جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این مطالعه از کار بعدی ویتگنشتاین در مورد فلسفه روانشناسی، اظهارات رمزآلود او در مورد معنای بصری و تجزیه و تحلیل مفهوم ادراک به عنوان مبنایی برای رویکرد جدیدی به مطالعه فلسفی ادراک استفاده می شود. جاستین گود بسیاری از مسائل را در فلسفه ذهن و مطالعات بصری معاصر، از جمله مفاهیم معنای بصری، کیفیت بصری و غیرقابل توصیف بودن تجربه بصری تحلیل می‌کند. هدف بزرگتر ویتگنشتاین و نظریه ادراک نشان دادن راهی برای قدردانی از کار نظری پیشرفته در مورد ادراک و در عین حال درک محدودیت های چنین تحقیقاتی است.

ترجمه ماشینی : این متن که به سبکی روشن و جذاب نوشته شده است، اهمیت نیچه را به عنوان یک فیلسوف و به عنوان یک نظریه پرداز سیاسی با برجسته کردن نقد لیبرالیسم (در هر دو شکل فلسفی و سیاسی آن) و با تشریح شکل درک اخلاقی و سیاسی نشان می دهد. فلسفه فاش می کند در تشریح تشخیص نیچه از وضعیت مدرن، این کتاب جنبه های اصلی اندیشه او از جمله اراده به قدرت، فرامن و عشق را توضیح می دهد. دیوید اوون ارتباط فلسفه نیچه را با بحث های جاری در نظریه سیاسی دنبال می کند و با چهره های کلیدی مانند مک اینتایر، تیلور، رورتی و رالز درگیر می شود. اوون استدلال می کند که لیبرالیسم دو مورد اخیر را می توان الف مشاهده کرد

ترجمه ماشینی : رابطه عاشقانه نیچه با تئاتر یکی از عمیق ترین و طولانی ترین درگیری های فکری زندگی او بود، اما نقش دگرگون کننده او در تاریخ صحنه مدرن هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این روایت راهگشا، دیوید کورنهبر به وضوح نشان می دهد که چگونه نیچه رویداد تئاتر را به عنوان مکانی از اختراعات فلسفی که در آن واحد جد، مخالف و کنیز خود رشته فلسفه است، دوباره تصور کرد. آگوست استریندبرگ، جورج برنارد شاو، و یوجین اونیل - شخصیت‌های مهم در تکامل درام مدرن و نیچه‌ها همگی از رویارویی‌شان با نوشته‌های نیچه با اعتقادی پرشور به پتانسیل فلسفی رویداد زنده تئاتر، همراه با ارزیابی مجدد قدرت نمایشنامه نویس در شکل دادن به آن رویداد با همکاری بازیگر. در واکنش های این نمایشنامه نویسان و اقتباس از بازاندیشی رادیکال نیچه از صحنه، آغاز یک جهت جدید در تئاتر مدرن و ادبیات نمایشی است.

ترجمه ماشینی : نقش زبان را در اندیشه نیچه بررسی می کند، از جمله رابطه بین سبک و ذهنیت، زیربنای نشانه شناختی نظریه تراژدی او، طبیعت گرایی او و نظریه زبان و بلاغت او.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی نقش شوخ طبعی در زندگی خوب می پردازد، به ویژه آن گونه که سه روشنفکر برجسته فرانسوی که تحت تأثیر اندیشه نیچه قرار گرفته اند: ژرژ باتای، ژیل دلوز و کلمان روزه مورد بحث قرار گرفته است. لیدیا امیر با بحث در مورد استقبال نیچه در فرانسه شروع می کند و توضیح می دهد که چرا و چگونه او در آکادمی فرانسه به عنوان "فیلسوف خنده" شناخته شد. هر یک از سه فصل بعدی بر اهمیت شوخ طبعی و خنده در زندگی خوب که توسط باتای، دلوز و روزت حمایت می شود، تمرکز دارد. این فصل ها همچنین به بررسی رابطه پیچیده بین کمیک و تراژیک و طنز و خنده تا کنایه، طنز و تمسخر می پردازند. میراث فلسفه خنده نیچه سهم ارزشمندی در کار تفسیری اخیر انجام شده در مورد باتای و دلوز دارد و مقدمه بیشتری را با روست نسبتاً ناشناخته ارائه می دهد. این کتاب فلسفه های این سه متفکر، ارتباط آنها با نیچه، و در مجموع، نقش مهمی را که طنز در فلسفه ایفا می کند، روشن می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی اهمیت حیوانیت انسان در فلسفه فردریش نیچه می پردازد و اولین بررسی سیستماتیک موضوع حیوانی را در مجموعه نیچه به طور کلی ارائه می کند. در عوض، در مرکز تجدید عمل و معنای خود فلسفه قرار دارد. لم کمکی بدیع به بحث‌های جاری در مورد جوهر انسان‌گرایی و آینده آن ارائه می‌کند. در مرکز این تفسیر جدید، تز نیچه قرار دارد که زندگی حیوانی و پتانسیل آن برای حقیقت، تاریخ و اخلاق به تضاد مستمر بین فراموشی (حیوانیت) و حافظه (انسانیت) بستگی دارد. این رابطه به عنوان تابعی از تضاد بین تمدن و فرهنگ، ظهور انسانیت از حیوانیت را نشان می دهد. لم با در نظر گرفتن تضاد فرهنگ و تمدن برای درک نیچه از انسانیت و تبدیل شدن آن، نقطه ورود جدیدی به اهمیت سیاسی اندیشه نیچه می دهد. تقابل بین تمدن و فرهنگ این امکان را فراهم می کند که سیاست چیزی بیش از مجموعه ای از تکنیک های تمدنی است که به دنبال دستکاری، تسلط و حذف حیوانیت حیوان انسانی است. نیچه با دیدن پیوندهای عمیق سیاست با فرهنگ، سیاست را فراتر از تسلط بر زندگی جهت می دهد و در عوض به حیوانیت انسان نقشی مثبت و خلاق در سازماندهی زندگی ارائه می دهد. کتاب لم نیچه را به عنوان متفکر یک سیاست زیستی رهایی‌بخش و تأییدی معرفی می‌کند. این کتاب نه تنها برای خوانندگان علاقه‌مند به نیچه، بلکه برای هر کسی که به موضوع حیوان در فلسفه، ادبیات، مطالعات فرهنگی و هنر علاقه دارد، جذاب خواهد بود. به عنوان کسانی که علاقه مند به رابطه بین زندگی زیستی و سیاست هستند

ترجمه ماشینی : فیلسوفان تقریباً همیشه موضوع تجدید نظر را به حاشیه رشته خود واگذار کرده اند، اگر اصلاً در مورد آن فکر کرده باشند. این کتاب مدعی است که اعمال بازنگری در پروژه فلسفی محوری و ضروری هستند و فلسفه باید اساساً به عنوان تمرین بازخوانی و بازنویسی تفسیر شود. این کتاب عمدتاً بر تفسیر بسیار تأثیرگذار هایدگر از نیچه متمرکز است، که در سخنرانی‌های دهه‌های 1930 و 1940 انجام شد و در سال 1961 منتشر شد. نویسنده از نزدیک ابزارهای بلاغی را تجزیه و تحلیل می‌کند که توسط هایدگر تفکر نیچه را در یک تاریخ گسترده‌تر از متافیزیک خود قرار می‌دهد. تفسیر مجدد خود به عنوان قرائت «درست» آن تاریخ است. نویسنده استدلال می‌کند که پروژه تجدیدنظرطلبانه هایدگر، متن فلسفی را به‌عنوان پارالیپسیس بازنویسی می‌کند، نوع خاصی از بیان کنایه‌آمیز که وقتی «به‌درستی» توسط بازخوان‌کننده فلسفی دریافت شود، آنچه را که متن نگفته و نمی‌توانست بیان کند، بیان می‌کند. مطالعه چنین تجدیدنظرطلبی پارالیپتیکی در چارچوب قانون فلسفی، راه جدیدی برای درک تاریخمندی اساسی متن فلسفی ارائه می‌دهد، متنی که به‌طور انتقادی از تاریخ تفسیرهای آینده‌اش قابل تشخیص نیست. فلسفه خود بازنگری است، یک عمل بازخوانی عمیقاً تاریخ‌گرایانه، تصاحب مداوم گذشته متنی نامناسب خود. این کتاب علاوه بر اینکه اولین مطالعه منتشر شده از تفسیر هایدگر از نیچه است، آثار هانس رابرت یاوس، هارولد بلوم و دیگر منتقدان تجدیدنظر را نیز بررسی می‌کند. به ویژه، مقالات اولیه رالف والدو امرسون در مورد تاریخ، که هم با تحلیل هایدگر از متافیزیک خوانده می شود و هم علیه آن، نشان می دهد که چرا مداخله تاریخی حاصل از خوانش تجدیدنظرطلبانه نه تنها یک تغییر رسمی و موضوعی گذشته است، بلکه یک اجبار بلاغی بر تفسیر آینده است. گرایش ها هیچ خواننده فلسفی صرفاً کاربر یا قربانی روش‌های تجدیدنظرطلب نیست: در بازخوانی گذشته‌های فلسفی، خواننده همان مکانیسمی است که به وسیله آن چنین گرایش‌های تفسیری برای اولین بار به مشکلات یا افکار درون کانون فلسفی تبدیل می‌شوند.