جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب خوب حاضر درباره قواعد تجوید و تلاوت قرآن کریم و توضیح مسائل تجویدی الفاظ و تلاوت قران می باشد.

تربیت عبارت است از مجموعه اعمال هدفدار مربی به منظور تاثیر گذاری بر شناختها، اعتقادات ، احساسات و رفتارهای فرد یا افراد دیگر بر اساس برنامه ای از پیش طراحی شده ، تربیت عبادی آموزش اعمال عبادی به متربیان و نیز پایبند نمودن آنان به انجام این تکالیف عبادی می باشد.دوره کودکی اول که از بدو تولد تا هفت سالگی است، برخی از امور تاثیر گذار بر تربیت عبادی عبارتند از خواندن اذان واقامه ، غسل کودک و انتخاب نام نیکو آغاز آموزش اکثر عبادات از دوره کودکی دوم که از هفت الی چهارده سالگی بوده آغاز می شود. از جمله راهکارهای مهم تربیت عبادی در این دوره تشویق و تنبیه کودک و نیز حلم و بردباری مربیان در امر آموزش عبادی می باشد.مبانی مهم در تربیت عبادی کودک عبارت‌اند از مبانی هستی‌شناسی، انسان‌شناسی و اصول تربیت عبادی شامل اصل سهولت، اصل تدریج، اصل استمرار و آگاهی‌بخشی می باشند.انجام اعمال عبادی در دوره اول و دوم کودکی (هفت سال اول و دوم) بر اساس شناخت ، رفتار را از حالت تقلیدی به حالت انجام باآگاهی از حسن آن تبدیل می کندو مفاهیم دینی به کودکان را باید به صورت تدریجی با مفاهیم دینی آشنا نمود. مهمترین روشهای تربیت عبادی کودک عبارتند از: روش زمینه ساز، پرورش عادت های مطلوب اخلاقی، پرورش بصیرت اخلاقی و القای مفاهیم عبادی. معصومین (ع) بر آموزش قرآن تاکید داشته و آن را به عنوان اولین و مهم ترین ماده درسی به کودکان و بزرگسالان آموزش می دادند و نیز به کودکان سفارش می کردند که به صورت مرتب به تلاوت قرآن بپردازند و والدین را موظف به آموزش نماز می کردند و آموزش نماز را قبل از سن تکلیف و از هفت سالگی شروع می نمودند و در انجام آن نسبت به کودکان سخت گیری نمی نمودند و اهمیت ماه رمضان را تذکر داده و با توصیه های لازم آنان را برای ورود به ماه رمضان آماده می کردند و روش آنها در آموزش روز داری ، تمرین دادن به کودکان بود تا به روزه داری عادت کنندهمچنین از طریق تعلیم برخی ذکرهاو دعاها و نیز از طریق عادت دادن کودکان به ذکر و دعا، به کودکان دعا و ذکرها را آموزش می دادند.

این مقاله به بررسی و شرح آرای تربیتی «ابن‌سحنون»، متفکر اسلامی قرن سوم هجری و کتاب «آداب المعلمین» وی می‌پردازد.اهمیت تبیین آرای تربیتی ابن‌سحنون و کتاب او در این است که:اولا ـ جامعه علمی و فرهنگی ما با اولین تألیف تربیتی در تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی آشنا می‌شود.ثانیا ـ کتاب ابن‌سحنون تصویری از فرهنگ، برنامه آموزشی، مواد درسی، دروس ضروری و اختیاری مدارس (در قرن سوم) در قیروان است.ثالثا ـ تاریخ مطمئنی از اوضاع تربیت، نوع ارتباط معلم و مربی با متعلم و متربی در مغرب به حساب می‌آید.رابعا ـ نوع نگرش فقهی علمای مالکی - در آن عصر - به مسایل تعلیم و تربیت، منابع مورد توجه آنان و چگونگی برداشت تربیتی آنها از احادیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و... روشن می‌گردد.ابن‌سحنون سواد آموزی، یادگیری قرآن، آموختن آداب دینی و پرورش بر اساس آن را از هدفهای تعلیم و تربیت دانسته و براساس بینش ویژه‌ای که وی از معلم و شغل معلمی دارد، وظایف معلم را در محدوده تعهدها و قراردادهای مالی بین او و اولیای دانش‌آموزان تبیین می‌کند.

پیامبر اکرم همزمان با بنیان­گذاری قرائت و کتابت قرآن کریم، نظام آموزش آن را با هدف فهم و دریافت، و بکارگیری زبان قرآن پایه­گذاری کردند. از این رو، بر اساس زمینه­های صدور حدیث نزول قرآن بر هفت حرف، رسول خدا نه تنها قرائات ناشی از اختلاف­های لهجه­ای و گویشی مسلمانان را تجویز کردند، بلکه از گسترش تصریفات قرآنی در سه حوزۀ کلمات، آیات و سوره­ها استقبال، و آن را تحسین می­کردند؛ قرائات تصریفی را می‌توان نماد پویایی و زایایی زبان قرآن دانست که صحابه آن را به صورت مزجی با آیات قرآن یا به شکلی جدید که برگرفته از ساختار زبان قرآن بود، به کار می­بردند. این نوشتار بر پایه همین رویکرد، بر آن است که جمع و تدوین قرآن در عهد نبوی و با اشراف و تعالیم آن حضرت سامان یافته است؛ پس از رحلت رسول خدا و درگذشت برخی صحابه که از قرائات تصریفی رسول خدا آگاهی داشتند، عمر بن خطّاب پیشنهاد جمع آنها را به ابوبکر داد، ولی در عین حال، در دوران خلافتش محتاطانه از گسترش دامنۀ این گونه قرائات در میان مسلمانان جلوگیری کرد. در ادامۀ این روند، عثمان بن عفّان با تهیه و تدوین مصاحف امام، مصحف‏ها و جزوه­های حاوی قرائات برخی از صحابه در مدینه را از بین می­برد تا رسم الخط معیار و متن مکتوب قرآن به صورتی یکسان باقی بماند.