جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پایان نامه به بررسی روش هایی می پردازد که بر اساس آن جان بارت مراحل متضاد تعالی و تهی شدن را در داستان هایش از طریق فرا داستانی و بینامتنیت پیاده می کند تا تاکید نماید که روایت به خودی خود در عصر ناپایداری ها و در برابر احساس همیشه حاضر نیستی، تنها وسیله بقا ست. در هستی شناسی کلمات در سطح داستانی، بارت وضعیتی خالق گونه را برای خود فرض می کند و بر خلاف ادعاهای رولان بارت در باره مرگ نویسنده، تعالی بارت به عنوان نویسنده را مشاهده شود. اما در هستی شناسی نفوذپذیر واقعیت، بارت خود را به عنوان شخصیتی شبیه دیگران به نمایش در می آورد و تهی شدن نویسنده مشاهده می شود. حضور صداهای متعدد روایی و جنبه باختتینی آثار بارت با نقش نویسنده دانای کل مخالفت می کند و آنرا در روند کتاب در حد راویان دیگر کاهش می دهد. داستانهای بارت به عنوان سیستم های باز و آشفته با واقعیت مفروضی که وی مطرح می کند در هم آمیخته و سطح پسا مدرنی به وجود می آورد که دوگانه تعالی و تهی شدن در آن بی سرانجام می ماند. در این آشفته بازار است که بارت (و شخصیت های داستانی وی) بهداستان گویی به عنوان هنری بر علیه مرگ پناه می برند.

گوریل پشمالوی یوجین انیل را می توان به عنوان یک نمایشنامه ی فلسفی در نظر گرفت. ینک قهرمان داستان، در حاشیه جامعه زندگی می کند. او سعی می کند که هویت واقعی خود را بیابد تا بر اساس آن امیدها و آرزوهایش را دنبال کند، اما در نهایت به ورطه ی نا امیدی و یاس سقوط می کند. مسئله ای که ینک با آن رو به رو می شود، مسئله ای است که انسان در هستی شناسی سارتردر طول زندگی خود با آن رو به رو می شود. اگرچه این نمایشنامه محصول بخش اول از زندگی انیل به عنوان یک نویسنده است، یعنی زودتر از زمانی که هستی شناسی به عنوان یک جنبش مستقل و متحد فلسفی، فرهنگی و ادبی به طور سراسری شناخته شد، اما می توان گفت که این نمایشنامه یکی از آثاری است که منعکس کننده ی جهان بینی هستی شناسانه، به خصوص هستی شناسی سارتر می باشد. تحقیق حاضر به گونه ای جامع به بررسی نمایشنامه ی گوریل پشمالو در سایه ی هستی شناسی سارتر می پردازد که در آن مفاهیم کلی هستی شناسی سارتر به طور جداگانه برای مطالعه ی نمایشنامه به کار برده شده اند.

این تحقیق تلاش دارد تا مسئله هویت و خود را در اثر موجهای ویرجینیا وولف با اعمال یک تئوری اساسا روان درمانی،خود دیالکتیکی،بررسی کند. این تئوری که توسط هوبرت هرمانس و همکارانش بیان شده است مسئله خود را وجودی متغیر و درعین حال یکتا در نظر میگیرد که براساس دیالکتیک روابط درونی وبیرونینشان داده شده در خود-روایتها ساخته میشود. این تئوری که تنها پلی ست بین مفهوم خود در پراگماتیسم آمریکایی و مفهوم دیالوگ در سنت اروپایی، تئوری جدیدی تلقی نمیشود. از آنجا که شش شخصیت اصلی رمان موجها توسط خود-روایتهای پیوسته شان نشان داده میشوند، اولین تمرکز بحث روی شش شخصیت اصلی داستان است. مسئله بعدی متن است که از همان الگوی روایتگری شخصیتها تبعیت میکندکه همان روایتهای مختلف از موقعیتهای زمانی و مکانی متفاوت است. درمبحث دوم، زاویه دیدها (کانونیسازها) ی مختلف متن با موقعیتگیری یک خود مقایسه خواهند شد ونتیجتا، متن با خود مقایسه میشود. هرکدام از این روایتها درابتدا توسط یک نویسنده (وولف) که قصد داشته شخصیتها را در"تغییر" قراردهد (ریمن-کنن، 2005،ص. 32)ایرادشده اند و نهایتا توسط یک خواننده خوانده و تعبیر میشوند.به سبب اهمیت هر کدام از این رویارویی ها (نویسنده-متن، خواننده-متن)، آخرین مورد بحث بررسی مسئله خود در نویسنده، خواننده، و روابط این دو بر اساس تئوری خود دیالکتیکی خواهد بود. براساس مباحث این تحقیق، شخصیتها در رمان موجها در حال خود-سازی و خود-ارزیابی بی وقفه ای هستند که از روابط دیالکتیکی بین موقعیتهای مختلف دیالکتیکی بیرونی و درونی سود میبرد. این موقعیت های زمانی و مکانی ممکن است به خارج از متن و موقعیت گیری نویسنده اثر (ویرجینیا وولف) و یا هر خواننده احتمالی کشیده شود. رمان موجها از آنجا که هیچ فراروایتی ندارد در فرآیندی مدام از ساختن، واساختن، و دوباره ساختن از طریق صداهای نه تنها شخصیتها بلکه نویسنده و خوانندهاثر است که در موقعیت بخشیدن های مختلف به آن سهیم هستند. به طور قابل ملاحظه ای، موجها هیچگاه یکتابودن خود را از دست نمیدهد در حالیکه تعبیرش از دیدگاه هر کدام از این موقعیتها متفاوت است. موجها، که مشخصا شبیه یک خود دیالکتیکی عمل میکند،شبکه ای از دیالوگ بین نویسنده، متن، و خواننده است که در آن هر کدام از این شرکت کننده ها دیالوگهای درونی مخصوص به خود را دارد که میتواند آن را درگیر این شبکه بزرگتر کند.

این مطالعه در نظر دارد تا با بکارگیری شرق شناسی ادواردسعید به بررسی باز نمایی غیر واقعی نژادهای غیر غربی در سریال تلویزیونی گمشده بپردازد. این مطالعه از طریق تجزیه و تحلیل تعدادی از شخصیت های غیر غربی به بررسی یک سری خاص از باز نمایی های غیر واقعی می پردازد تا نشان دهد که این مجموعه هالیوودی به نحوی داستان غیر غربی ها را می گوید که می توان گفت از بسیاری جهات مثالی از یک فرم خاص از شرق شناسی است.گمشده به باز نمایی غیر واقعی نژادهای غیرغربی می پردازد و به برتری اروپایی ها در مقایسه با هر نژاد دیگری تاکید می کند. به زبان ساده این سریال تلویزیونی تلاش می کند تا به تقسیم نژادی بر اساس مفهوم " ما و انها " بپردازد.این مطالعه روشن می سازد که: انچه که رسانه تولید می کند نه خود به خودی استو نه کاملا ازاد و مستقل. اخبار لحظه ای اتفاق نمی افتند تصاویر و ایده ها صر فا از واقعیت به چشم و ذهن ما سرازیر نمی شوند و حقیقت به طور مستقیم در دسترس نیست. بنابراین هدف از این مطالعه این است که روشن سازد چگونه گمشده یک مثال خاص از شرق شناسی است که به بازنمایی غیر واقعی شرقیها می پردازد و باعث تفسیرهای نادرست درباره شرقی ها می شود. از منظر شرق شناسی گمشده تلاش می کند تا ویژگی های مصنوعی مرتبط با شر قی ها یا غیر غربی ها را تعمیم دهد و یک تصویر غیر انسانی خاص در مورد انها در صفحه نمایش هاللیوود ایجاد کند. و با انجام این کار به تداوم یک تصویرتوهین امیز از انها پرداخته به نحوی که این تصویر در ایجاد بسیاری تصورات غلط فرهنگی درباره شرقی ها موثر است. به عنوان مثال اعراب به عنوان مردم غیر متمدن تعیین می شوند و اسلام به عنوان دین تروریست ها دیده می شود.

مطالعه حاضر به بررسی عناصر فراداستانی در دو اثر جاده مالهولند و امپراطور داخلی از دیوید لینچ میپردازد. برای رسیدن به این هدف، پژوهشگر فیلم های انتخاب شده را از منظر نظریه ی روایت خود آگاه ارائه شده توسط پاتریشیا وو و لیندا هاچن مبنی بر اینکه اثر توجه خواننده را بر ماهیت ساختگی خود معطوف میکند مورد بررسی قرار میدهد. همچنین این پایان نامه به مفهوم هستی شناسی از نگاه برایان مک هیل و دو تکنیک رایج نمایش در نمایش وفریبندگی پاسخ می دهد. به علاوه به جستجوی مفاهیم چندآوایی میخائیل باختین و بینامتنیت جولیا کریستوا در این دو اثر می پردازد. پس از تجزیه و تحلیل ، نشان داده شد که لینچ از طریق تکنیک و روایت سینمایی روایتی خود آگاه که بر ساخت و خلق اثر تاکیید می ورزد در ارائه میدهد. به عبارت دیگر، این دو فیلمروایتی خودشیفته از خود به نمایش می گذارند. جاده مالهولند هر دونوع آشکار و پنهان و امپراطور داخلی فقط نوع آشکار فراداستان را در بر دارد. هر دو فیلم در بردارنده دو تکنیک، نمایش در نمایش وفریبندگی می باشند. در آخر، نشان داده شد که هر دو فیلم وام دار تکه ها و آواهایی ازدیگر متون ادبی، سینمایی و نقاشی می باشد.

در راستای کمک به فهم ارتباط میان زبان و ایدئولوژی، شکلهای مختلف این ارتباط و تاثیرات بالقوه رابطه موجود، این تحقیق با استفاده از تحلیل انتقادی کلامبه بررسی بازنمایی اسلام و مسلمانان در نشریات غربی چاپ شده از تاریخ یکم ژانویه 2007 لغایت سی ام سپتامبر 2008 پرداخته و دامنه تصاویر منفی چاپ شده از اسلام و مسلمانان در روزنامه های ایندپندنت، نیویورک تایمز، هرالد تریبیون و تایمز را مورد بررسی قرار میدهد. فرضیه محقق بازنمایی منفی اسلام و مسلمانان توسط متخصصین رسانه در روزنامه های انتخاب شده میباشد. بنابراین، مدل "حوزه ایدئولوژیک" ون دایک که مشخصه آن "خویش نمایی مثبت" و "دگر نمایی منفی" بصورت همزمان می باشد برای شفاف سازی چگونگی بازنمایی اسلام و مسلمانانو همچنین مدل "شرق شناسی" سعید برای شناسایی تم های شرق شناسی بکار گرفته شده اند. نتیجه تحلیل داده ها نشان میدهد که کلیشه سازی های مکرر و گزارشات منفی در پوشش رسانه ای اسلام و مسلمانان نه تنها نتیجه نوع استفاده از ابزارهای زبانی بلکه برآیند این نوع ابزارها،ساختار و محتاوای متون خبری این رسانه هاست. محتوای چنین خبرهایی میتواند تاثیر بسزایی در شناخت مخاطبین این رسانه ها نسبت به اسلام و مسلمانان داشته باشد.

شرق شناسی سنتی کهن در غرب بوده که عمدتاً به تقلید و ارائه تصویری از جنبه های فرهنگ های شرقی می پرداخته است. گفتمان شرق شناسی غربی ها به نظر می آید که همیشه با تعصبات و اتهاماتی همراه بوده است که یکی از دلایل این تعصبات و اتهامات را می توان در خدمت گذاری به گفتمان استعماری جستجو کرد. اما اصطلاح شرق شناسی در اوایل قرن بیستم معنای دیگری به خود گرفت. به اهتمام متفکران عمدتاً شرقی، معنای جدید شکل مقابله با معنای دیرین را برگزید تا با سال ها تصویر سازی نادرست مبارزه کند. طبق نظر این شرق شناسان شرقی، تعصبات و اتهامات این تصویر سازی های غیر واقع که خود را در متون، تصاویر و فیلم های مختلف در طی قرن ها ترویج داده اند، باید از طریق بازخوانی نقادانه افشا شده تا سال ها بی عدالتی و استعمار به پایان رسد. در راستای خدمتی به این جریان، این پایان نامه می کوشد تا اثری را مورد بررسی قرار دهد که تصویری از ایران و اسلام ارائه می دهد.تامس مور که در تاریخ ایران و ایرلند نقطه ای مشترک، یعنی تعدی زمینی و مذهبی از جانب کشوری دیگر، می یابد، در تلاش است تا با تداعی سرزمین پارس با ایرلند و اعراب با انگلیسی ها به طور غیر مستقیم با گفتمان استعمار انگلیس مقابله کند. لاله رخ، یکی از آثاری که در این رساله مورد بررسی قرار می گیرد، علاوه بر تداعی ذکر شده، استعمار هند توسط ایرانیان را به تصویر می کشد تا با به تصویر کشیدن ایرانیان هم در نقش استعمارگر و هم استعمار شده نشان دهد صرفاً به دنبال مبارزه با خود استعمار است، نه همدردی با ملتی خاص. اما در این راه مور به سراغ منابعی می رود که توسط همان جریان استعمارگری بوجود آمده که مور به دنبال مقابله با آن است. در حقیقت، با تصویر سازی های کلیشه ای و غیرواقع از شرق و اسلام مور خود به پیشبرد گفتمان استعمارگری کمک می کند که این مسئله در تناقض با آرمان های مورد ادعای مور است. دیگر اثر تامس مور که در این رساله مورد بررسی قرار می گیرد، عشق های فرشتگان است که برگرفته از داستان هاروت و ماروت کتاب مقدس قرآن می باشد. در این اثر نیز تصویر سازی ها بسیار متفاوت از داستان اصلی می باشد که باز هم نشانگر فرصت طلبی مور در شرق گرایی اش است.