جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب شامل سخنرانی هایی است که توسط آندره زیگفرید در مناسبت های جداگانه ارائه شده و سپس در یک کتاب گردآوری شده است و او تحت تأثیر دوست و همکار خود گوستاو لو بون انتخاب عنوان آن است. زیگفرید این سخنرانی ها را با فصل اول ارائه کرد که در آن در مورد چگونگی مردم (غرب) در زمینه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی قبل از جنگ های بزرگ جهانی اول و دوم صحبت کرد، سپس به صحبت در مورد پنج قوم که به اعتقاد او بود پرداخت. نمایانگر بهترین تمدن بشریت است، یعنی: لاتین ها، آنگلوساکسون ها، و آلمانی ها، و روس ها، و آمریکایی ها. او با انتخاب این، تمدن را به مردم قاره اروپا و گسترش آن در آمریکای شمالی محدود کرد. آندره زیگفرید در این سخنرانی‌ها آنچه را که «روح مردم»، یعنی خلق و خوی روانی آن‌ها می‌خواند، روشن می‌کند تا سؤال مشکل‌ساز خود را مطرح کند: آیا این مردمان پس از دو جنگ جهانی تغییر کردند؟ و پاسخ او در این کتاب این است که روحیه مردم غرب تغییر نکرده است و با وجود مصیبت ها و بلاهایی که در نیمه اول قرن بیستم تجربه کرده است، مانند گذشته باقی مانده است. در سال 1950 منتشر شد). نویسنده در این کتاب بر آن است تا با تبیین حالات و روان‌های مختلف مردم غربی، زمینه‌های شکل‌گیری آن خلق‌وخوها و روان‌ها را مورد بررسی قرار دهد و مؤلفه‌های آن‌ها و دلایل تفاوت‌های آن‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و با اشتیاق به برجسته‌سازی تعیین‌کننده آنها بپردازد. سهم تاریخی در پیشرفت تمدن بشری علیرغم آمادگی ها و قابلیت های متفاوت آن.

ترجمه ماشینی: میراث آگوستین (354-430) همچنان به شکل دادن به زبان مسیحی غربی در مورد تثلیث و کلیسا ادامه می دهد، با این حال محققان به ندرت این دو موضوع را در کار او مرتبط می دانند. در آگوستین، تثلیث و کلیسا، آدام پلوید استدلال می کند که کلیسای شناسی آگوستین به درجه ای شگفت انگیز از الاهیات تثلیثی او استفاده کرده است. این ارتباط به وضوح در مجموعه ای از موعظه هایی که آگوستین در سال های 406-407 علیه دوناتیست ها، جامعه مسیحی رقیب در شمال آفریقا موعظه کرد، ظاهر می شود. آگوستین در حین موعظه، تفاسیر کتاب مقدس را که از پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه اش گرفته شده بود، به کار برد - اما او این استدلال های تثلیثی را برای ساختن دیدگاهی از وحدت خیرخواهانه کلیسای کاتولیک در برابر دوناتیست ها اقتباس کرد. به عنوان مثال، آگوستین برای محکوم کردن دوناتیست ها به خاطر جدا شدن از بدن مسیح، مسیح شناسی طرفدار نیقیه را به خود اختصاص داد که بدن مسیح را وسیله ای برای صعود به الوهیت او می دانست. آگوستین همچنین عشقی را که مسیحیان را به یکدیگر و به مسیح در بدن او پیوند می‌دهد، به عنوان روح‌القدس، که آنچه را که ازلی است به عنوان عشق متقابل پدر و پسر به ما می‌بخشد، شناسایی کرد. در موضوع اصلی غسل تعمید، آگوستین مراسم مقدس را عملی تثلیثی دانست زیرا مسیح روح را به بدن خود می بخشد. این کتاب در نهایت نشان می دهد که از نظر آگوستین، وحدت و یکپارچگی کلیسا به خلوص اسقف ها یا مرزهای محافظت شده جامعه بستگی ندارد، بلکه به کار خدای سه گانه بستگی دارد که ما را از طریق عشق به مسیح به مسیح متحد می کند. روح، که خود مسیح در غسل تعمید می دهد.

ترجمه ماشینی: در دوره صفویه، مراسم بزرگداشت محرم شیعیان که از قرن هفتم به طور علنی انجام می شد، به مظهر قدرت دولتی تبدیل شد. پیش از این در زمان شاه عباس اول (1587-1629) آیین های محرم به مجموعه ای غنی از مراسم و فضاهای تشریفاتی تبدیل شده بود که می توان آن را «دولت تئاتر» تعریف کرد. در زمان شاه صفی اول (1629-1642) این مراسم در نهایت منجر به جشن‌های کارناوالکی از سوء حکومت و تجاوز شد. این اولین مطالعه سیستماتیک طیف گسترده ای از منابع آرشیوی و اولیه فارسی و اروپایی، تحلیل می کند که چگونه آیین های محرم از یک عمل عبادی اصیل به یک آیین مبهم در ترکیب با سایر عرصه های عمومی مانند بازار، قهوه خانه ها یا اقامتگاه های مسافرتی تبدیل شده است. ، فضاهای ارتباطی متمایز ایجاد کرد که به موجب آن شکاف گسترده بین دولت و جامعه جای خود را به شکل گیری حوزه عمومی اولیه ایران داد. در نهایت، فضاهای عمومی محرم امکان تغییر هویت‌های فردی و جمعی را فراهم کرد و راه را برای عرصه‌های زندگی چندوجهی از تعامل باز کرد و همچنین مکان‌هایی برای مناقشه بود که در آن بیان‌های بدیع از سیاست صورت می‌گرفت. به‌ویژه، ساخت اصفهان جدید در سال 1590 با گسترش گسترده آیین‌های مرده‌خانه محرم از طریق بحث در مورد آیین‌هایی که در فضاهای اصلی شهری انجام می‌شود، پیوند خورده است.

ترجمه ماشینی: این کتاب تعامل با اعمال غیرشیعی جشن های محرم را در گذشته و حال، در جنوب آسیا و در دیاسپورای بزرگتر تحلیل می کند. با کنار هم قرار دادن انواع دیدگاه های منطقه ای (دکن، پنجاب، سنگاپور، آفریقای جنوبی، و ترینیداد و توباگو) و پیشینه های زبانی (بوجپوری، گجراتی، مراتی، پنجابی، تامیل، اردو)، این فصل ها در مورد اهمیت بحث می کنند. جشن های محرم از نظر بازیگران مربوطه. در حالی که در برخی موارد اینها شامل رابطه متقابل با مسلمانان شیعه و سنت‌های عزاداری آنها در طول محرم می‌شود، سایر مشارکت‌ها به زمینه‌هایی می‌پردازند که در آن شیعیان و حتی مسلمانان، تنها جزئی جزئی از جشن‌ها را تشکیل می‌دهند، یا حتی هیچ کدام را تشکیل نمی‌دهند. این کتاب با تمرکز بر جشن‌های محرم که فراتر از متن ارائه شده توسط شیعیان محرم است، دیدگاه‌های جدیدی را در مورد محرم به‌عنوان یک رویه اجتماعی که به‌طور گسترده توسط جنوب آسیایی‌ها در سراسر مناطق به اشتراک گذاشته می‌شود، باز می‌کند. این کتاب منبعی کلیدی برای محققان و دانشجویان مطالعات جنوب آسیا، دین آسیایی، به ویژه مناسک و مناسک مذهبی، و مطالعات اسلامی خواهد بود، اما همچنین برای خوانندگان غیر دانشگاهی علاقه مند به اعمال چندین منطقه جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: چگونه دسته‌های استعماری نژاد و مذهب با هم هویت‌ها و سلسله‌مراتبی را به وجود آوردند که امروزه وسیله‌ای برای ناسیونالیسم چندفرهنگی و نقد اجتماعی در کارائیب و دیاسپورای آن هستند. هنگامی که امپراتوری بریتانیا برده داری را لغو کرد، صاحبان مزارع شکر کارائیب با کمبود نیروی کار مواجه شدند. برای حل این مشکل، آنها کارگران «معمول»، هندوها و جمعیت اقلیت مسلمان را از شبه قاره هند وارد کردند. Indentureship از سال 1838 تا پایان رسمی آن در 1917 ادامه یافت. عمیق ترین رنگ در مزارع پس از رهایی در هند غربی - جایی که اروپایی ها، هندی ها و آفریقایی ها برای کار و عبادت در هم می آمیختند - آغاز می شود و تا انگلستان، آمریکای شمالی و امروزی را شامل می شود. ترینیداد، جایی که میراث های دوران استعمار در هویت ها و سلسله مراتبی باقی می ماند که هنوز کارائیب پس از استقلال و دیاسپوراهای معاصر آن را شکل می دهد. عایشه خان بر روی اعمال مذهبی مورد مناقشه اوبه و هوسی تمرکز می کند که علیرغم تنوع شرکت کنندگان آنها به عنوان "آفریقایی" و "هندی" نژادی می شوند. اوبه، یک اصطلاح رایج در کارائیب برای سنت های شفابخش و پیشگویی در جنوب صحرا، در جامعه استعماری با جادو، شورش بردگان و کلاهبرداری همراه بود. این منجر به قوانین ضد اباحه شد که برخی از آنها هنوز پابرجا هستند. Hosay در هند غربی از مراسم بزرگداشت هندی مراسم عزاداری اسلامی در ماه محرم ایجاد شد. اگرچه از حمایت‌های قانونی خاصی برخوردار شد، تجمع‌های دسته‌جمعی، راهپیمایی‌ها و نبردهای ساختگی هوسای ترس از اختلالات اقتصادی و ناآرامی‌های کارگری را برانگیخت که منجر به جرم انگاری توسط قدرت‌های استعماری شد. رعایت صحیح حصی در میان برخی از جوامع تاریخی مسلمان مورد بحث بوده و اکنون نیز این بحث ادامه دارد. عایشه خان در مطالعه دقیق این دو عمل، پویایی قدرت را از طریق هویت‌های مذهبی و نژادی شکل گرفته در متن استعمار در جهان آتلانتیک روشن می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه امروزه این هویت‌ها نابرابری‌ها را تکرار می‌کنند و همچنین مطالبات عدالت و به رسمیت شناختن را تقویت می‌کنند.

ترجمه ماشینی: آیین چند آوازی معروف به Hosay در دریای کارائیب از رویه‌های قبلی که در عراق و ایران سرچشمه می‌گیرد به وجود آمد که از طریق کارگران مستعفی جنوب آسیا که توسط بریتانیایی‌ها از اواسط دهه 1800 تا دهه‌های اولیه قرن بیستم به دریای کارائیب آورده شدند، به ترینیداد گسترش یافت. . این آیین ها به عنوان یک مراسم مذهبی شیعیان مهم هستند، اما همچنین نمادهای هویت قومی و ملی برای هندوترینیادی ها هستند. فرانک کوروم نقش اساسی Hosay را در اجرای هویت‌های چندگانه با موقعیت‌یابی تاریخی و قوم‌نگاری رویداد در زمینه‌های خاورمیانه، جنوب آسیا و کارائیب بررسی می‌کند. هوسی ترینیداد: نمایش های محرم در دیاسپورای هند و کارائیب اولین مطالعه دقیق تاریخی و قوم نگاری آیین های محرم اسلامی است که در جزیره ترینیداد انجام شده است. بحث اصلی کروم این است که مراسم سالانه یک گفتمان چندصدایی است که با به کارگیری سطوح مختلف تفسیر به بهترین وجه قابل درک است. در سطح نمادین، این مراسم برای جامعه کوچکی از مسلمانان هندو-ترینیدادی معنایی باطنی می دهد. در سطحی دیگر، به نظر می رسد که نماینده فرهنگ "پیوند شده" هند به عنوان یک کل است. در نهایت، این آیین ها نمادی از جمعیت چند قومی ترینیداد هستند. هوسی ترینیداد با پرداختن به راهبردهای مورد استفاده برای مقاومت در برابر ادغام و همسان سازی، با تئوری هایی در رابطه با مفهوم خلاقیت فرهنگی در دریای کارائیب و همچنین در مطالعه کلی دیاسپوراهای جهانی درگیر است.