معنادار دارند.