جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان، این موجود مختار رازآلود، در میان انبوهی از موجودات و اتفاقات جبری جریان طبیعت، به سبب اراده و اختیار خدادادی اش، ماجرایی بس طولانی و پر فراز و نشیب را در طول تاریخ پرستش طی نموده و کوشیده به طرق مختلف نیاز و میل فطری پرستش را در خود پاسخ گوید. در ابتدا با مشاهده اتفاقات طبیعی، هرکدام را نشانه‌ای از وجود نیرو یا نیروهایی مافوق طبیعی پنداشته، سر تعظیم و تسلیم در برابر آنها فرو می‌آورد. اتفاقاتی که امروزه به مدد پیشرفت علم و دانش بشری، آنقدر برای ما مکشوف و روشن اند، که بعضاً در کشاکش زندگی به ورطه فراموشی سپرده شده و در روزمرگی‌ها گم می‌شوند !به هر میزان که توجه آدمی به محیط پیرامونش بیشتر شد، به دنبال اصل یا اصولی برتر و والاتر برای تبیین و تنظیم امور می‌گشت؛ تا آنجا که ارواح و قوای غیبی، جای خود را به خدایگان و الهه گان دادند و برای هر کدام از امور طبیعی خالق و مدیری تصور شد. اما پرستش خدایان متعدد نیز نتوانست روح فعال و پویای آدمی را پاسخ گوید. چرا که نظام خلقت آن چنان یکپارچه و منظم است که تصور وجود قدرت‌های متعدد و سلائق متفاوت، باوری باطل است. پیامبران و رسولان الهی با باروری اندیشه توحیدی و بطلان باورهای دو و چندگانه پرستی و ایمان به خدای یکتا به کمک درک فطری بشر آمدند و این گونه بود که از تعدد خدایان کاسته و بر قدرت ایشان افزوده می‌شد، تا آنجا که باور وجود خدای یکتا، دیگر نه سخت بود و نه غیر ممکن.با بعثت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) پیام توحید و یکتا پرستی با شعار " لا اله الا الله " جهانی و فراگیر شد و تلاش‌های حضرتش، به مدد وحی الهی و کلام حضرت حق، قرآن کریم، به بار نشست و بدین سان انسان سرگشته و حیران را، از بیراهه‌های چندگانه پرستی رهانید و به صراط مستقیم رسانید.در این مجموعه کوشیده‌ام، سیر این تحول عظیم را از باورهای انحرافی ثنویت و تثلیث، تا استقرار نظام فطری توحید، به مدد تاریخ مکتوب، بررسی نمایم. امید که مقبول طبع اندیشمندان و علاقمندان قرار گیرد.

اندیشیدن به انسان و آفرینش و مرگ او از مسائل قابل توجهی هستند که لازم است انسان درباره آنها به تأمل بپردازد. در این میان سرانجام انسان ، بیشتر از آغاز پیدایش او مورد سوال قرار می گیرد بر همین اساس ما مرگ اندیشی را از نگاه امام محمد غزالی و عبدالرحمن جامی در این رساله به جهت نگاه عارفانه شان بررسی کرده ایم و موضوعات مربوط به مرگ را از نظر هر دو بزرگ آورده ایم که به وجوه تشابه و تمایز نگاه آنها راه یابیم .مرگ در اندیشه غزالی زمینه ای برای زندگی دینی داشتن معنا می شود و جامی نگاهی عارفانه وعاشقانه به مرگ دارد و آن را راهی برای اتصال به معشوق که پروردگار می باشد می داند، البته غزالی نیز این نگاه را دارد اما جنبه آخرت اندیشی و دینی زیستن آن بیشتر مشهود است .هردو عارف مرگ اندیشی را در مرگ پیش از مرگ انسان می دانند .و از توجه بیشتر به دیدگاه های غزالی درمی یابیم که بیشتر به کناره گرفتن از زندگی اما نه به معنای ترک آن بلکه زهد وبی رغبت بودن به تعلقات را، عامل پیوستگی به حق و مرگ اندیش بودن میداند در حالی که آنچه از نگاه جامی بر می آید او به جریان داشتن مرگ در همین زندگی دنیایی معتقد است و مرگ اندیشی را با عدم وا بستگی به تعلقات در عین دلبستگی به آنها و آمادگی همیشگیبرای فرا رسیدن مرگ و فنا شدن در ذات حق و در فراق معشوقبه وصالش اندیشیدن می پندارد .در پایان رساله نظرات نزدیک ودور هر دو عارف بزرگ به طور کلی نسبت به موضوعات وابسته به مرگ و اندیشه به آن بیان خواهد شد .

هدف پژوهش تبیین و دفاع از سیاست و برنامه های اسلامی در تشکیل خانواده و رد و اثبات برخی از نظرات مکاتب دیگر دراین زمینه ، و همچنین ارائه مهمترین و اساسی ترین روشهای کاربردی ، عملی و اجرائی در قالب مفاهیم عینی و قابل فهم ، بااستفاده از آیات و روایات معصومین (ع ) و نظرات روانشناسان اسلامی و غربی ، برای اولیاآ و مربیان در امر خطیر فرزند پروری و تربیت و آموزش فرزندان و اداره زندگی خانوادگی است روش پژوهش روش کتابخانه ای است پژوهش ، کتب و منابع و ماخذی بوده است که در رابطه با موضوع منتخب مورد استفاده قرار گرفته است نتیجه کلی : با تاسی از دستورات و سفارشات دو منبع نفیس و گرانبهای اسلامی یعنی قرآن و احادیث و سیره پیامبر اکرم (ص ) و ائمه معصومین (ع ) و نیز درنظر گرفتن مقتضیات زمانی و مکانی ، میتوان خانواد متعادل و مطلوب اسلامی و انسانی داشت و همچنین گامهای موثر و مثبتی جهت اعتلای تعلیم و تربیت اسلامی برداشت و در نهایت انسانهای صالح و شایسته ای را تربیت کرد تا باداشتن اندیشه های پاک و زلال ، نقشهای مفید و سازنده ای را در امور دنیوی و اخروی اجتماعات انسانی ایفاآ نمایند

این اثر اثری سمبلیک و مقایسه ای است و در جریان عرفان تطبیقی میان جوکیان هند و عارفان مسلمان اثری کلاسیک محسوب میشود .چون شیخ عارف محمد غوث گوالیاری هم نزد عارفان مسلمان و همنزد جوکیان هندو آموزش نظری و عملی در یوگا و تصوف دین بود لذا توانسته است در این اثر به تلفیق شایسته توجه از ابن هر دو دست یابد از سوی دیگر از نکات جالب این کتاب تطبیق های خاص و ویژ ای است که میان عوالم مختلف انجام داده است.تطبیق بدن بدن با روح انسان شایسته توجه است.موضوع دیگر در این اثر سنبولیسم این است که مدام به رخ کشیده میشود و مثل هر اثر مهم عارفانه دارای ابعاد نماد گرانه و رمزی میباشد رمز های عالم کبیر،رمز های عالم صغیر باهم تطبیق داده میشود و نتایج خاصی ارائه میگرد.انسان شناسی عارفانه این اثر نیز بسیارجالب توجه و دقت است زیرا بر خلاف برخی متصوفه که به نفی تن و خواهش های جسمانی میپردازند محمد غوث،حفظ بدن و رسیدگی به ان را شایسته توجه میدانند و به متافیزیک تن میرسد و ابعادی از پزشکی خاص را که در میان هندوان شناخته شده عرضه میدارد.کتاب بحر الحیات نوشته شیخ محمد غوث گوالیاری از مشایخ سلسله شطاریه هند می باشد. این کتاب ابتدا به زبان امرتکند وسپس به زبانعربی و در نهایت به زبان فارسی در ده باب نگاشته شد . این کتاب که به معنای«دریای زندگانی است» به ریاضتهای جوکیان و آداب و اعمال وادراد ایشان پرداخته است . در بابهای ده گانه کتاب به ستاره شناسی و نجوم ، پزشکی ،اوراد و اذکار وهمچنین در باب معرفت در عالم صغیر و تاثیرات عالم صغیر همچنین در باب ریاضیات و کیفیت آن و نکاتی درباره معرفت ایجاد انسان وماهیت آن وحسد و ماهیت آن و معرفت وهم و فنای جسد و در نهایت در حکایت مبداء و معاد سخن می گوید. که در این مقال فرصت پیش آمد تا به این مهم بپردازم و کتاب خطی بحرالحیات رابه عنوان پایان نامه بررسی کنم.

:این عربی در آیه شریفه «لیس کمثله شی و هو السمیع البصیر» به بحث تشبیه و تنزیه الهی پرداخته است. و بخش اول آیه مبارکه را درباره تنزیه گرفته است و بخش دوم را درباره تشبیه ، وتنزیه صرف را مربوط به عالم احدیت دانسته که همه اسماء و صفات الهی در ذات مندک می باشند و ذات بدون اسم و صفت در نظر گرفته می شود واگر این تنزیه ردباره عوامل دیگر به کار گرفته می شود منجر به تع طیل می گردد. و تشبیه مربوط به عالم واحدیت و عوامل پایین تر از آن است که باید دقت شود تا صفات انسانی با صفات الهی مشترک نشود و بیان شود که صفات الهی به صورت مطلق می باشند و صفات انسانی به صورت مقید می باشند. این پایان نامه به دنبال آن است تا جمع بین تشبیه و تنزیه را اثبات نماید واز تشبیه صرف در فص شیثیه و ابراهیمیه و تنزیه صرف در فص ادریسیه و نوحیه، به جمع بین تشبیه و تنزیه برسد وآنرا از طریق فص های مختلف به اج را آورده است و به نتیجه جمع رسیده تا بندگان بتواند هم درکی از صفات الهی در تشبیه داشته باشند وهم صفات الهی را از صفات انسانی منزه و تنزیه نمایند.کلمات کلیدی : تشبیه ، تنزیه ، ابن عربی، مطلق، مقید، سمیع ، بصیر....

هدف پژوهش : اثبات این است دعا اگر طبق شرایط و شکل صحیح صورت گیرد، خواه ناخواه مستلزم تقرب واقعی انسان به ذات اقدس الهی می گردد و انسان به واسطه دعا و عبودیت و ذکر و استغفار به خداوند نزدیک میشود و به عبارت دیگر اینها سلوک و حرکت و رفتن به سوی پروردگار است زمینه ای باشد برای راهیابی به هدف والا که همانا خداشناسی و پیروی از قرآن و اهل بیت علیهم السلام است و همچنین ذخیره ای برای جهان آخرت باشد روش پژوهش کتابخانه ای است ابزار اندازه گیری کتب احادیث و آثار عرفانی و آثار منظوم شعرا است نتیجه گیری : انسان باید در جایگاه نیاز ایستاده و علامت بندگی را در خود آشکار نماید، به پرورگار عزت روی نموده و متوجه ساحت و بزرگی و عظمت او شود و با نامها و صفات نیکوی او و به وسیله دعا به او نزدیکی جوید و با مراقبت در روزها و شبهای مختلف و ماهها و سالها و او متوسل و خود را در مسیر وزش بادهای انس و نسیمای قدس او قرار دهد

هدف پژوهش : بررسی ماهیت دو هنر دینی اسلام و مسیحیت و تطبیق وجوه اشتراک و افتراق آن دو میباشد. روش پژوهش : اسنادی و کتابخانه ای بوده. ابزار اندازه گیری: جمع آوری اطلاعات از کتب و مجلات است. طرح پژوهش : مبتنی بر تحقیق و بررسی درباره ماهیت هنر دینی به خصوص دین اسلام و مسیحیت است. نتیجه کلی: بر اساس نتایج بدست آمده میتوان چنین عنوان کرد که هنر در دین اسلام بیشتر جنبه تنزیهی و انتزاعی دارد ولی دین مسیحی بر عکس بیشتر جنبه تشبیهی و مبتنی بر تمثال است

برخی وحی را یک امر بشری و تجربه درونی دانسته اند که دارای یک فرایند تاریخمند است و با الهام و مکاشفه برابر بوده و خطاپذیر می باشد. در قرآن کریم به انواع معانی وحی اشاره شده است و وحی تشریعی را مخصوص انبیاء دانسته و علت عصمت آن را «وهبی» بودن آن می داند. علاء الدوله سمنانی کشف را نسبی دانسته و قابلیتهای سالک را در صحت و سقم مکاشفات تأثیرگذار می داند. ابن عربی برای عصمت وحی می گوید: در وحی القاء معنی از طریق لفظ نیست بلکه عین معنی بی واسطه منتقل می شود. لذا احتمال وقوع خطا در فهم مخاطب (نبی) مطرح نیست. وحی عین حقایق وحیانی است که با بصر باطنی نبی مشاهده می شود. وحی اشاره ای است که جانشین عبارت می شود و اشاره عین مشارالیه است و چون با سرعت واقع می شود فهم و افهام و مفهوم از آن یک حقیقت است. به همین خاطر دارای عصمت است.