جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب شرح مفصلی از نقش مالکیت در ایده آلیسم آلمانی ارائه می دهد. مفهوم مالکیت را در مرکز نظام های فلسفی کانت، فیشته و هگل قرار می دهد و نشان می دهد که چگونه مالکیت به مفاهیم آزادی، حق و به رسمیت شناختن گره خورده است. این کتاب با تبارشناسی انتقادی مفهوم مالکیت در فلسفه حقوقی مدرن آغاز می‌شود، و سپس با بازسازی نظریه مالکیت در دکترین حق کانت، مبانی حق طبیعی فیشته و فلسفه واقعی ینا هگل. با روی آوردن به سنت فلسفه آلمانی در مقابل چارچوب‌های استاندارد آزادی‌خواهانه و سودگرایانه مالکیت، به بررسی مسائل متافیزیکی، هنجاری، سیاسی و مادی می‌پردازد که مالکیت را به عنوان یک رابطه اجتماعی قابل درک می‌کند. این کتاب تئوری هنجاری مالکیت را که ریشه در عقل عملی، شناخت متقابل و آزادی اجتماعی دارد، تدوین می‌کند. این نظریه رابطه ای مالکیت، با الهام از ایده آلیسم آلمانی، زاویه ای تازه به نظریه مالکیت معاصر می آورد. علاوه بر این، زمینه فلسفی مهمی را برای بحث های قرن نوزدهم درباره مالکیت خصوصی، نابرابری، کار، سوسیالیسم، سرمایه داری و دولت فراهم می کند. مفهوم مالکیت در کانت، فیشته و هگل برای محققان و دانشجویان پیشرفته علاقه مند به فلسفه آلمانی قرن نوزدهم، فلسفه اجتماعی و سیاسی، فلسفه حقوق، نظریه سیاسی و اقتصاد سیاسی جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است. نسخه کافمن از تاریخچه روانی از شایعات دور است و به دقت مستند شده است. او درک کاملاً جدیدی از دو قرن تاریخ فکری به ما ارائه می دهد، اما تمرکز اصلی او بر خودشناسی است. به گفته استفان اسپندر، «بهترین مترجم فاوست»، او در موقعیت منحصر به فردی برای انجام این وظیفه است. و از نظر سیدنی هوک «بی‌تردید جالب‌ترین و آموزنده‌ترین نویسنده هگل در زبان انگلیسی است». برجسته ترین مفسر کانت، لوئیس وایت بک، این کتاب در مورد گوته، کانت و هگل را «جذاب‌کننده» نامیده است - اثری که «با گفتن چیزهایی که هرگز نشنیده‌اند، بسیاری از مردم را برانگیخته می‌کند و جایگزینی ارائه می‌کند. خوانش پذیرفته شده آن بخش از تاریخ فلسفه چگونه است. داستان این که چگونه شخصیت بر فلسفه تأثیر می گذارد هرگز بهتر از این گفته نشده است.» به ما نشان داده می شود که چگونه گوته بیش از هرکسی قبل از خود کشف ذهن را پیش برد، در حالی که کانت از بسیاری جهات یک فاجعه بود. هگل مانند دیگران بین سالهای 1790 تا 1990 سعی کرد کانت و گوته را آشتی دهد. کافمن نشان می‌دهد که این غیرممکن است. او تصویر بزرگی را ترسیم می‌کند، اما او همیشه بسیار دقیق است و مشارکت‌های اصلی گوته و هگل و همچنین روش‌هایی را که تأثیر عظیم کانت فاجعه‌بار نشان می‌دهد، جزئیات می‌دهد.

ترجمه ماشینی : تصورات علمی ـ زمانی امروزی از زمان - شبیه به اسطوره‌های چرخه‌ای قدیمی - زمانی را فرض می‌کنند که به سمت بی‌نهایت جریان می‌یابد که در آن انسان یک اپیزود در حال ناپدید شدن را نشان می‌دهد. در مقابل، مدل‌های آخرالزمانی-آخرالزمانی وجود دارد که در آن‌ها زمان نوعی میان‌آهنگ در ابدیت بی‌زمان است. آیا این دو ایده نباید با زمانی که در آن آینده ای وجود دارد، مخالف باشند؟ و مگر نمی شود که خداوند گشایش زمان است؟ این جلد تلاش می کند تا درک تکاملی-زمان شناختی کنونی از زمان را به عنوان یک اسطوره عصر ما نشان دهد. او همچنین می خواهد نشان دهد که زمان فقط یک لحظه ابدیت نیست، بلکه ابدیت نیز لحظه ای از زمان است. به دنبال فلسفه نظری هگل و فلسفه متأخر شلینگ، که برای این منظور مورد تفسیر دقیق قرار گرفته اند، ما برای مفهومی از زمان بحث می کنیم که در آن خدا خود را فراتر از هر محلی سازی، به عنوان اسطوره و لوگوس زمانی نشان می دهد که دیگر از نظر کمی نیست. کرامت واقعی قابل درک در آسیب پذیری، محدود بودن و در دسترس نبودن وجود. در تامل نهایی، این تز در نظر گرفته می‌شود که این آیین در تراکم‌های آنامنتیک، آموزه‌شناختی و حماسی خود است که در آن بُعد عمیق زمان بر ما آشکار می‌شود.

ترجمه ماشینی : «تکرار آخرالزمان: جنبش‌های وگلین، هگل و توقف تاریخ» پیوند عمیق بین ایدئولوژی‌های سیاسی مدرن و امیدها و رویاهای آخرت‌شناختی سکولار جامعه پسا مسیحی را بررسی می‌کند. این کتاب اساساً بر افکار اریک ووگلین، دانشمند سیاسی مهاجر آلمانی قرن بیستم تمرکز می‌کند، این کتاب استدلال می‌کند که ما نمی‌توانیم دنیای جهانی‌شده‌ای را که در آن زندگی می‌کنیم درک کنیم، مگر اینکه تأثیر پایدار دلالان مختلف «پایان تاریخ» - به‌ویژه، G.W.F هگل را درک کنیم. الکساندر کوژو و فرانسیس فوکویاما. او از طریق دریچه ووگلین رابطه بین این سه متفکر را کالبدشکافی می‌کند و همچنین ادعا می‌کند که اگرچه وگلین ممکن است هگل را اشتباه درک کرده باشد، انتقادات او از رویکرد هگلی به تاریخ دیدگاه‌های تازه و مهمی را در مورد جهان معاصر ارائه می‌کند. این یک استدلال قوی است مبنی بر اینکه ایده تاریخ به عنوان یک مسیر غایت‌شناختی که به سوی هدفی منتهی می‌شود – خواه هماهنگی کامل بین ملت‌ها، یک آرمان‌شهر تکنوکراتیک، بازگشت به یک «وضعیت طبیعت» بت‌های عاشقانه، یا آنچه کوژو و فوکویاما آن را «حالت طبیعی» می‌نامند. دولت جهانی و همگن» - پیامدهای گسترده و منحرفی برای مسیر سیاست خارجی و داخلی آمریکا دارد.