جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب شرح مفصلی از نقش مالکیت در ایده آلیسم آلمانی ارائه می دهد. مفهوم مالکیت را در مرکز نظام های فلسفی کانت، فیشته و هگل قرار می دهد و نشان می دهد که چگونه مالکیت به مفاهیم آزادی، حق و به رسمیت شناختن گره خورده است. این کتاب با تبارشناسی انتقادی مفهوم مالکیت در فلسفه حقوقی مدرن آغاز می‌شود، و سپس با بازسازی نظریه مالکیت در دکترین حق کانت، مبانی حق طبیعی فیشته و فلسفه واقعی ینا هگل. با روی آوردن به سنت فلسفه آلمانی در مقابل چارچوب‌های استاندارد آزادی‌خواهانه و سودگرایانه مالکیت، به بررسی مسائل متافیزیکی، هنجاری، سیاسی و مادی می‌پردازد که مالکیت را به عنوان یک رابطه اجتماعی قابل درک می‌کند. این کتاب تئوری هنجاری مالکیت را که ریشه در عقل عملی، شناخت متقابل و آزادی اجتماعی دارد، تدوین می‌کند. این نظریه رابطه ای مالکیت، با الهام از ایده آلیسم آلمانی، زاویه ای تازه به نظریه مالکیت معاصر می آورد. علاوه بر این، زمینه فلسفی مهمی را برای بحث های قرن نوزدهم درباره مالکیت خصوصی، نابرابری، کار، سوسیالیسم، سرمایه داری و دولت فراهم می کند. مفهوم مالکیت در کانت، فیشته و هگل برای محققان و دانشجویان پیشرفته علاقه مند به فلسفه آلمانی قرن نوزدهم، فلسفه اجتماعی و سیاسی، فلسفه حقوق، نظریه سیاسی و اقتصاد سیاسی جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : تصورات علمی ـ زمانی امروزی از زمان - شبیه به اسطوره‌های چرخه‌ای قدیمی - زمانی را فرض می‌کنند که به سمت بی‌نهایت جریان می‌یابد که در آن انسان یک اپیزود در حال ناپدید شدن را نشان می‌دهد. در مقابل، مدل‌های آخرالزمانی-آخرالزمانی وجود دارد که در آن‌ها زمان نوعی میان‌آهنگ در ابدیت بی‌زمان است. آیا این دو ایده نباید با زمانی که در آن آینده ای وجود دارد، مخالف باشند؟ و مگر نمی شود که خداوند گشایش زمان است؟ این جلد تلاش می کند تا درک تکاملی-زمان شناختی کنونی از زمان را به عنوان یک اسطوره عصر ما نشان دهد. او همچنین می خواهد نشان دهد که زمان فقط یک لحظه ابدیت نیست، بلکه ابدیت نیز لحظه ای از زمان است. به دنبال فلسفه نظری هگل و فلسفه متأخر شلینگ، که برای این منظور مورد تفسیر دقیق قرار گرفته اند، ما برای مفهومی از زمان بحث می کنیم که در آن خدا خود را فراتر از هر محلی سازی، به عنوان اسطوره و لوگوس زمانی نشان می دهد که دیگر از نظر کمی نیست. کرامت واقعی قابل درک در آسیب پذیری، محدود بودن و در دسترس نبودن وجود. در تامل نهایی، این تز در نظر گرفته می‌شود که این آیین در تراکم‌های آنامنتیک، آموزه‌شناختی و حماسی خود است که در آن بُعد عمیق زمان بر ما آشکار می‌شود.

ترجمه ماشینی : رابرت براندوم «نفی قطعی» را بنیادی‌ترین ابزار مفهومی هگل نامیده است. در این کتاب، ترجه اسپاربی در مورد اهمیت این اصطلاح موافق است، اما تفسیر براندوم از آن را رد می کند. استفاده واقعی هگل از این اصطلاح ممکن است در ابتدا ناسازگار به نظر برسد، چیزی که در این پژوهش منعکس شده است. با این حال، با بررسی دقیق‌تر، سه شکل از نفی قطعی را می‌توان در متون هگل تشخیص داد: چیزی که چیزی است، لحظه‌ای از دگرگونی از طریق از دست دادن (مانند ققنوس که از خاکستر برمی‌خیزد)، و وحدت اضداد. از طریق تفسیری عمیق از کار هگل، گزارشی جامع از نفی قطعی ایجاد می‌شود که در آن این ایده‌های چالش‌برانگیز فلسفی به‌عنوان بخش‌هایی از یک فرآیند فراگیر دیده می‌شوند.

ترجمه ماشینی : با روحیه عینی و مطلق مطابق هگل. هنر، دین و فلسفه در داخل و خارج از جامعه و تاریخ، توماس اوهل و آرتور کوک مجموعه گسترده ای از مقالات را ارائه می دهند که طیف گسترده ای از فلسفه روح هگل را از منظر تمایز بین روح عینی و مطلق بررسی می کند. ویراستاران، با به چالش کشیدن گرایش کنونی هگلیسم برای تقلیل روح مطلق به روح عینی، تعداد زیادی از هگل شناسان گرانقدر را دعوت کرده اند تا درباره حوزه های روح مطلق (هنر، دین و فلسفه) و رابطه آنها با جامعه و تاریخ تأمل کنند. مسئله جهانی در مورد اینکه آیا پدیده های فرهنگی وجود دارد که جامعه و تاریخ را از منظر هگل فراتر می برد.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است. نسخه کافمن از تاریخچه روانی از شایعات دور است و به دقت مستند شده است. او درک کاملاً جدیدی از دو قرن تاریخ فکری به ما ارائه می دهد، اما تمرکز اصلی او بر خودشناسی است. به گفته استفان اسپندر، «بهترین مترجم فاوست»، او در موقعیت منحصر به فردی برای انجام این وظیفه است. و از نظر سیدنی هوک «بی‌تردید جالب‌ترین و آموزنده‌ترین نویسنده هگل در زبان انگلیسی است». برجسته ترین مفسر کانت، لوئیس وایت بک، این کتاب در مورد گوته، کانت و هگل را «جذاب‌کننده» نامیده است - اثری که «با گفتن چیزهایی که هرگز نشنیده‌اند، بسیاری از مردم را برانگیخته می‌کند و جایگزینی ارائه می‌کند. خوانش پذیرفته شده آن بخش از تاریخ فلسفه چگونه است. داستان این که چگونه شخصیت بر فلسفه تأثیر می گذارد هرگز بهتر از این گفته نشده است.» به ما نشان داده می شود که چگونه گوته بیش از هرکسی قبل از خود کشف ذهن را پیش برد، در حالی که کانت از بسیاری جهات یک فاجعه بود. هگل مانند دیگران بین سالهای 1790 تا 1990 سعی کرد کانت و گوته را آشتی دهد. کافمن نشان می‌دهد که این غیرممکن است. او تصویر بزرگی را ترسیم می‌کند، اما او همیشه بسیار دقیق است و مشارکت‌های اصلی گوته و هگل و همچنین روش‌هایی را که تأثیر عظیم کانت فاجعه‌بار نشان می‌دهد، جزئیات می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب یک منطقه نادیده گرفته شده در مطالعات هگل را بررسی می کند: استفاده او از «فردیت» (Individualität). هگل به گفتگوی پر جنب و جوش، از لایب نیتس تا رمانتیسم و فراتر از آن، درباره این مفهوم/پدیده بدیع پیوست. فصل‌های متوالی مشارکت هگل را در متونی مانند پدیدارشناسی، دایره‌المعارف و زیبایی‌شناسی دنبال می‌کنند. نظام هگل تمایل دارد از منطق قیاسی (جهانی، خاص، مفرد) پیروی کند، اما «فردیت» از هنجار فاصله می گیرد. این مقوله عمل شناسی خاصی (در مقابل معنایی یا نحوی) را در رابطه با مفروضات ضمنی در محل کار یا اصطلاحات ضمنی بیان می کند، که مستلزم مشارکت فعال سوژه متفکری است که دارای فردیت متشخص است (که میله ها به قوانین صریح متوسل می شوند). این مقوله به طور انعکاسی، کاربر را حتی در فرض یک زمینه عینی دخیل می کند. «فردیت» را نباید با «فردگرایی» که منشأ کاملاً متمایز دارد، اشتباه گرفت. علاوه بر این، زیبایی شناسی هگل یک آناکرونیسم متناقض را در بر می گیرد. همانند خود «هنر»، «فردیت» به‌عنوان مقوله‌ای اساساً مدرن ظهور کرد، هرچند به گذشته و فرهنگ‌های دور منتقل شد.