جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : چگونه خدا از طریق زندگی یک جامعه انسانی آشکار می شود؟ اخلاق الاهیاتی دیتریش بونهوفر از ادعای «وجود مسیح به عنوان جامعه» آغاز می‌شود، یکی از چندین تغییر در G.W.F. فلسفه دین هگل. دیوید رابینسون استدلال می کند که استفاده التقاطی بونهوفر از اندیشه هگل، از مفهوم اجتماعی شدن «گیست عینی» گرفته تا تصویری پرشور از ذهن «شکاف»، نباید با بحث و جدل او علیه ایده آلیسم پوشیده شود. او همچنین خوانش‌های دقیقی از متون هگل ارائه می‌کند تا نقد بونهوفر را ارزیابی کند، به‌ویژه اتهام تمایز «دوستیکی» بین ایده و ظاهر در مسیح‌شناسی. در همین حال، زمینه تاریخی برای «اعتراف زدایی» کلیسا توسط هگل در مقابل دولت و بازیابی نشانه کلیسایی-سیاسی رنج توسط بونهوفر به عنوان عدم به رسمیت شناختن فراهم شده است. نویسنده تحقیقی حیاتی در ترکیبات اجتماعی ایمان و عقل ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : در این کتاب، ریچارد دین وینفیلد بر اساس زیبایی‌شناسی هگل، تحلیلی جامع و منظم از هنرهای زیبا ارائه می‌کند، که ناسازگاری‌ها و حذفیات عمده هگل را برطرف می‌کند. وینفیلد علاوه بر درک زیبایی شناسی عمومی و اشکال خاص سبکی معماری، مجسمه سازی، نقاشی، موسیقی و ادبیات، خصلت اساسی هنرهای جدید عکاسی و سینما را مشخص می کند که متفکران چیره دست زیبایی شناسی هرگز فرصت بررسی آن را نداشتند. تحلیل وینفیلد طیف گسترده‌ای از خلاقیت‌های هنری از دوره‌ها و فرهنگ‌های مختلف را پوشش می‌دهد، در حالی که درگیر بحث با مهم‌ترین نظریه‌پردازان زیبایی‌شناسی گذشته و حال است.

ترجمه ماشینی : در اکتبر 1820، "خطوط اساسی فلسفه حق" هگل برای اولین بار به چاپ رسید. بنابر توضیحات نویسنده، این اثر برای شنوندگان سخنرانی های وی «راهنما» بوده است. 200 سال بعد، می توان این سوال را مطرح کرد که این راهنما از آن زمان به بعد خوانندگان خود را به کدام سمت سوق داده است، یعنی اینکه این اثر چه دیدگاه هایی را باز کرده و ادامه می دهد، و خوانندگان به جای ادامه دادن به آن، موضوع را از کجا رها کرده اند. تنها بیان این نکته کافی نیست که «خطوط اساسی» باید با تفکر جاری نیز همراه باشد، یعنی هرکسی که می‌خواهد به آزادی، شخص و عمل، عدالت، جهان‌شمولی یا دولت مدرن امروزی فکر کند، درگیر با کار هگل است. بلکه در عین ال چیز دیگری نیز مطرح می شود: فلسفه حقوقی از نظر هگل - به معنای دوگانه پست و ثانویه - در حال حاضر هنوز ممکن است یا حتی ضروری است؟

ترجمه ماشینی : رابرت بی براندوم در این کتاب کوتاه که بر اساس سخنرانی‌های اسپینوزا در دانشگاه آمستردام است، رویکردی عمل‌گرایانه به بازنمایی و واقعیت ارائه می‌کند که از ریچارد رورتی و هگل استفاده می‌کند. رورتی در دهه آخر زندگی خود بر اعتبار ضد استبدادی عملگرایی خود تأکید کرد. او عمل گرایی را به عنوان ایمان مبارز مرحله دوم روشنگری دید. مرحله اول، همانطور که رورتی آن را تعبیر کرد، مربوط به رهایی ما از اقتدار غیرانسانی در مسائل عملی بود: مسائلی درباره آنچه باید انجام دهیم و کارها چگونه باید باشند. مرحله دوم پیش بینی شده بیشتر به رهایی ما از اقتدار غیرانسانی در موضوعات نظری می پردازد. براندوم نشان می‌دهد که چگونه عمل‌گرایی فراتر از مدل سنتی واقعیت به‌عنوان مقتدرانه بر بازنمایی‌های شناختی ما از آن در زبان و اندیشه، به درک جدیدی از اینکه چگونه شیوه‌های گفتمانی به ما کمک می‌کنند تا با فراز و نشیب‌های زندگی کنار بیاییم، حرکت می‌کند. هگل چالش با ایده واقعیت عینی را به عنوان ارائه هنجارهایی برای تفکر پیش بینی می کند که رورتی معتقد بود ما را ملزم به اجرای مرحله دوم روشنگری می کند. برخلاف رورتی، هگل گزارشی جزئی، سازنده، ضد استبدادی، غیر فتیشیستی و عملگرایانه اجتماعی از بعد بازنمایی محتوای مفهومی ارائه می کند. در قلب آن، گزارشی از بعد اجتماعی هنجارگرایی گفتمانی از منظر شناخت متقابل، و گزارشی از بعد تاریخی هنجارگرایی گفتمانی بر حسب یک برداشت جدید متمایز از عقل است: عقلانیت جمعی که گذشته ای را به سنت تبدیل می کند. بدین ترتیب ایده آلیسم او یک جایگزین واقعی عملگرایانه برای ضد بازنمودگرایی معنایی و معرفت شناختی جهانی رورتی ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب یک منطقه نادیده گرفته شده در مطالعات هگل را بررسی می کند: استفاده او از «فردیت» (Individualität). هگل به گفتگوی پر جنب و جوش، از لایب نیتس تا رمانتیسم و فراتر از آن، درباره این مفهوم/پدیده بدیع پیوست. فصل‌های متوالی مشارکت هگل را در متونی مانند پدیدارشناسی، دایره‌المعارف و زیبایی‌شناسی دنبال می‌کنند. نظام هگل تمایل دارد از منطق قیاسی (جهانی، خاص، مفرد) پیروی کند، اما «فردیت» از هنجار فاصله می گیرد. این مقوله عمل شناسی خاصی (در مقابل معنایی یا نحوی) را در رابطه با مفروضات ضمنی در محل کار یا اصطلاحات ضمنی بیان می کند، که مستلزم مشارکت فعال سوژه متفکری است که دارای فردیت متشخص است (که میله ها به قوانین صریح متوسل می شوند). این مقوله به طور انعکاسی، کاربر را حتی در فرض یک زمینه عینی دخیل می کند. «فردیت» را نباید با «فردگرایی» که منشأ کاملاً متمایز دارد، اشتباه گرفت. علاوه بر این، زیبایی شناسی هگل یک آناکرونیسم متناقض را در بر می گیرد. همانند خود «هنر»، «فردیت» به‌عنوان مقوله‌ای اساساً مدرن ظهور کرد، هرچند به گذشته و فرهنگ‌های دور منتقل شد.