جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : موضوع در سوال بینش جالبی از بحث بین دو تن از مشهورترین فیلسوفان قرن بیستم - ژان پل سارتر و ادموند هوسرل - در مورد مفاهیم کلیدی تجربه آگاهانه و خود ارائه می دهد. «تعالی نفس» سارتر که در سال 1937 منتشر شد، متنی مهم در سنت پدیدارشناسی است و مسیر بسیاری از کارهای بعدی او را تعیین می کند. موضوع مورد سوال اولین مطالعه کامل درباره این اثر مشهور و تأثیر آن بر فلسفه قرن بیستم است. همچنین رابطه بین ایده‌های سارتر و آثار قبلی دکارت و کانت را بررسی می‌کند. جلد کتاب -- عنوان -- مطالب -- پیشگفتار -- اختصارات -- هوسرل و نفس متعالی -- نظریه حضور رسمی من -- نظریه حضور مادی من -- نتیجه گیری -- یادداشت ها -- انتخاب کتابشناسی -- فهرست.

ترجمه ماشینی : تفاوت‌های اصلی بین سنت‌های فلسفی معاصر که به‌طور آشکار به‌عنوان فلسفه تحلیلی و پدیدارشناسی شناخته شده‌اند، همگی به موضوع اصلی تأثیر متقابل بین پیش‌بینی و ادراک مربوط می‌شوند. نقد فرگه از روان‌شناسی منجر به این باور در سنت تحلیلی شده است که فلسفه می‌تواند با جدا کردن منطق و معناشناسی از هرگونه وابستگی به شهودهای ذهنی، به بهترین وجه از عقلانیت در برابر نسبی‌گرایی دفاع کند. بر اساس این تفسیر، تحلیل منطقی باید رابطه حس با ارجاع را بدون توسل به توصیفی از چگونگی شناسایی جزئیات از طریق ویژگی‌های درک شده آن‌ها توضیح دهد. تأکید هوسرل بر اولویت و اهمیت عینی ادراک، و بر تداوم بین مفصل بندی های اعتباری و تبعیض های ادراکی، این اعتقاد را در سنت پدیدارشناختی به وجود آورده است که تحلیل منطقی باید همیشه با توصیف شهودهای پیش اعتباری تکمیل شود. این تفاوت های روش شناختی به تفاوت های گسترده تری در پروژه های فلسفی تحلیل و پدیدارشناسی مربوط می شود. این دو سنت در واکنش به نقد فلسفه باستان و قرون وسطی که توسط بیکن، دکارت و هابز در آغاز دوران مدرن آغاز شد، مواضع متفاوتی اتخاذ کردند. رویکرد تحلیلی عموماً ترجیح مدرن برای عقلانیت محاسبه‌گر را تأیید می‌کند و به مقوله‌های پیشامدرن، مانند علیت صوری و شهود عیدتیک، مشکوک باقی می‌ماند. هدف آن ارائه گزارشی از هوش انسانی است که با تفسیر مدرن از طبیعت به عنوان مجموعه ای از موجودات و روابط قابل سنجش سازگار باشد.

ترجمه ماشینی : این کتاب اولین پرداخته گسترده به پدیدارشناسی هوشیاری زمان هوسرل است. نیکلاس دو وارن از تجزیه و تحلیل دقیق متون هوسرل استفاده می کند که برخی از آنها اخیراً به زبان آلمانی منتشر شده اند تا رفتار هوسرل با آگاهی زمان و اهمیت آن را برای برداشت او از ذهنیت بررسی کند. او توسعه تفکر هوسرل در مورد مسئله زمان را از روانشناسی توصیفی فرانتس برنتانو دنبال می کند و آن را در چارچوب پروژه متعالی خود به عنوان یک کل قرار می دهد. بحث‌های خاص شامل اهمیت آگاهی زمانی برای سایر مضامین پدیدارشناختی است: تجربه ادراکی، تخیل، یادآوری، خودآگاهی، تجسم، و آگاهی دیگران. نتیجه، کاوشی روشنگر در مورد چگونگی و چرایی این موضوع است که هوسرل مسئله آگاهی زمان را سخت‌ترین و در عین حال محوری‌ترین چالش‌های پیش روی کار فلسفی منحصربه‌فرد خود می‌دانست.

ترجمه ماشینی : نسبیت گرایی یا این ادعا که ممکن است ظواهر و عقاید هر یک از ما برای هر یک از ما صحیح باشد و از این رو هر دیدگاهی به اندازه سایر دیدگاه ها صادق باشد، برای 2500 سال یک مشکل مداوم برای فلسفه و علم باقی مانده است. امروزه به دلیل استقبال گسترده از نسبی گرایی، این مشکل بیش از گذشته شده است. این کتاب استدلال می کند که افلاطون در واقع این مشکل را حل کرده است. در دو فصل اول، با مطالعه هوسرل و لاک، دیویس نشان می دهد که می توان به درمان افلاطون با این مشکل بازگشت و جدی گرفت. فصل سوم راه حل افلاطون برای آن را ارائه می دهد. این کتاب از این جهت متمایز است که نشان می‌دهد مشکلی که در طول تاریخ تفکر غرب وجود داشته است، در واقع توسط افلاطون حل شده است و از این جهت نشان می‌دهد که ما می‌توانیم از موقعیت معاصر خود، به راه‌حل افلاطون بازگردیم. .

ترجمه ماشینی : از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این مجموعه مقالات اولین تلاش مفصل برای ایجاد ارتباط بین تفکر فلسفه کلاسیک آلمان و پدیدارشناسی هوسرل است. این جلد مجموعه‌ای از مقالات انتقادی جدید از دانشمندان برجسته و فیلسوفان جوان‌تر از هر دو سنت را گرد هم می‌آورد تا این شکاف پژوهشی را که توسط هر دو رشته به رسمیت شناخته شده است، پر کند. این جلد، هر دو سنت را روشن می کند و اهمیت آنها را برای فلسفه معاصر، هم از نظر تاریخی و هم از نظر سیستماتیک، برجسته می کند. مضامین اصلی که در این مجلد به آن پرداخته می شود معرفت شناسی، فلسفه اخلاق و تاریخ فلسفه است که این مضامین بر اساس چندین موضوع فرعی (عین، ایده آلیسم/واقع گرایی، ذهنیت/بین الاذهانی، اخلاق، تاریخ، فرهنگ) مورد بحث قرار می گیرند. این سیستم مختصات اساسی را برای مقایسه نظری بین هوسرل و فلسفه کلاسیک آلمانی ارائه می‌کند و خطوط اصلی تفسیر را دنبال می‌کند تا هم تداوم و هم ناپیوستگی هر دو سنت را درک کنیم. یک بخش از این جلد به ویژه به درک پدیدارشناسی هوسرل و فلسفه کلاسیک آلمان اختصاص دارد. مقالات این جلد برای خوانندگان فلسفی عام با ارجاع ویژه به محققان در زمینه های فلسفه کلاسیک آلمان (کانت، فیشته، شلینگ، هگل)، نئوکانتی و سنت پدیدارشناختی (به ویژه هوسرل و سایرین) در نظر گرفته شده است. نمایندگان مهم همان) .

ترجمه ماشینی : ادموند هوسرل (1938-1859) به عنوان بنیانگذار پدیدارشناسی، یکی از مهم‌ترین جنبش‌های فلسفی قرن بیستم، تأثیر زیادی در توسعه فلسفه قاره‌ای معاصر داشته است. این مقدمه به صورت زمانی کل پدیدارشناسی هوسرل را همانطور که در مجموعه منتشر شده ارائه شده است بررسی می کند. بخش اول به بررسی تحقیقات اولیه او درباره شکل‌گیری مفاهیم ریاضی و منطقی در زندگی شناختی ما می‌پردازد که جرقه‌ای برای توسعه روش او در «روان‌شناسی توصیفی» شد. در قسمت 2 هاپکینز به بررسی دکارتی خود می پردازد. نیم عنوان؛ صفحه عنوان؛ صفحه حق چاپ فداکاری؛ فهرست مطالب؛ سپاسگزاریها؛ اختصارات; Prolegomenon: چرخش هوسرل به تاریخ و پدیدارشناسی ناب. اول. نظريه عيد افلاطون و ارسطو. 1. نظریه سقراطی افلاطون در مورد عید: اولین ستون پیشینه باستانی پدیدارشناسی محض. 2. نظریه حسابی افلاطون در مورد عید: دومین رکن پیشینه باستانی پدیدارشناسی محض. 3. نقد ارسطو بر نظریه عید افلاطون: رکن سوم (و آخرین) پیشینه باستانی پدیدارشناسی محض.

ترجمه ماشینی: این کتاب کلاسیک نوشته تئودور دبلیو آدورنو بسیاری از موضوعاتی را که از آن زمان در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، پیش‌بینی می‌کند: نقد بنیادگرایی، توهمات ایده‌آلیسم و پایان معرفت‌شناسی. همچنین بسیاری از ایده‌های کلیدی را که آدورنو در مهمترین آثار فلسفی‌اش، از جمله «دیالکتیک منفی» توسعه داده است، نشان می‌دهد. «علیه معرفت‌شناسی» بر اساس دست‌نویسی است که آدورنو در ابتدا در سال‌های 1934-1937 در آکسفورد در اولین سال‌های تبعیدش نوشت. و متعاقبا در فرانکفورت در 1955-1956 دوباره کار شد. متن به عنوان نقدی بر پدیدارشناسی هوسرل نوشته شده است، اما نقد پدیدارشناسی به عنوان فرصتی برای نقد بسیار گسترده تر معرفت شناسی استفاده می شود. آدورنو این را «فرا انتقادی» توصیف کرد که تحلیل پدیدارشناسی هوسرل را به عنوان پیشرفته ترین نمونه از زوال ایده آلیسم بورژوایی با نقدی درونی از تنش ها و تضادهای درونی اندیشه هوسرل در هم می آمیزد. نتیجه متنی قدرتمند است که همچنان یکی از ویرانگرترین نقدهایی است که بر آثار هوسرل نوشته شده است و بسیاری از ایده‌هایی را که در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، بشارت می‌دهد.