جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کریگ مارتین می نویسد: «این باور که فلسفه ارسطو با مسیحیت ناسازگار است، امروزه به سختی بحث برانگیز است. با این حال، "برای قرن ها، فرهنگ مسیحی اندیشه ارسطویی را به عنوان خود پذیرفت، و فلسفه او را با الهیات و آموزه های کلیسا تطبیق داد. تصویر ارسطو به عنوان منبع حقیقت دینی در قرن هفدهم پژمرده شد، همان قرنی که در آن او دیگر مرجع طبیعی نبود. فلسفه." مارتین در این مطالعه تازه درباره خاستگاه های پیچیده علم انقلابی در عصر بیکن، هابز و بویل، یکی از مهم ترین تحولات تاریخ اروپای غربی را دنبال می کند: ظهور و سقوط ارسطوگرایی از قرن یازدهم تا هجدهم. متکلمان قرون وسطی، فلسفه طبیعی ارسطویی را با عقاید مسیحی در ترکیبی که قرن ها بر اندیشه دینی تسلط داشت، آشتی دادند. این ترکیب در قرن هفدهم همزمان با ظهور فلسفه‌های طبیعی جدید انقلاب علمی آشکار شد. چهره‌های مهم تفکر قرن هفدهم تلاش کردند نشان دهند که تصاحب ارسطو در قرون وسطی با سوابق تاریخی که به شخصیتی بداخلاق دارای اخلاق مشکوک اشاره می‌کرد، سرپیچی می‌کرد. در حالی که بسیاری از محققان در مورد سقوط ارسطویی در قرن هفدهم نوشته اند، تقریباً همه آن آثار چگونگی استفاده از محتوای مفهومی علوم جدید - مانند کیهان شناسی خورشید محور، اتم گرایی، مدل های مکانیکی و ریاضی، و تجربی گرایی- را مورد بررسی قرار داده اند. دیدگاه های ارسطو براندازی ارسطو اولین کسی است که بر مباحث دینی همراه با مجادلات علمی که منجر به نابودی نهایی فلسفه طبیعی ارسطویی شد، تمرکز کرد. تز مارتین به طور گسترده از منابع اولیه از انگلستان، فرانسه، ایتالیا، آلمان و هلند استفاده می کند. این تصورات کنونی را نه تنها از انقلاب علمی، بلکه از نقش اومانیسم رنسانس در شکل‌گیری مدرنیته نیز تغییر می‌دهد.

ترجمه ماشینی: در اواخر قرون وسطی، مردم به طور فزاینده ای نسبت به بینایی، تشبیهات بصری و احتمال خطای بینایی وسواس پیدا کردند. دالاس دنری در این کتاب به این سؤال می پردازد که مردان و زنان قرون وسطایی فکر می کردند که دیدن خود و دیگران در ارتباط با جهان و خدا به چه معناست. او با کاوش در نوشته‌های راجر بیکن، دونس اسکاتوس، پیتر اورئول و نیکلاس از اوترکورت در پرتو مجموعه‌ای از راهنماهای مذهبی محبوب برای واعظان، اعتراف‌کنندگان و توبه‌کنندگان، از جمله رساله پیتر لیموژ در مورد چشم اخلاقی، نشان می‌دهد که چگونه این پرسش ذهن قرون وسطی را به خود مشغول کرده است. مردان و زنان در سطح فکری و عملی. این کتاب یک بررسی بین‌رشته‌ای منحصربه‌فرد از تأثیر متقابل بین زندگی مذهبی، اپتیک پرسپکتیویست و الهیات ارائه می‌کند. دنری بینش های جدید مهمی را در مورد روان قرون وسطایی و تصور از خود ارائه می دهد و اطمینان می دهد که این کتاب برای مورخان علم قرون وسطی و مورخان زندگی دینی و الهیات قرون وسطی جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: در کتاب خاستگاه‌های مذهبی هایدگر، بنجامین دی کرو به بررسی معنا و ارتباط رشد الهیات اولیه هایدگر، به ویژه پیوندهای فکری او با مارتین لوتر می‌پردازد. کرو با توجه ویژه به فلسفه دین هایدگر در پیامدهای آشفته پس از جنگ جهانی اول، به هایدگر نشان می دهد که تمرکز خود را بیشتر کرده و در حال جستجوی رویه فلسفی خود برای ایده هایی در مورد چگونگی پرورش یک زندگی «اصیل» فراتر از «ویرانی» اروپا است. این اثر نافذ، کشتی گرفتن هایدگر و برخورد با تربیت دینی، تحصیلات الهیات و اعتقادات دینی او را آشکار می کند. کرو در حالی که مفهوم هایدگر از تخریب را تا انتشار کتاب هستی و زمان توسعه می دهد، روش جدیدی را برای اندیشیدن در مورد رابطه بین تخریب و اصالت پیش می برد که اهمیت مداوم آموزش الهیات اولیه هایدگر را تأیید می کند.