جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عارفان با الهام از قرآن جهان را از یک سو وجه خدا شمرده اند و از دیگر سو، تجلی اسما و صفات او. اسما و صفات را نیز از یک دیدگاه به دو گونه جمالی و جلالی بخش کرده اند: اسم هایی را که با لطف، رحمت، کرم و ... پیوند دارند، اسم های جمال نامیده اند و اسم هایی را که با قهر، غضب، کیفر و ... سر و کار دارند، اسم های جلال خوانده اند. از سوی دیگر، چون صفات خدا هستی یگانه ای دارند، هر جلال را دارای جمالی و هر جمال را دارای جلالی شمرده اند و از اینجا به جمع پارادوکسیکال جلال و جمال رسیده اند. در این گفتار پس از بازنمایی نکات یادشده از دیدگاه قرآنی و عرفانی، از جایگاه جلال و جمال در هستی شناسی، معرفت شناسی و روان شناسی عرفانی سخن گفته ایم و سپس به گستردگی، جایگاه جلال و جمال را در نمادشناسی عرفانی بازنموده ایم و نشان داده ایم که پارادوکس جمال و جلال در عرفان عاشقانه «ناز» خوانده می شود که آمیزه ای از راندن و خواندن و خواستن و نخواستن است. نکته ای که در شعر عاشقانه عارفانه با بهره گیری از نمادهای روی و موی، و بیشتر با نمادهای چشم و لب و وابسته های آن ها نشان داده می شود. بازتاب این کاربرد نمادین در شعر فارسی، پایان بخش این پژوهش است.

عرفان به عنوان حرکتی درونی از بنده سوی خالق، که در حقیقت همان سیر و سلوک و تصوف است، در اندیشه های معاصرین نیز همچون سده های صدر اسلام یافت می شود. استاد شهریار نیز با توجه به پرورش در خانواده باورمند و دین مدار، دارای پایه های باوری محکمی بود و دلبستگی ویژه ای به وادی عرفان و رهنمودهای آن داشته است و در کلام خود در صدد بیان این هدف کلی است که انسان همواره در پی ادای حق بندگی و رسیدن به حقیقت و معبود است.«تجلی» از اصطلاحاتی است که عرفا با آن، کیفیت بینش و دریافت خود را از دریای معرفت و شناخت حق تعالی و ظهور وی در عالم تعینات بیان می کنند و شهریار نیز به مقوله «تجلی» به عنوان یکی از مبانی سیر و سلوک و عرفان نگاه ویژه ای داشته است که در این مقاله در حد مجال گفتار به این بحث پرداخته خواهد شد.

چکیده: سابقه و هدف: چشم بعد از مغز پیچیده ترین عضو بدن انسان است، همه ما هر روز بدون توجه به این امر ساعت ها به موضوعات مختلف تماشا و صحنه های زیبای طبیعت را می نگریم و خود را از خطرات احتمالی اطراف خود حفظ می کنیم. این عضو ظریف به دلیل مواجهه زیاد با محرک های بیرونی بیش از سایر اعضای بدن در معرض آسیب می باشد و به مراقبت بیشتری نیز نیاز دارد. در این مقاله به مطالعه موردی نقش استفاده از سرمه در مراقبت و بهداشت چشم بر اساس منابع اسلامی پرداخته شده است. مواد و روش ها: چگونگی مراقبت از چشم بحث نوپدید و امروزی نبوده و از گذشته به آن پرداخته می شده است. عطف توجه به این موضوع را می توان در ظهور اسلام و در سیره مبلغین آن، معصومین (علیه السلام) برترین عالمان دنیوی و مظهر پاکی و تندرستی در توصیه به استفاده از مواد طبیعی نافع چشم بخصوص سُرمه (إثمد، کاجل، کحل) در احادیث معتبر مشاهده نمود. لذا این مطالعه با هدف تحقیق در سیستم‌ سلامت از طریق بررسی های کتابخانه ای منابع اسلامی و علمی پیرامون استعمال سُرمه انجام و نتایج حاصل ارائه شد. یافته ها: اگر سرمه از منابع مطمعن تهیه شده باشد می توان عنوان کرد سرمه دارای منافع تسکین دهنده، محافظ چشم در برابر انعکاس نور آفتاب، درمان کننده عفونت های چشمی و آرایش کننده طبیعی مژه های چشم می باشد که در بیش از 70 حدیث و روایت معتبر بر استفاده و اصول استفاده صحیح از آن تأکیید شده است. اما در صورتی که آغشته به آلاینده ها بخصوص میکروبی باشد خود از متضرر کننده های چشم است. نتیجه گیری: استفاده صحیح از سرمه چشم بسیار نافع است اگر از منبع سالم و مطمئن تهیه شده باشد.