جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : "این یک سوال جالب و تا حد زیادی ناشناخته است که آیا ارسطو در عمل به ایده کلی علم و قواعد روشی که در تحلیل خود ترسیم شده است وفادار است یا خیر". نگران کاوش است هدف این مطالعه ارائه یک راه حل دقیق و قطعی برای مشکل نیست، بلکه پیشنهاد زمینه ای است که در آن می توان به چنین راه حلی دست یافت. علاوه بر این، این مطالعه نه به عنوان نقدی تاریخی از یک مسئله تاریخی در یک نویسنده کلاسیک، بلکه به عنوان یک تحقیق فلسفی در ریشه‌های یک پرسش فلسفی همیشگی در ارسطو است. ساختار مطالعه به شرح زیر است: در فصل اول، مسئله بیان می‌شود و حالت‌های ممکن پاسخ به مسئله به طور خلاصه بررسی می‌شود تا چارچوب پاسخی که در اینجا ارائه می‌شود، تنظیم شود. فصل دوم تلاش می‌کند، از طریق بررسی متون معینی از تحلیل‌های پسین و جاهای دیگر، عناصر خاصی را در تفسیر سنتی مقاصد روش‌شناختی ارسطو که مشکل اثبات را ایجاد کرده‌اند، مشخص کرده و به آن اعتراض کند. آموزه های ارسطو در مورد ماهیت دانش شامل ارجاع هم به موضوع متمایز دانش و هم به روانشناسی شناخت می شود. در یک زمان ارسطو یک گزارش ذهنی تر و روان شناختی تر، و در زمان های دیگر گزارشی مبتنی بر ابژه بیشتر از آنچه برای دانش ضروری است ارائه می دهد. در فصل سوم پیشنهاد می‌شود که ما باید شیوه‌ای را بررسی کنیم که ارسطو این دو جنبه را در طراحی روش‌شناسی علم بررسی می‌کند. از این رو، دیدگاه های ارسطو در مورد هدف علم به عنوان منبعی برای درک تعادل بین این دو جنبه در نوشته های او مورد بررسی قرار می گیرد. در اینجا بحث می‌شود که وقتی می‌خواهیم مقاصد روش‌شناختی ارسطو را در مورد قیاس آخرالزمانی درک کنیم، نباید اهمیت اندیشه ارسطو را دست کم بگیریم. این آموزه است که عمدتاً ارسطو را قادر می‌سازد تا دکترینی روش‌شناختی ایجاد کند که با گزارش‌های او از ماهیت دانش سازگار باشد. فصل چهارم شواهدی را برای درک تجزیه و تحلیل به‌عنوان آموزش تکنیک انتقادی و اینکه چرا ارسطو احساس می‌کند که قیاس آخرالزمانی برای وظیفه انتقال یافته‌ها مناسب نیست، در نظر می‌گیرد. موضوع اصلی این فصل بررسی آموزه ارسطویی است که معتقد است آموزش منطقی ارائه شده توسط تجزیه و تحلیل، یک امر را تشکیل می دهد و به این ترتیب، برای وظیفه انتشار نامناسب است. فصل پنجم نتایج بحث را گرد هم می‌آورد و تلاش می‌کند تا زمینه ارسطویی خاص را بازسازی کند که نظریه و عمل ارسطو را منسجم می‌کند و ممکن است تعیین درجه سازگاری را در سراسر آثار او ممکن کند. مدلی ارائه می‌شود که، پیشنهاد می‌شود، موضع مورد نظر ارسطو را برای آن دسته از قضاوت‌های نشان‌داده‌شده در تحلیل پسین در اقتصاد نظریه روش‌شناختی و عمل ارسطو در علم و فلسفه، منعکس می‌کند.

ترجمه ماشینی : در این اثر من توصیفات فیزیکی و ذهنی ادراک را در ارسطو بازسازی می کنم. من پیشنهاد می‌کنم این تز را که αἴσθησις یک μεσότης است (DA II 11) به عنوان توصیفی از جنبه فیزیولوژیکی ادراک در نظر بگیریم، به این معنی که ادراک یک عمل فیزیکی است که به وسیله آن دستگاه حسی به طور هموستاتیک تعادل را متعادل می‌کند، و از این رو، محبت وارده را که توسط آن ایجاد می‌شود، اندازه‌گیری می‌کند. اشیاء قابل درک خارجی این پیشنهاد بر اساس تجدید نظر در معناشناسی کلمه mesotês در افلاطون، ارسطو و ریاضیدانان یونانی بعدی (بیشتر نیکوماخوس گراسا) است. من نشان می‌دهم که چگونه این تفسیر با متن مطابقت دارد و چگونه مشکلاتی را که به تفسیرهای رقیب مبتلا می‌شوند، حل می‌کند. من همچنین یک قرائت معنوی «غیر فیزیولوژی زدایی» از توصیف اضافی ادراک به عنوان دریافت اشکال بدون ماده ایجاد می کنم (DA II 12). من نشان می‌دهم که ارسطو از عبارت «اشکال بدون ماده» برای توصیف موارد انتزاعی واقعی در ذهن فرد استفاده می‌کند تا نحوه دریافت شکل. در تقابل با اشکال در ماده، چنین مواردی از نظر علّی ناتوان و از نظر متافیزیکی عقیم هستند: یک F-بدون ماده تا حدودی موضوعی را که در آن قرار دارد (محتوای ذهن فرد F) بدون واجد شرایط بودن یا شناسایی آن به عنوان یک سوژه F تعیین می کند. بنابراین، ما یک توصیف «ذهنی» دوم از ادراک داریم. بخش‌های بیشتری از پایان‌نامه به حل و فصل پرسش‌های تفسیری ناشی از اظهارات بحث‌برانگیز در مورد ادراک که در De Anima II 5 و III 2 برمی‌گردد، و به بحث در مورد این که چگونه توصیف‌های ذهنی و فیزیولوژیکی از ادراک ارسطو با هم مرتبط هستند، اختصاص دارد. نتیجه‌گیری من این است که دیدگاه‌های ارسطو شکلی از حیات‌گرایی شبه دوگانه‌گرایانه را در مورد قوا ترکیب می‌کند (قویه ادراک و به طور کلی‌تر روح، نه تنها به ماده تقلیل‌ناپذیر نیستند، بلکه بدوی و غیر برتر نیز هستند) که با این وجود با هیلومورفیسم سازگار است. و شکلی از پدیدارگرایی (و از این رو تعین «از پایین به بالا» که نمونه‌ای از برتری مدرن است) با توجه به رویدادهای ادراکی (یعنی فعالیت ادراک).