جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع شناخت ابلیس به عنوان وسوسه کننده مستقل بیرونی یا تطبیق آن با قوای درونی انسان، مبنای پژوهش های پیرامون آن محسوب می شود و در نوع نگرش نسبت به این حقیقت درنظام هستی وچگونگی برخورد با آن تأثیر دارد؛ این پژوهش مسأله آفاقی یا انفسی بودن ابلیس را در آراء فخررازی و علامه طباطبائی به روش تحلیل عقلی متنی و استنباطی تبیین و بررسی می نماید. نگاه های مختلف ظاهری، تمثیلی، سمبولیک و تأویلی به داستان ابلیس، با نوع نگاه به حقیقت ابلیس مرتبط است. دیدگاه ظاهری معتقد به وجود عینی ابلیس بوده ومجازگویی آیات یا نمادین بودن داستان را نمی پذیرد اما دیدگاه تأویلی، آیات پیرامون ابلیس و حقیقت آن را به معانی انفسی و درونی تأویل می کند. تأویل در نگاه کلامی فخر رازی چندان مورد تأیید نیست مگر با وجود محذوردر معنای ظاهری و قرائن عقلی؛ از این رو از معانی تأویلی پیرامون ابلیس گذر می کند و با دلائل عقلی و نقلی و دفع شبهات، وجود عینی شیطان را نتیجه می گیرد. از مباحث گوناگون رازی به ویژه چگونگی وسوسه و نفوذ شیطان برای ایجاد خواطر، وجود مستقل شیطان قابل استنباط است. اودرتقسیم موجود جسمانی به علویه و سفلیه، ابلیس را ازجنس جنّ و از ارواح سفلیه شریرمی داند. علامه با پذیرش وجود تمثیل در زبان قرآن، فهم حقایق موجود دربعضی آیات را منوط به بیان تمثیلی می داند. ایشان با سه دلیل «سیاق متن قرآن» «دلیل عقلی» و«دلیل روایی» تمثیلی بودن داستان ابلیس را اثبات می نماید. از نظر وی اگرچه داستان های قرآنی تمثیلی است ولی ناظر به واقع و حق می باشد. از این رو در مقابل نظریه تأویلی پیرامون ابلیس ونقد آنها ، واقعی بودن داستان به نحو تمثیلی و ابلیس عینی را نتیجه می گیرد. البته در تبیین تمثیل او می توان واقعی بودن تمرّد ابلیس و درک نسبت آن با امر خداوند را از تصورنسبت بین مولی و عبد نافرمان درک نمود. با این نگاه «آدم» تمثیل و نمادى از همه انسانها و«ابلیس» تمثیلِ وسوسه هاى شیاطین است. ابلیس درآراء علامه موجودی مستقل ودارای اراده است که بشر را به سوى گناه سوق مى‏دهد. شیطان فقط از راه ادراک انسان وسوسه را القاء می کند و ابزار کاراو نیزعواطف و احساسات بشری است. از این رو علامه معتقد است تصرفات ابلیس در ادراک انسان تصرف طولى است نه در عرض لذا با استقلال و اراده انسان منافات ندارد. بنابراین براساس نگاه حقیقی علامه ورازی به وجود ابلیس، چه نگرشی باید نسبت به تعارض دیدگاه تأویلی با ظواهر قرآن داشت؟ لذا در فصل چهارم این پژوهش ضمن بررسی معانی بطون و تأویل درآیات، چند راه برای رفع تعارض برخی دیدگاه های تأویلی با ظواهر قرآن ارائه می گردد؛ شاید بتوان با «تطبیق جهان کبیر و صغیر»، «پذیرش مراتب مختلف طولی و معنایی در قرآن» و «تفسیرانفسی دانستن این معانی در مقابل تفسیر به رأی » رهیافتی برای امکان جمع دیدگاه تأویلی یا انفسی با ظواهر نصوص دینی پیرامون ابلیس پیدا نمود.

از جمله موضوعاتی که شیعیان با اهل تسنن اختلاف نظر دارند، می‌توان به تقیّه، رجعت و عصمت اشاره کرد. این موضوعات علاوه بر استدلالات عقلی، با آیات قرآن نیز قابل اثبات است. از بزرگان شیعه و اهل تسنن می‌توان به علامه طباطبایی و فخر رازی اشاره کرد که اثری گرانبها برای مذهب خویش، در تفسیر قرآن از خود بر جای نهاده‌اند. هدف از این پژوهش تطبیق نظریات این دو مفسر در موضوعات یاد شده، برای مشخص شدن ضعف و قدرت دیدگاهشان است. قرآن با ذکر داستان‌هایی از جمله تقیّه مؤمن آل فرعون، اصل تقیّه را امری جایز دانسته است. علاوه بر آیاتی که صراحت در تقیّه دارد، از آیات نفی حرج و اکراه و کتمان نیز می‌توان این حکم را استخراج کرد. فخر رازی تقیهّ را محدود و منحصر به میان کفار دانسته است. شیعیان اعتقاد دارند که رجعت قبل از وقوع قیامت صورت می‌گیرد. آیات زیادی از رجعت و زنده شدن مردگان در گذشته خبر می‌دهد، که وقوع این حادثه بهترین دلیل بر امکان عقلی آن است. فخر رازی این آیات را پذیرفته ولی این باور شیعیان را هرگز قبول نمی‌کند و برای آیاتی همانند حشر گروهی از امت، توجیهاتی را آورده است. علامه طباطبایی بارها در تفسیر آیات قرآن به عصمت پیامبران اشاره کرده است. همچنین ایشان علاوه بر آیات عصمت، از آیاتی که خداوند امر به اطاعت محض از پیامبران الهی کرده است، عصمت آنان را نتیجه گرفته است. پیامبران الهی از مرحله دریافت و حفظ و ابلاغ وحی، مصون از اشتباه و خطا هستند و به اصطلاح معصوم هستند، وگرنه نقض غرض الهی از هدایت انسان‌ها پیش می‌آمد. فخر رازی عصمت انبیاء را برای زمان بعد از بعثت لازم می‌داند و خطای سهوی از پیامبر را جایز می‌داند. روش کار ما در این تحقیق، مطالعات کتابخانه‌ای است.

مسأله‌ی ظهور حضرت مهدی (عج) درآستانه‌ی قیامت به منظور برقراری عدل و داد در سرتاسر گیتی، همواره به عنوان یک باور مشترک و اصیل مورد پذیرش و توجه اندیشمندان شیعه و سنی قرار گرفته است. با این وجود اختلافاتی در مورد برخی از زیر مجموعه‌های مرتبط با این موضوع، در میان آرای علمای فریقین مشاهده می‌گردد. پژوهش حاضر، با هدف ارزیابی و تحلیل دیدگاه سه تن از مفسران نامدار اهل سنت یعنی قرطبی، فخررازی و نسفی پیرامون مهدویت، با روش توصیفی -تحلیلی نگارش یافته و تمرکز اصلی بحث بر موضوعاتی از مهدویت بوده است که مورد توجه این مفسرین قرارگرفته است. ضرورت این کنکاش به دلیل خلاء پژوهشی موجود در این عرصه و به منظور رفع شبهات علمی مطرح شده توسط این مفسران می‌باشد و نتایج حاصله از آن نشان می‌دهد که سه مفسر یاد شده در مواردی همچون نسب مهدی موعود (عج)، اعتقاد به عدم تولد آن جناب، تردید در دوران غیبت کبری و انتظارِ مورد ادعای شیعه، جلوه دادن عملکرد عیسی بن مریم (ع) درجریان حاکمیت اسلام و انکار حادثه‌ی رجعت در آخرالزمان، دارای آرایی نزدیک به هم بوده و نظرات اختلافی آنان بیشتر در ذیل آیات مربوط به آینده‌ی انسان و اسلام مشاهده می‌شود. باید افزود که با کمک شواهد تفسیری و ادله‌ی عقلی و نقلی به شبهات مطرح شده توسط این مفسران پاسخ داده شده است.

تسبیح و تحمید الهی زیباترین عملکرد آفرینش در برابر پروردگار بی‌همتاست. تمامی مخلوقات الهی از موجودات زمینی تا قدسیان و موجودات فرامادی با توجه به احتیاج ذاتی و فقر درونی در برابر معبود خویش تسلیم و خاضع بوده و تسبیح، تحمید و سجده‌ی آفریدگار خود را به جا می‌آورند. پایان‌نامه‌ی فوق در جهت پاسخ‌گویی چیستی تسبیح موجودات از دید و نظر فخر رازی و آیت‌الله جوادی آملی نگارش یافته است و از جمله دستاوردهای اساسی آن 1) بیان حقیقت و کیفیت تسبیح موجودات از دیدگاه این دو شخصیت و همچنین ذکر دلایل آن‌ها در خصوص قبول این نوع از کیفیت تسبیح موجودات و نقد نظرات آنان در حد توان 2) تبیین ارتباط وجود خداوند و شایستگی و استحقاق وجودی او برای تسبیح و تقدیس با محوریت تفکرات این دو شخصیت و مقایسه‌ی آن در فصل بررسی تطبیقی 3) بیان ارتباط تسبیح با فطرت درون انسان‌ها و چگونگی ربط آن با تسبیح در حیطه‌ی عقاید این دو شخصیت 4) بررسی انسان کامل به‌عنوان برترین مخلوقات و تسبیح او به‌عنوان برترین و مقبول‌ترین تسبیح‌ها در حیطه‌ی عقاید آیت‌الله جوادی آملی و بررسی او در مراحل ثنا و ستایش در حیطه‌ی عقاید فخر رازی 5) تبیین و ارتباط مسئله‌ی تسبیح با مبانی هستی‌شناختی آن با محوریت دو رویکرد وحدت تشکیکی وجود و وحدت شخصی وجود6 ) بیان دو نظام فکری مستقل الف (افراد معتقد به تسبیح تمامی موجودات) و ب (افراد منکر تسبیح تمامی موجودات) با محوریت کارکرد تسبیح در نظام آفرینش7 ) و در آخر مهم‌ترین دستاورد بررسی تطبیقی عقاید این دو شخصیت در مسئله‌ی تسبیح موجودات هستند.

تلقی همگانی متدینان از ادیان توحیدی از بعثت پیامبران الهی این است که کار اصلى آن بزرگواران، راهنمایى انسان است و خداوند متعال انبیا را برای هدایت او فرستاده است. اما بلا فاصله پرسـش اساسی دیگر مطرح می شودکه انسـان چـه کاستی هایى داشته است که با بعثت پیامبران و وحى الهى برطرف مى شود؟اصولاچرا انسان عاقل نیاز به راهنمای خارجى دارد و چرا خـرد و قوای ادراکى او برای یافتن راه صحیح،کفایت نمى کند؟ دانشمندان و متکلمان بنام اسلامی، این پرسشها را از زوایای مختلفى مورد کاوش قرار داده وکوشیده اند به آنها پاسـخى مناسب دهند . محور اصلی این تحقیق پاسخ هایی دو متکلم پر اوازه جهان اسلام: فخر رازی و نصیرالدین طوسی است، که با توجه به مراتب عقل نظری و عقل عملی و نیازآنها درگذار از مراتب نقص به مراتب کمال به داده های وحیانی به این پرسش پاسخ داده اند وعقل و خـرد آدمـى منهای دین را بدون استمداد از وحی، کافی نمی دانند. تحقیق حاضرمشتمل برچهار بخش و سیزده فصل است. در بخش نخست مبادی و مقدمات بحث، مورد تحقیق قرار گرفته است. ونیز ، به عقل نظری و عملی و تعریف ها،کار برد ها و مراتب عقل عملی وعقل نظری و تعریف نبوت از منظر فخررازی و نصیرالدین طوسی، اختصاص یافته است. در بخش دوم رویکرد فخررازی در نقش بعثت نبی اکرم در تکامل عقل نظری وعملی و مبانی ایشان در این مساله موردکاوش قرار گرفته است. بخش سوم به بررسی رویکردخواجه نصیرالدین طوسی در نقش بعثت نبی اکرم در تکامل عقل نظری وعملی و مبانی ایشان در این مساله، اختصاص یافته است. دربخش چهارم ، مواضع وفاق و خلاف فخرالدین رازی وخواجه نصیرالدین طوسی در مساله مورد بحث، بیان شده و در پایان به این نتیجه رسیده است، که فخررازی ونصیرالدین طوسی عقل نظری و عقل عملی را درفهم بسیاری از مسایل مربوط به اعتقادات و فروعات عاجز می شمارند و بعثت نبی اکرم،آن دو را در وضـع قوانین برای اداره اجتماع، رساندن انسان به سعادت ابدی و کمال مطلوب ودرک احکام غیر مستقل عقلی یاری نموده واز این طریق به تکامل می رساند.

یکی از مقامات و شوون والای حضرت رسول9 که در آیات متعدد و روایات مطرح شده، مقام شاهد بودن آن حضرت است. با تحلیل این بحث افزون بر آن که یکی از مقامات آن حضرت تبیین می‌گردد بسیاری از آیات مرتبط نیز امکان تفسیر موضوعی می‌یابد. با توجه به ابعاد گوناگون مسأله در این رساله به «تحلیل گستره شاهد بودن پیامبر اعظم 9از منظر علامه طبرسی و فخر رازی» پرداخته شده است. با توجه به قرآنی و اعتقادی بودن موضوع، دو مفسر بزرگ شیعه و اشاعره انتخاب گردید تا به گونه‌ای بازتاب آراء و اندیشه‌های دو مذهب در تحلیل قرآنی این مقام والای پیامبراکرم 9در آینه این دو تفسیر کلامی مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد. برای تحلیل موضوع ابتدا مفاهیم کلیدی موثر در بحث مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته و در ادامه، با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث ذیل آن‌ها، مقام شاهد بودن حضرت به اثبات رسیده است. تحقیق حاضر نشان می‌ دهد که دامنه و گستره شاهد بودن حضرت بسیار وسیع بوده و شامل شهادت در دنیا و آخرت می شود. مواردی چون شهادت به وحدانیت الهی، شاهد و ناظر بودن بر تمامی عقاید، نیات و اعمال ظاهری و باطنی امت، پیامبران و امامان از جمله آن‌هاست. چنان که آن حضرت بزرگترین شاهد عملکرد امت در جهان آخرت خواهد بود. مسأله دیگر پژوهش، تحلیل آثار و نتایجی است که شاهد بودن حضرت در پی دارد. اثبات بلندی مقام رسول اکرم9 و برتری ایشان بر همه انسانها، اثبات مقام علمی بی نظیر برای آن حضرت، اثبات مقام شفاعت و جواز و لزوم توسل به ایشان و تربیت و رشد مؤمنان در سایه درک شاهد بودن حضرت رسول خدا 9از جمله آن آثار و نتایج است. بررسی تطبیقی آراء و نظرات علامه طبرسی و فخر رازی نشانگر اشتراکات و افتراقات آن دو در روش تفسیر و نتایج حاصل از تحلیل آیات ناظر به موضوع است که در این دو تفسیر مشاهده می شود. در نحوه پرداختن به مسایل مختلف تفسیری مربوط به موضوع شاهد بودن پیامبر اکرم 9 گاه فخر رازی مبسوط‌تر و علامه طبرسی خلاصه‌تر پرداخته و گاهی علامه گسترده‌تر و فخر رازی موجزتر برخورد نموده است.

قضا و قدر الهی از موضوعاتی است که بحث های کلامی زیادی در فرقه های مختلف پیرامون آن انجام شده است ودر قرآن کریم نیز آیات زیادی بطور مستقیم و غیر مستقیم به این موضوع اشاره دارد. دراین تحقیق، با توجه به اختلاف نظر هایی که بین فرق اشاعره، معتزله و امامیه در مورد این موضوع وجود دارد، با استفاده از روش توصیفی –تحلیلی آرای تفسیری سه مفسر(فخر رازی ،زمخشری و علامه طباطبایی) با گرایشات فکری متفاوت جمع آوری و سعی شده با یک بررسی تطبیقی بین دیدگاه های تفسیری این سه مفسر در مورد تعدادی از مهمترین موضوعات مربوط به قضا و قدرکه شامل اضلال خداوند، لوح محفوظ، اجل و اجل مسمی، مساله کسب، تغییر پذیری قضای الهی، هدایت الهی و موارد دیگر می شود، از منظر متفاوتی به این موضوع پرداخته شود.حاصل این تحقیق نشان می دهد که فخر رازی در این موضوع دیدگاه متناقضی دارد گاهی به جبرگراییده وگاهی به اختیار انسان اشاره دارد ولی بطور کلی و با توجه به اشعری بودنش گرایش به جبر معتدل از تفسیرش برداشت می شود. زمخشری که از معتزله می باشد در تفسیرش بطور مستقیم به تفویض اشاره ای ندارد و در بعضی از موارد نظریاتی مشابه با شیعه اظهار کرده است با این وجود در مواردی نیز می توان تفویض را از سخن او برداشت کرد. ولی علامه طباطبایی با تکیه بر نظریه امر بین الامرین دیدگاه خود را به دور از هرگونه جبر و تفویض بیان می دارند و در بسیاری از موارد نظر متفاوتی با دو مفسر دیگر ابراز می کنند.

این پژوهش تحلیل‌ها و خوانش‌هایی نو از آراء سنّتی فخر رازی در دو حوزه‌ی هستی‌شناسی ارزش‌های اخلاقی و انگیزش اخلاقی ارائه داده است. مباحث این دو حوزه، از مباحث بنیادی در حوزه‌ی اخلاق هستند؛ به طوری که سرنوشت مسائل اخلاقیِ بسیاری به مبانیِ پذیرفته شده در این دو حوزه، وابسته است. نگارنده به تبیین رابطه‌ی الهیّات و وجود ارزش‌های اخلاقی نزد فخر پرداخته و با تکیه بر مبانی فکری فخر، واقع‌گراییِ تعالی‌گرایانه را از آراء فخر استنباط نموده است. نکته‌ی کلیدی آراء فخر در این زمینه، منشأئیت خداوند در ارزش‌های اخلاقی است. به این ترتیب، سعادت اخروی و نقش پیامبران الهی در این زمینه، جایگاه ویژه‌ای دارد، همچنین اوصاف خداوند (نظیر عالمیّت و قادریت، اراده‌ی خداوند، رحیم بودن، معزّ و مذلّ بودن، حکمت داشتن، بارّ و محسن، ضارّ و نافع و هادی بودن) و دیدگاه فخر مبنی بر شرعی بودن حسن و قبح، از مبانی فکری فخر در تعالی‌گرایی اخلاقی است. همچنین فخر با ذکر مبانی‌ای نظیر عقیده‌ی کسب، اثبات جبر از راه‌های متعدد و تاکید بر ایجاد افعال و انگیزه‌ها صرفاً از سوی خداوند، نگاهی جبرگرایانه را ترویج داده است. برخی پژوهشگران بر اساس این دسته از مبانی، خوانشی ذهنی‌گرایانه و پیامدگرایانه از فخر ارائه داده‌اند. نگارنده با تکیه بر تفکیک معنای شرعی حسن و قبح اخلاقی نزد فخر، از معانی عقلی و غیر اخلاقی آن (نظیر ملایمت و منافرت، و لذت و درد) در جهت ردّ آن و اثبات تعالی‌گرایی فخر کوشیده است. بر این اساس، هر چند فخر صرفاً اراده‌ی خداوند را ایجادکننده و منشأ همه‌ی امور می‌داند، اما در برخی بیان‌ها نظیر تاکید بر تقویت اراده‌ی اولیه‌ی انسان از سوی خداوند، به نوعی نقش انسان در افعال خویش را پذیرفته است. از طرفی بر سعادت اخروی و لزوم الگوبرداری انسان از انبیاء و سعی در تشبّه به خداوند در این زمینه تاکید دارد. به این ترتیب، بیان‌های جبرگرایانه‌ی وی بازتاب دغدغه‌های کلامی او در مسأله‌ی توحید است. وی به عنوان معلّم و فیلسوف اخلاق، ضمناً بر نقش آدمی در سرگذشت اخلاقی خویش تاکید دارد. در حوزه‌ی انگیزش اخلاقی، در نگاه بدوی، دیدگاه فخر شناخت‌گرایی در زمینه‌ی ماهیت انگیزش اخلاقی را بازتاب می‌دهد، امّا با توجه به تاکید فخر بر عوامل متعددی نظیر تاثیر الفت با دوستان و عقاید و عادت‌های انسان در این زمینه و تاثیر تعادل مزاج بر اخلاق، رویکردی شخصیت‌گرایانه از آراء او استنباط می‌شود. در این رویکرد، باور، شرط لازم انگیزش اخلاقی است، امّا کافی نیست و فاعل باید در زمینه‌ی عوامل موثر بر شخصیت نیک، وضعیت مناسبی داشته باشد. در زمینه‌ی رابطه‌ی باور و داوری‌های اخلاقی با انگیزش اخلاقی، دیدگاه فخر، درون‌گرایی ضعیف یا الغاء پذیر است، به این ترتیب، وی این رابطه را نه ضروری بلکه اقتضایی می‌داند، رابطه‌ای که از عوامل متعددی متاثر بوده و می‌تواند توسط آنها لغو شود. نظریه‌ی انگیزش فخر با وجودشناسی ارزش‌ها نزد او سازگار می‌نماید؛ باورهای فاعل (اعم از باورهای دینی در حوزه اوامر و نواهی الهی، توصیفات شرع از صفات خداوند، بهشت و جهنم و سعادت و شقاوت)، در کنار سایر عوامل موثر بر شخصیت اخلاقی، می‌تواند به انگیزش اخلاقی منجر شود.

قرآن کریم آخرین کتاب آسمانی است و شبهات بسیاری از خاورشناسان درباره قرآن وجود دارد. این شبهات در مجموع به پنج دسته اصلی تقسیم می شود: منبع قرآن کریم. فرهنگ های عصر قرآن، تفاوت و تناقض های قرآنی در مورد داستان های قرآنی، مخالفات قرآن با علوم تجربی و قصص قرآنی. فخر رازی در کتاب مفاتیج الغیب در پنج محور گفته شده به برخی شبهات پاسخ داده. وی به پنج شبهه در مورد منبع قرآن کریم، شش شبهه در مورد فرهنگ های عصر قرآن، پنج شبهه در مورد اختلاف و تناقض در آموزه ها و داستان های قرآنی و به هفت شبهه در زمینه علمی و معرفتی و در نهایت به پنج شبهه در قصص قرآن پاسخ داده است. از این رو فخر رازی را می توان از معدود علمایی دانست به مبحث شبهات قرآنی پرداخته و در مقام پاسخگویی به این شبهات بوده.

موضوع نمط چهارم فلسفه اولی کتابِ اشارات، وجود و علل آن است. قطب الدین در تمام موضوعاتی که بین دو شرح خواجه نصیر و فخر رازی اختلاف نظر وجود داشته به قضاوت پرداختند، در خیلی از مطالب نیز که محل اختلاف شارحان نبوده، نقد یا توضیح مستقلی نسبت به متن یا شرح مطرح کردند. در این پایان نامه که به چهار بخش کلیات، اثبات موجود غیر محسوس، بررسی علل وجود و ماهیت و اثبات واجب الوجود تقسیم شده، همه محاکمات و نقدهای قطب الدین داوری شده و همچنین در اکثر موارد مطالبْ فی حد نفسه تحلیل و به ابعاد و اعماق جدیدی رسیده ایم. در بخش اوّل قطب الدین ابتدا تفسیر خواجه نصیر دربارۀ معنای عنوان «فی الوجود و علله» را نقد کرده و توضیح فخر رازی را به عنوان نظر حق در این زمینه می پذیرند. در این بخش پس از تحلیل مطلب به تفسیر نوینی رسیده و اثبات کردیم که «وجود» به معنای مطلق وجود و «علله» نیز علل مطلق وجود است امّا از این حیث که در ضمن ممکنات (که مقیّدِ آن مطلق هستند)، قهراً لحاظ می شود. در بخش دوّم ابن سینا بر اثبات موجود غیر محسوس از طریق استدلال بر نامحسوس بودن طبیعت مشترک برهان اقامه می کنند. پس از تحلیل مطالب به این نتیجه رسیدیم که ادله هیچکدام از نقدهای مطرح شده توسط قطب الدین رازی و سایر مستشکلین برای ابطال برهان کافی نیست اما با توجه به نقد ما بر کبرای قیاس اثبات شد که طبیعتِ در خارج دارای ویژگیِ مغایر با محسوسات نبوده و از قواعد خلاف آنها تبعیت نمی کند. لذا برهان ابن سینا در این خصوص کامل و تمام نیست. همچنین در این بخش اثبات شد که: 1- دلیل نامحسوس بودن قوه حس بدیهی است 2- علم انسان به محسوسات بدون واسطه صور است 3- برهان ابن سینا در غیر محسوس بودن علت اولی بر خلاف رأی قطب الدین و فخر رازی تمثیل اقناعی نیست اهم مطلبی که در بخش سوّم به آن پرداختیم عبارت اند از: 1. تفاوت جنس و فصل با ماده و صورت 2. تحلیل حقیقت مثلث و حد اشیاء 3. بررسی حقیقت معنای «جمع» در مرکّب 4. تحلیل منشأ غایات، کیفیت ارتباط فاعل با غایت و تفاوت آن در ذوی العقول با غیر ذوی العقول 5. حقیقت معنای «صیرورت» ماده مهمترین نتایج بخش چهارم عبارت اند از: 1- رد نقد قطب الدین بر کلام ابن سینا درباره احتیاج ممکن در تحقق خود به غیر 2- تحلیل معنای تقدم زمانی سبب بر مسبَّب و سازگاری آن مقصود هر دو شارح 3- رد ادله قطب الدین بر نقص برهان اجمالی ابن سینا در اثبات واجب 4- بر اساس نقد ما بر حقیقت «کل سلسله علل و معالیل» برهان ابن سینا در اثبات واجب الوجود تمام نیست.