جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قد دونت هذه المقاله للتعرف علی شخصیه النبی «اشعیا» و تعالیمه. و قد اشرنا فیها إلی الاوضاع السیاسیه و الإجتماعیه و الدینیه لبنی إسرائیل فی بقاع کنعان. و من ثم بحثنا فی تعالیم ثلاث شخصیات تاریخیه فی الادوار المختلفه و قمنا باستخراجها بالإستناد إلی کتاب «اشعیا» علی انه اقدم سند تاریخی. و فی الختام بینا تشابه هذه التعالیم مع تعالیم المسیحیه.

روابط متقابل و پیوند میان مراکز شهری و سکونتگاه های پیر امون شهری به طور فزاینده ای به عنوان عامل اصلی فرایند تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شناخته شده است. علی رغم این واقعیت، بیشتر نظریه های توسعه و رویه های اجرایی، تلویحا به دوگانگی، جمعیت و فعالیت های نواحی شهری و پیرامون شهری تاکید دارند.این مقاله نشان می دهد که چگونه روابط متقابل مراکز شهری و پیرامون آن شامل پیوندهای فضایی (جریان کالاها، پول، سرمایه، مردم، اطلاعات، پسماندها، تولید و فناوری) بر تغییرات نواحی پیرامون شهری اثر می گذارند. عملکرد متقابل و پیوند بین مراکز شهری و 20 سکونتگاه پیرامون شهری در استان قزوین نشان می دهند که روابط متقابل روستا و شهر بیشتر در بروز تغییرات غیر ارگانیک در نواحی پیرامون شهری استان قزوین موثر بوده اند.توسعه شهری و پیرامون آن نیازمند آنند تا به عنوان فرایندهای مکمل برای کسب منابع کمیاب مورد توجه قرار گیرند. منافع چنین رویکرد یکپارچه ای مطمئنا از هزینه های آن بیشتر است.

لقد جاء ذکر الیمن کثیرا فی النصوص الإیرانیه القدیمه و فی تاریخ فارس القدیم و قد تحدثت کتب و اساطیر کثیره عن ملوک الیمن و عن هاماوران «حمیر» و ابرزها کتاب الشاهنامه للفردوسی الذی یعتبر احد اهم الوثائق المتعلقه بالتاریخ الإیرانی و غیرها من الکتب. و سنری اسطوره الملک الضحاک الذی تحدث عنه کثیر من المؤرخین والذین إلی الآن لم یعرفوا من الضحاک و کیف ان بعضهم نسبه إلی بعض ملوک الیمن فی زمن دوله حمیر. کما سنری ان هناک من المعالم والسمات الیمنیه التی عرفت بها الیمن قدیما وإلی الآن و ما تغنی به الشعراء الإیرانیون کسهیل الیمن و عقیقها و سیفها و ... و نهدف من خلال هذه الدراسه إلی تعریف وجیز بالتاریخ الیمنی المرتبط بالتاریخ الفارسی و لما کان له من روابط قویه و متینه منذ القدم و نتاج ذلک هو التاثر و التاثیر بین تاریخین عظیمین الیمن و إیران. و لقد کتبت هذه المقاله مستمدا من دواوین الشعراء ومن التاریخ الإیرانی و لکن ما یزال الباب مفتوحا لکل الدارسین والباحثین للتعرف علی الحقائق التاریخیه بین إیران والیمن آملین تحقیق الغایه المقصوده والفائده المنشوده من خلال هذه الدراسه و وصولها إلی ذهن القارئ لیطلع اکثر علی الروابط الادبیه والتاریخیه بین هذین البلدین الشقیقین.

خطبه فدکیه یا خطبه لمه در واکنش به تصمیم خلیفه اول درباره فدک، از سوی حضرت زهراء سلام اله علیها ایراد شده است، اما همواره دلالتی فراتر از درخواست بازپس گیری فدک داشته است. فدک که به دلیل گونه خاص فتح، به ملکیت پیامبر صلی اله علیه و آله و سلم و سپس با بخشش پیامبر صلی اله علیه و آله و سلم به ملکیت حضرت زهراء سلام اله علیها درآمد، پیش و پس از فتح اسلامی، منطقه ای بالنسه پررونق و پرآوازه بود. ادله زیر تردیدی در درستی سند خطبه باقی نگذاشته است: نقل کامل خطبه در نخستین دوره شکل گیری کتابت حدیث، نقل فراوان آن در گذشته و حال در منابع اهل سنت، عدم گسست زمانی در نقل خطبه در دوره های مختلف، عدم ایراد شبهه ای جدی درباره سندیت و اعتبار خطبه. به دو شبهه زیر نیز پاسخی متقن و محکم داده شده است: ساخته و پرداخته بودن خطبه از سوی یکی از سخن پردازان بلیغ به نام ابوالعیناء، و قابل قبول نبودن نقل خطبه از سوی زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب. همچنین تناسب سیاق خطبه با سخنان منقول از معصومان علیهم السلام و دیگر سخنان حضرت زهراء سلام اله علیها و ذکر آن در منابعی مانند الشافی سیدمرتضی هم بر اعتبار خطبه افزوده است. جایگاه بلند این خطبه را نزد شیعیان از موضوعات زیر می توان درک کرد: تحلیل فرامتنی خطبه، اختصاص درصدی قابل توجه از آثار مربوط به حضرت زهراء سلام اله علیها به این خطبه، ژرفا یافتن و همه جانبه نگر شدن نگاه به خطبه در گذر تاریخ و کشاندن خطبه به وادی شعر و ادب. در پایان مقاله با توصیه به درک شرایط کنونی مکتب اهل بیت علیهم السلام، تلاش برای فروکاستن محتوای خطبه به منازعات فرقه ای و رواج قشری گری و عوام زدگی و عرف گرایی نکوهیده شده است و کلان نگری که لازمه استفاده از ظرفیت بالای آموزه های شیعی برای حل مشکلات فکری و عملی جهان کنونی است در بازفهمی خطبه توصیه شده است.

پروین اعتصامی، شاعره بلند آوازه ادبیات معاصر ایران و نازک الملائکه، شاعره نامدار ادبیات معاصر عراق، هر دو از دو خانواده ریشه دار و فرهنگی و ادبی، آثار شعری گرانسنگی را به دنیای ادبیات عرضه نموده اند. این دو شاعر بلند آوازه هم از سرچشمه غنی ادبیات قدیم و تعالیم اسلامی و فرهنگ دینی بهره های فراوان گرفتند و هم با ادبیات معاصر غرب آشنا شدند. هر دو شاعر با ادبیات غنی و سرشار از ذوقشان از یک سو حوادث، اندوه ها و دردهای جامعه انسانی را به تصویر کشاندند و از سوی دیگر به مشکلات و موانع فرا روی زن شرقی پرداختند، همانگونه که فقر، یتیمی، ستم و اختناق را در جای جای اشعارشان به رساترین وجه به تصویر کشاندند، گاهی نیز از آرزو و مدینه فاضله با ابیات مالامال اندوه و عاطفه و خیال، سخن به میان آوردند. البته پروین به مکتب کلاسیک تعلق دارد و بر اوزان خلیلی شعر می سراید و نازک به مکتب رومانتیک گرایش دارد و بنیانگذار شعر نو محسوب می گردد.مقاله حاضر مختصری از زندگی ادبی پروین اعتصامی و نازک الملائکه ارایه داده و به معرفی اسلوب شعری این دو و مقایسه مضامین شعری می پردازد.

امروزه آشکار شده است که نوگرایی در شعر معاصر عربی فقط در تمرد شاعر بر قید و بندهای سنگین شعر کلاسیک نمود پیدا نمی کند بلکه این نوآوری اغلب در نوع دیدگاه شاعران و تمایل آنها در به کارگیری رمزها و اساطیر و نقابهایی جلوه می کند که به وسیله آنها و در خلال توحد با آنها شاعران رویای شعری خود را تجسم می بخشند و افکار و عواطف درونی خود را بیان می کنند.در بیشتر مواقع رمزهای عام و شایع توانایی بیان آنچه که شاعر معاصر با آن مواجه است را ندارند، در نتیجه شاعر ضروری می داند مه از این رمزهای آماده و شایع تجاوز کند و یا در آنها روح تازه ای بدمد تا به شاعر و مصائب عصر او نزدیکی و ثرابت بیشتری پیدا کند. بدین ترتیب شاعران معاصر امثال عبدالوهاب البیاتی و سیاب و آدونیس و... پیوسته به دنبال پیدا کردن رمزهای شخصی در تلاش هستند.بیاتی تعدادی رمز شخصی به کار می گیرد مانند عایشه، وضاح الیمن، خیام، معری و... هر چند برخی از این رمزها مرجع اسطوره ای و یا تاریخی دارند ولی بیاتی به آنها دلالت رمز شخصی می دهد و تلاش در بازسازی دوباره معانی نمادین این رمز را دارد و به دلالت های شایع آنها پناه نمی برد چه بسا از میان رمزهای شخصی شاعر در دیوانهای شعری رمز (عایشه) بیشتر به کار گرفته می شود. بیاتی توانست این رمز را به عنوان یکی از اصلی ترین رمزهای خود در بین دیگر نمادها و سمبلها قرار دهد و برای بیان موضوعات شعری و تجسم بخشیدن به رویای خود در مورد هستی و حیات به آن رجوع کند.

دکتر شوقی ضیف در برخی از آثارش بر این دیدگاه است که کتاب نهج البلاغه از آثار و نوشته های شریف رضی می باشد نه حضرت علی (علیه السلام). ایشان در این نظریه سست برای اثبات برهان های خود و به عبارتی برای اثبات شبهات خویش، به ذکر دلایلی درون متنی و بیرون متنی روی آورده است. نکته مهمی که آن نویسنده در نوشته هایش به روشنی بر آن تاکید ورزیده است این است که نهج البلاغه نوشته شریف رضی بوده، اما ایشان آن را به حضرت علی (علیه السلام) اسناد داده است. بنابراین، او با قاطعیت بر این عقیده است که جز با تکیه بر منابع نخستین، نمی توان به سخنان نقل شده از آن حضرت در نهج البلاغه موجود، اعتماد نمود. این پژوهشگر در این گفتار بر آن است تا در ژرفای اندیشه های دکتر شوقی ضیف به جستجو پرداخته و تصویر روشنی از حقیقت و درستی نهج البلاغه و باطل بودن اندیشه های آن مولف، ارائه دهد. حقیقتی که دکتر شوقی ضیف آن را در پرتو روش معروف «دکارت» وارونه تفسیر نموده است، از ویژگی های بارزی همچون، تردید، تناقض، سرگردانی، پراکنده گویی، دشمنی، عصبیت و نداشتن برهان و استدلال، برخوردار است.

در این مقاله فرایند ناهمگونی در فارسی و چند لهجه و گویش دیگر فارسی در چهارچوب نظریه بهینگی مورد تحلیل قرار می گیرد، ابتدا به معرفی نظریه بهینگی و بیان اصول و مبانی آن پرداخته می شود، سپس فرایند نا همگونی در این چهار چوب مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله استدلال می شود که نظریه بهینگی بر رویکردهای اشتقاقی برتری دارد. این استدلال مبتنی بر یکی از مواردی است که در آن هر دو فرایند همگونی و ناهمگونی به گونه ای رخ می دهد که مشخص نیست کدام یک زمینه چین دیگری بوده است.

به نظر می رسد که روند نوآوری و تولید دانش در مطالعات اندیشه سیاسی اسلام از پویایی و سرعت لازم برخوردار نیست، این مقاله در صدد است به تبیین موانع روش شناختی نوآوری در تحقیقات اندیشه سیاسی اسلام بپردازد. این موانع در چهار دسته مورد بررسی قرار گرفته اند: دسته اول موانعی که به محقق مربوطند، دسته دوم موانعی است که به نظام آموزشی و معرفتی در جهان اسلام باز می گردد، دسته سوم به موانعی می پردازد که از نظام علمی و معرفتی غرب ناشی می شوند و تاثیرگذاری جوهره اندیشه غرب، اندیشه مسلمانان را تحت تاثیر قرار داده است، دسته چهارم موانعی را مورد بحث قرار می دهد که به نظام های سیاسی و حکومتهای جهان اسلام مربوط می شود.

تهدف هذه المقاله إلی بیان العلاقه الوطیده بین الدین والادب و موقف الإسلام من الادب من خلال دراسه الآیات القرآنیه، والمواقف النبویه المؤیده، و الموجهه، والرافضه للشعر والشعراء، کما تهدف إلی بیان قضیه ضعف الشعر فی صدر الإسلام و دراسه آراء النقاد القدماء والمحدثین فی هذا المجال. و وصلت الدراسه إلی ان الإسلام لم یحارب الشعر لنفسه و لم یحارب الشعراء لانهم قالوا الشعر، و إنما حارب المنهج الذی سار علیه بعض الشعراء. و لا یوجد فیما روی عن النقاد القدماء ما یدل علی فصل الدین عن الادب و وجود التنافر بینهما، بل کل ما یفهم من کلامهم هو ان انحراف الشاعر الخلقی والدینی لاینفی عنه صفه الشاعریه کما ان الالتزام الدینی لایزید من شاعریته.