جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از سال 1968، جوامع اساسی مسیحی (BCCs) توسط سلسله مراتب کاتولیک شیلی به عنوان یک واکنش نهادی دفاعی به افزایش نارضایتی مذهبی و افزایش افراط‌گرایی سیاسی در میان کاتولیک‌های به حاشیه رانده شده، در چارچوب وسیع‌تری که هم اصلاحات نهادی کلیسای کاتولیک و هم اصلاح‌طلبی را نشان می‌دهد، ترویج شده است. تغییرات اجتماعی در شیلی این جو اصلاحات در کلیسای کاتولیک به طور کلی باعث افزایش انعطاف پذیری در زمینه های نهادی و آموزشی شده است، و به طور خاص باعث قدردانی مثبت از گفتمان و عمل مذهبی رایج شده است، همانطور که در ظهور الهیات رهایی بخش و BCC دیده می شود. در برابر این پیشینه تاریخی، هدف این پایان نامه توصیف و درک ابزارهای غیررسمی انتقال فرهنگ دینی است که توسط طیف وسیعی از شیوه های آموزشی در یک نمونه بسیار منتخب از BCC ها تحقق یافته است. در بخش آغازین، موضوع این تحقیق معرفی شده و دیدگاه های اصلی تحقیق مورد بحث قرار گرفته است. مفاهیم اصلی یک زبان برای تحلیل جامعه‌شناختی تولید، بازمتن‌سازی و انتقال غیررسمی مردمی فرهنگ دینی تعریف می‌شود. مسائل نظری مهمی در پرتو ادبیات تحقیق مربوطه مورد بحث قرار می گیرد. یک گزارش تاریخی مختصر از کار میدانی و بحث گسترده‌تر در مورد روش‌شناسی، بخش اول را پایان می‌دهد. بخش دوم سه حوزه اساسی را در نظر می‌گیرد: حوزه تولید گفتمان الهیات، حوزه بازمتن‌سازی و حوزه تمرین آموزشی BCC. تحلیلی از قوانین سطح عمیق (کدهای الهیاتی) در زمینه های نهادی و آموزشی در هر زمینه، همراه با بحث در مورد نقش انیماتور ساخته شده است. بحث در مورد مرتبط بودن زمینه ها قسمت دوم را به پایان خواهد رساند. بخش سوم بر تجزیه و تحلیل هشت Bcc متمرکز است که به عنوان نمونه هایی از انواع انتخاب شده اند که بر اساس موقعیت طبقه اجتماعی اعضا و جامعه پذیری مذهبی قبلی متفاوت است. این تحلیل به شکل شرح مفصلی از بیست و دو (22) نشست BCC است که جهت گیری الهیاتی اشکال مشارکت، بازنمایی روابط اجتماعی و راهبردهای تغییر را بررسی می کند. فصل پایانی شباهت‌ها و تفاوت‌های میان کدهای الهیاتی، و ارتباط آن‌ها با گفتمان دینی و عملکرد رایج در شیلی معاصر را مورد بحث قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی زندگی و ادبیات جان میور طبیعت‌شناس آمریکایی اسکاتلندی-آمریکایی است تا مشخص شود آیا مفهوم مویر از سرپرستی محیط‌زیست با باور یهودی-مسیحی ارتدکس سازگار است یا خیر و یا اینکه آیا مویر کمکی اصیل به محیط‌زیستی آگاهانه الهیات ارائه می‌کند. اخلاق با بررسی میراث جان مویر از دیدگاه خطی آگاهانه الهیات در زمینه‌های ابتکارات حفاظت شده بین‌المللی وحشی، سازمان‌های حامی محیط‌زیست، سینماتوگرافی به عنوان یک عرصه جدید اخلاقی زیست‌محیطی، و بحث‌های فرهنگی در مورد اختلالات کمبود طبیعت و تأثیر ناشی از آن بر نظارت محیط‌زیست آینده، این ارزیابی پیامدهای جداسازی میراث معاصر مویر در فعالیت‌های زیست‌محیطی را از پیدایش مبتنی بر الهیات نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : بسیاری می پذیرند که برخی از اعمالی هستند که «نفره» یا «فراتر از وظیفه» هستند. به خطر انداختن جان خود برای نجات دیگران یا وقف زندگی خود برای کمک به نیازمندان معمولاً نمونه هایی از چنین اعمالی هستند. پذیرش امکان این نوع اعمال مشکلات جالبی را برای فلسفه اخلاق ایجاد می کند، زیرا به نظر می رسد بسیاری از نظریه های اخلاقی جایی برای نافله باقی نمی گذارند. در حالی که این مشکلات به طور فزاینده ای در فلسفه اخلاق به رسمیت شناخته می شوند، تعدادی بحث باقی مانده است که توجه کافی به وجود این نوع اعمال را نداشته است. در این پایان نامه به بررسی پیامدهای پذیرش امکان استغاثه برای سه مورد از این بحث ها می پردازم. اولین موضوعی که من به بررسی آن پرداختم، رابطه بین اخلاق و نفع شخصی است. یکی از دیدگاه‌های رایج این است که اعمال نافله آن‌هایی هستند که از کسانی که می‌توانند آن‌ها را انجام دهند، فداکاری بیش از حد می‌خواهند. با این حال، من استدلال می‌کنم که نگاه کردن به گزارش‌های خود گزارش‌شده و مطالعات روان‌شناختی تجربی در مورد نمونه‌های اخلاقی، دلیل خوبی برای رد این دیدگاه به ما می‌دهد، زیرا این مفهوم غیرقابل قبول دارد که کسانی که وجدان‌های اخلاقی کمتر توسعه‌یافته‌ای دارند، از تعهداتی که برای افراد دارای وجدان‌های اخلاقی کمتر توسعه‌یافته است معاف هستند. حساسیت های اخلاقی را توسعه داد. پس باید بپذیریم که انجام یک عمل نافرجام ممکن است در راستای منافع شخصی یک نماینده باشد. بحث بعدی که بررسی می کنم به ارتباط بین قضاوت های اخلاقی و انگیزه مربوط می شود. درونی گرایان قضاوت انگیزشی ادعا می کنند که بین قضاوت های اخلاقی و انگیزه ارتباط ضروری وجود دارد. با این حال، اغلب مشخص نیست که این دیدگاه قرار است کدام قضاوت های اخلاقی را پوشش دهد. این ادعا در مورد احکام «خیر اخلاقی»، «صحت اخلاقی» و «نیاز اخلاقی» مطرح شده است. من استدلال می کنم که درونگرایان باید ادعای خود را به قضاوت های الزام اخلاقی محدود کنند. سپس بررسی می کنم که چگونه می توان رابطه بین تعهدات اخلاقی و دلایل عمل را توضیح داد. اغلب ادعا می شود که دلایل اخلاقی غالب هستند. یک دیدگاه مرتبط، عقل گرایی اخلاقی است، که معتقد است عاملان بیشترین دلیل را دارند که مطابق با الزامات اخلاقی خود عمل کنند. من با بررسی تفاوت‌های بین این دو دیدگاه شروع می‌کنم قبل از اینکه ببینم اگر وجود نافله را بپذیریم، چه شکلی از هر یک از این دیدگاه‌ها قابل قبول است. من با بررسی اینکه آیا پذیرش وجود اعمال نافله به اندازه کافی پیش می رود یا اینکه آیا نیازی به ایجاد فضا برای مقوله های deontic اضافی، مانند جابجایی، شبه نافله یا نافله اجباری وجود دارد، پایان می دهم. من استدلال خواهم کرد که هیچ یک از استدلال های ارائه شده در دفاع از این ادعاها نشان نمی دهد که نیازی به ایجاد فضایی برای این دسته بندی های اضافی وجود دارد.

ترجمه ماشینی : «آشو اوریشا» پیشنهاد می‌کند که اشیاء اطراف و اقلامی که اوریشا سانتریا را پوشانده‌اند (همچنین به عنوان دین لوکومی یا اوریشا شناخته می‌شود) زنجیره‌ای از دال‌ها را تشکیل می‌دهند که به هسته الهیاتی و فلسفی دین گره خورده‌اند. این نمایش بر نمایش های داخلی که فداییان برای خدایان خود به طور روزانه حفظ می کنند، نمایش های محراب (تاج و تخت) ساخته شده توسط جانبازان برای سالگرد آغاز به کار کشیشی، و بدن مبتکر جدید (ایاوو) تمرکز دارد. . این اثر راه‌هایی را دنبال می‌کند که در آن مفاهیم الهیاتی از آفریقا در قاره آمریکا بازتعریف و بازتفسیر می‌شوند تا یک سیستم مفهومی سازگار در محیطی جدید حفظ شود. از ترکیبی از مشاهدات شرکت کننده، مصاحبه های فردی و مستندات عکاسی استفاده می کند. این شامل 13 عکس از محراب و لباس است. تمرکز این کار به سه بخش اصلی تقسیم شده است. فصل 3 به محراب ها به عنوان یک کل نگاه می کند تا روش هایی را ببیند که ایده های آفریقایی پیش از استعمار، کوباهای مستعمره و آمریکایی های معاصر در مورد نحوه ارائه و نزدیک شدن به مقدسات در این نمایش ها گنجانده شده است. فصل 4 به بخش هایی از نمایشگرهای اختصاص داده شده به شش اریشا اصلی (اوباتالا، شانگو، یمایا، اوشون، اوگون و الگوا) می پردازد و پیشنهاد می کند که رنگ یک سیستم نشانه شناختی اولیه را تشکیل می دهد. تجزیه و تحلیل نمادهای رنگی به تجزیه و تحلیل سایر اشیاء موجود در این نمایشگرها کمک می کند. فصل 5 این تحلیل نشانه‌شناختی را بسط می‌دهد تا تجربه آغاز و دوره پایانی طولانی مدت iyawoage را شامل شود. مانند نمایشگرهای محراب، iyawo تجسم Orisha است و بنابراین به عنوان یک مکان مقدس متحرک عمل می کند. ساخت شخصیت یااوو و قواعد پیرامون ایاووآو به طرز مثمر ثمری مورد بازجویی قرار می گیرند تا مفاهیم الهیات و فلسفی اضافی را توضیح دهند. مسائل مربوط به لباس های متقابل جنسیتی و وضعیت متقابل، روش هایی را برجسته می کند که لباس به عنوان یک سیستم نمادین برای حفظ ایده های یوروبا در مورد روابط مقدس تجسم یافته در ایاوو عمل می کند. فصل ششم این کار را با بحث در مورد جایگاه اصطلاحات اسپانیایی و تصویرسازی کاتولیک در سیستم نشانه‌شناسی به پایان می‌رساند و به طور خلاصه به روش‌هایی که در آن نمایش‌های مذهبی به‌عنوان ابزارهای یادگاری کار می‌کنند بحث می‌کند.

ترجمه ماشینی : فصل اول دیدگاه ارتدکس را بیان می کند: (O1) گروه ها وجود دارند. (O2) ذهن گروه وجود ندارد. این پایان نامه را خلاصه می کند: (O2) نادرست است. نفی (O2) تنها دلیل ما برای (O1) است. فصل دوم یک استدلال ساده را ترسیم می کند که ظاهراً (O1) و (O2) را ناسازگار نشان می دهد. پاسخ‌هایی را که در اختیار مدافعان دیدگاه ارتدوکس است، در نظر می‌گیرد. فصل سوم پاسخ ناامیدانه را مورد بحث قرار می دهد که از (O1) صرف نظر می کند. این استدلال می کند که برای توضیح درستی جملات زبان معمولی انگیزه و تجهیزات ضعیفی ندارد. این نشان می‌دهد که متقاعدکننده‌ترین فرمول آن تحت بررسی در موقعیتی قرار می‌گیرد که (O1) را در بر می‌گیرد. فصل چهارم پاسخ مستعفی را که (O2) را انکار می‌کند و پاسخ معقول را بررسی می‌کند که (O1) و (O2) را با این ادعا که گروه‌ها کثرت هستند، نه موجودیت، آشتی می‌دهند. اصرار دارد که پاسخ مستعفی بیش از حد متعهد باشد که به طور کلی قابل قبول باشد، و اگر گروه‌ها ویژگی‌های روان‌شناختی داشته باشند که فقط توسط افرادی که از دست دادن بخش‌های خود جان سالم به در می‌برند تحمل کنند، پاسخ معقول شکست خواهد خورد. فصل پنجم استدلال می‌کند که برخورد ما با گروه‌ها، از جمله تفاسیر ما از آن‌ها، ما را متعهد به این دیدگاه می‌کند که برخی از گروه‌ها ویژگی‌های روان‌شناختی دارند که تنها می‌توانند توسط موجودیت‌های پایدار تحمل شوند. نتیجه گیری می شود که پاسخ مستعفی برای چنین گروه هایی مناسب است. اما منکر این نیست که بسیاری از گروه‌ها چنین ویژگی‌هایی ندارند، و بنابراین ادعا می‌کند که وجود بسیاری از گروه‌ها، حتی آن‌هایی که موضوع پیش‌بینی روان‌شناختی هستند، نیازی به وجود ذهن‌های گروهی ندارد. برای چنین گروه هایی پاسخ منطقی کافی است. فصل ششم پیشنهاد می‌کند که گروه‌های ماندگار هیچ خاصیت مادی ندارند و با فرشتگان دکارت مشابهت دارند.

ترجمه ماشینی : رویکرد نظریه پردازی از گرایش های طنز اخیر پیامدهایی دارد که به صراحت مضامین الهیاتی عدالت و آشتی را برمی انگیزد.طنز اغلب به عنوان چیزی بیش از یک شکل سرگرم کننده از تمسخر تعبیر می شود که طنز سیاسی و مذهبی تنها نمونه های موضوعی آن هستند. با این حال، گرایش‌ها در طنز معاصر نشان می‌دهد که می‌تواند به عنوان شیوه‌ای خاص از گفتمان عقلانی عمل کند. من استدلال می کنم که طنز اخیر اغلب در تضعیف تبادل افکار اجباری معامله می کند، که در انجام این کار تعهدات اجتماعی/سیاسی خاصی را نشان می دهد، و راه هایی را برای کاهش مضرات گفتار توهین آمیز از طریق شیوه های خواندن یا شنیدن چنین گفتمانی پیشنهاد می کند. اجازه دادن به اهداف خشونت آمیز این برهان مراحل زیر را طی می‌کند: اولاً، کارکرد عقلانی طنز، تضعیف قوت دلایل از طریق تکرار و آراستن استفاده غیرمنطقی آنهاست. من با استفاده از استدلال های جی ال آستین و رابرت براندوم، طنز را راهی برای قطع دادن و درخواست دلیل با فرض اینکه عقاید بیان شده دارای مقاصد غیرواقعی هستند، و در نتیجه به کارگیری آنها در جهت اهداف نامحتمل توصیف می کنم. دوم، طنز سیاسی و مذهبی حداقل دو تعهد قابل شناسایی را نشان می دهد که در نظریه قرارداد اجتماعی کلاسیک نقش اساسی دارند: اینکه قدرت سیاسی باید تابع رضایت جمعی حکومت شوندگان باشد، و اینکه صاحبان قدرت نباید آسیبی به حکومت شوندگان وارد کنند. سوم، به‌ویژه در زمینه‌های لیبرال دمکراتیک، طنز می‌تواند با به کار بردن چنین سخنان اجباری برای اهداف عادلانه اجتماعی، سوءاستفاده از قدرت را تضعیف کند. تضعیف گفتار مضر حاکی از یک پیامد هستی شناختی است که فرد از نقش اجتماعی مرتکب انکار می شود. این پیامد برای این دیدگاه که هویت انسانی به طور قابل توجهی در اجراهای گفتمانی عمومی ریشه دارد، پیشنهاد می کند. یعنی طنز راهبردهایی را هم برای کاهش اثربخشی گفتار مضر و هم ایجاد نقش عمومی جدید برای مرتکب به نمایش می گذارد.

ترجمه ماشینی : مشکل شرارت در طول قرن ها برای همه ادیان مطرح بوده است. اما این موضوع برای خداباوری به دلیل تأیید همزیستی خدا و شرور قادر مطلق، دانای مطلق و خیرخواه است. متکلمان و متکلمان فلسفی مطالب فراوانی را در پاسخ به این مشکل توسعه داده اند. با این حال، به گفته منتقدان، هیچ یک از پاسخ ها به خودی خود به اندازه کافی به مشکل خداباوری در رنج و شر نمی پردازد. در نتیجه، این مطالعه تئودیسه جنگ را بررسی می کند، پاسخی مسیحی به مشکل گناه، رنج و شر، که به نظر می رسد برای مدت طولانی مورد غفلت محققان قرار گرفته است. این مطالعه بر نوشته‌های الن جی وایت و گریگوری آ. بوید، دو برجسته‌ترین ارائه‌دهنده تفصیلی و جامع تئودیسه جنگ به ترتیب در قرن نوزدهم و بیست و یکم متمرکز است. هدف، ارزیابی رابطه بین دو مدل تئودیسه جنگی و قابل قبول بودن تئودیسه جنگ به عنوان یک پاسخ مسیحی به مشکل رنج و شر است. رویکرد این پژوهش توصیفی، تحلیلی، مقایسه ای و ارزشیابی است. فصل 1 بررسی پیشینه تاریخی مسئله شر را ارائه می دهد و مسئله، هدف و روش تحقیق را معرفی می کند. فصل 2 سه رویکرد اصلی مسیحی را به مسئله شر و نقدهای علمی این رویکردها شرح می دهد، در حالی که فصل های 3 و 4 به ترتیب مدل های تئودیسه جنگ بوید و وایت را به صورت تحلیلی توصیف می کنند. بخش اول از فصل 5 به مقایسه و مقایسه دو مدل تئودیسه جنگ و بخش دوم به ارزیابی آنها می پردازد. فصل ششم یافته‌های مطالعه را خلاصه می‌کند و سپس به سؤالات مربوط به رابطه بین دو مدل تئودیسه جنگ و قابل قبول بودن آنها به عنوان پاسخ مسیحی به مسئله شر پاسخ می‌دهد. این مطالعه نشان می دهد که دیدگاه متفاوت نویسندگان از استفاده از علم در الهیات منجر به واگرایی در دو مدل تئودیسه جنگ می شود. بنابراین، در رابطه با رابطه بین این دو مدل، مطالعه به این نتیجه می‌رسد که ممکن است به هم مرتبط باشند، اما با توجه به درجه تفاوت‌هایشان، دو نظریه جنگ متمایز هستند. در رابطه با سؤال دوام تئودیسه جنگ، این مطالعه نتیجه می‌گیرد که اگرچه هر دو مدل تئودیسه جنگی برخی از سؤالات فلسفی را بی پاسخ می‌گذارند، تئودیسه جدال بزرگ پاسخ رضایت‌بخش‌تر مسیحی به مشکل رنج و شر است، و تئودیسه تثلیثی. جنگ تئودیسی پاسخ مسیحی کمتر رضایت بخش به مشکل شر است.

ترجمه ماشینی : این مطالعه با استفاده از طرح تحقیقاتی تاریخی-مستند، مشارکت آرتور دبلیو اسپالدینگ را در آموزش زندگی خانوادگی در کلیسای ادونتیست روز هفتم مستند کرد. محیط زمینه ای نشان داد که اسپالدینگ با دوران خود در پرورش آموزش زندگی خانوادگی آشنا بود، اما در رویکرد خود منحصر به فرد بود. روش. نویسنده اسناد اولیه را از چهار منبع آرشیوی و همچنین منابع مرجع در دو کتابخانه بررسی کرد. تمامی کتاب ها و مقالات منتشر شده توسط اسپالدینگ نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت. توافقات و ناسازگاری ها برای حفظ قابلیت اطمینان داخلی ذکر شد. منابع ثانویه برای ایجاد محیط زمینه و تکمیل منابع اولیه مورد استفاده قرار گرفتند. نتیجه گیری دورانی که اسپالدینگ کار خود را برای خانواده ها انجام می داد، مملو از تغییرات سریع در اخلاق و خانواده بود. اسپالدینگ برای آموزش خانواده و تمایلات جنسی، فلسفه ای شخصی را توسعه داد، نه با کلیسای خود، بلکه بسیار جلوتر از بسیاری. اگرچه کار او در سراسر جهان گسترش یافت، رکود بزرگ و خطوط سازمانی نامشخص مانع پیشرفت بیشتر کار او در آموزش والدین و خانواده شد. با وجود این، نوشته‌ها و کارهای شخصی اسپالدینگ برای خانواده‌های کلیسا باعث آگاهی از نیازهای آنها شد. او بیش از هشتصد مقاله و شعر و سی و یک کتاب منتشر کرد و به آموزش فلسفه مسیحی و زندگی خانوادگی پرداخت. اگرچه او به دلیل دیدگاهش مبنی بر اینکه آموزش جنسی باید در مؤسسات آموزشی ادونتیست های روز هفتم تدریس شود، با مخالفت های انتقادی مواجه شد، اما اسپالدینگ پیشگام آموزش زندگی خانوادگی در مدارس و کالج های روز هفتم بود. هنگامی که او بازنشسته شد، کمیسیون خانه در بخش آموزش کنفرانس عمومی ادونتیست‌های روز هفتم ادغام شد، جایی که در عرض چند سال شتاب خود را از دست داد.

ترجمه ماشینی : من ارتباط بین بازنمایی های خود فضا، در مقابل روابط فضایی اشیا، و بازنمایی اشیا به عنوان مستقل از ذهن را بررسی می کنم. من فرض می‌کنم که حالت‌های ادراکی از این جهت که جهان را به‌عنوان مستقل از ذهن به ما نشان می‌دهند، استدلال می‌کنند و به دنبال کشف چه ویژگی‌هایی از محتوای آنها برای این کار ضروری هستند. در اولین فصل اصلی خود (II)، استدلال می‌کنم که خود فضاها را نمی‌توان صرفاً به صورت شنیداری بازنمایی کرد. اما من همچنین استدلال می کنم که بازنمایی خود فضاها نقش مهمی در دید و لمس دارد. در فصل سوم، دو تفسیر از زیبایی‌شناسی استعلایی کانت را مورد بحث قرار می‌دهم تا شرایط لازم برای ادراک فضایی را که شامل بازنمایی خود فضا است، کشف کنم. من با بحث دنیل وارن در مورد بازنمایی مکان شروع می کنم و این را به بحث فضاها و عینیت (Allison/Strawson) مرتبط می کنم. در فصل چهارم، من با استفاده از بحث‌های گرت ایوانز و جان کمبل درباره یک نظریه فضایی ساده از ادراک که درک ما از یک جهان تجربی را تشکیل می‌دهد، استدلال‌هایی را برای پیوندهای سازنده بین بازنمایی فضایی و بازنمایی به عنوان عینی مورد بحث قرار می‌دهم. پس از اینکه به این نتیجه رسیدم که بازنمایی به عنوان عینی ممکن است به بازنمایی خود فضا نیاز داشته باشد، در فصل پنجم این مسئله را بررسی می‌کنم که چگونه این نیاز ممکن است در شنیدن برآورده شود، علی‌رغم این واقعیت که فضاها را نمی‌توان صرفاً به صورت شنیداری بازنمایی کرد. من از روایت‌های احتمالی انتقاد می‌کنم که بر اساس آن بازنمایی فضا برای شنیدن بیرونی است. سپس گزارشی ارائه می‌دهم که بر نیاز به توصیف محتویات ادراک شنیداری به گونه‌ای که با حواس دیگر و با حافظه ادراکی ادغام شود تأکید می‌کند: من ادعا می‌کنم که این یکپارچگی برای محتوای ادراکی شنیداری ضروری است.