جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه جو مدرسه ها با گرایش به کارآفرینی در دانش آموزان پسر پایه های سوم متوسطه و پیش دانشگاهی شهر اهواز است. با توجه به ماهیت تحقیق، روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه های آماری مشتمل بر 162 کارمند مدرسه و 181 دانش آموز است که از طریق نمونه گیری طبقه بندی و خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه جو سازمانی (OCDQ) و پرسشنامه محقق ساخته روحیه کارآفرینی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی، و از طریق نرم افزار SPSS انجام شد. نتیجه ها نشان داد که شاخص های روحیه کارآفرینی (خلاقیت، عزت نفس، انگیزه پیشرفت، منبع کنترل درونی، آینده نگری و ریسک پذیری) در دانش آموزان از حد میانگین بالاتر است. همچنین بین برخی شاخص های جو سازمانی (یعنی صمیمیت، عدم جوشش، بازدارندگی) با روحیه کارآفرینی در سطح p<0.05 رابطه معناداری وجود دارد. اما بین سایر شاخص های جو سازمانی (یعنی روحیه کناره گیری، نفوذ، تاکید بر تولید، مراعات) با روحیه کارآفرینی رابطه معناداری وجود ندارد.

هدف اصلی این مقاله بررسی ضرورت آموزش و توسعه مهارت های کارآفرینی برای دانشجویان رشته مدیریت آموزشی و ارایه الگوی آموزشی مناسب با اتکا به نظر خبرگی متخصصان می باشد. برای این منظور پرسشنامه ای تهیه و پس از تعیین روایی صوری و محتوایی و اطمینان از پایایی آن، داده ها از نمونه های مورد مطالعه 95 نفر (شامل 63 نفر دانشجو و 32 نفر عضو هیات علمی) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌یی انتخاب شدند، جمع آوری شد. این داده ها با توجه به سوال های تحقیق و با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین، درصد و فراوانی) و آمار استنباطی (چون آزمون (T تک نمونه‌یی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه بدست آمده نشان داد که آگاهی دانشجویان از مبانی و مفاهیم کلیدی و مهارت های کارآفرینی در سطح پایین می باشد. و بر همین مبنا، اعضای هیات علمی بر ضرورت آموزش کارآفرینی تاکید داشتند. الگوی آموزشی مناسب برحسب مولفه هدف های آموزش کارآفرینی، طول دوره و شکل نظام، محتوای درسی، شیوه های آموزش با استفاده از نظر اعضای هیات علمی اعتباریابی شد. در نهایت بر اساس یافته های تحقیق، برنامه درسی کارآفرینی برای دانشجویان رشته مدیریت آموزشی پیشنهاد شد.

هدف پژوهش حاضر مطالعه قابلیت های کارآفرینی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز است. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی، و جامعه آماری کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 87-88 است. برای اجرای پژوهش تعداد 400 نفر نمونه از بین کلیه دانشجویان، با بهره گیری از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب با حجم انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه سنجش ویژگی های شخصیتی کارآفرینان ایرانی است که پایایی آن 0.92 و روایی همزمان آن 0.74 گزارش شده است. عمده ترین یافته های پژوهش عبارتند از: قابلیت های کارآفرینی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز از حد متوسط بالاتر بوده و بر اساس متغیرهای جنسیت، سال تحصیلی، دانشکده و گروه های پنجگانه (علوم انسانی، علوم پایه، مهندسی، کشاورزی و هنر) تفاوت معناداری نداشته است. اما بین قابلیت های کارآفرینی دانشجویان گروه های پنج گانه بالا در خرده مقیاس های نیاز به پیشرفت و تحمل ابهام، تفاوت معنادار مشاهده شده است. همچنین به زعم دانشجویان بین خرده مقیاس های کارآفرینی تفاوت معنادار وجود دارد. ضمن اینکه آموزش کارآفرینی در پرورش قابلیت های کارآفرینی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز موثر نبوده است، 0.84 آنان به کار کردن در کنار درس خواندن ابراز تمایل کرده اند.

به منظور انجام تحقیقی پیمایشی درباره نگرش دبیران مقطع متوسطه استان خوزستان در مورد اثر جشنواره روش های فعال تدریس بر بهبود کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در سال 1385-1386، 324 نفر از دبیران درس های ادبیات فارسی، عربی و زمین شناسی پرسشنامه ای با 42 گویه و 5 خرده مقیاس فرعی را تکمیل نمودند.  37.8 درصد از نمونه آماری تحقیق (125 نفر) شامل تمامی دبیران شرکت کننده در جشنواره های سالیانه روش های تدریس بودند، و حدود 60 درصد باقیمانده (199 نفر) نیز دبیرانی بودند که در جشنواره شرکت نکرده، به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. نتیجه تحقیق نشان داد که بین نگرش دو گروه دبیران درباره اثر جشنواره بر کیفیت آموزش تفاوت معناداری وجود ندارد. دبیرانی که در جشنواره ها شرکت داشتند، معتقد بودند که حمایت های سازمانی کافی نیست، و تفاوت نگرش آنها با سایر دبیران در این مورد معنادار بود. به استثنای درس عربی، تفاوت معناداری بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس های ادبیات فارسی و زمین شناسی در دو گروه نمونه آماری تحقیق مشاهده نشد. بر اساس یافته ها، رابطه مثبت و معناداری بین متغیرهای مهارت معلمان، تعهد معلمان و پیشرفت تحصیلی فراگیران وجود دارد، و فقط متغیر نگرش معلمان نسبت به حمایت سازمانی قادر است پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی نماید. (b=0.155 و (P£0.01

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین متغیرهای مستقل کیفیت زندگی کاری و فرهنگ سازمانی با متغیر میانجی تعهد سازمانی با بیگانگی از کار در مدیران مقطع متوسطه شهر شیراز انجام شد. نمونه مورد بررسی ٤١٢ مدیر بودند. که ٢٣٤ نفر از آنها به پرسشنامه های ارسالی جواب دادند. چهار پرسشنامه فرهنگ سازمانی دنیسون، تعهد سازمانی مایر و آلن، کیفیت زندگی کاری والتون و کاسیو و بیگانگی از کار محقق ساخته مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به مبانی نظری، نمونه ای ارایه شد که یافته های پژوهش، مدل را تایید نمود و نتیجه تحلیل مسیر نشان داد که رابطه منفی و معنی داری بین متغیر فرهنگ سازمانی با بیگانگی از کار، بین متغیر فرهنگ سازمانی از طریق متغیر میانجی تعهد سازمانی، و بین کیفیت زندگی کاری و بیگانگی از کار با متغیر میانجی تعهد سازمانی وجود دارد. بین متغیر کیفیت و تعهد نیز رابطه مثبت و معنی داری به دست آمد. با انجام تحلیل مسیر، فرهنگ سازمانی پیش بینی کننده قوی تری برای کاهش بیگانگی از کار در سازمان های آموزشی شناخته شد.

در این مقاله، همزیستی مسالمت آمیز به عنوان هدفی تربیتی معرفی شده که از حمایت سه مبنای علمی و یافته های پژوهشی، مبنای فلسفی - تربیتی عملگرایی، و مبنای اسلامی برخوردار است. در مقاله حاضر، الگویی کامل تر از همزیستی، یعنی همزیستی مسالمت آمیز عادلانه به مثابه هدفی تربیتی ارایه شده که متناسب با نظام آموزشی و فرهنگ کشورمان است. اجزا یا چارچوب این هدف را به لحاظ مفهومی، تعلیم و تربیت در راستای همزیستی حداقلی عادلانه، سازش عادلانه میان گروه ها، همزیستی حداکثری عادلانه و تعلیم و تربیت در راستای ایجاد جامعه متعادل تشکیل می دهد که در هر چهار مرحله، بر تغییر، اصلاح، یا شکل دادن ذهنیت روانی - اجتماعی افراد و گروه ها در جهت همزیستی، و آموزش در راستای پذیرش وجود و حقوق دیگران، و نهایتا آموزش و جلب توجه برای تلاش در جهت تحقق زیست مسالمت آمیز عادلانه تاکید شده است. در مرحله آموزش همزیستی، درونی سازی ارزش ها، مهارت ها و رفتارهای همزیستی مسالمت آمیز عادلانه فرایندی است که طراحان و مجریان برنامه ها باید در آن مسیر بکوشند.

هدف: هدف این پژوهش شناخت عامل های موثر در افت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه در درس ریاضی است.روش: این پژوهش بر اساس روش توصیفی - تحلیلی انجام شد. بدین منظور تعداد 152 نفر (98 نفر دانش آموز و 54 نفر مدیر و معلم) با روش نمونه گیری طبقه‌ ای تصادفی انتخاب شد. داده ها به وسیله پرسشنامه محقق ساخته علل افت تحصیلی ریاضی به دست آمد. داده ها با آزمون c2 تحلیل شد.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که: 1- عامل های مربوط به فرد (عدم برنامه ریزی صحیح، کم کاری و تلاش کم، ترس و اضطراب از ریاضی، تلقین مشکل بودن درس ریاضی، پایه ضعیف ریاضی، عدم آشنایی دانش آموز با روش صحیح مطالعه ریاضی). 2- عامل های مربوط به آموزشگاه (بی توجهی معلمان، عدم حل تمرین های کتاب ریاضی، عدم تدریس تمامی مطالب ریاضی، خلق و خوی نامناسب معلم، سهل انگاری معلم، رفتار نامناسب معلم، تاخیر در تشکیل کلاس ها) 3- عامل های مربوط به خانواده (بی توجهی والدین، عدم برقراری رابطه صحیح و دوستانه با دانش آموز، ممانعت والدین از تحصیل، دوری از خانواده، فقر اقتصادی خانواده، اشتغال دانش آموزان) در افت تحصیلی درس ریاضی موثر است. تلویح یافته های پژوهش برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت، توجه به نقش این عامل های در پیشگیری از افت تحصیلی ریاضی است.