جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب با ارائه بازسازی مفصلی از مفهوم شخصیت در مطالعات سیستماتیک وبر در مورد ادیان جهانی، توسعه پیچیده آن را در سه مسئله مرتبط با جامعه شناسی تاریخی تطبیقی ​​تأثیرگذار وبر - فردیت، سیاست و شرق شناسی نشان می دهد.

ترجمه ماشینی: به رسمیت شناختن و آزادی، بحث های به روز اندیشه سیاسی اکسل هانت را توسط ده متخصص در این زمینه ارائه می دهد. همچنین شامل مصاحبه ای با هانت و مقاله ای از او در مورد آموزش و دموکراسی است که قبلاً به زبان انگلیسی منتشر نشده بود.

ترجمه ماشینی: با تکیه بر «مفهوم اولیه پدیدارشناسی» که هایدگر در بخش دوم مقدمه‌ای بر Sein und zeit معرفی کرد، می‌توان گفت که پدیدارشناسی مرگ به این معناست: «اجازه دادن به مرگ، به عنوان چیزی که خود را نشان می‌دهد، از خودش دیده شود. به همان شکلی که خود را از خود نشان می‌دهد.» پس آیا این بدان معناست که یک تفسیر پدیدارشناختی درست از مرگ ممکن است برای ما آشکار کند که مرگ به‌عنوان یک رویداد واقعی چگونه است. خودش"؟ اگر چه من نمی توانم مرگ خود را برای توصیف آن تجربه کنم، آیا ممکن است نوعی استنتاج پدیدارشناسی یا «برون یابی»2 شرط یک مکاشفه منحصر به فرد و ممتاز از مرده بودن باشد؟ عنصر مهمی از توصیف پدیدارشناختی وجود دارد که چنین برون یابی را غیرمحتمل می کند، و شامل چیزی است که هوسرل در اصل تقلیل به معنا یا معنا نامیده است. هرگز نمی تواند برای پدیدارشناس صادق باشد، 1 هایدگر، مارتین، Sein und zeit، ص. 34. E. تی صفحه 58. 2 هنری دبلیو. جانستون جونیور فکر می‌کند در حالی که نمی‌توان از تجربه خواب به تجربه مرگ دیر تعمیم داد، ممکن است بتوان از پدیده lQgy خواب به پدیدارشناسی مرگ تعمیم داد. رجوع کنید به اچ دبلیو جان استون جونیور، "به سوی پدیدارشناسی مرگ"، در فلسفه و پژوهش پدیدارشناسی، جلد. XXXV، شماره 3، 1975، صفحات 396-7. رجوع کنید به

ترجمه ماشینی : در کتاب زمان و مرگ، کارول وایت دیدگاهی از کار مارتین هایدگر را بیان می کند که از درک جدیدی از آنچه او در بحث خود از مرگ می کوشید به آن بپردازد رشد می کند. وایت با اذعان به اینکه بحث درباره این موضوع در اثر اصلی هایدگر، هستی و زمان، اغلب روشن نیست، تفسیر جدیدی از هایدگر ارائه می‌کند که بسیاری از انتقادات سنتی را کوتاه می‌کند. وایت ادعا می کند که همه ما پس از پنجاه سال در موقعیت بهتری برای درک بینش هایدگر هستیم زیرا اکنون بخشی از خرد متعارف عقیده رایج شده است. دیدگاه او در گزارش‌های دانش در علوم فیزیکی، در مفروضات علوم اجتماعی، در هنر و فیلم، حتی در فرهنگ عامه به طور کلی نمایان می‌شود، اما این کار را به گونه‌ای انجام می‌دهد که از منشأ آنها بی‌اطلاع است. اکنون که این بینش‌ها در کل فرهنگ نفوذ کرده است، می‌توانیم هایدگر را به گونه‌ای قابل فهم کنیم که شاید خود او نمی‌توانست. وایت بهترین حالت ممکن را برای هایدگر ارائه می‌کند، و او را برای کسانی که آشنایی طولانی‌مدت با کار او دارند، کسانی که از آن بیزاری طولانی دارند و به‌ویژه برای کسانی که تازه به دنبال علاقه به آن هستند، قابل درک‌تر می‌کند. وایت مشکلاتی را که هایدگر با آنها سر و کار دارد در چارچوب مسائل فلسفه انگلیسی-آمریکایی معاصر قرار می دهد تا بتواند او را برای مخاطبان جریان اصلی تر مکان یابی کند. زبان و رویکرد کتاب می‌تواند افراد مبتدی را در خود جای دهد، اما برای محقق هایدگر نیز زمینه‌ای برای تفکر فراهم می‌کند. در زمان و مرگ، کارول وایت دیدگاهی از کار مارتین هایدگر را بیان می‌کند که از درک جدیدی از آنچه او تلاش می‌کرد رشد می‌کند. تا در بحث مرگش به آن بپردازد. وایت با اذعان به اینکه بحث درباره این موضوع در اثر اصلی هایدگر، هستی و زمان، اغلب روشن نیست، تفسیر جدیدی از هایدگر ارائه می‌کند که بسیاری از انتقادات سنتی را کوتاه می‌کند. وایت ادعا می کند که همه ما پس از پنجاه سال در موقعیت بهتری برای درک بینش هایدگر هستیم زیرا اکنون بخشی از خرد متعارف عقیده رایج شده است. دیدگاه او در گزارش‌های دانش در علوم فیزیکی، در مفروضات علوم اجتماعی، در هنر و فیلم، حتی در فرهنگ عامه به طور کلی نمایان می‌شود، اما این کار را به گونه‌ای انجام می‌دهد که از منشأ آنها بی‌اطلاع است. اکنون که این بینش‌ها در کل فرهنگ نفوذ کرده است، می‌توانیم هایدگر را به گونه‌ای قابل فهم کنیم که شاید خود او نمی‌توانست. وایت بهترین حالت ممکن را برای هایدگر ارائه می‌کند، و او را برای کسانی که آشنایی طولانی‌مدت با کار او دارند، کسانی که از آن بیزاری طولانی دارند و به‌ویژه برای کسانی که تازه به دنبال علاقه به آن هستند، قابل درک‌تر می‌کند. وایت مشکلاتی را که هایدگر با آنها سر و کار دارد در چارچوب مسائل فلسفه انگلیسی-آمریکایی معاصر قرار می دهد تا بتواند او را برای مخاطبان جریان اصلی تر مکان یابی کند. زبان و رویکرد کتاب می‌تواند افراد مبتدی را در خود جای دهد، اما برای محقق هایدگر نیز زمینه‌ای برای تفکر فراهم می‌کند.

ترجمه ماشینی: چگونه باید از قدرت های جدید و چشمگیر پزشکی مدرن برای حفظ زندگی استفاده کرد؟ چگونه باید از منابع محدود برای گسترش و بهبود کیفیت زندگی استفاده کرد؟ در این مجموعه، دن براک، فیلسوف برجسته و اخلاق زیستی و نویسنده همکار تصمیم گیری برای دیگران (کمبریج، 1989)، مسائل اخلاقی ناشی از ایده آل های جدید تصمیم گیری مشترک بین پزشکان و بیماران را بررسی می کند. این کتاب یک چارچوب اخلاقی برای تصمیم‌گیری‌ها در مورد درمان پایدار و اتانازی ایجاد می‌کند و بررسی می‌کند که چگونه این تصمیم‌های مرگ و زندگی در سیاست‌های بهداشتی تغییر می‌کنند، زمانی که تمرکز از بهترین چیز برای بیمار به چیزی که برای همه بیماران عادلانه است تغییر می‌کند. پروفسور براک تجزیه و تحلیل حاد فلسفی را با درک عمیق از واقعیت های سیاست سلامت بالینی ترکیب می کند. این یک جلد برای فیلسوفان مرتبط با اخلاق پزشکی، متخصصان خط مشی سلامت، پزشکان علاقه مند به اخلاق زیستی، و دوره های کارشناسی در اخلاق زیست پزشکی است. رضایت آگاهانه -- ایده آل تصمیم گیری مشترک بین پزشکان و بیماران -- زمانی که بیماران شایسته انتخاب های غیرمنطقی انجام می دهند / توسط استیون آ. وارتمن -- حقوق اخلاقی و قتل مجاز -- گرفتن جان انسان -- مرگ و مردن -- چشم پوشی از زندگی - حفظ آب و غذا: آیا کشنده است؟ -- اتانازی فعال داوطلبانه -- ارزش افزایش طول عمر انسان -- معیارهای کیفیت زندگی در مراقبت های بهداشتی و اخلاق پزشکی -- مشکل مراقبت های بهداشتی کم سود / هزینه بالا -- عدالت و سالمندان شدیدا زوال عقل -- عدالت ، سلامت مراقبت و سالمندان -- حقیقت یا پیامدها: نقش فیلسوفان در سیاست گذاری

ترجمه ماشینی: مرگ از دیرباز مشغله فیلسوفان بوده است و این امر به ویژه امروزه بیشتر است. کتاب راهنمای فلسفه مرگ آکسفورد 21 مقاله جدید سفارش داده شده را جمع آوری می کند که تفکر فلسفی جاری در مورد موضوعات مرتبط با مرگ را در سراسر این رشته پوشش می دهد. اینها عبارتند از موضوعات متافیزیکی - مانند ماهیت مرگ، امکان زندگی پس از مرگ، ماهیت افراد، و اینکه چگونه تفکر ما در مورد زمان بر آنچه در مورد مرگ فکر می کنیم تاثیر می گذارد - و همچنین موضوعات ارزش شناختی، مانند اینکه آیا مرگ بد است یا خیر. برای قربانی آن، چه چیزی مرگ را بد می کند، چه نگرشی نسبت به مرگ، احتمال آسیب پس از مرگ، و مطلوبیت جاودانگی مناسب است. مشارکت‌کنندگان همچنین دیدگاه‌های فیلسوفان باستانی مانند ارسطو، افلاطون و اپیکور را در مورد موضوعات مرتبط با فلسفه مرگ، و پرسش‌هایی در اخلاق هنجاری، از جمله اینکه چه چیزی کشتن را اشتباه می‌کند، و اینکه آیا کشتن جنین‌ها اشتباه است، بررسی می‌کنند. ، حیوانات غیر انسانی، رزمندگان در جنگ و قاتلان محکوم شده. این کتاب با فصل‌هایی که توسط طیف وسیعی از متخصصان متافیزیک، اخلاق و تحلیل مفهومی نوشته شده و به منظور ارائه دیدگاهی جامع از تحولات اخیر در مطالعه فلسفی مرگ به خواننده طراحی شده است، برای مخاطبان گسترده‌ای در فلسفه، به ویژه در اخلاق و متافیزیک

فایدون (به یونانی: Φαίδων) یکی از مکالمات افلاطون است که به شرح واپسین لحظات حیات سقراط می‌پردازد. سقراط پس از توضیح راجع به علّت رد کردن پیشنهاد فرار، به شاگردان می‌گوید «دغدغه به خود راه ندهید و به خود بگویید که فقط جسم مرا به خاک خواهید گذاشت.» افلاطون در مکالمهٔ فیدون می‌نویسد که پس از گفتن این جملات، سقراط برای استحمام به اتاق دیگری می‌رود. پس از استحمام نیز مدتی در همان اتاق می‌ماند تا اینکه نزدیک غروب آفتاب به نزد شاگردانش بازمی‌گردد. همین هنگام زندانبان می‌رسد و به سقراط می‌گوید که او را نجیب‌ترین و شریف‌ترین و بهترین کسانی می‌داند که به این زندان آمده‌اند. «من می‌دانم که حتی در این وضع تو به من خشم نخواهی گرفت و خشم تو متوجه جنایتکاران حقیقی خواهد بود که آن‌ها را می‌شناسی.» زندانبان سپس با اندوه خارج می‌شود. سقراط از زندانبان در نزد شاگردانش تمجید می‌کند و او را جوان‌مرد می‌خواند. سپس از کریتو می‌خواهد که جام زهر را برایش بیاورد. کریتو به سقراط می‌گوید که عجله نکند زیرا هنوز شعاع خورشید روی تپّه‌ّاست و سقراط همچنان مجال حیات دارد؛ افراد در موقعیت او، نخست خوب می‌خورند و میاشامند و حتّی بعضی به عشق‌بازی می‌پردازند. سقراط پاسخ می‌دهد که: «آن‌ها که چنین می‌کنند بی‌دلیل نیست؛ زیرا آن‌ها خیال می‌کنند که از این کار نفعی می‌برند… من در اینکه جام زهر را دیرتر بخورم نفعی نمی‌بینم. اگر اندکی دیرتر بخورم خودم را مسخره خواهد کرد؛ زیرا خود را به زندگی علاقه‌مند نشان خواهم داد و از آنچه در نظر من هیچ است، برای خود ذخیره خواهم ساخت.» سقراط از خادمی در زندان می‌پرسد که چه باید بکند و او پاسخ می‌دهد که کاری ندارد جز اینکه زهر را سر بکشد و مدتی راه برود تا در پای خود احساس سنگینی کند، پس از آن هم باید دراز بکشد تا زهر کار خود را بکند. سقراط در میان هیاهوی فریاد و گریهٔ شاگردان چنین می‌کند، به تدریج بدنش رو به سرد و بی‌حس شدن پیش می‌رود. آخرین سخن او این بود که «ای کریتو ما باید خروسی به آسکلپیوس بدهیم؛ ادای دِین را فراموش نکنید.» توضیح آنکه مردم یونان قدیم چون از بیماری شفا می‌یافتند، خروسی نذر آسکلپیوس می‌کردند؛ و او از تب زندگی شفا یافته بود. لحظه‌ای بعد سقراط تکانی می‌خورد و چشم‌هایش بی‌حرکت می‌ماند.

اپیکور در نامه به هرودوت و نامه به فیتوکل، فلسفه خود را درباره طبیعت و در نامه به منوکئوس، آموزه های اخلاقی خود را خلاصه می کند.