جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

السعادة و الإسعاد فی السیرة الإنسانیة اثر شیخ ابوالحسن أبی ذرّ محمد بن یوسف عامری نیشابوری و در گذشته به سال ۳۸۱ هجری قمری، کتابی است ارزشمند که در شش جزء ترتیب یافته و ساختار تربیتی اخلاقی و سیاسی از أهم مؤلّفه‌های آن محسوب می شود. بخت‌ورزی وسعادت‌مندی اصولی دارد که در گفتار ادیان و شریعت‌های نورانی و در قالب سخنان حکیمانه آمده است و رعایت آنها بنای بخت‌یاری می‌شود .این تدابیر چنان با عظمت است که عایدی و مراد بودن آنها به دیگران نیز تسرّی می‌یابد و انگیزه مهم بخت‌آوری دیگران می‌گردد. ارسطوطالس پس از آنکه انواع مقاصد و غایات انسانی را در زندگانی این جهانی از مد نظر گذرانیده و آنها را شایسته این ندانسته بود که مقصود و مقصد فیلسوف باشد، يك منظور اعلى و كمال مطلوب از برای حكيم و فیلسوف مقرر کرده بود که عبارت باشد از کسب سعادت از برای خود و دیگران. بنای کتاب اخلاق او براین فکر و مرام است که انسان را چگونه می‌توان خوشبخت و خوشحال کرد. همه مقاصد دیگر انسان، به عقیده او، برای فایده و مراد دیگری است که از انها عاید تواند شد، و سعید بودن یگانه مقصودی است که بذاته مطلوب است. کتاب السعادة والإسعاد مشتمل بر اصول اخلاقی و تدابير عملی است که در حیات دنیا از برای سعید شدن و سعید کردن ضروری شناخته شده است. این اصول و تدابیر را مؤلف كتاب از ترجمه‌های عربی مؤلفات افلاطون و ارسطو و سایر فلاسفه يونان استخراج کرده و با نکات و تعلیمات و اندرزها و دستورها و حکایاتی که در کتب ایران و هند و عرب یافته است و مناسب و مؤید گفته های یونانیان تشخیص داده است درآمیخته و کتابی در سیرت و اخلاق انسانی و قوانین سیاست و اصول تربیت و تدبير منزل از آن ترتیب داده است.اغلب کتبی که مأخذ مؤلف بوده، مخصوصا ترجمه‌های کتاب‌های یونانی که در دسترس حکمای اسلام بوده است، از میان رفته و فقط از راه تألیفات شبيه به این کتاب است که ما می‌توانیم بدانیم اهل فلسفه و حکمت در عالم اسلامی از چه مآخذ و منابعی حاصل فکر و تعمق فلاسفه قديم يونان را شناخته و اقتباس کرده و مبنای اندیشه‌ها و نوشته‌های خود ساخته‌اند. مؤلف این کتاب ابوالحسن محمد العامری در سالهای مابين وفات فارابی و ظهور ابن سینا مقام ریاست فیلسوفان مسلمان را داشته است و در توفیق فلسفه یونانی با شریعت اسلامی جهد وافی مبذول داشته و کتب فراوان در مواضيع فلسفی تألیف کرده است. - قسم اول: سعادت، خیر و لذت؛ - قسم دوم: آنچه عارض بر انسان می‌شود؛ - قسم سوم: «إسعاد» و طریقه آن؛ - قسم چهارم: اقسام ریاست‌ها و اصناف مدینه‌ها؛ - قسم پنجم: آنچه لازم است حاكم در سعادت رعيت انجام دهد؛ - قسم ششم: راه‌ تزكيه نفس و إحیای آن.

السعاده و الاسعاد في السيرة الانسانيه؛ ابوالحسن محمد بن يوسف العامري: ابوالحسن عامري، در سال 300 ه . ق در نيشابور متولد شد. در فاصله زماني ميان فارابي و ابن سينا مي زيست و در سال 381 ه . ق در همان شهر درگذشت. او فيلسوف منطق دان، عارف و از بزرگان قرن چهارم ه . ق و حنفي مذهب بود كه در دوران آل بويه مي زيسته است. هماهنگي ميان دين و فلسفه و تكيه بر عقل، از نكات بنيادين فلسفه عامري است. افزون بر عقل، حديث و نقل را براي شناخت حقايق الهي لازم مي دانست. عامري توجه ويژه اي به عرفان نيز داشته است. برخي آثار و تأليفات وي عبارتند از: الابانه عن علل الديانه: در بررسي اديان و مقايسه آنها با هم؛ المناقب بمناقب الاسلام: در تاريخ فلسفه و اديان؛ العمد علي الابد: درباه تاريخ فلسفه؛ الابصار و البصر: در علوم طبيعي و آثار بسيار ديگر. عامري، از نخستين انديشمنداني است كه در علم اخلاق، تأليف مستقلي كرده است. مهم ترين كتاب عامري، «السعاده و الاسعاد: در اخلاق و سياست است كه در سال 337 ه . ق نوشته شده است. در اين كتاب، نكته هاي بسياري از رساله جمهوري افلاطون و نيز از دو كتاب نيكو ماخوسي و فن خطابه ارسطو اقتباس شده است. همچنين از گفته هاي ديگر فيلسوفان مانند جالينوس و ارسطا طاليس، مكرر نام برده شده است. كتاب السعاده و الاسعاد، 6 فصل دارد: فصل اول، در سعادت، ماهيت و انواع آن است. فصل دوم، در بيان فضيلت و رذيلت و اقسام آنهاست. فصل سوم، در بيان سياستي كه به وسيله آن سعادت حاصل مي شود؛ در اقسام عدل و چگونگي اداره مردم. فصل چهارم، انواع حكومت و گروه ها و ويژگي هاي مدينه فاضله و عوامل به وجود آمدن فساد در حكومت ها. فصل پنجم، آنچه لازم است حاكم در سعادت رعيت انجام دهد و اقسام سياست و كيفيت سياست و آيين كشورداري. و فصل ششم، راه هاي تزكيه نفس و درمان بيماري هاي روحي و تعبد و ترغيب مردم به عبادت خداوند و بيان ادب و حلم و صبر و مشورت.