جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اندیشه­های فیلسوف معاصر فرانسوی، پل ریکور که در بستر هرمنوتیک فلسفی و پدیدارشناسی هرمنوتیکی شکل گرفته است، در میان دانش­وران این علم، جایگاه قابل توجه و تأملی دارد. وی با ارائه قرائت «قوس هرمنوتیک» از دور هرمنوتیک، فرآیند تفسیر را پایان­پذیر و حاصل مراحل «تبیین، فهم و به خود اختصاص دادن» می­داند. ریکور در مواجهه­ی با متن، اهدافی همچون کشف قصد مؤلف، بازسازی روان‌شناختی ذهنیت و مراد مؤلف و نیز همدلی با وی را که در هرمنوتیک رومانتیک دنبال می‌شد، نپذیرفته و «کشف نیّت متن، تصاحب و خویش­فهمی» را به عنوان هدف فهم می­جوید. نوشتار حاضر در پی آن است تا امکان طرح این اهداف را در خصوص متون شرعی با نظر به ویژگی­های آن­ها، با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی و با جمع­آوری اطلاعات به روش کتابخانه­ای و اسنادی، بررسی کند. به نظر می­رسد با تکیه بر مبانی و اصول فهم پذیرفته‌شده در سنت تفسیری اسلامی، اهداف مورد نظر ریکور را در متون شرعی می­توان پی­جویی کرد. هرچند، باید به این نکته توجه داشت که پیش­فرض­ها و مبانی ریکور در این خصوص، چنین ارمغانی را فرا روی قرار نخواهد داد.

اندیشمندان فلسفه­ی میان فرهنگی با قبول «دیگری» و نقد فلسفه مدرن از یک سو و بهره­مندی از تکثر ِفلسفی دوران پست مدرن و توجه به اقتضائات جهانی شدن از سوی دیگر، از فلسفهِ میان فرهنگی به عنوان گرایش جدید فلسفه در دوران معاصر، سخن به میان می­آورند و با نفی انحصار طلبی در فلسفه و فرهنگ خاص به دنبالِ تئوری گفتگوی بین فلسفه­ها و فرهنگ­های­اند. نظریه­ایی که لازمه­اش امکان بررسی آراء جدیدی از منظر فلسفه مذکور بوده و زمینه طرح اندیشه­هایی نظیر مولوی را فراهم می­سازد. همچون «دیگری» در نگاه ادهر مال «هستی مطلق و جلوه­های متنوع آن» در اندیشه مولاناست. مبنایی که بر اساس آن می­توان از امکان قرائت فلسفه میان فرهنگی سخن گفت. در مقاله حاضر با روش «توصیفی ـ تحلیلی» و بر اساس مبنای «دیگری» و «هستی مطلق و انتشار حقیقت» به عنوان فرضیه، نظریه «فلسفه میان فرهنگی» و ابعاد گوناگون آن تبیین شده است. مولوی بر این اساس، قائل به تکثر فرهنگ­ها و فلسفه­هاست. این تکثر زمینه فلسفه میان فرهنگی و تلاش برای دست یابی به همپوشانی فلسفه­ها و فرهنگ­ها؛ یعنی معرفت حقیقت مطلق را برای آدمیان مهیا می­سازد. از طرفی حقیقت مذکور زمینه همزبانی و گفتگوی میان فلسفه­ها و فرهنگ­ها را آماده کرده و افق­هایی از فهم مشترک را میان آنها فراهم می­کند.

پژوهش حاضر برای قدم برداشتن در مسیر تولید علوم انسانی و اجتماعی مبتنی بر حکمت متعالیه، مناسبات عاملیت و ساختار را بر اساس رویکرد حکمت متعالیه بررسی می­کند. در این راستا ابتدا مبانی اندیشه ملاصدرا از جمله اصالت وجود، تشکیک وجود، حرکت جوهری، اتحاد نفس و بدن، جسمانیه الحدوث و روحانیه البقا بودن نفس و صیرورت نفس انسانی و اتحاد عاقل و معقول و عامل و معمول به فراخور ظرفیت تحقیق بیان می­شود. سپس نحوه تاریخی بودن نفس و عقل انسان در کسب و فهم معانی اعتباری و اعتبارات اجتماعی بررسی شد و در نهایت تأثیر این نوع عقلانیت در علوم اجتماعی از جمله؛ در تقسیم بندی علوم و نحوه استقلال علوم انسانی و اجتماعی از علوم طبیعی و تجربی، نحوه مکانیسم تولید معانی حقیقی و اعتباری، تشکیل فرهنگ و نوع مواجهه با عالم، تشکیل و تکوین جامعه و کنش­های اجتماعی و نحوه هویت بخشی اعتباریات اجتماعی عقل عملی در رفتار فردی و ساختار اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت.

صفات خبریه یکی از مهمترین و شاید چالشی­ترین مباحث کلامی در سلفیه به شمار می رود که چگونگی انتساب این صفات به خداوند، موجب دیدگاه­هایی چون تجسیم و تشبیه و تعطیل و توقف شده است، سلفیه جهادی که اصطلاحی نو به شمار می­رود و همواره تلفیقی از میان سلفیان رادیکالی است، این سؤال به وجود می­آید که آیا آنها نیز همچون دیگر سلفی­ها در صفات خبریه پیرو ابن تیمیه حرانی­اند و تعابیری چون بلاکیف و بلاتعطیل و سؤال عنه بدعه و ...را دارند؟ در این نوشتار با بررسی و ریشه­یابی روش­شناسی سلفیه جهادی و خاستگاه آنها در مورد ظواهر الفاظ به این نتیجه رسیده که برخی از سلفیه جهادی که متأثر از ابن تیمیه­اند، در روش شناسی ظاهرگرای­اند و در باب صفات خبری همان تعابیر وی چون بلاکیف، بلاتعطیل، سؤال عنه بدعه و ... را دارند اما برخی دیگر از سلفیه جهادی که متأثر از سید قطبند، به خاطر مشی عقل­گرایی آنها، در باب صفات خبریه قائل به تأویل مجازند.

گروه‌های نظیر داعش و طالبان، پروژه­هایی پیچیده و چندجانبه‌ای­اند که ریشه در مسائل مختلف داخلی و خارجی دارند. عقبه فکری داعش، طالبان و سایر گروه‌های افراطی را باید در قرائتی ظاهرگرایانه از اسلام و طرح‌ قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی پی گیری کرد. طالبان چهار جانب مختلف دارد: افغان‌ها، پاکستانی‌ها، عرب‌ها و غربی‌ها؛ محور داخلی طالبان را «پشتون» و خارجی آن را «پاکستان» و «روسیه» تشکیل می‌دهد. داعش نیز دارای پنج جنبه است: عرب‌ها، ترک‌ها، امریکا، صهیونست‌ و اروپا که محور داخلی آن را عرب‌ها (عربستان، قطر و اردن) و خارجی‌اش را، امریکا تشکیل می‌دهند. پرسش اصلی تحقیق حاضر این است: ماهیت و زمینه‌های فکری و اجتماعی گروه طالبان و داعش چیست و چه شباهت و تمایزهایی میان آنان وجود دارد؟ طالبان و داعش دارای شباهت‌های گوناگون و تمایزهای اساسی­اند که در این نوشتار مهمترین آنها بررسی شده است. هدف این پژوهش، شناسایی و تبیین زمینه‌های فکری-اجتماعی این دو گروه‌ است، تا از این رهگذر هم مقایسه صورت گیرد و هم راه‌کارهایی برای نجات جامعه اسلامی ارائه شود. این تحقیق، از روش تطبیقی و تحلیلی بهره‌ گرفته و با استفاده از اطلاعات اسنادی و کتابخانه‌ای انجام شده است.

سلاطین قاجار درصدد آن بودند تا با القاء سایۀ خدا بودن خود در زمین، سال‌ها در پوشش مذهب، جان و مال و سرزمین مردم را به نام دفاع از مذهب، مِلک شخصی خود تلقی کنند. علمای مشروطه خواه همچون نائینی با تکیه بر عناصر عقل، اصول فقه، قرآن و سنت، به اجتهاد در مفاهیم جدید گفتمان غربی در قالب نظام مشروطه پرداختند تا سازگاری کیش شیعه را با مفاهیم عقلی و تناسب شرع را با بعضی از اصول عقلی گفتمان غربی مانند آزادی، برابری، پارلمان، اکثریت آرا، رفراندوم و نظایر آن نشان دهند؛ بنا بر این، تحولات تفکر دینی بر جنبش مشروطه حاکم شد و دولت مدرن بر پایه آموزه­های دینی در ایران شکل گرفت و توسط رهبران روحانی چون علامه نائینی تثبیت شد میرزای نائینی با حمایت از نهضت مشروطه الگوی شکل حکومت را برای جلوگیری از استبداد قاجار، طراحی کرد. او استبداد دینی-مذهبی را خطرناک‌تر از استبداد برآمده از دربار تشریح کرد. او بر این باور بود که با قانون‌گذاری، مشارکت مردم و شورا، می‌توان از توانایی مذهب در عرصۀ سیاسی و اجتماعی رونمایی کرد. جستار حاضر در پژوهشی توصیفی – تحلیلی به بررسی تأثیر گذاری افکار نائینی می­پردازد. ایشان با تفکیک مفهوم آزادی از رهایی، در مقابل کسانی که آزادی را در تعارض با مذهب می‌پنداشتند این تحول را رقم زد که تصورِ دین و مذهب بدونِ آزادی، جفا به مذهب و برداشت نادرست از دین است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که میرزای نائینی با طرحِ اصلِ مساوات که احکام و قوانین برای فقیر و غنی، رعیت و ارباب باید به تساوی اجرا شود، بانیِ تحول دیگری در عصر مشروطه شد.

گفتمان سلفی علمی، بر اساس باور به وجود نارسایی در جامعه که برخاسته از انحراف عقیدتی و عبادی است شکل می­گیرد و به همین جهت، مهم­ترین هدف خود را دست­یابی دوباره به زیست فراگیر اسلامی تعریف می­نماید، با اعتقاد به این راهبرد که تغییر در ساحت سیاست منوط به بازسازی ساحت اجتماع است. بر اساس نظر رهبر این جنبش، این راهبرد در آینده به اصلاح جامعه و بعدتر به تشکیل حکومت اسلامی منجر خواهد شد. این جریان با استفاده از سه انگاره «توحید»، «تبعیت» و «پالایش» تلاش می­نماید، تا با نگاهی مبتنی بر واگرایی سیاسی، به بازسازی ساحت اجتماعی با هدف ایجاد تغییر در ساحت سیاست اقدام نماید و با تربیت افراد جامعه، زمینه را برای تشکیل حکومت اسلامی فراهم نماید. هدف پژوهش، بررسی انگاره­هایی مورد استفاده جریان شیخ آلبانی است، انگاره­هایی که آلبانی از صدر اسلام وام گرفته است و با بازتعریف­شان، به آن­ها کارویژه خاص اختصاص داده است. پژوهش حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که: شیخ آلبانی جهت بازگشت به زیست فراگیر اسلامی، بنیان­های فکری و معرفتی خود را چگونه تبیین نموده­ است؟ و چنین مفروض گرفته­ایم که: آلبانی، در تلاش است تا با استفاده از این انگاره­ها، به ایجاد حوزه مشروعیت­سازی جهت تشکیل حکومت اسلامی اقدام نماید. ما در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده نموده­ایم. ابزارگردآوری داده­ها، کتابخانه­ای و شامل‌ بررسی‌ کتاب­ها، مجلات، مقالات، منابع اینترنتی‌ و چندرسانه‌­ای است‌.

یکی از مسائل مهم در باب معرفت شناسی از دیدگاه سلفیه جهادی، مسئله­ عقل است، از این رو سؤال اصلی، چگونگی حجیت عقل از دیدگاه سلفیه جهادی است، که به خاطر نو ظهور بودن این گروه، تحقیقات جدی در این زمینه صورت نگرفته است، این مقاله با روشی تحقیقی و تحلیلی سعی دارد به دلیل اختلاف فکری سیر جریانی این گروه، مسئله­ عقل را در دو حوزه­ی سلفیه جهادی متاثر از سید قطب و بعد از بن لادن مورد بررسی قرار دهد. بر اساس بررسی­های انجام شده، سلفیه جهادی عقل را در مسائل شرعی حجت نمی­داند، ولی در غیر مسائل شرعی اختلاف وجود دارد. سید قطب، معتقد به جایگاه والای عقل و قابلیت آن برای اثبات معارف بنیادی همچون وجود خداوند، وحی و نبوت است. در حقیقت وی عقل­گرایی است که سعی نموده در برابر علم­گرایی افراطی برخی از مکاتب زمان خود ایستادگی کند، بر خلاف دیگر سلفیه جهادی که ظاهرگرا بوده و عقل را جزء محسوسات و محدود به شناخت علوم ضروری و مکتسبه می­دانند و معتقدند عقل فقط در امور دنیوی و مادی می­تواند حکم کند و هیچ­گاه نصوص قطعی با عقل قطعی تعارض نمی­کنند و در صورت تعارض، نقل مقدم بر عقل است.

جستجوی ریشه‌های معرفتی عدم پیشرفت جهان اسلام در بین متفکران معاصر عرب زبان، ادبیاتی را فراهم آورده است که تحت عنوان «نظریه‌ی عقلانیت» شناخته می‌شود. دکتر محمد شحرور متفکر معاصر سوری از جمله کسانی است که در این زمینه به تحقیق پرداخته است. پژوهش حاضر تلاشی است در بررسی نظریه عقلانیت ایشان که با تحلیل آثار وی، شکل‌گیری نظریه عقلانت او را درارتباط با دو دسته عوامل معرفتی و غیر معرفتی، بررسی کرده و مورد ارزیابی قرار داده است. هرچند شحرور در معرفی«استبداد» به عنوان بنیان ساختار معرفتی حاکم بر جهان اسلام تلاش کرده به تبیین جدیدی از بحران عقل در جهان اسلام دست یابد اما در مجموع از تحلیل‌های جابری فراتر نرفته است و از تکرار و تقلید رنج می‌برد. همچنین علاوه بر اینکه بسیاری از ادعاهای وی درباره منع نقل و کتابت حدیث توسط پیامبر(ص)، فاقد پشتوانه علمی است، در نفی و کنار گذاشتن سنت نبوی از یک سو و توجه و استناد به عمل و مرام خلفا از سوی دیگر گرفتار تناقض است.

مفهوم جهانی‌سازی از مفاهیم تازه‌ای است که در دهه‌های اخیر وارد ادبیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جهان شده و تعاریف متعددی از آن ارائه شده است که گاه به زاویه‌ای خاص از جهانی‌سازی عنایت داشته و گاه نگاهی جامع بدان صورت پذیرفته است. جهانی‌سازی به دنبال یکسان‌سازی مردم جهان در اموری چون اقتصاد، فرهنگ و سیاست است تا منافع ویژۀ خود را از خلال آن استیفا نماید. طیب تیزینی جهانی‌سازی را نظامی اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی می‌داند که می‌خواهد انسان‌ها و طبیعت را ببلعد و به کالایی مصرفی در بازار جهانی تبدیل کند. وی نقش این نظام را که هم‌سو با اهداف صهیونیسم می­داند، در عصر ما بسیار پررنگ دانسته و بر مبنای اندیشه‌های مارکسیستی و اسلامی خود راه‌کارهایی چون لزوم مواجهۀ نقادانه با این پدیده، احیای هویت و فرهنگ عربی در پرتو نهضت روشنگرانۀ فکری عربی و بهره‌گیری از نخبگان به مثابه پشتیبان‌های فکری نهضت ارائه می‌نماید. نوشتار پیش‌رو که به شیوه‌ای توصیفی-تحلیلی دیدگاه تیزینی را مورد بررسی قرار داده است، انتقادهایی نظیر ناکارآمد بودن اندیشه‌های مارکسیستی در بستر جامعۀ اسلامی، آرمانی‌بودن نهضت روشنگرانۀ فکری عربی مورد نظر وی و نیز تأکید بیشتر این متفکر بر جهان عرب به جای جهان اسلام را بر دیدگاه‌ او وارد می‌داند.