جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنچه پیش رو دارید، کتابی در زمینه‌ی نقد و بررسی نظریه‌ی اخلاقی ویتگنشتاین متقدم است. از نظر ویتگنشتاین متقدم اخلاق حاوی ارزش‌های مطلق است که به دلیل متعالی، رازآمیز و تعریف‌ناپذیربودن نمی‌تواند جز در قالب اقوالی ناگفتنی و مهمل ظاهر شود؛اما در عین‌ حال بر وجودداشتن و نشانی‌دادنی بودن اخلاق اصرار می‌ورزد. در بخشی از متن این کتاب می‌خوانید: «کتاب حاضر به نظریه اخلاقی ویتگنشتاین متقدم می‌پردازد و ضمن شرحی بر آن از ماهیت فلسفی‌اش خبر می‌گیرد. اما از ابتدا می‌دانم که تحت فضای فعلی در باب ویتگنشتاین متقدم و حاکمیت تفسیر پوزیتیویستی از تراکتاتوس، حتی سخن گفتن از نظریه اخلاقی ویتگنشتاین متقدم نیز با مقاومت روبرو می‌شود. خواهند گفت: وقتی ویتنگشتاین در دوره‌ی نخست فکری خود اخلاق را ناگفتنی اعلام می‌کند چه جایی برای طرح نظریه اخلاقی او باقی می‌ماند؟ من در سرتاسر کتاب حاضر به این تردید توجه داشتم و تلاش کرده‌ام با تکیه‌ بر تفسیری پوزیتیویستی (یعنی تفسیر اخلاقی از تراکتاتوس) به آن پاسخ دهم…»

این کتاب متن «رساله منطقی-فلسفی» ویتگنشتاین به دو زبان انگلیسی و آلمانی است. تا صفحه 90 مقدمه و ترجمه انگلیسی و از صفحه 91 متن آلمانی رساله است. رساله منطقی-فلسفی (به لاتین: Tractatus Logico-Philosophicus) که گاهی به اختصار تراکتاتس خوانده می‌شود، نام تنها کتابی است از ویتگنشتاین فیلسوف اتریشی که در زمان حیات وی به چاپ رسید. او این کتاب را در دوران سربازی و اسارت در جنگ جهانی اول نوشت. اولین چاپ آن به زبان آلمانی با نام Logisch-Philosophische Abhandlung در سال ۱۹۲۱ بود و امروزه به عنوان یکی از مؤثرترین کتاب‌های فلسفی قرن بیستم شناخته می‌شود. این کتاب شامل پیش گفتار، فهرست نمادهای رساله منطقی-فلسفی، درآمدی بر این کتاب نوشته برتراند راسل، پیش گفتار نویسنده و متن رساله منطقی-فلسفی است. متن رساله شامل هفت گزاره است که هر یک زیربخش‌هایی دارد. ویتگنشتاین در این کتاب به شرط‌هایی پرداخته که به وسیله یک زبان منطقی برآورده شوند. راسل نوشته شدن این کتاب را به این دلیل که ویتگنشتاین در این کتاب به قاعده‌های دستور زبان فلسفی پرداخته با اهمیت دانسته‌است.

لودویگ ویتگنشتاین ، فیلسوف اتریشی (1951-1889)و شخصیتی بسیار تأثیرگذار بر فلسفه قرن 20 بود. این فیلسوف جسور و رادیکال در «رساله فلسفی-منطقی» مجموعه ای از گزاره های دقیق و شماره گذاری شده در مورد رابطه بین زبان ، منطق و واقعیت را با استفاده از یک سیستم شماره گذاری برای نشان دادن روابط تو در تو بین گزاره ها ایجاد می کند.این نسخه که یکی از کارهای مهم در زمینه فلسفه است و بدون تردید با مقدمه درخشان برتراند راسل ، تاثیر او دو چندان خواهد بود، اولین بار در سال 1922 منتشر شد ، که ویتگنشتاین خود در تهیه نسخه خطی انگلیسی زبان آن کمک کرد. دانشجویان فلسفه و کسانی که شیفته تاریخ ایده ها هستند می توانند دانش و یافته های پیشین ذهن خود را به واسطه مباحث مطرح شده در این جستار عمق دهند. اگر به دنبال پاسخ این سوال بغرنج هستید که چطور می شود به واسطه زبان، ایده ها را بیان کرد؟ سریع به سراغ ویتکنشتاین بروید. او شما را در دالانی از روابط گسترده زبانی قرار می دهد که نحوه کارکرد آن برایتان مشخص خواهد شد. اما نه ساده انگارانه مانند زبان شناسان معاصر. او شما را با یک بحث فلسفی عمیق رو به رو می کند.

لودویگ ویتگنشتاین ، فیلسوف اتریشی (1951-1889)و شخصیتی بسیار تأثیرگذار بر فلسفه قرن 20 بود. این فیلسوف جسور و رادیکال در «رساله فلسفی-منطقی» مجموعه ای از گزاره های دقیق و شماره گذاری شده در مورد رابطه بین زبان ، منطق و واقعیت را با استفاده از یک سیستم شماره گذاری برای نشان دادن روابط تو در تو بین گزاره ها ایجاد می کند.این نسخه که یکی از کارهای مهم در زمینه فلسفه است و بدون تردید با مقدمه درخشان برتراند راسل ، تاثیر او دو چندان خواهد بود، اولین بار در سال 1922 منتشر شد ، که ویتگنشتاین خود در تهیه نسخه خطی انگلیسی زبان آن کمک کرد. دانشجویان فلسفه و کسانی که شیفته تاریخ ایده ها هستند می توانند دانش و یافته های پیشین ذهن خود را به واسطه مباحث مطرح شده در این جستار عمق دهند. اگر به دنبال پاسخ این سوال بغرنج هستید که چطور می شود به واسطه زبان، ایده ها را بیان کرد؟ سریع به سراغ ویتکنشتاین بروید. او شما را در دالانی از روابط گسترده زبانی قرار می دهد که نحوه کارکرد آن برایتان مشخص خواهد شد. اما نه ساده انگارانه مانند زبان شناسان معاصر. او شما را با یک بحث فلسفی عمیق رو به رو می کند.

ترجمه ماشینی: این تحلیل از مفهوم ویتگنشتاین از "spielraum" که در آن نویسنده به "trachus logico-philosophicus" هم توضیح داده شده و هم از منظر تاریخ فلسفه و دانش نزدیک می‌شود، چشم‌انداز جدیدی را در پژوهش ویتگنشتاین می‌گشاید. در برقراری ارتباط متقابل غیرمنتظره بین فیزیک، نظریه ادراک و منطق، دیوید هایدر بین فیزیولوژی حسی اولیه و منطق گرایی راسل و فرگه پیوند می دهد و توضیح واضح تر و قابل قبول تری از مفهوم "فضای" معانی ممکن ارائه می دهد. تاکنون در ادبیات ثانویه موجود بوده است. با نشان دادن این مفهوم به عنوان پیش درآمد رسمی برای بازی زبانی، این مطالعه همچنین نکات مهمی را برای تفسیر کار متاخر ویتگنشتاین ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این مطالعه زمینه جدیدی را در مورد مسئله وجود خدا ایجاد می کند. این کتاب به طور مبتکرانه ای دانش کتاب مقدس را با تجزیه و تحلیل وجود برگرفته از نوشته های فیلسوف گوتلوب فرگه ترکیب می کند. این نشان می دهد که نقطه قوت رویکرد فرگه تأکید آن بر مفاهیم نام خاص و محمول است. این به نوبه خود نور جدیدی بر عناصر مهم زبان الهیاتی می افکند. در نهایت، رویکرد فرگه در این کتاب در برابر ایراداتی که از خوانش‌های لودویگ ویتگنشتاین از کتاب Tractatus Logico-Philosophicus گرفته شده است، دفاع می‌شود.

ترجمه ماشینی: سطح قابل توجهی از مناقشه در مورد اینکه دقیقاً دیدگاه های تراکتاتوس در مورد جهان و ذهن چگونه باید درک شود، باقی می ماند. این پایان نامه تفسیری از تفکر ویتگنشتاین ارائه می دهد. این به تفسیری جدید و مبتنی بر ایمن‌تر از نوشته‌های اولیه او می‌رسد که ارتباط مستقیم آنها را با مشغله‌های فلسفی کنونی نشان می‌دهد و بر وابستگی متقابل قوی‌ای که بین افکار اولیه او درباره این دو حوزه وجود دارد، تأکید می‌کند. اولین وظیفه پایان نامه این است که نشان دهد «دنیای تراکتاریایی» باید به عنوان جهانی درک شود که ممکن است در تجربه به آن داده شود: اشیاء دارای فرم و محتوای متمایز هستند و می توانند با ترکیب با یکدیگر، معمولی تولید کنند. واقعیت پس از تثبیت این موضوع، وضعیت متافیزیکی و هستی‌شناختی اشیاء به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که اشیاء نه پدیده‌ای هستند و نه مادی، قابل درک نیستند و مشخص نیست که ویتگنشتاین یک هستی‌شناسی مشخص از اشیا را در ذهن داشته است. او تراکتاتوس را نوشت. سپس درک جدیدی از شرح ویتگنشتاین از معانی نام‌ها و نظریه تصویر او ارائه دادم و نشان دادم که جهت مشخصی از تعین از جهان به زبان در Tractatus وجود دارد، دیدگاهی که اخیراً مورد تردید قرار گرفته است. سپس تمایز ویتگنشتاین بین حس، بی‌معنا و مزخرف روشن می‌شود و روایت او از ارتباط بین زبان و جهان مورد بررسی قرار می‌گیرد. این به من اجازه می‌دهد تا ثابت کنم که Tractatus آنطور که برخی از نویسندگان پیشنهاد کرده‌اند، یک ماورایی و نمایانگر خود در محدوده‌های جهان نیست. به گفته ویتگنشتاین، برای امکان نمایندگی چنین شخصی لازم نیست. این موضوع که آیا تراکتاتوس نوع دیگری از موضوع را در حدود جهان مطرح می‌کند، سپس در چارچوب اظهارات ویتگنشتاین در مورد انفرادی گرایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی: یکی از برجسته ترین ضد فیلسوفان در تاریخ فلسفه، لودویگ ویتگنشتاین است. گفته می‌شود که او از خصومت نیچه با مسیحیت ناراحت شده است، نه واقعاً به این دلیل که او یک مسیحی بود. آلن بدیو استفاده ویتگنشتاین از «مسیحیت» را در اینجا به معنای زندگی یا حس جهان تفسیر می کند. بنابراین، آشفته شدن از خصومت نیچه با مسیحیت، با خصومت با معنای زندگی آشفته می شود. با این حال، Tractatus Logico-Philosophicus ویتگنشتاین معنای زندگی را غیرقابل توصیف می کند - که کنش ضدفلسفی و آرکی-زیبایی شناختی او را تشکیل می دهد. با این حال، بدیو عمدا این تحلیل را به Tractatus محدود می کند. او معتقد است که «تحقیقات فلسفی» اثری ناتمام و کار یک سوفسطایی است. ضد فلسفه در اثر اولی در اثر دوم وجود ندارد. با این حال، این مقاله استدلال می‌کند که بررسی‌های فلسفی معنای زندگی را نیز غیرقابل توصیف می‌کند و در نتیجه ادامه کنش آرکی-زیبایی‌شناختی ضدفلسفی Tractatus را تشکیل می‌دهد. به‌جای بیرون کشیدن معنای زندگی از معنادار از طریق تئوری تصویر، تحقیقات اکنون مرزهای حس را از طریق بازی زبانی محدود می‌کند. آنچه خارج از بازی زبانی غیرقابل وصف تلقی می شود - معنای زندگی، حس جهان - اکنون به نمایشی ناب محدود شده است.

ترجمه ماشینی: Anscombe ما را از طریق Tractatus و در نتیجه، فلسفه اولیه ویتگنشتاین به عنوان یک کل راهنمایی می کند. او به ویژه نشان می دهد که چگونه استدلال های او از بحث های راسل و فرگه شکل گرفت. این تجدید چاپ چهارمین ویرایش تصحیح شده است.