جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ربیت دینی بعنوان مهم ترین بعد تربیت مورد توجه و تاکید دو کتاب مقدس قرآن و تورات (تنخ)است. از دیدگاه دو کتاب، کودک از جایگاه والایی برخوردار است و تربیت دینی او از هنگام تولد ،آغاز میشود. اگرچه بر اساس آموزه‌های دینی مستنبط از قرآن، تربیت کودک پیش از تولد و از زمان انتخاب همسر آغاز میگردد. در هردوکتاب با اشاره به مراحل رشد انسان، میتوان مراحلی برای تربیت دینی کودک در نظر گرفت؛ اما بیان مراحل رشد و تربیت در قرآن صریح تر وکاملتر از تورات(تنخ) است. در هردو کتاب، تربیت دینی کودک در وهله نخست در خانواده واز سوی والدین کودک انجام می گیرد وبا ورود کودک به مدرسه، مربیان و معلمان کودک، عهده دار تعلیم وتربیت وی خواهند بود. در تورات(تنخ) وظیفه تربیتی پدر در ارتباط با فرزند پسر و مادر در ارتباط با دختر پررنگ تر مطرح شده است. در هر دو کتاب تربیت اعتقادی و عبادی کودکهمراه با آموزش مفاهیمی نظیر خداشناسی،راهنما شناسی وفرجام شناسی وبا استفاده از روشهای تربیتی مشترکی نظیر قصه گویی ،الگودهی،تمرین و تکرار انجام می گیرد.در این زمینه تاکید قرآن بر اصل فرجام شناسی، در تربیت دینی کودک شایان توجه است، اما تورات (تنخ)دیدگاه جامع و کاملی نسبت به موضوع فرجام شناسی مطرح نکرده است تا بتوان در تربیت دینی کودک از آن بهره جست. در هردو کتاب لازم است کودک قبل از رسیدن به سن بلوغ با وظایف شرعی و اعمال عبادی آشنا شود. در قرآن تاکید برعبادات واجبی نظیر نماز و روزه سبب شده تا مربیان، تربیت دینی کودک را بر پایه فراگیری این واجبات قرار دهند. هرچند به امور مستحبی نیز توجه شده است. اما در تورات(تنخ)، تربیت عبادی کودک با تاکید برفراگیری تورات ازکودکی و بزرگداشت اعیاد مذهبی ومناسک عبادی نظیر عید شبات و عید فصح صورت می پذیرد. واژگان کلیدی: تربیت اعتقادی، تربیت دینی، تربیت عبادی، تورات(تنخ)، کودک، قرآن.