جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دیوید جی کالینز در Reforming Saints توضیح می‌دهد که چگونه و چرا اومانیست‌های رنسانس در دهه‌های منتهی به اصلاحات در آلمان هیگیوگرافی لاتین را تألیف کردند. برخلاف حکمت سنتی، تحقیقات کالینز از تجدید حیات در ترکیب زندگی قدیسان در نیم قرن منتهی به سال 1520 آشکار می‌کند. او می‌بیند که اومانیست‌های آلمانی از فعال‌ترین نویسندگان و ویراستاران این متون بودند. کالینز با تمرکز بر چهل تصویر لاتین از قدیسان آلمانی که بین سال‌های 1470 و 1520 نوشته شده‌اند، الگوهایی را هم در نحوه انتخاب سوژه‌های این انسان‌گرایان و هم در نحوه ارائه تقدس خود می‌یابد. او استدلال می‌کند که هیج‌نویسان انسان‌گرا به نوشتن زندگی قدیسان دست زدند تا در گذشته قرون وسطی آلمان تحقیق کنند، تا عظمت آن را بازسازی و تعالی بخشند، و از برنامه‌های اصلاح مذهبی و فرهنگی حمایت کنند. کالینز می‌گوید این ادبیات میراثی از خود بر جای گذاشته است که در پایان قرن شانزدهم، جدل‌شناسان و فیلولوژیست‌ها در اروپای کاتولیک از آن برای اهداف خود استفاده خواهند کرد. بنابراین، این نوشته‌های تشییع‌نگاری، هم بازتاب‌دهنده و هم شکل‌دهنده درگیری‌های مذهبی و فرهنگی هستند که این دوره از تاریخ اروپا را تعریف کردند. کالینز برای تقویت ادعای خود نه تنها از زندگی قدیسان لاتین، بلکه از زندگی بومی، نقشه ها و اسناد رقص، نامه های شخصی و حرفه ای، آرشیوهای پاپی، شهری و شهرداری، نقاشی، مجسمه سازی و چاپ گسترده، و قرون وسطی و تاریخ های اولیه و تواریخ مدرن. نتیجه، تصویری تازه و جدید از اومانیسم آلمان رنسانس است. کالینز با نتیجه‌گیری‌های غافلگیرکننده و روشنگرانه‌اش، نور جدیدی بر تصاحب انسان‌گرایی در آلمان، به‌ویژه در جنبه مذهبی آن می‌افکند. او به نوشته‌های اومانیست‌ها با شرایط خاص خود نزدیک می‌شود و انرژی خلاقانه‌ای را که اومانیست‌ها برای بازنگری در افسانه‌های مقدسین آورده‌اند، دوباره به دست می‌آورد. دیدگاه علمی او شامل نقش‌های امپراتوران، شاهزادگان، راهبان‌ها، اعضای شورای شهر، هنرمندان، کتابداران، سربازان، دهقانان و زائران است که نشان می‌دهد چگونه انسان‌گرایان نسبت به بسیاری از انواع دیگر نوشته‌ها به مخاطبان بزرگ‌تر و کم‌تر دست یافتند. کیش مقدسین و اومانیسم رنسانس دو موضوعی هستند که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده اند. Reforming Saints آنها را قبلاً به ندرت در نظر می گیرد - در تقاطع آنها.

ترجمه ماشینی: پیوندهای بین دین و غذا برای قرن ها شناخته شده است، و با این حال ما به ندرت ماهیت رابطه بین غذا و معنویت، یا غذا و گناه را بررسی یا درک می کنیم. این کتاب با تکیه بر ادبیات، سیاست و فلسفه و همچنین الهیات، نقشی را که غذا ایفا کرده است، باز می کند و دین را در نوری جدید و روشنگر نشان می دهد. کتابی جذاب که پیوندهای چند صد ساله بین الهیات و غذا را ردیابی می کند و دین را در یک کتاب نشان می دهد. نور جدید و جذاب از نمونه هایی از ادیان مختلف استفاده می کند: اهمیت سیب در کتاب مقدس مسیحی و خوردن نان به عنوان بدن مسیح. خوردن و روزه در ماه رمضان برای مسلمانان؛ و اینکه چگونه قوانین غذایی یهودیت برای ایجاد آگاهی از زندگی در زمان و مکان تورات طراحی شده است. ایده هایی از زمینه های ادبیات، سیاست، و فلسفه و همچنین الهیات را بررسی می کند این ایده را جدی می گیرد که غذا اهمیت دارد، و اینکه بسیاری از جنبه های غذا خوردن - همنشینی با سفره، سنت های آشپزی، ابعاد زیبایی شناختی، اخلاقی و سیاسی غذا - مهم و پیچیده هستند و هم مذهب و هم رابطه ما با غذا را روشن می کنند.

ترجمه ماشینی: یک سؤال اساسی برای الهیات این است که چگونه ادعاهایی را که درباره خدا می کنیم بفهمیم. تنها زبانی که می توانیم بفهمیم زبانی است که برای صحبت در مورد انسان ها و محیط اطرافش استفاده می کنیم. چگونه می توانیم از آن زبان برای صحبت در مورد خدا استفاده کنیم و در عین حال به تفاوت بی نهایت بین خدا و بشریت احترام بگذاریم؟ پاسخ سنتی توسل به مفهوم قیاس بوده است. با این حال، این درخواست به روش های مختلف تفسیر شده است. این کتاب بر آن است تا با تحلیل مفهوم، سؤال و این پاسخ را روشن کند. این با کاوش در راه تکامل این مفهوم توسط ارسطو از ریاضیات یونانی به عنوان تکنیکی برای مقایسه "چیزهایی که دور بودند" آغاز می شود. پس از آن بررسی انتقادی سه روایت کلاسیک بسیار متفاوت از نحوه عملکرد زبان دینی انجام شد: روایت‌های توماس آکویناس، امانوئل کانت و کارل بارت. این کتاب در نهایت به بررسی روشی می‌پردازد که از طریق آن می‌توان قیاس را برای پاسخ به سؤالی که در ابتدا مطرح شد به کار برد - چگونه می‌توان از زبان انسان برای صحبت درباره خدا استفاده کرد. این پرسشی است که برای کل دین و الهیات اهمیت اساسی دارد، به همان اندازه که در کل درک ما از آنچه در مورد خدا صحبت می کنیم، به آن توجه دارد.