جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایمان در اسلام، پاسخ مثبت به وحی است. از اینرو ارائه تحلیلی معناشناختی از آن ضرورت دارد. تحقیق حاضر به تحلیل انتقادی از تصور استاد مطهری درباره ایمان میپردازد. ایمان در نظر ایشان، هویت دو بعدی شناختاری و گرایشی است. ایشان از تحویلینگری فاصله گرفته و به تعریف جامعنگر دست یافتهاند. از آنجا که استاد، وحی را متعلق ایمان می¬شمارند، مفهومسازی ایشان درباره «ایمان» از تصور ایشان از وحی کسب هویت می¬کند. بهنظر ایشان، وحی هم شامل آگاهی¬های نظری و عملیِ خطاب به عقل بشر است و هم نوعی ارتباط با دل و روح بشری میباشد. شیوه استاد در دستیابی به این تعریف، از اعتقاد ایشان درباره مشکک بودن ایمان نشأت میگیرد. در نزاع اخذ عمل در تعریف ایمان، ایشان مانند جمهور متکلمان شیعه، معتقد به رابطه مفهومی «ایمان» و «عمل» نیست؛ اما رابطه وجودی و نسبت آنها در عالم خارج را انکار نمیکند.