جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

قرآن کتاب هدایت و تربیت است. که انسان را به قلّه‏هایِ شرافت، کرامت و تعهد و ایمان فرا می‏خواند. قرآن کریم در جهت رسیدن انسان به جایگاه والایِ ایمان، تقوی و یقین از جمله از "الگو" بهره می‏گیرد، یعنی در پسندید انسانی چهره‏های والایی را می‏نهد که از کمند کشش‏ها و جذبه‏هایِ مادی و دنیوی و وابستگی‏های پست رمیده و در جهت رسیدن به "خدا" از هیچ دریغ نورزیده‏اند:"ضَرَب الله مثلاً لِلَذین آمنوا إمرأتِ فرعون ... و مریم ابنت عمران اَلتی احصنت فرجَها" ... در این پژوهش الگوهای ارائه شده در قرآن از میان زنان چهره‏نمایی شده‏اند، امّا نه به شیوه فردی که تک، تک آنان به بحث و فحص نهاده شوند و از زندگی و فراز و فرود حیات انسانی- الهی آنها سخن رود، بلکه به صورت موضوعی تا خواننده را بیشتر رغبت افزاید و به یاری خداوند همه را بصیرت.بدین سان ابتدا باورها و اعتقادات بانوانِ الگو گزارش شده است، چگونگی باور آنها به توحید، معاد، وحی انبیاء و ایستادگی در پایِ این باور. پس از آن سخن از منش‏های بندگی اسوه‏هاست جلوه‏های اخلاص، توکل، خشوع، بیم و امید، دعا، عبادت و استعاذه. این حقایق در فراز و فرود زندگی آنان نشان داده شده است.بررسی منش فردی و اجتماعی اسوه‏هایی از بانوان؛ برای نشان دادن ابعاد موضوع و بهره‏وری از مومنان است تا با کاربرد این همه در گستر? زندگی آشنا شویم و بکار بریم. سخن از سیاست و منش‏های سیاسی و توانایی در حوزه سیاست بسیار تنّبه آفرین است در گزارش چگونگی موضع بانوان الگو در این زمینه درس‏آموز، آنچه در این پژوهش آمده دریچه‏ای است به شناخت بسیار مهم.

نظریه "تفویض امر دین به ائمه" پیشینه کهن در مصادر روایی بصائر الدرجات صفار قمی و کافی کلینی دارد. آنان روایاتی در تفویض تشریع از سوی خدا به پیامبر  و ائمه نقل کرده و در پی‌آن، دانش پژوهان حدیث و دیگران به مفاد آن‌ها پرداخته اند. این پژوهش در سه محور نظریه مذکور را مورد بررسی قرار داده است: محور اول بررسی دیدگاه دانشوران امامیه در باره تفویض امر دین به ائمه که اثبات یا نفی حق تشریع از ائمه است. از نگاه غالب عالمان، تفویض دین به اجمال پذیرفتنی است؛ اما در تفسیر آن، چهار دیدگاه وجود دارد: یک: تفویض به معنای واگذاری نقل آموزه‌های نبوی است؛ دو: واگذاری تفسیر و تبیین کتاب خدا و سنت پیامبر ؛ سه: واگذاری اجرای احکام به ائمه ؛ چهار: تفویض دین به ائمه، همانند تفویض دین به پیامبر اکرم که با حق تشریع صورت می‌پذیرد. محور دوم، به ارائه مستندات قرآنی و روایی تفویض دین به معنای حق تشریع ائمه می‌پردازد. در این بخش، افزون بر آیات قرآنی دو دسته روایات که در حد تواتر معنوی‌اند، ارائه می‌شود و با توجه به این ادله، دیدگاه چهارم در مورد تفویض امر دین به معنای حق تشریع به ائمه را قابل دفاع می‌داند. محور سوم، به تردید‌ها و شبهات و پاسخ‌های آن‌ها پرداخته است. در این بخش به شش شبهه پاسخ داده می‌شود. در نهایت نگارنده به این نتیجه رسیده که حجیت سخنان ائمه از این باب نیست که آنها راوی و ناقل موثق احادیث نبوی یا استنباط کننده احکام جزئی، از کلیات هستند، بلکه از این باب بوده که از سوی خداوند امر دین به ایشان تفویض شده است.

این پایان نامه شامل یک مقدمه کوتاه، سه فصل، یک پیوست و چکیده می باشد، در مقدمه اشاره به اهداف و روشها و پیشینه موضوع و معرفی فصلها شده است . در فصل اول ضمن بررسی واژه عفت (لغوی و اصطلاحی) و تعریف "عفت کلام" با استناد به آیات و روایات، بخشی نیز درباره کلام و بیان تحت عنوان "نقش کلیدی زبان در فرهنگ قرآن و احادیث " اختصاص یافته است . فصل دوم درباره "ادب الهی در تبیین معارف قرآنی" می باشد و دارای چهار بخش است که بخش اول آن شامل مفاهیم و تعاریف درباره ادب، ادب الهی، معارف و مفهوم ادب الهی در تبیین معارف می باشد و با توجه به مفهوم گسترده ای که از معارف (شامل اصول عقاید، اخلاق و احکام) فهمیده می شود سه بخش دیگر به ترتیب بعنوان ادب در تبیین اصول عقاید (توحید، نبوت و معاد) و ادب الهی در تبیین اخلاق و ادب الهی در تبیین احکام تنظیم شده است و همچنین به هر آیه ای که مورد سؤال و یا مبهم بود به پاسخگویی و روشنگری آن پرداختیم. فصل سوم درباره "نقش قرآن در اعتدال بخشیدن کلام و بیان" است که در آن به مباحثی درباره پیشگامی قرآن در اعتدال و اصلاح گفتار، شناساندن آفات زبان و سخن، اصلاح تعبیرات، شناسایی درد و ضعف جامعه و طرح گفتار درمانی، آموزش شیوه صحیح سخن گفتن و ارائه الگو پرداختیم. در پیوست به معرفی برخی کتب اخلاق و حدیث که در زمینه آفات زبان و بیان است پرداختیم./

در این پژوهش طی پنج فصل به بررسی نشاط و شادابی با تکیه بر آیات و روایات تفسیری پرداخته شده است. در فصل اول کلیات بحث نظیر تعریف شادابی و نشاط در لغت و اصطلاح روان شناسان، علل افسردگی، برون گرایی و رابطه لذت و نشاط بررسی شده است. در فصل دوم با عنوان نشاط در قرآن از مفهوم نشاط و قلمرو نشاط در قرآن بحث شده است. در فصل سوم ذیل عنوان عوامل شادابی از عوامل بینشی نظیر شناخت خالق، شناخت خود و شناخت هدف و عوامل گرایشی مثل محبت، عبادت و امیدواری سخن رفته است. در فصل چهارم، ذیل عنوان موانع نشاط، حسادت، ناامیدی، اختلاف و نفاق بررسی شده اند. در فصل پنجم با عنوان الگوهای شادابی در قرآن، پیامبر اسلام(ص)، حضرت ابراهیم، حضرت موسی و حضرت یوسف معرفی گردیده اند.

این رساله مشتمل بر یک مقدمه و پنج فصل است. در مقدمه، موضوع تحقیق،‌ضرورت پژوهش، پرسش اصلی و فرعی تحقیق،‌ فرضیه های تحقیق، پیشینه پژوهش، روش تحقیق، مراحل تحقیق و پژوهش ،‌ سازماندهی پژوهش،‌ مشکلات و محدودیتها،‌بیان شده است. فصل اول، با عنوان معنا شناسی معجزه حاوی دو گفتار است: در گفتار اول، تعریف اعجاز در لغت و در اصطلاح متکلمان،‌ و در گفتار دوم ، تعریف معجزه در قرآن که در برگیرنده آیه و آیات،‌بینه و بینات،‌سلطان و برهان و تحلیل آنها مورد تبیین و بررسی قرار گرفته است. فصل دوم: تحت عنوان تحلیل مبانی کلامی اعجاز در برگیرنده چهار گفتار می‌باشد: درگفتار اول، تعریف کلمه عادت در لغت و اصطلاح ، و تبیین واژه خرق عادت در لغت و اصطلاح اندیشمندان اسلامی، بررسی خرق عادت از دیدگاه متقدمان،‌اشاعره، معتزله، امامیه،‌حکما و فلاسفه، و تقریر جدید از منظر حکما و اشاعره، نارسایی تعریف معجزه به خرق عادت و ...،‌ گفتار دوم: تعریف تحدی در لغت و اصطلاح متکلمان و بررسی مناقشه در قید تحدی و ... و در گفتار سوم،‌ تعبیر عجز از هماوردی در تعریف معجزه، اختلاف در تعذر جنس و وصف و در گفتار چهارم تحلیل تقارن زمانی معجزه یا هماوردی، مورد بحث قرار گرفته اند. فصل سوم با عنوان تطبیق مبانی کلامی معجزه بر قرآن حاوی مباحث زیر می‌باشد: تطبیق خرق عادت، بررسی و نقد ادله منکرین خارق العاده بودن قرآن، تطبیق هماورد طلبی بر قرآن، بررسی مبانی متکلمین در هماورد طلبی قرآن، بررسی نحوه تحدی قرآن، دیدگاه علامه طباطبایی،‌دیدگاه مصباح یزدی، بررسی دیدگاهها در مرجع ضمیر مثله، تطبیق مبانی متکلمان در پاسخ به هماورد طلبی.فصل چهارم: تحت عنوان «پندار ها و تردید ها در عدم معارضه با قرآن» متضمن مطالب زیر می باشد: پندارها و تردید ها در عدم معارضه با قرآن؛ بررسی نسبت صحت معارضه به معارضین؛ معارضه در عصر پیامبر، معارضه پس از وفات پیامبر خدا، معارضه درعصر حاضر، معارضه با قرآن در شبکه اینترنت، اشکال های کلی بر معارضه ها.فصل پنجم: با عنوان « نگاهی به وجوه اعجاز قرآن» به تبیین مباحث زیر پرداخته است: پیشگفتار بحث، بررسی اعجاز در فصاحت، و بلاغت قرآن، اسلوب بدیع و اخبار ازغیب درقرآن، اخبار گذشتگان، اخبار از مکنونات قلبی دیگران، اخبار از آیندگان، عدم اختلاف در قرآن، تحدی به عدم اختلاف، محور عدم اختلاف در قرآن، عدم اختلاف در مطالب قرآن، عدم اختلاف در معارف، عدم اختلاف دلیل بر خرق عادت، جامعیت معارف قرآن، امی بودن آورنده آن، اعجاز علمی قرآن( قرآن و جاذبه عمومی، جهان، قرآن و بادهای تلقیح کننده، قرآن و زندگی در کرات دیگر، نظم علمی در ساختمان قرآن، اعجاز عددی قرآن)، نظریه صرفه، و نقد آن در اعجاز قرآن.و در پایان هر فصل و گفتار، نتیجه و خلاصه بحث آورده شده است.

بیست و سومین آیه از سوره شوری، آیة «مودت» یا «قربی» نام دارد. در مورد تفسیر آیة مودت بین شیعیان و اهل سنت اختلاف فراوانی وجود دارد. شیعیان این آیه را در شأن گروه خاصی از اهل بیت پیامبر گرامی اسلام| دانسته و مودت اهل بیت را به عنوان اجر رسالت بر همه مسلمانان واجب می دانند؛ ولی اهل سنت علاوه بر اختلافی که با شیعیان دارند، در تعیین مصداق آیه نیز اختلاف نظر داشته، اقوال مختلف را در این زمینه بیان کرده اند. بیشتر مفسران اهل سنت، قریش را مصداق «القربی» در این آیه می دانند و تعدادی از آنان که کم نیستند، با استناد به روایات فراوانی، مصداق این آیه را اهل بیت^ دانسته اند؛ البته جالب این جا است که هر دو گروه، مودت اهل بیت را واجب می دانند. بنابراین، مودت اهل بیت، واقعیتی انکارناپذیر است. این پژوهش، یک مقدمه و پنج بخش دارد: بخش اول در سه فصل به ساماندهی پژوهش، ضرورت و هدف تحقیق، تبیین موضوع، پیشینه پژوهش، مفاهیم کلیدی آیه (قربی، اهل بیت، عترت، اجر، الا و حسنه) و آشنایی با سوره شوری و آیه مودت پرداخته است. بخش دوم در سه فصل، جایگاه اهل بیت در نگرش مکتب اهل بیت، مصداق قربی، وجوب مودت اهل بیت، عصمت، امامت و روایات مکتب اهل بیت را مورد بررسی قرار داده است. بخش سوم، نگرش اهل سنت را در مورد آیة مودت بیان کرده است. بخش چهارم، شبهات برخی از اهل سنت را مورد نقد و بررسی قرار داده است. بخش پنجم به ویژگی های دوست داران اهل بیت، آثار محبت و مودت اهل بیت و بغض آن ها اختصاص دارد.

رهیافت های روایی و کلامی دو منبع عمده امامت شناسی است. موضوع این تحقیق، بررسی و تطبیق مسایل امامت یعنی تعریف، ضرورت، عصمت و جایگاه امام همراه با تحلیل گزاره ای و مفهومی برای رصد وفاق ها و خلاف ها در این دو رهیافت، است. شیخ مفید امامت را تقدم در مقتضای طاعت و متأخرین آن را ریاست عامه در امور دین و دنیا بر سبیل خلافت از پیامبر برای شخصی از اشخاص و بحق اصالت در دار تکلیف تعریف کرده اند. این تعریف به تدریج با افزودن مقوماتی تکمیل شده است. رهیافت روایی امامت را عهد الهی برای انسانی عادل، حجّت، معصوم، دارای ولایت، منصوب الهی و مفترض الطاعه می داند. این دو تعریف از حیث مقوّمات نسبت عموم و خصوص من وجه دارند. ضرورت امام در رهیافت کلامی با دلایلی همچون برهان لطف، بدیهی بودن تشکلیل حکومت، اجرای حدود و حفظ نظام اسلامی و وجوب دفع ضررهای عظیم اثبات شده است؛ لکن رویکرد روایی ضرورت وجود امام را حجّت الهی بودن امام و این که امام واسطه فیض الهی و علت مبقیه عالم هستی و نیز زمام دین و نظام مسلمانان به وی است، بیان می کند. ادله اثبات ضرورت وجود امام در دو رویکرد روایی و کلامی نیز نسبت من وجه دارند. دو رهیافت روایی و کلامی در دامنه عصمت امام اختلافی چندانی ندارند. ممکن الخطا بودن امت، واین که حفظ تعلیم شریعت وظیفه امام است سه دلیل عمده ضرورت عصمت امام در متون کلامی است. رهیافت روایی عصمت را شرط امامت و آن را امر مسلمی برای امام می داند. هر دو رهیافتتأکید می کنند که عصمت منشأ الهی داشته و اختیار انسان را سلب نمی کند. مواردی که در خصوص منزلت و جایگاه امام در منابع کلامی بیان شده، برخی مانند مفترض الطاعه بودن امام منشأ روایی داشته و بعضی دیگر مانند ریاست عامه عقلی هستند. افزون بر این موارد رهیافت روایی جایگاه الهی و قدسی برای امامت بیان می کند. در این رهیافت امام، حجّت الهی و نور عالم هستی است

آنچه پیش رو دارید رساله ای است در زمینه«بررسی تطبیقی روایات تفسیری فریقین درباره امام مهدی(عج)» که در یک مقدمه و چهار فصل تنظیم وتدوین شده است. در مقدمه رساله به شش مطلب پرداخته شده است که عبارتند از:موضوع پژوهش، هدف پژوهش، ضرورت پژوهش، پیشینه پژوهش، روش پژوهش و محدودیت های پژوهش. فصل اول مربوط به کلیات و مبانی بحث است که به چهار موضوع پرداخته شده است. این موضوعات به شرح زیر می باشند:معنا شناسی تفسیر، معنا شناسی تأویل، بررسی حجیت سنت اهل بیت(ع) در تفسیر قرآن و بررسی حجیت قول صحابه در تفسیر قرآن. ضرورت مطرح کردن مباحث معنا شناسی تفسیر و تأویل این است که در بسیاری از روایات تفسیری علاوه بر تفسیر آیات، تأویل یا مصادیقی از آیه نیز مطرح شده که در نگاه اولیه با ظاهرآیه مطابقت ندارد اما با دقت وامعان نظر می توان به ارتباط آنها با آیه پی برد؛ همچنین با عنایت به این که برای واژه تأویل، معانی متعددی مطرح شده است در بخش معنا شناسی تأویل مشخص نموده ایم که منظور ما از تأویل در این رساله کدام معنا است. اکثر روایات تفسیری در مصادر شیعه از اهل بیت(ع) که عدل قرآن هستند صادر شده است بنا براین بحث درباره حجیت سنت اهل بیت(ع) درباره تفسیر قرآن اجتناب پذیر است. در بخش سوم با ادله قرآنی و روایی اثبات شده که هر آنچه اهل بیت(ع) درباره معارف قرآن بیان کرده اند گو اینکه از لسان جد بزرگوارشان رسول مکرم اسلام (ص) نقل شده است و هیچ تفاوتی ندارد. در بخش چهارم(از فصل اول) به حجیت قول صحابه در تفسیر پرداخته شده است. ضرورت این بحث از آن جا روشن می شود که در منابع روایی اهل سنت احادیثی از صحابه(و تابعین) در تفسیر قرآن به چشم می خورد که شیوه برخورد با این احادیث در این قسمت بررسی شده است بدین گونه که حدیثی که از صحابی(و به طریق اولی و تابعی) نقل می شود اعم از تفسیری یا غیر تفسیری باید مورد نقد سندی و دلالی قرار گیرد.همچنین اجتهاد ها و استنباط های صحابه در تفسیر باید با قرآن و سنت قطیعه محک بخورد و در صورت موافقت با آنها پذیرفتنی است. در فصل دوم به بررسی آیاتی پرداخته شده است که هر دو فریق شیعه و اهل سنت در ذیل آنها روایاتی تفسیری درباره امام مهدی(عج) نقل کرده اند. این آیات که تعدادشان بالغ بر هشت آیه می باشد به ترتیب از ابتدا تا انتهای قرآن به صورت ذیل بررسی شده اند: ابتدا واژگان دشواریاب آیات با استفاده از کتب معتبر لغوی تشریح شده است؛ سپس دیدگاه تفسیری مفسران شیعه و اهل سنت درباره آیات با استفاده از تفاسیر از تفاسیر معتبر فریقین مطرح گردیده است؛ در مبحث دیدگاه تفسیری شیعه از چهار تفسیر تبیان، مجمع البیان، المیزان و نمونه و در مبحث دیدگاه تفسیری اهل سنت از چهار تفسیر کبیر فخررازی، کشاف زمخشری، تفسیر قرطبی و روح المعانی آلوسی بهره گرفته شده است؛ آن گاه روایات تفسیری فریقین در ذیل این هشت آیه را که مجموعاً 44 روایت از شیعه و 65 روایت از اهل سنت می باشد به صورت دسته بندی شده نقل کرده ایم و در پایان به بررسی مقارنه ای و تطبیقی این روایات از نظر محتوا و سند دست زده ایم. فصل سوم مربوط به آیاتی است که در ذیل آنها فقط در منابع روایی اهل سنت روایاتی تفسیری درباره امام زمان(عج) نقل شده است. تعداد این آیات، 6آیه و تعداد روایات اهل سنت در ذیل آنها 34 روایت است که فهرست آنها در جدول انتهای رساله آمده است. در این فصل نیز همچون فصل دوم مراحل چهارگانه تشریح واژگان دشواریاب، دیدگاه تفسیری فریقین، نقل روایات تفسیری به صورت دسته بندی شده و بررسی روایات از حیث محتوا و سند تبیین شده است. در فصل چهارم از 362 آیه که در ذیل آنها تنها در مصادر روایی شیعه، روایاتی تفسیری درباره امام مهدی(عج) وارد شده است و همچنین تعداد این روایات در ذیل هر آیه فهرستی به صورت جدول ارائه شده است. در مجموع تعداد8 آیه در منابع روایی فریقین وجود دارد که در ذیل آنها روایاتی تفسیری دربارهم وضوع مهدویت نقل شده؛ همچنین 6آیه مشاهده شد که در ذیل آنها فقط در منابع روایی اهل سنت روایاتی تفسیری در این باره آمده؛ و تعداد 362 آیه وجود دارد که در ذیل آنها فقط در منابع روایی شیعه روایات تفسیری درباره امام زمان و مسائل مرتبط با آن حضرت آورده شده است. بنابراین تعداد آیات مربوط به موضوع مهدویت بالغ بر 376 آیه می باشد.

اکثر مفسران فریقین تحقق اراده حق تعالی را در امر سیطره دین (توبه: 32 و 33؛ صف: 8 و 9) به عصر ظهور امام مهدی و نزول حضرت عیسی مربوط می دانند. آنان این قول را یا به نحو احتمال موجه آورده اند، بدون آن که آن را انکار یا حتی در آن تردید کنند یا به نحو تعیین، سیطره دین حق را تنها به عصر ظهور اختصاص داده اند.روایات فریقین نیز به شکل تنزیل (به معنای مفهوم تفسیری آیه) یا تاویل (به معنای تحقق عینی مفاد آیات در زمان پس از تنزیل) هم سو با مفاد آیات و قدر متیقن دیدگاه فریقین، بر تحقق این اراده در عصر ظهور دلالت دارد. فریقین در مقام بررسی و ارزیابی مفاد روایات نیز آنها را مورد انکار یا حتی تردید قرار نداده اند.این مقاله با ارزیابی و نقد دیدگاه قرآن پژوهان هر دو فرقه به این نتیجه می رسد که مفاد این آیات تنها به عصر ظهور امام مهدی اختصاص دارد و اقوال دیگر با مناقشه های متعدد رو به روست.