جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

واژه «روح» از واژه های پر رمز و راز و ابهام آمیز در حوزه های دین، فلسفه، عرفان و روان شناسی است.نوشتار حاضر در صدد تبیین واژه «روح» به شیوه معناشناسی توصیفی است که در آن پس از ریشه شناسی و بیان وجوه معنایی روح در قرآن، ارتباط معنایی آن با واژه های هم نشین و جانشین در قرآن بررسی گردیده است از این رو با توجه به ویژگی تحقیق از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است حاصل مطالعه توصیفی نشان می دهد که اصل کلمه روح و مشتقات آن «ریح» است که قدر مشترک معانی آنها «جریان» است که گاهی در جریان مادی و گاهی در جریان معنوی به کار می رود.در ادامه معانی هشت گانه جبرئیل، قرآن، موجودی مستقل در ردیف فرشتگان، فرستاده پروردگار نزد حضرت مریم (س)، حیات افاضه شده به انسان، حضرت عیسی(ع)، یکی از اسرار الهی و تایید کننده پیامبران و مومنان از وجوه معنایی روح در قرآن مورد مطالعه قرار گرفت. «روح» در کاربرد وحیانی بر محور جانشینی با واژه هایی مانند نفس، قلب، فواد، صدر در یک حوزه معنایی قرار می گیرد، این واژه ها در یکی از معانی خود مترادف روح هستند و بدون تغییری عمده در معنای جمله می توانند جانشین واژه روح شوند همچنین بر محور هم نشینی با واژه هایی مانند نفخ، امر، نزول، عروج و قیام ملائکه و... رابطه معنایی دارد و در یک حوزه معنایی قرار می گیرد، این واژه ها با واژه روح بر محور جانشینی پیوندی ندارند اما کاربردشان با روح بوده و در ساختار وحیانی آیات از باهم آیی و هم نشینی با آن بهره مند هستند. از نتایج مهم بررسی توصیفی، آشکار شدن پیوند معنایی عمیق «روح» با سایر واژه های هم حوزه در قرآن است.در پایان نیز به بررسی ویژگی های روح در قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام پرداخته شده است.