جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

صورت منطقی در دو نظریه متاخر چامسکی نظریه اصل ها و پارامترها وبرنامه کمینه گرا -، سطحی از دستور است که به آن نحو پنهان گفته می شود. این سطح با الگوگیری از منطق محمولات عهده دار تعبیر ساخت هایی نحوی در سطح معنای منطقی است. صورت منطقی برخلاف منطق محمولات مبتنی بر اصل ها و قاعده های نحوی است و به همین دلیل به آن صورت منطقی گفته می شود. صورت منطقی هر چند به تعبیر سازه برحسب دامنه ، می پردازد؛ اما بخش کامل معنایی نیست و معنای نهایی جمله با توجه به عوامل چندگانه معنایی تعیین می شود که صورت منطقی تنها یکی از آن هاست. صورت منطقی دارای دو روش متفاوت تعبیری در نظریه اصل ها و پارامتر ها و برنامه کمینه گراست. این مقاله با بررسی این موضوع در دو زیر بخش جداگانه، چنین نتیجه گیری کرده است که قاعده اصلی در نظریه اصل ها و پارامترها قاعده ارتقاء توانایی تعبیر همه ساخت های دارای سور را ندارد. اما برنامه کمینه گرا علاوه بر اینکه چنین سازه هایی را می تواند تعبیر کند از روش های کمتری هم استفاده می کند؛ بنابراین نسبت به نظریه نخست، کارآمدتر است

شهاب الدین سهروردی (587-549 ه.ق) در کتاب مهم خود، حکمه الاشراق، ادعا می کند که نظریه قیاسات ارسطو را با کاهش تعداد قواعد آن ساده کرده است، به گونه ای که با همین تعداد اندک قواعد، اعتبار تمام ضرب ها قابل اثبات است. این کار (ساده سازی نظریه قیاسات ارسطو) با تحویل تمام قضایای سالب حملی و جزئی به قضایای موجب کلی و ارائه دو قاعده فرازبانی، یکی برای شکل دوم و دیگری برای شکل سوم قیاس صورت گرفته است. این مقاله به شرح بخش غیرموجه نظریه قیاس سهروردی پرداخته است و ادعای او را در مورد ساده کردن نظریه قیاس ارسطو بررسی می کند. مقدمه: قیاس توالی سه قضیه با شکل موضوع محمولی است. دو قضیه نخست "مقدمه" و قضیه سوم " نتیجه " خوانده می شود. هر یک از موضوع ها و محمول ها " حد" نامیده می شود. هر قیاس سه حد دارد. حد مشترک بین دو مقدمه، " حد وسط " حدی که موضوع نتیجه باشد، " حد اصغر " و حدی که محمول آن باشد، : حد اکبر " نامیده می شود. همچنین " مقدمه کبری " و مقدمه شامل حد اصغر "مقدمه صغری " نام دارند. در متون سنتی اسلامی درباره منطق، مقدمه صغری قبل از مقدمه کبری می آید و این ترتیب عکس ترتیب قرار گرفتن مقدمه ها در متون سنتی اروپایی در باب منطق است.

در غزل های سعدی و حافظ و به طور کلی در شعر قدیم ایران تمام معشوقان و شاهدان، سیاه گیسویند و کمان ابرو و سرو قد و نقطه دهان و شیرین زبان و اغلب نامهربان و تندخوی و عاشق کش و از این قبیل: همه ظاهر و باطن یکسانی دارند. از میان انواع دلبران، دلبرانی هستند برگزیده، نوعی خاص، نوعی مثالی و اثیری. نوعی که آن را حد حسن و کمال می دانسته اند. ئر مینیاتورها هم همین دلبران نوعی را می یابیم. در داستان ها و قصه ها هم همین افراد نوعی را داریم. این افراد آن ویژگی های افراد دنیایی را ندارند، ویژگی هایی که آنها را از هم متمایز کند. یکی مظهر خوبی است و دیگری مظهر بدی. یکی خیر محض است و دیگری شر محض.توانگر فقط توانگر و فقیر فقط فقیر است.

واقع قضیه آن است که قبل از انقلاب اولین کتاب جدی و مهم در منطق کتاب مدخل منطق صورت دکتر مصاحب بود که به دلیل ذهن دائره المعارفی و نحوه ی تدریس منطق در آن زمان که در غرب هم نوپا بود، کتاب خیلی دشوارخوان از کار درآمد و کسانی که آن کتاب را خوانده اند و فهمیدند چندنفری بیشتر نبودند. به همین دلیل سال ها این کتاب روی قفسه ی کتابفروشی ها ماند و مهجود بود و دانشجوی مبتدی از روی آن نمی توانست منطق بیاموزد. یک کتاب هم به نام منطق سمبلیک ترجمه شد که اگر خوب ترجمه می شد؛ کتاب خوبی بود که خانم سوزان لنگر نوشته بود و مطالب جالبی داشت. آقای منوچهر بزرگمهر این کتاب را ترجمه کرده بود و با کمال تأسف معلوم شد که ایشان اهل این کار نیست. بعداً خودش هم تصدیق کرد و وقتی من داشتم می رفتم خارج، آقای علیرضا حیدری (از انتشارات خوارزمی) را پیش من فرستاد که شما این کتاب را ویرایش کنید و نظر شما در ویرایش هرچه باشد من قبول می کنم که البته من چون عازم خارج بودم فرصتی نبود. این مربوط به اوایل دهه ۱۳۵۰ است….