جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معرفی؛ مقدمه ای بر نسخه شومیز; بخش 1: لیبرالیسم سیاسی: عناصر اساسی. سخنرانی اول: ایده های بنیادی. 1. پرداختن به دو پرسش اساسی; 2. ایده یک مفهوم سیاسی از عدالت. 3. ایده جامعه به عنوان یک سیستم عادلانه همکاری. 4. ایده یک موقعیت اصلی. 5. تصور سیاسی از شخص; 6. ایده یک جامعه منظم. 7. نه جامعه و نه انجمن; 8. در مورد استفاده از مفاهیم انتزاعی; سخنرانی دوم: اختیارات شهروندان و نمایندگی آنها. 1. معقول و معقول.؛ این کتاب ایده‌های عدالت به مثابه انصاف را که جان رالز در نظریه عدالت ارائه کرده است، ادامه می‌دهد و تجدیدنظر می‌کند، اما تفسیر فلسفی آن را به شکلی اساسی تغییر می‌دهد. آن کار قبلی آنچه رالز آن را «جامعه منظم» می‌نامد، فرض می‌کرد، جامعه‌ای که در باورهای اخلاقی پایه‌اش پایدار و نسبتاً همگن است و در آن توافق گسترده‌ای درباره آنچه زندگی خوب را تشکیل می‌دهد وجود دارد. با این حال، در جامعه دموکراتیک مدرن، تعدد آموزه‌های ناسازگار و آشتی ناپذیر - مذهبی، فلسفی و اخلاقی - در چارچوب نهادهای دموکراتیک وجود دارد. رالز با به رسمیت شناختن این به عنوان یک شرط دائمی دموکراسی، می پرسد که چگونه یک جامعه باثبات و عادلانه متشکل از شهروندان آزاد و برابر می تواند در توافق زندگی کند، وقتی که توسط دکترین های معقول اما ناسازگار تقسیم می شود. که طرح های رالز برای بازنگری در لیبرالیسم سیاسی را که با مرگ او کوتاه شد، ترسیم می کند. «تفسیر مستدل و فوق‌العاده‌ای بر نظریه عدالت... چرخشی قاطع به سوی فلسفه سیاسی.» ضمیمه ادبی تایمز.

ترجمه ماشینی: گزارشی جذاب از غول فلسفه سیاسی و توسعه مهم ترین اثر او، نظریه عدالت، که در لحظه ای ارائه می شود که ایده های آن به شدت مورد نیاز است. به سختی می توان تأثیر جان رالز بر فلسفه و نظریه سیاسی را در نیم قرن اخیر دست بالا گرفت. کتاب‌های او میلیون‌ها نسخه در سراسر جهان فروخته شده است و او یکی از معدود فیلسوفانی است که آثارش در دالان‌های قدرت و همچنین در تالارهای آکادمی شناخته شده است. رالز بیش از همه به خاطر توسعه دیدگاه خود در مورد «عدالت به مثابه انصاف» مشهور است، که به شدت در شناخته‌شده‌ترین اثرش، «نظریه عدالت» بیان شده است. او در آن لیبرالیسمی را توسعه می‌دهد که بر بهبود سرنوشت کم‌منافع‌ها متمرکز است، و تلاش می‌کند نشان دهد که علی‌رغم اختلافات ما، توافق بر سر نهادهای سیاسی اساسی هم ممکن است و هم قابل دستیابی است. منتقدان معتقدند که دیدگاه رالز غیر واقعی و در نهایت غیر دموکراتیک است. در این بیوگرافی روشنفکرانه جدید، آندریوس گالیشانکا استدلال می‌کند که در درک نادرست منشأ و توسعه استدلال محوری رالز، روایات قبلی در توضیح جدید بودن رویکرد فلسفی او ناکام مانده‌اند و بنابراین دیدگاه سیاسی را که او رایج کرده بود، درک نمی‌کنند. گالیشانکا از آرشیوهای تازه در دسترس مقالات و مقالات شخصی منتشرنشده رالز استفاده می‌کند تا توجیهاتی را که رالز برای فرض توافق اخلاقی اولیه ارائه کرده بود، روشن کند. رویکرد فکری-تاریخی گالیشانکا فیلسوفی را نشان می‌دهد که برای ادعاهای فروتن‌تر از آنچه منتقدان ادعا می‌کنند مبارزه می‌کند. مشارکت در جستجوی رالز برای توافق به ویژه در این مقطع سیاسی ارزشمند است. جان رالز گالیشانکا با ارائه بینشی به ریشه ها، اهداف و استدلال های نظریه عدالت به ما این امکان را می دهد که مهم ترین و تأثیرگذارترین اثر فیلسوف را با چشمانی تازه بررسی کنیم.

ترجمه ماشینی: رویکردهای جان رالز و جرالد کوهن به عدالت اجتماعی، تا زمانی که در سطح عملی در نظر گرفته نشود، جایی که توزیع دقیق کالاهای اجتماعی انتخاب شود، نمی توانند مکمل یکدیگر باشند. اختلاف آنها در مورد عدالت و اصول آن مستلزم انتخابی است که یا نظریه رالزی را انتخاب می کند یا نظریه کونینی. معقول ترین رویکرد به عدالت اجتماعی چیست؟ این اثر هر دو رویکرد را مقایسه می کند و هدف آن دفاع از موضع کوهن در پرتو دو ملاحظات است. این به پرسش فلسفی در مورد تحلیل ایده عدالت پاسخ می دهد که فضیلت عدالت را در زمینه فلسفی آن قرار می دهد. با این حال، روشی را ارائه می دهد که همه می توانند برای رسیدن به اصول اساسی عدالت با به کارگیری نیروی عقل به کار گیرند. تحلیل مفهوم عدالت بر اساس قدرت عقل باید به دنبال کشف ماهیت غایی عدالت باشد که مستقل از حقایق و دیگر فضایل است. پس از افشا شدن، درک عدالت باید به نهادهای اجتماعی اطلاع داده و تصمیمات روزانه مردم را تعیین کند. بنابراین جامعه عادلانه جامعه ای است که در آن افراد عادل و نهادهای عادل فضیلت عدالت را به نمایش می گذارند.

ترجمه ماشینی: "نظریه عدالت" مهم ترین سهم دنیای انگلیسی زبان است، شاید حتی مهم ترین کمک به اخلاق سیاسی قرن بیستم. در اینجا، جان رالز نه تنها یک نظریه تا حد زیادی قانع کننده در مورد تلاقی اخلاق و فلسفه سیاسی پیش نویس می کند. او همچنین موفق می شود تعدادی تغییر پارادایم اساسی در بحث فلسفی ایجاد کند. پس از یک نسل بحث شدید، زمان بررسی فرا رسیده است. این به عنوان یک مرور کلی صرفاً توصیفی از بحث تا به امروز انجام نمی شود، بلکه در قالب یک تفسیر مشارکتی انجام می شود. نویسندگانی از زمینه‌های مختلف فلسفی از خود می‌پرسند که افکار رالز چگونه باید درک شوند و چه دامنه و قدرت متقاعدکننده‌ای برای گفتمان آینده دارند.

ترجمه ماشینی: دومین اثر مهم جان رالز، لیبرالیسم سیاسی (1993)، به این سؤال اختصاص دارد که چگونه یک جامعه لیبرال می تواند در مورد مسائل عدالت با توجه به کثرت گرایی اجتماعی اش به اجماع برسد. این مقالات تفاسیر منظمی از کار توسط محققان مشهور بین‌المللی ارائه می‌کنند و در عین حال، دامنه وسیع استدلال‌های رالز و همچنین محدودیت‌های آنها را بررسی می‌کنند.