جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان عربی با ظهور اسلام چهره ای جهانی به خود گرفت و دایره نفوذش با گسترش اسلام در سراسر جهان وسعت بیشتری یافت. زبان عربی، زبان قرآن و زبان وحی الهی بود، لذا مسلمانان با هر زبانی برای درک دین اسلام و فهم قرآن، ملزم به یادگیری زبان عربی شدند. یکی از سرزمین هایی که اسلام و زبان عربی وارد آن شد ایران بود. تسلط ایرانیان کهن بر زبان عربی و مهارت آنان در به کارگیری و خلق آثار متعدد به این زبان، می تواند بیانگر موفقیت آنان در فرآیند یادگیری و آموزش این زبان باشد. هدف از این پژوهش بررسی روش‌های آموزش زبان عربی در بین ایرانیان و عوامل موفقیت و مهارت آن ها در این زبان می باشد. محدوده این پژوهش از آغاز ظهور اسلام تا پایان قرن ششم هجری است چرا که آموزش زبان عربی توسط ایرانیان در این دوره زمانی، بیش از دیگر دوره های تاریخی مطرح بوده است.روش انجام این پژوهش کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی می باشد.برخی از نتایج پژوهش، حاکی از آن است که زبان عربی در قرون نخستین هجری، وسیله ارتباطی مهمی به شمار می رفته است و روش های آموزش این زبان در دوران مورد نظر بیشتر بر اساس گوش دادن و صحبت کردن و تمرین گوش دادن و صحبت کردن می باشد و شناخت واژگان و ساختارهای دستوری، شرط لازم، اما ناکافی مهارت یادگیری بوده است؛ همچنین نقش عوامل و متغیرهای عاطفی و اجتماعی در موفقیت زبان آموزان ایرانی مهم و چشم گیر است.