جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فضیلت اجتماعی از مباحث بنیادین و تاثیرگذار در تحقق جهان-اجتماع فضیلت مند (معموره فاضله) و در فهم اندیشه های فارابی است. فارابی این فضیلت را در قالب ساختارها و در نسبت حکمت و هنر جستجو می کند. ایجاد سازه های فلسفی-هنری که در اثر پیوند حکمت و هنر به وجود می آیند، مقوم ساختارهای اخلاقی-عقلانی جامعه است. این ساختار به شکل یک هرم در ابعاد معرفت شناسانه و جامعه شناسانه ظاهر می شود. در این ساختار حکمت در راس و معارف خیالی و اقناعی و درجات مشکک آن ها در قسمت پایین تر و نیز در سلسه طبقات اجتماعی فیلسوف در بالاترین جایگاه و هنرمند به عنوان معاون در مرتبه متاخر قرار دارد. ایفای نقش هنرمندان در اصطلاح "معاونت ناطقه" نزد فارابی، بسترها و زمینه های لازم کنش حکمت و هنر جهت انتاج فضیلت را فراهم می سازد. رابطه حکمت و هنر در اندیشه فارابی به سایر برنامه های اجتماعی همچون برنامه های آموزشی نیز تعمیم می یابد. "ملت" و "فلسفه برانیه" در اصطلاح فارابی معلول چنین پیوندی و مقوم فضیلت اجتماعی اند. "ملت" نمود خیالی حقایق معقول و "فلسفه برانیه" حافظ اقناعی باورهای یقینی است. حاکمیت فلسفی بر سطوح گوناگون فرهنگی، ارزشی، اعتقادی و ... در گرو ایجاد سازه نمایی اندیشه های حکمی در اشکال هنری است.

صاحبان اندیشه دیدگاه‌های مختلفی را در باب کمال نفس ارائه داده‌اند و سعی در کشف حقیقت آن داشته‌اند. فارابی تصویر جامعی از تحولات نفس در انسان سعادتمند را در خلال کسب فضائل ترسیم می‌کند و با استدلالات فلسفی، حقایق دینی پیرامون سعادت را به تحریر در می‌آورد. او غایت آدمی را در دستیابی به سعادت قصوایی می‌داند که از رهگذر کسب فضائل در عالم طبیعت محقق می‌گردد. گرچه نفس به مدد ماده و قوای مادی امکان دستیابی به سعادت را دارد ولی سعادت نهایی او در بی‌نیازی از همان ماده و عوارض و آن می‌داند. او گرچه از عقل به عنوان ابزاری برای نفس در جهت دستیابی به سعادت بهره می‌برد، اما در نهایت سعادت را صرفاً عقلی نمی‌داند بلکه با بهره‌گیری از قدرت تفکر در انجام اعمال متناسب اخلاقی و تأمل در افکار و اعمال، حال نفس را در زندگی نخستین و پسین به آگاهی حقیقی او پیوند می‌زند.

این‌که چه چیز شخص را آن می‌کند که هست، سؤالی است که ریشه در گذشتۀ دور دارد و اندیشمندان بزرگی برای یافتن هویت و واقعیت اشیاء آن را کاویده‌اند. ملاصدرای شیرازی یکی از اینان است. وی مبتکر یا مدافع سرسخت نظریۀ اصالت وجود در مقابل اصالت ماهیت است و معتقد است تشخص شی به نحوۀ وجود آن است. وی به دو گونه، نظریۀ تشخص خود را به فارابی نسبت داده است: اول به صورت نقل رأی از فارابی و دوم به صورت گزارش تصریحی. ملاصدرا در هشت کتابِ اسفار، شرح هدایۀ اثیریه، رسائل تسعه و حاشیه بر الهیات شفاء، مبدأ و معاد، رسالۀ تشخص، رسالۀ اللمیه، رسالۀ اتصاف الماهیة بالوجود این انتساب را تأکید کرده است، اما با وجود این، سندی برای این انتساب نقل نمی‌کند. این نوشتار با بررسی اَسناد، اِستناد تصریحی ملاصدرا را بر دایرۀ محک قرار داده است و با به میان آوردن سه شاهد شامل بررسی بعض دیگر از استنادات صدرا، بررسی این حکم در آرای صریح فارابی و نیز بررسی این نظریه بر پایۀ قاعدۀ شناخت سلف در پرتو خلف، انتساب این دیدگاه را به معلم ثانی مورد تردید قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که ملاصدرا تا پیش از خود در این قول منفرد است. این نوشتار به توصیف اکتفا نمی‌کند و در پرتو یک قانون کلی، تبیین ارائه می‌دهد که چرا چنین استناد نامعتبری واقع شده است.

نظریه وحی یکی از نظریه های اساسی تلقی می شود که همه ادیان توحیدی به آن پرداخته اند. چرا؟ از آنجا که این مسئله یا تئوری سنگ بنای اصلی و زاویه نزدیک ساختن ادیان توحیدی است ، از ایده وحی از جانب خداوند متعال برای پیامبران دور شوید یا انکار کنید که هیچ دین الهی را اثبات نمی کند و بنابراین هیچ کس نمی تواند . ما نمی گوییم که این تعالیم یا تعالیم دینی الهی متعلق به حق تعالی است ، و این مسئله حیاتی علاقه فیلسوفان مسلمان را به طور عام و فلاسفه و فارابی های فارابی به طور خاص ، به نحوه ترسیم و سازماندهی آن جلب کرده است. پدیده ای که بیانگر ارتباط آسمان و زمین است و این پدیده بیانگر ارتباط با جهان نامرئی و در نتیجه ارتباط بین خداوند متعال و بندگانش است و آنچه مربوط به این پدیده است مفاهیم ، محدودیت ها و شهادت های پیرامونی است. وحی است در همین راستا ، لازم به ذکر است که این مطالعه با عنوان (وحی پیامبر بین فارابی و صدرالله - یک مطالعه مقایسه ای انتقادی) ، این پروژه را روشن می کند و این پایان نامه بر اساس تخمین ها ، تجزیه و تحلیل ها و انتقادات بسیاری از اطلاعات این دو محقق این دو فیلسوف و نظریه های آنها در مورد ایده وحی ، و ما همچنین آنچه را که مبتنی بر این مسئله و تحقیقات مرتبط است ارائه کردیم ، مانند: دانش بشری ، دانش وحی ، دانش وحی در میان کسانی که دارای تجربه دینی و سایر مطالبات هستند. می گوید سپس تئوری فیلسوفان را در درک مکاشفه زبانی توضیح دادیم و به وابستگی حکما به تحقیقات هستی شناختی در درک مسئله وحی اشاره کردیم و سپس با انتقاد جامع از گفته های فلاسفه در مورد موضوع وحی ، و در بررسی چگونگی ارتباط روح نبوی با ذهن ، و توضیح تأثیر تولید دانش زنده. این تحقیق به پایان رسیده است. مهم ، از جمله: 1- منبع مکاشفه در مکاشفه خود از قدرت شهود بسیار استفاده کرد ، موضوعی که هیچ اثری از آن در کتابهای فارابی نمی یابیم. 2. بیان واقعیت تماس با ارواح نجومی در وحی ابن سینا دل خدایان را تحت تأثیر قرار داد ، اما فارابی علی رغم اعتقادش به جهان نجوم و ارواح نجومی مانند سایر مسیرها ، اما او فقط معتقد است در پیوند دادن روح پیامبر با ذهن های فعال 3. تصور از نظر منحصر به فرد نیست ، بلکه همه قدرتهای انسانی به جز قدرت ذهن جسمی است ، اما انسانهای الهی معتقدند که قدرت تخیل و تمام قدرت ادراکی روح فاقد ماده است. 4. فارابی معتقد است که روح از تصاویر کلی و جزئی در ذهن فعال سود می برد ، اما در مورد خدایان ، او معتقد است که همه تصاویر ذهن نظری را از عقل فعال واسطه می کنند و تصاویر جزئی می گیرند. آنها با ذهن عملی و تخیل روح نجومی واسطه می شوند. 5. رئیس خدایان نظام وحی را بر اساس نظام آرایی که فارابی فکرش را نکرده بود ، ایجاد کرد.

ترجمه ماشینی : پایان نامه من به بررسی اندیشه استاد فلسفه مسلمان فارابی در مقایسه با دو فیلسوف یونانی افلاطون و ارسطو اختصاص دارد. در مطالعه خود سعی می کنم اندیشه کلامی فارابی را که بسیار متأثر از افلاطون و ارسطو بوده است، تحلیل کنم. در تحليل خود توانستم تاثير تلاش او را براي آشتي بين دو فيلسوف يوناني بررسي كنم و در عين حال سعي كردم جنبه مذهبي انديشه او را كه بسيار متأثر از شيعه بود حفظ كنم. از این رو، در فصل آخر سعی کردم تأثیر الهیات او را بر بینش سیاسی او در آرمان گرایی شهر با فضیلت بررسی کنم.