جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پژوهش پیوند دادن شکل مقاله به شیوه‌ای بدیع با مسئله فلسفی شک‌گرایی و پیشنهاد راه‌هایی است که فلسفه تحلیلی می‌تواند از به‌کارگیری راهبردهای خواندن ادبی، از جمله رویکردهای کلی یا سبک‌شناختی به متون فلسفی بهره‌مند شود. در حالی که تعدادی از مطالعات ادبی این مقاله را به یک جهان بینی کاملاً شک گرا مرتبط می کنند، واژه شکاکیت با هیچ دقت فلسفی به کار نرفته است، و بنابراین پیوندهای دقیقی بین این شکل از نگارش و یک موضع معرفتی هنوز ایجاد نشده است. نویسندگان در این مطالعه، نمونه‌ای نمونه‌ای و نه جامع از مقاله‌نویسان از مونتن تا کاول، رویکردی درمانی به این مشکل شک‌آمیز را اتخاذ می‌کنند که با پیرونیسم باستانی طنین‌انداز می‌شود، در رد تلاش‌های بنیادگرایانه برای توجیه ادعاهای دانش و در عوض قرار دادن اراده برای دانستن در محدوده وسیع‌تری. چارچوب فعالیت معنادار انسانی این پاسخ اجرایی در متونی شکل می‌گیرد که پایان باز، گفت‌وگویانه و ناهمگن هستند و در برابر نظام‌سازی یا تقلیل‌گرایی مقاومت می‌کنند. این مقاله با تجسم "لیگ بین جهان های آموخته و قابل گفتگو" هیوم، به طور قاطع تخصص یا هر تلاشی برای جدا کردن فلسفه از زمینه اجتماعی و اخلاقی گسترده تر آن را رد می کند. راهبردهای بلاغی ناپیوستگی برای جلب توجه به شرایط زمان، سوبژکتیویته و زبانی که عقل تحت آن عمل می کند و فعالیت فلسفی توسط آن محدود می شود، استفاده می شود. به این ترتیب، مقاله نویسان به بازتعریف مخاطرات مسئله معرفت می پردازند و راه هایی برای کنار آمدن با محدودیت های اراده به دانستن ارائه می دهند. از نظر استانلی کاول، خطای شکاک انکار «شرایط انسانی دانش و عمل» است. اگر انکار یا ناامیدی که زیربنای پروژه شک‌گرایانه است، وظیفه بازیابی جهان را ایجاد می‌کند، آن‌گاه سنت مقاله‌گرایی را می‌توان به عنوان پروژه درمانی بازگرداندن فلسفه به زندگی مشترک در نظر گرفت.

ترجمه ماشینی : افلاطون، ژان ژاک روسو، توماس هابز، رنه دکارت، جان لاک، دیوید هیوم، لودویگ ویتگنشتاین، گیلبرت رایل، امانوئل کانت و مارکی دو ساد چه اشتراکاتی دارند؟ در طول قرن‌ها و - وقتی صحبت از افلاطون به میان می‌آید - هزاره‌ها، آن‌ها شخصیت‌های کلیدی فلسفه غرب هستند که ایده‌های واقعیت، دانش، هستی، وضعیت طبیعت و اخلاق را مورد بحث قرار داده‌اند، ایده‌هایی که در رمان‌های آنجلا کارتر نقش محوری دارند. در این پایان نامه، من کارتر را به عنوان یک (د)فیلسوف معرفی می‌کنم و استدلال می‌کنم که او نظریه‌های محوری فلسفه غرب را واسازی می‌کند و در عین حال بر روی همان مفاهیم فلسفه می‌کند و صدای زنانه‌ای را در این رشته به شدت آندرومحور کمک می‌کند. با انجام این کار، من اولین بحث عمیق از بینامتنیت فلسفی کارتر را به نقد کارتر، فراتر از ارجاعات صریح کارتر که تا به امروز توسط محققان کارتر تصدیق شده است، سهیم می کنم. اگرچه این یک موضوع اصلی است، اما اصالت استدلال من با ارجاعات من تقویت می شود. t) مطالب آرشیوی که مجموعه مقالات آنجلا کارتر را تشکیل می دهد. این پایان نامه بر اساس تعامل کارتر با طیف متفکران غربی فوق الذکر، با تمرکز بر تأثیر افلاطون بر قهرمانان و شروران (1969)، ماشین های آرزوی جهنمی دکتر هافمن (1972) و مصائب حوای جدید (1977) در فصل اول تنظیم شده است. ، در حالی که فصل دوم به تحلیل کارتر از استدلال های هابز و روسو در قهرمانان و تبهکاران اختصاص دارد. در فصل سوم، دکارت (در رابطه با دکتر هافمن)، لاک (در مقابل رقص سایه، 1966، شب جدید، و شب‌هایی در سیرک، 1984) و هیوم، با ارجاع به چندین برداشت (1968) و عشق (نوشته 1969، انتشار 1971). تأثیر ویتگنشتاین و رایل بر دوران دکتر هافمن و کارتر در ژاپن در فصل چهارم بررسی شده است. فصل پنجم و آخر بر کارتر و فلسفه اخلاق تمرکز دارد و به کانت و ساد توجه ویژه ای می کند و در مورد رقص سایه، چندین برداشت و عشق، و همچنین دکتر هافمن و زن سادی (1979) بحث می کند.

ترجمه ماشینی : این مطالعه کشف مجدد و توسعه یک سنت شکاکیت آکادمیک سیسرونی در فلسفه بریتانیا را بین حدود 1660-1760 بررسی می کند. این سنت را در کنار دو سنت دیگر، که اخیراً توسط محققان بازیابی شده‌اند، در نظر می‌گیرد، که توسط معاصران برای ارائه دیدگاه‌های متضاد از انسان، خدا و خاستگاه‌های جامعه به رسمیت شناخته شده‌اند: آگوستینی-اپیکوری و نئو رواقی. جان لاک، کانیرز میدلتون و دیوید هیوم را به عنوان چهره های برجسته در احیای سنت شکاکیت دانشگاهی معرفی می کند. این کتاب آثار آن‌ها را در ارتباط با آثار آنتونی اشلی کوپر، ارل سوم شفتسبری، و برنارد ماندویل می‌داند، که نوشته‌هایشان به ترتیب سنت‌های نئورواقیونی و آگوستینی-اپیکوری را به شیوه‌هایی تأثیرگذار بازسازی کردند. این پنج فرد صریحاً خود را با این سنت‌های فلسفی هلنیستی متأخر یکی می‌دانستند و به دنبال مخالفت و بازتعریف برآوردهای مرسوم از معنا و اهمیت آنها بودند. این تز این بحث را بازیابی می کند، که درک ما را از توسعه «علم انسان» در بریتانیا روشن می کند. سیسرو یک شخصیت مرکزی در تلاش لاک برای تبیین منشأ جامعه و اجماع اخلاقی مستقل از اقتدار سیاسی، علیه هابز بود. لاک نظریه پرداز جوامع مذهبی و مدنی بود. او توضیحی طبیعت گرایانه از انگیزه اخلاقی و جامعه پذیری ارائه کرد که به شدت از سیسرو استخراج شد و بر اهمیت توجه مردان به نظرات دیگران تأکید داشت. لاک این را در یک غایت شناسی الهی مسیحی تنظیم کرد. این برخورد مبتنی بر الهیات لاک با الزام اخلاقی و حمله او به فلسفه اخلاق رواقی بود که به تلاش شفتسبری برای اثبات رواقی گری انجامید. این با واکنش عمیقا اپیکوری ماندویل مواجه شد. پیامدهای سنت‌های نئواپیکوری و نئو رواقی برای مسیحیت توسط میدلتون مورد بررسی قرار گرفت، او استدلال کرد که تنها شک و تردید آکادمیک با باور مسیحیت سازگار است. هیوم رابطه بین اخلاق و دین را با ارجاع مداوم به سیسرو بررسی کرد. ا

ترجمه ماشینی : اولین اثر هیوم، رساله ای از طبیعت انسانی، به طور سنتی سهم عمده ای از توجه دانشمندان را به خود اختصاص داده است، و این به هزینه متون بعدی و صیقلی تر اوست. موج در سال‌های اخیر شروع به تغییر کرده است و نتیجه آن این است که دو تحقیق هیوم - تحقیقات پخته او در مورد درک و اخلاق - اکنون به‌عنوان آثار مهمی در جای خود شناخته می‌شوند (اگرچه بیشتر مفسران همچنان رساله را ترجیح می‌دهند). با توجه به کار هیوم در مورد احساسات، کتاب 2 رساله هنوز هم توجه همه را جلب می کند. در این پایان نامه از دو ادعای مهم دفاع می کنم. اولین مورد این است که هیوم دارای یک فلسفه بالغ از احساسات است که به طور قابل توجهی متفاوت - در واقع، به طور قابل توجهی بهبود یافته است - با فلسفه رساله. جالب‌تر از همه، در مورد انگیزه، جایی که رساله از لذت‌گرایی و خودخواهی لاکی حمایت کرده بود، ضد خودخواهانه و ضد لذت‌پرستانه است. در بخش‌هایی نیز بیشتر شناخت‌گرایانه است، و اگرچه هیوم مانند گذشته مخالف عقل‌گرایی اخلاقی است، استدلال‌های او در حمایت از این مخالفت بسیار متفاوت است. ادعای دوم این است که فلسفه هیجانی بالغ هیوم را نه در پایان نامه درباره علایق، بلکه در مجموعه کامل چهار پایان نامه ای که این اثر برای اولین بار در آنها ظاهر شد، از جمله تاریخ طبیعی دین، تراژدی، یافت. و از استاندارد ذائقه. من استدلال می‌کنم که احساسات، موضوع وحدت‌بخش این مجموعه را تشکیل می‌دهند، که در واقع تحقیق هیوم در مورد علایق است. من معتقدم که آنها بر اساس این درک به طور سودآوری با هم مطالعه می شوند، و پایان نامه من به عنوان اولین مطالعه ارائه شده است.

ترجمه ماشینی : اندیشه اخلاقی جوزف باتلر و عقل گرایی اخلاقی ساموئل کلارک و پیروانش، جان بالگوی و ریچارد پرایس، غالباً در نتیجه این موارد متمایز می شوند: (الف) روش تجربی باتلر (مثلاً کید، استورجن). (ب) تأکید باتلر بر عشق به خود در «گذر ساعت خنک» (مانند پریچارد، مک فرسون). (ج) وجدان باتلر، جایی که بر اساس خوانشی نئوکانتی، باتلر با انتقال حسی از «تأیید بازتابی» کانتی از کلارکی ها پیشی گرفت (مثلاً، کورسگارد، داروال). انتقادات نئوکانتی از کلارکی ها در (ج) با (د) انتقادات فرانسیس هاچسون و دیوید هیوم از کلارکی ها سازگار است. (ه) انتقادات مدرن از شهودگرایی عقلانی که از هاچسون و هیوم پیروی می کنند (مانند مکی، وارناک). و (f) این ادعا که کلارکی ها در «نظریه قانون طبیعی پس از بازسازی» موقعیت ناآرامی داشتند (به عنوان مثال، بیزر، فینیس). (د)-(ه) بنابراین پایه تمایز بین باتلر و کلارکی ها در (a)-(c)، جایی که کلارکی ها، بر خلاف باتلر، به دلیل بازنمایی حقیقت اخلاقی به عنوان ادراک منفعل و بدیهی از بالقوه مورد انتقاد قرار می گیرند. حقایق غیر جالب این مطالعه با این استدلال که وجدان باتلر و کلارک بیش از یک مرجع دارد به (الف) - (ف) پاسخ می‌دهد. به طوری که وجدان به معنای تجربه فرد از قضاوت خود و قضاوت خداوند و نظم اخلاقی عقلانی بود. در نتیجه نظریه مشترک وجدان، باتلر و کلارکین نظریه یکسانی در مورد رشد اخلاقی داشتند: کارگزاران اخلاقی زمانی بالغ می‌شوند که از اطاعت از وجدان تنها بر اساس یکی از مراجع وجدان، به اطاعت از وجدان حرکت می‌کنند، زیرا انجام این کار رضایت هر یک است

ترجمه ماشینی: این مطالعه به بررسی نقش تاریخ در نوشته‌های دئیست‌های انگلیسی می‌پردازد، گروهی از جنجال‌گرایان مذهبی دگردوکس که از ربع پایانی قرن هفدهم تا اواسط قرن هجدهم فعال بودند. منابع اصلی آن آثار منتشر شده دئیست ها و مخالفان آنها است، اما در صورت امکان از منابع خطی نیز استفاده می کند. همه دئیست‌ها انگلیسی نبودند (یکی ایرلندی و دیگری از ولز بود)، اما اصطلاح «دئیست‌های انگلیسی» به این دلیل به کار رفته است که اکثر دئیست‌ها انگلیسی بودند و به‌طور عمده در انگلستان و به زبان انگلیسی منتشر می‌شدند. این نشان می دهد که دئیست ها نه تنها با مخالفان ارتدوکس خود در مورد محتوای تاریخ مقدس، بلکه در مورد رابطه بین حقیقت دینی و شواهد تاریخی نیز اختلاف نظر داشتند. فصل 1 درهم تنیدگی الهیات و تاریخ را در مسیحیت اولیه توضیح می دهد، اینکه چگونه ارتباط بین آنها توسط مسیحیان اولیه مدرن درک شد و چگونه تحولات در آموزش ارتدکس زمینه را برای ظهور دئیسم در دهه های پایانی قرن هفدهم فراهم کرد. هر یک از سه فصل زیر به خط استدلال متفاوتی اختصاص دارد که دئیست ها علیه عقاید ارتدکس به کار می بردند. فصل 2 این استدلال را بررسی می کند که برخی گزاره ها بی معنی هستند، و بنابراین، بدون توجه به شواهد تاریخی که بتوان از آنها حمایت کرد، درست یا نادرست نبود، همانطور که توسط جان تولاند و آنتونی کالینز استفاده شد. فصل 3 این استدلال را نشان می‌دهد که اعمالی که در تاریخ مقدس به خدا نسبت داده می‌شود ممکن است شایستگی خوبی‌های او را نداشته باشند، از اولین مجموعه سخنرانی‌های بویل ساموئل کلارک شروع شد و سپس در نوشته‌های توماس چوب، متیو تیندال، توماس مورگان و ویلیام واربرتون پیش رفت. فصل 4 افول مقوله دانش معین در نیمه دوم قرن هفدهم، ظهور نظریه احتمالات، و تأثیر این تحولات بر دیدگاه دئیست ها در مورد قابل اعتماد بودن شواهد تاریخی را ترسیم می کند. فصل 5 یک مطالعه موردی است که گفتار آنتونی کالینز درباره مبانی و دلایل دین مسیحیت (1724) را در پرتو یافته‌های فصل‌های قبلی می‌خواند. سرانجام، کدا چشم اندازی از وضعیت بحث در دهه های میانی قرن هجدهم با تمرکز بر کار چهار نویسنده: پیتر آنت، دیوید هیوم، کانیرز میدلتون و ادوارد گیبون ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: نظریه اخلاقی هیوم مهمترین کمک به بحث پایدار در میان اخلاق گرایان بریتانیایی در قرون 17 و 18 بود. متن کلاسیک جی. ال. مکی این بحث را بررسی می کند و مقدمه ای عالی برای برخی از مشکلات اصلی فلسفه اخلاق ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب تفسیر جدیدی از اصل سودمندی در نظریه اخلاقی و سیاسی بر اساس نوشته‌های فایده‌گرایان کلاسیک ارائه می‌کند. نوشته های آدام اسمیت، ویلیام پیلی و جرمی بنتام نیز مورد توجه است.