جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : زبان به موضوع اصلی در اندیشه معاصر تبدیل شد. در سنت کلاسیک تا اوایل قرن بیستم، اساساً به عنوان ابزار فکری صرف طراحی شده بود. این رویکرد به زبان به عنوان ابزار تفکر، منجر به جستجوی زبانی جهانی، خنثی و عینی با هدف ساختن علم شد. به این ترتیب، فلسفه نیز در اوایل قرن بیستم، از برخی جریان‌ها (پوزیتیویسم، فلسفه تحلیلی، حلقه وین) به عنوان تحلیل زبان پیش رفت تا آنچه را که باید گزاره‌های معنادار تلقی شود که دانش را تجمیع می‌کند، از تحلیل منطقی-ریاضی. و به ویژه از تأیید تجربی. در پرداختن این فیلسوفان، گزاره های متافیزیک، اخلاق، دین و الهیات بی معنا تلقی می شوند. این رویکرد، همراه با عوامل دیگر، زبان کلامی را زیر سؤال می برد. با این حال، در قلب فلسفه، مسائلی عمیق تر شد که امکان بازیابی ارزش چندین شکل دیگر از زبان ها را فراهم کرد. فهمیده شد که زبان علمی تنها زبانی نیست که دانش را منتقل می کند، بلکه بازی های زبانی وجود دارد. رویکردهایی مانند ویتگنشتاین، هایدگر، لویناس و پل ریکور چنین جنبه متکثری زبان را تعمیق بخشیدند. بنابراین، راه‌هایی گشوده شد که الهیات بتواند (و باید) ماهیت زبان خود را بازتاب دهد. به این ترتیب آدولف گشه به وجود می آید. او به طور سیستماتیک به موضوع زبان الهیات نمی پردازد، حتی الهیات او نیز به صورت سیستمی یا کتابچه راهنمای بزرگ ساختار یافته است. او بخش‌هایی از تأمل را ارائه می‌کند که به ما امکان می‌دهد به موضوع فکر کنیم. به عقیده گشه، باید دوباره شنید و ارزش سخنان ایمان را بازیابی کرد. از نظر او، الهیات سخنی کاملاً در مورد انسان و برای انسان دارد. در گفتگو با فرهنگ معاصر، گشه قصد دارد عقلانیت خاص زبان و گفتمان ایمان را نشان دهد و از این طریق اعلام کند که خداوند مژده ای برای انسان است.

ترجمه ماشینی: این جلد سیزده مقاله درباره معرفت شناسی لولا را گرد هم می آورد که توسط آنالیسا کولیوا نوشته شده و پس از تک نگاری های تأثیرگذار مور و ویتگنشتاین منتشر شده است. شکاکیت، یقین و عقل سلیم (2010)، عقلانیت گسترده. معرفت شناسی لولا (2015). آنها با آمیختن پژوهش ویتگنشتاین و فلسفه نظام‌مند، اهمیت معرفت‌شناسی لولا را برای بحث‌های جاری در مورد شک‌گرایی، نسبی‌گرایی، واقع‌گرایی و ضد واقع‌گرایی و همچنین پلورالیسم اخلاقی روشن می‌کنند و گسترش احتمالی آن را به معرفت‌شناسی منطق متصور می‌شوند. در این راه، انواع دیگر معرفت شناسی لولا، مانند مویال-شاروک، پریچارد، ویلیامز و رایت، هم با توجه به دانش ویتگنشتاین و هم به تنهایی مورد توجه قرار می گیرند.

مسئلة پژوهش حاضر این است که راهکار حلّ مشکل سوگیری‌های شناختی در تجربة دینی مدرن چیست؟ با روش توصیفی‌ـ تحلیلی و با تحلیل اندیشه‌های نظریه‌پردازان حوزه‌های مرتبط با مسئله، به‌ویژه ویتگنشتاین، برای پاسخ به این سؤال از یک سو باید دانست که بین باور کلّی برآمده از متافیزیک دینی و باور شخصی ناشی از تجربة دینی رابطة تعاملی برقرار است و از سوی دیگر میان متافیزیک دینی و صورت حیات دینی رابطة تعاملی در کار است. در نتیجه، اگر تجربة دینی بر اساس صورت حیات خاص شخصِ تجربه‌گر و شخصِ مفسّر واکاوی نشود، می‌تواند موجب سوگیری‌های شناختی شود. بنابراین تفاسیر تجربة دینی مغایر صورت حیات می‌تواند برای خود تجربه‌گر از نظر اول شخص غیرشفاف و بی‌معنا باشد. همچنین، برای شخص مفسّر از نظر سوم شخص به نحوی بدعت‌آمیز شناخته شود.

از معنای هر چیزی پرسیده می‌شود، درحالی‌که ماهیت معنا و چگونگی حصول آن از پیچیده‌ترین مسائل فلسفه زبان است. معناشناسی رویکرد غالب فلسفه معاصر غرب و متأثر از تجربه‌گرایی است. ازاین‌رو، تصوراتی معنادار قلمداد می‌شوند که متناظر با انطباعات حسی بوده و قابل تجربه باشند. نظریه کاربردی معنای ویتگنشتاین نیز معنا را همان کاربرد عملی واژه می‌داند. این نظریه بر سایر حوزه‌های فکری، به‎خصوص فلسفه تعلیم و تربیت بسیار تأثیر گذاشت. لذا در این پژوهش فلسفی، با روش تحلیلی ـ توصیفی و رویکردی انتقادی ضمن تحلیل ماهیت معنا در نظریه کاربردی معنای ویتگنشتاین، از رهگذر بررسی نظریه شباهت خانوادگی، ماهیت زبان و بازی‌های زبانی نشان‌داده شده است، به دلیل غلبه رفتارگرایی و ویژگی تجربی زبان نزد ویتگنشتاین، «زبان» مقدم بر «ذهن» و معیار معناداری قلمداد می‌شود. بنابراین اشکالاتی نظیر انکار اصول زیربنایی، انکار امکان حصول نظریه، ترجیح عقل عرفی، انحصار معنا در زبان‌های عمومی، ایده‌آلیسم زبانی ناشی از قرارداد انگاری در بازی‌های زبانی، متوجه ماهیت معنا در نظریه اوست.

ترجمه ماشینی : در کتاب ویتگنشتاین در باب منطق به مثابه روش فلسفه، اسکاری کوسلا فلسفه های منطق اولیه و متأخر ویتگنشتاین را بررسی می کند و اهمیت فلسفی آنها را در فلسفه تحلیلی اولیه و میانی با ارجاع خاص به فرگه، راسل، کارنپ و استراوسون نشان می دهد. او استدلال می کند که نه تنها ویتگنشتاین اولیه، بلکه متأخر نیز به دنبال توسعه بیشتر رویکردهای منطقی-فلسفی معاصران خود بود. هدف ویتگنشتاین در طول زندگی حرفه‌ای‌اش حل مشکلات و پرداختن به محدودیت‌های گزارش‌های فرگه و راسل از منطق و روش‌شناسی منطقی آنها بود تا به پیشرفت فلسفی دست یابد که در اصل انگیزه رویکرد منطقی-فلسفی بود. کوزلا با بررسی مجدد ریشه ها و توسعه فلسفه تحلیلی به دنبال بازکردن مسیرهای سرپوشیده برای توسعه بیشتر فلسفه تحلیلی است. او با ارائه تفسیری بدیع از فیلسوف، توضیح می‌دهد که چگونه ویتگنشتاین روش‌شناسی منطقی را فراتر از روش‌های منطقی مبتنی بر حساب دیفرانسیل و انتگرال گسترش می‌دهد و چگونه روایت بدیع او از وضعیت منطق، فرد را قادر می‌سازد تا پیچیدگی و غنای استفاده از زبان و تفکر را رعایت کند و در عین حال سخت‌گیری را حفظ کند. ایده آل های منطق مانند سادگی و دقت. علاوه بر این، این جلد نوع جدیدی از طبیعت‌گرایی غیرتجربه‌گرایانه را که در آثار بعدی ویتگنشتاین توسعه یافته است، تشریح می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه روایت او از منطق می‌تواند برای حل اختلاف روش‌شناختی طولانی مدت بین مکتب‌های زبانی ایده‌آل و معمولی فلسفه تحلیلی استفاده شود. این مورد علاقه محققان، محققان و دانشجویان پیشرفته فلسفه است که علاقه مند به درگیر شدن با تعدادی از بحث های علمی هستند.