جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این کار من دو هدف دارم. یکی اصلاح ایرادهای جدی‌تر در نظریه عدالت است که ایده‌های اصلی عدالت را به عنوان انصاف پنهان کرده است، همانطور که من مفهوم عدالت ارائه شده در آن کتاب را نامیدم. از آنجایی که هنوز به این ایده ها اعتماد دارم و فکر می کنم می توان با مشکلات مهم تری روبرو شد، این فرمول بندی مجدد را انجام داده ام. من سعی می‌کنم شرح را بهبود بخشم، تعدادی از اشتباهات را تصحیح کنم، بازبینی‌های مفیدی را لحاظ کنم، و پاسخ‌هایی را به چند مورد از اعتراض‌های رایج‌تر نشان دهم. من همچنین استدلال را در بسیاری از نقاط بازنگری کردم. هدف دیگر این است که مفهوم عدالت ارائه شده در تئوری و ایده های اصلی موجود در مقالات من که از سال 1974 آغاز شده است را به یک بیانیه واحد متصل کنم. برای کسانی که با تئوری آشنایی دارند، تغییرات اصلی سه گونه است: اول، تغییر در صورت بندی و محتوای دو اصل عدالت که در عدالت به عنوان انصاف به کار می رود. دوم، تغییر در نحوه سازماندهی استدلال برای آن اصول از موضع اصلی. و سوم، تغییر در نحوه درک عدالت به عنوان خود انصاف: یعنی به عنوان یک برداشت سیاسی از عدالت و نه به عنوان بخشی از یک دکترین اخلاقی جامع.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه نشان دادن این است که باورهای دینی اولیه جان رالز هدایت کننده توسعه فلسفه سیاسی بعدی او بوده است. من با تحلیل یک تحقیق مختصر دربارۀ معنای گناه و ایمان، استدلال می‌کنم که استقبال رالز جوان از نئوارتدوکسی، دیدگاه فلسفی بعدی او را در مورد کرامت انسانی شکل داد و مضامین اصلی پایان‌نامه کارشناسی او دوباره در اشکال سکولار در رشد فلسفی‌اش ظاهر شد. ، علیرغم اینکه او عقاید نئوارتدوکس را بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم کنار گذاشت. من تغییرات دیدگاه رالز در مورد مذهب خود را از طریق مقایسه آثار اصلی او، از باورهای نئوارتدوکس رالز جوان تا دئیسم خردگرایانه رالز بعدی، دنبال خواهم کرد. در فلسفه سیاسی رالز بالغ، نشان خواهم داد که رالز سکولار همچنان آرمان‌های سامری خوب مانند برادری، احترام متقابل، عشق و عدالت را به‌عنوان نیروهای محرک پشت توسعه دو اصل او یعنی عدالت و وظیفه کمک نگه می‌دارد. نتیجه‌گیری من این است که اگرچه رالز اعتقادات اساسی کلیسای اسقفی پروتستان را کنار گذاشت، اما هرگز انگیزه‌های مذهبی را که در دوران نوجوانی خود داشت، رها نکرد. هم آثار الهیاتی رالز جوان و هم افکار فلسفی رالز بالغ بر این عقیده هستند که نابرابری‌های عمیق و دیگر شرارت‌های بزرگ در جامعه و تاریخ بشر وجود دارد.

ترجمه ماشینی: پلورالیسم فلسفی معاصر اجتناب ناپذیری و مشروعیت دیدگاه‌ها و ارزش‌های اخلاقی متعدد را به رسمیت می‌شناسد و جداسازی اصول مرتبه بالاتری را که بر مبنای آن نظریه عدالت استوار است، دشوار می‌سازد. راینر فورست، یکی از اعضای برجسته جدیدترین نسل فیلسوفان مکتب فرانکفورت، که برای رویارویی با این چالش قیام می‌کند، ساختاری «مستقل» از عدالت را تصور می‌کند که بر اساس آنچه او حق اخلاقی اساسی برای توجیه می‌نامد، شکل می‌گیرد. فورست با شناسایی این حق از منظر فلسفه اخلاق آغاز می کند. سپس، از طریق یک تحلیل انتقادی مبتکرانه و دقیق، مؤلفه های اصلی عدالت اجتماعی و سیاسی - آزادی، دموکراسی، برابری و مدارا - را به هم پیوند می دهد و آنها را به حق توجیه می پیوندد. نظریه حاصل، «قدرت توجیهی» را به عنوان مسئله اصلی عدالت در نظر می گیرد، و فورست استدلال می کند که با اتخاذ این رویکرد، می توانیم اصول عدالت را به صورت گفتمانی، به ویژه در رابطه با عدالت فراملی و مسائل حقوق بشر، «ساخت» کنیم. فورست در حالی که نظریه خود را می سازد، با کار فیلسوفان انگلیسی-آمریکایی مانند جان رالز، رونالد دورکین و آمارتیا سن و نظریه پردازان انتقادی مانند یورگن هابرماس، نانسی فریزر و اکسل هانت درگیر می شود. فورست با موضوعات متعدد، از سیاست و قانون گرفته تا اعتراض اجتماعی و مفاهیم فلسفی عقل عملی، ادعاهای متضاد را حول یک نظریه منفرد و کشسان درباره عدالت گرد می آورد.

ترجمه ماشینی: از زمانی که در سال 1971 ظاهر شد، نظریه عدالت جان رالز به یک کتاب کلاسیک تبدیل شد. نویسنده اکنون نسخه اصلی را اصلاح کرده است تا تعدادی از مشکلاتی که او و دیگران در کتاب اصلی پیدا کرده اند را برطرف کند. هدف رالز بیان بخشی اساسی از هسته مشترک سنت دموکراتیک - عدالت به مثابه انصاف - و ارائه جایگزینی برای سودگرایی است که از قرن نوزدهم بر سنت اندیشه سیاسی آنگلوساکسون تسلط داشت. رالز ایده آل قرارداد اجتماعی را به عنوان گزارش رضایت بخش تری از حقوق و آزادی های اساسی شهروندان به عنوان افراد آزاد و برابر جایگزین می کند. رالز می نویسد: «هر فردی دارای تخطی ناپذیری است که بر پایه عدالت استوار است که حتی رفاه جامعه به عنوان یک کل نمی تواند بر آن غلبه کند». نظریه رالز با پیشبرد ایده های روسو، کانت، امرسون و لینکلن، امروز به همان اندازه که اولین بار منتشر شد قدرتمند است.

ترجمه ماشینی: جان رالز یکی از مهم‌ترین فیلسوفان سیاسی عصر ما بود و قول می‌دهد در دهه‌های آینده چهره‌ای ماندگار باشد. نظریه عدالت او (1971) تأثیر عمیقی در فلسفه، سیاست، حقوق و اقتصاد داشته است. با این حال، درک نظریه رالزی، به ویژه برای مبتدیان آسان نیست، و نوشته های او می تواند متراکم و ممنوع باشد. مقدمه کوتاه توماس پوگ (که در ابتدا به زبان آلمانی منتشر شد) به ارائه کامل و مختصر خطوط اصلی نظریه رالز می‌پردازد، در صورت لزوم اطلاعات زندگی‌نامه‌ای را معرفی می‌کند، و پیوندهایی را بین کار رالزیان و سایر موقعیت‌های مهم در فلسفه اخلاق و سیاسی ترسیم می‌کند.

ترجمه ماشینی: اگرچه «نسخه تجدیدنظر شده یک نظریه عدالت» که در سال 1999 منتشر شد، بیانیه قطعی دیدگاه رالز است، بسیاری از ادبیات گسترده در مورد نظریه رالز به چاپ اول اشاره دارد. این چاپ مجدد، اولین نسخه را بار دیگر در دسترس محققان و دانشجویان جدی آثار رالز قرار می دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب به مفهوم پسااسلامیسم از منظری عمدتاً فلسفی می پردازد و با استفاده از لیبرالیسم سیاسی که توسط جان رالز به عنوان ابزار اصلی تفسیری شرح داده شده است. وجه تمایز این کتاب از بسیاری از پژوهش های ایران شناسی این است که در درجه اول به پروژه های روشنفکران ایرانی از منظری هنجاری می پردازد، زیرا این مفهوم توسط فیلسوفان تحلیلی درک می شود. این جلد شامل تجزیه و تحلیل نقاط قوت و ضعف استدلال‌های زیربنای ایده‌های هر متفکر است، به جای جستجوی ریشه‌های تاریخی و جامعه‌شناختی، تبارشناسی و غیره آنها. اگرچه استدلال‌های ارائه‌شده از منابع مختلف اسلامی، به‌ویژه شیعیان استفاده می‌کنند. بنابراین، در حالی که شبستری و سروش اساساً از منظر کلامی یا کلامی نوگرایانه استدلال می‌کنند، استدلال‌های م.ح.طباطبایی و مهدی حائری یزدی عمدتاً مبتنی بر فلسفه سنتی اسلامی و تفسیر قرآن است. در حالی که کدیور، النعیم و فنایی به معنای دقیق کلمه پساسلام گرا هستند، ملکیان با ارائه نظریه ای برای معنویت که دین را در محدوده اندیشه روشنگری محدود می کند، فراتر از پساسلامیسم معمولی است. در سراسر کتاب، توجه ویژه ای به خوانش های فرارا و مارس از لیبرالیسم سیاسی شده است. اگرچه فصل‌های کتاب یک کل را تشکیل می‌دهند، اما اگر خواننده فقط در مورد روشنفکران خاصی که نظریه‌های سیاسی آنها مورد بحث قرار می‌گیرد کنجکاو باشد، می‌توان آن‌ها را به‌طور مستقل خواند.

نلسون گودمن در بحث از معضل قدیمی استقرا به مطلبی اشاره می‌کند که بعدها جان راولز آن را روش تعادل اندیشه‌ورزانه نامید و آن را به منظور استنتاج نظریه عدالت در حوزه فلسفه سیاسی به کار بست. وی مدعی بود در یک جامعه لیبرال، گزینش یک اصل خاص در باب عدالت، مستلزم ترجیحی تحکمی خواهد بود. برای حل این معضل، راولز وضع اولیه‌ای را فرض می‌گیرد که از طریق آن افراد درخصوص اصول هنجاری عدالت به توافق می‌رسند. از نظر او این اصول باید از طریق روش تعادل اندیشه‌ورزانه با احکام اخلاقی ما درباره موارد خاص و جزئی سازگاری یابند. کاربرد مفهوم تعادل اندیشه‌ورزانه در حوزه اخلاق را برخی فیلسوفان و صاحب‌نظران مورد نقدهای جدی قرار داده اند ودر مقابل برخی دیگر از آن دفاع کرده‌اند. به نظر می‌رسد در حوزه اخلاق به‌ویژه اخلاق کاربردی نمی‌توان تنها با توسل به نظریه‌های اخلاقی و نیز اصول اخلاقی انتزاعی به حل مسائل اخلاقی پرداخت. از همین‌رو، به‌رغم مشاجره‌های فراوانی که از حیث نظری درباره این روش وجود دارد، از حیث عملی این روش کاربرد فراوانی در حوزه اخلاق به‌ویژه اخلاق کاربردی دارد؛ به‌گونه‌ای که برخی مدعی شده‌اند این روش تنها روش مفید در حوزه اخلاق است.