جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر با هدف بررسی تفاوت «تصور از خدا در روشهای تربیت دینی متفاوت» طراحی و اجرا گردید. تعداد 374 نفر دانشجو (177 پسر و 197 دختر) به عنوان نمونه طبقه ای نسبتی در دسترس انتخاب شدند و «پرسشنامه تصور از خدا» (مظاهری و همکاران، 1384؛ بازسازی مقیاس لارنس، (1997. «سیاهه روش تربیت دینی:‌ پرسشنامه محیط خانوادگی» (نقاشان، 1358؛ به نقل از آقاجری، (1374 و پرسشنامه محقق ساخته (در خصوص تلاش والدین برای تربیت دینی فرزندان) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد، تفاوت تمام زیرمقیاسهای آزمون تصور از خدا:‌«تاثیرپذیری»، «مشیت الهی»،‌ «پذیرندگی»، «خیرخواهی»،‌ «حضور» و «چالش» در سبک های تربیتی و تفاوت زیرمقیاسهای «تاثیرپذیری» و «مشیت الهی» در دو گروه از والدین «والدینی که در تربیت دینی فرزندشان تلاش داشتند» و «والدینی که در تربیت دینی فرزندشان تلاش نداشتند»، به تفکیک معنادار می باشد. اما تفاوت زیرمقیاسهای تصور از خدا در تعامل سبک های تربیتی و دو گروه والدین معنادار نمی باشد. همچنین تجزیه و تحلیل نهایی نمرات به دست آمده توسط آزمون تعقیبی شفه نشان داد که اکثر تفاوتهای معنادار، در «تصور شخصی از خدا»، در بین سبک های تربیتی «مقتدرانه» و «مسامحه کارانه» می باشد، به طوری که مثبت ترین تصور از خدا در روش تربیتی مقتدرانه و منفی ترین تصور از خدا در روش تربیتی مسامحه کارانه دیده شده است. در تبیین نتایج فوق به ارتباط والد - کودک در دوران کودکی با توجه به نظریه های روابط موضوعی، دلبستگی و یادگیری اجتماعی اشاره شده است. این نظریه ها فرض می کنند که ارتباط بهینه والد - کودک،‌ تصور مثبت تری را از خدا در کودک شکل می دهد.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های نظم جویی هیجان در روان بنه های هیجانی و نیمرخ خطر مصرف مواد نوجوانان در معرض خطر بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی است که از پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. 42 نوجوان دختر از مناطق پرخطر شهر تهران به شیوه انتخاب در دسترس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، برنامه آموزش مهارت های نظم جویی هیجانی بر اساس مدل رفتاردرمانی دیالکتیک که از راهنمای درمان لینهان اقتباس شده بود را به مدت 8 جلسه گروهی دریافت کردند، درحالی که گروه کنترل تا پایان اجرای طرح هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. برای این پژوهش از مقیاس روان بنه هیجانی لیهی و مقیاس نیمرخ خطر مواد استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های نظم جویی هیجانی باعث افزایش نمرات روان بنه های هیجانی سازش یافته و کاهش نمرات روان بنه های هیجانی سازش نایافته شد. همچنین در کاهش نمرات نیمرخ خطر مصرف مواد نیز اثربخش بود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و خود پنداشت ریاضی دانش آموزان با انگیزه پیشرفت ریاضی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر سوم دبیرستان های تهران در سال 1392-1391 بودند. نمونه مورد بررسی شامل 420 دانش آموز که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های یادگیری خود تنظیمی، خود پنداشت ریاضی و پرسشنامه انگیزه پیشرفت ریاضی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادکه قویترین پیش بینی کننده انگیزه پیشرفت رغبتی ریاضی، متغیر خود پنداشت است که این متغیر به تنهایی 52 درصد از واریانس انگیزه رغبتی ریاضی را تبیین می کند در حالی که خود تنظیمی تنها 6 درصد سهم در پیش بینی انگیزه رغبتی دارد. همچنین نتایج نشان داد که خود پنداشت ریاضی به تنهایی 76 درصد از کل تغییرات انگیزه اجتنابی را تبیین می کند. از بین مولفه های خود پنداشت، مولفه لذت 62 درصد از واریانس انگیزه رغبتی ریاضی و 70 درصداز انگیزه اجتنابی را تبیین می کند که البته این مولفه با انگیزه اجتنابی ریاضی رابطه معکوس و معنادار دارد. نتیجه اینکه بیشترین عامل پیش بینی کننده انگیزه پیشرفت ریاضی بازنمایی ذهنی افراد از توان شخصی خود آنان (خود پنداشت) است.

هدف از این پژوهش، شناسایی رابطه بین هوش معنوی و راهبردهای مدیریت زندگی با رفتار شهروندی سازمانی معلمان بود. گروه نمونه شامل 240 نفر دبیر (130 نفر مرد، 110 نفر زن) از دبیرستان های شهر قزوین بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به سه ابزار: هوش معنوی کینگ (2008)، راهبردهای مدیریت زندگی فروند و بالتز (2002) و رفتار شهروندی سازمانی پودساکوف و همکاران (1990) پاسخ دادند. داده ها به وسیله ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و راهبردهای مدیریت زندگی معلمان با رفتار شهروندی سازمانی آنها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و مولفه های هوش معنوی و راهبردهای مدیریت زندگی می توانند تغییرات رفتار شهروندی سازمانی را پیش بینی کنند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که هوش معنوی و راهبردهای مدیریت زندگی از عوامل موثر بر رفتار شهروندی سازمانی هستند.

هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش کمال گرایی در پیش بینی احساس خستگی و ابعاد آن بود. در این پژوهش، 400 نفر از بین دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. شرکت کنندگان مقیاس تاثیر خستگی (FIS) و سیاهه کمال گرایی هیل را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش رگرسیون چندگانه همزمان صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که کمال گرایی سازگار و ناسازگار پیش بینی کننده معنادار خستگی شناختی، جسمی، اجتماعی و نیز خستگی کل می باشد و حدود 29% تا 39% واریانس ابعاد خستگی و خستگی کل را پیش بینی می کند. بر مبنای یافته های این پژوهش، تمرکز بر نقش متغیرهای شخصیتی از جمله کمال گرایی، در مداخلات درمانی افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن، می تواند بخش مهمی از درمان این افراد را تشکیل دهد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی اهداف پیشرفت در رابطه بین نیاز به شناخت و درگیری شناختی بر حسب تعلل ورزی دانش آموزان بود. برای این منظور 268 نفر (161 دختر و 107 پسر) از دانش آموزان پایه سوم دبیرستان های دولتی شهر شیراز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ای خودگزارشی متشکل از خرده مقیاس های نیاز به شناخت، مقیاس اهداف پیشرفت، مقیاس درگیری شناختی و مقیاس تعلل ورزی تحصیلی پاسخ دادند. روش اجرای پژوهش، توصیفی و با توجه به بررسی روابط میان متغیرها در قالب مدل علی تحلیل مسیر، طرح پژوهش همبستگی انتخاب شد. نتایج پژوهش بطور کلی نشان داد که در یک بافت تحصیلی تعلل ورزی، نیاز به شناخت از طریق واسطه گری اهداف پیشرفت بر راهبردهای شناختی عمیق دارای اثر غیرمستقیم، مثبت و معنی دار؛ در حالی که بر راهبردهای شناختی سطحی دارای اثر غیرمستقیم، منفی و معنی دار است. یافته ها همچنین بیانگر آن بود که اثر مستقیم نیاز به شناخت بر اهداف تبحری معنی دار و مثبت و بر اهداف رویکرد- عملکرد و اهداف اجتناب- عملکرد معنی دار و منفی است. در ضمن، اثر هر یک از اهداف پیشرفت بر راهبردهای شناختی، سطحی و عمیق متفاوت بود.

این پژوهش با هدف تعیین روابط باورهای هوشی و خودگردانی در یادگیری با توجه به نقش واسطه ای اهداف پیشرفت و هیجان های تحصیلی به روش تحلیل مسیر انجام شده است. برای این منظور 322 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور استان فارس به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب و به پرسشنامه خودگزارشی متشکل از خرده مقیاس های باورهای هوشی، اهداف پیشرفت، هیجان های تحصیلی و خودگردانی در یادگیری پاسخ دادند. به طور کل‍‍ی نتایج پژوهش حاکی از اثرات غیرمستقیم و متفاوت باور هوشی ذاتی و افزایشی بر خودگردانی در یادگیری می باشد. به طوری که باور هوشی افزایشی از طریق واسطه گری اهداف تبحری و هیجان های مثبت بر خودگردانی در یادگیری دارای اثر غیرمستقیم و مثبت و باور هوشی ذاتی از طریق واسطه گری اهداف اجتناب-عملکرد، اهداف رویکرد-عملکرد و هیجان های منفی بر خودگردانی در یادگیری دارای اثر غیرمستقیم و منفی می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.