جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وظیفة الانام فی زمن غیبة الامام علیه‌السّلام به زبان عربی اثر میرزا محمدتقی موسوی اصفهانی (۱۲۶۲- ۱۳۰۸ ق) می‌باشد.اثر به بیان پنجاه و چهار وظیفه برای شیعیان و محبین امام زمان عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف در دوران غیبت که باید بر آن‌ها مواظبت و عمل نمایند، پرداخته است.می‌توان گفت اثر، دستور العمل شیعیان در دوران غیبت می‌باشد. اثر در مرکز بررسی‌های تخصصی امام مهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف نجف اشرف چاپ و منتشر شده است و هدف آن‌ها از این گونه اقدامات تعلیم فرهنگ مهدویت و قوت و شوکت مکتب تشیع و حفظ و حراست پیروان آن ذکر شده است. مولف اتمام نگارش خود را در پایان اثر،ربیع الثانی ۱۳۳۲ ق تبت نموده است. شناخت و معرفت امام عصر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف ، بنا بر دلائل عقلیه و نقلیه ضروری و واجب است و بدون آن هیچ عبادت و اطاعتی پذیرفته نیست و همچنین بر هر فرد با ایمان واجب است، وظایفی که ائمه هدی علیه‌السّلام خصوصا امام زمان علیه‌السّلام مقرر و تبیین نموده‌اند، انجام دهند و یکی از آن وظایف، سعی و کوشش در خدمت به آن بزرگواران، اطاعت و حمایت از امام عصر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف به هر عنوان و با استفاده از هر وسیله مشروع می‌باشد. مولف در دو جزء با بهره گیری از منابع روایی و ادعیه به گوشه‌ای از وظایف مومنین در دوران غیبت که باید به آن اهتمام ورزند، سعی نموده تا به قسمتی از خدمت به آن حضرت اقدام و دست زده باشد. مولف علاوه بر ذکر این وظایف، در لابه لای این مباحث به نقل بعضی از زیارات و ادعیه، صفات، خصوصیات و نشانه‌های زمان ظهور آن حضرت و همچنین به ذکر بعضی از فوائد در خصوص دعا نمودن به آن حضرت، طی فصولی اشاره می‌کند. مولف در ابتدای جزء اول به بازشماری وظایف بیست و پنج گانه مومنین می‌پردازد. برخی از وظایف مهم این جزء عبارتند از: انتظار فرج ، تسلیم امر خدا بودن و ترک تعجیل در ظهور ایشان، انجام مستحبات به نیت امام علیه‌السّلام ،شناخت صفات امام عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف و اراده بر یاری ایشان در هر حال، ناله و گریه نمودن بر فراق ایشان، اظهار و شوق به دیدن روی نورانی آن حضرت، قربانی دادن به نیت سلامتی آن حضرت، ذکر فضایل امام علیه‌السّلام و دعا برای تعجیل در ظهور و درخواست پیروزی و یاری رساندن به ایشان. دعاهای نقل شده، از ائمه علیه‌السّلام در خصوص آن حضرت بسیار است و مولف در فصل دوم، پنج دعا و در ادامه، زیارت آل یاسین را که در کتاب احتجاج مروی است که حضرت صاحب الزمان در توقیع شریف به سوی محمد بن عبدالله جعفر حمیری امر فرموده بود که هر گاه بخواهند مرا زیارت کنند و به سوی من توجه نمایند، پس اینچنین زیارت کنید و سپس دعای صغیر و نماز صاحب الامر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف را می‌آورد. فصل بعدی در بیان بعضی از خواص و فوائد دعا نمودن به آن حضرت و طلب حضورش را از خداوند نمودن، می‌باشد که مولف چهارده فایده با استفاده از آیات و اخبار برای آن ذکر می‌کند؛ از جمله باعث طولانی شدن عمر، نوعی ادای حق آن حضرت، باعث دفع بلاها از شخص دعا کننده، دعا به آن حضرت اظهار محبت و دوستی به ایشان است و این اظهار محبت به ذریه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ادای مزد رسالت می‌باشد و باعث رسیدن شفاعت حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌شود، در ادامه این فصل، مولف با نقل چهارده حدیث از معصومین علیه‌السّلام در رابطه با غیبت آن حضرت می‌پردازد. فصل سوم، مولف با ذکر اخباری به این نکته متذکر می‌شوند که هر فرد باید بداند از برای ظهور حضرت صاحب الامر وقت معینی در اخبار بیان نشده است و در کمال الدین از حضرت امام صادق علیه‌السّلام روایت شده که فرمودند: کسانی که وقت برای ظهور آن حضرت معین می‌کند، دروغ می‌گویند. و در ادامه، عریضه‌ای که برای امام عصر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف ارسال شده و در کتاب بحارالانوار آمده، از سوی مولف در اثر گنجانده شده است. جزء دوم با ذکر وظایف منتظران (۲۹ مورد دیگر) شروع می‌شود. برخی از وظایف مهم شمرده شده، در این جزء عبارتند از: علماء باید علم خود را ظاهر و به کسانی که جاهل یا نادان هستند، طریق جواب مخالفین را بیاموزند تا گمراه نشوند و اگر دچار حیرت و سرگردانی شده‌اند از آن نجات یابند، اظهار محبتی و دوستی به آن حضرت و دعا به یاران ایشان، نفرین بر دشمنان آن حضرت، درود و صلوات فرستادن بر انصار و یاران ایشان، به نیابت از آن حضرت حج به جا آوردن و طواف نمودن، تجدید بیعت و عهد نمودن با آن حضرت در هر وقت ممکن، و اگر شخصی وقت معینی برای ظهور آن حضرت ذکر نمود او را تکذیب و دروغ گو پندارند. از جمله مطالب مهم و لازم در دوران غیبت کبری بنا بر ادله عقلی و نقلی، دانستن صفات و خصوصیات، علائم و نشانه‌های وقت ظهور می‌باشد و مولف در فصل چهارم به ذکر بیست مورد از این موارد می‌پردازند. و در فصل پایانی اثر، مولف به نقل دعای عهد از کتاب زاد المعاد پرداخته است.

«ولادة الامام المهدى (عج)» مجموعه‌ اى از متن سخنرانى شيخ بشير نجفى به زبان عربى با سوالات حاضرين در اين جلسات و پاسخ ايشان مى‌ باشد. مجموعه در صدد پاسخگويى، رد و نقد شبهات مخالفين در زمينه ولادت حضرت مهدى (عج) است. گفتمان مهدويت در قسمت مربوط به مهدى موعود داراى دو محور اصلى است: محور اول متكفل پاسخ‌ گويى به اين سوال است كه طبق تعاليم اسلامى، آيا مسلمان اساسا بايد به ظهور يك منجى در آخرالزمان اعتقاد داشته باشند يا نه؟ اين يك بحث كبروى است. محور دوم متكفل پاسخ‌ گويى به اين پرسش است كه آن منجى موعود كيست؟ اسلام چه كسى را به عنوان مصداق مهدى موعود به جامعه اسلامى معرفى كرده است؟ اين يك بحث صغروى است. گوينده اول به عمده شبهات در زمينه ولادت حضرت پرداخته و سپس قبل از ورود به پاسخ، مقدماتى را بازگو مى‌ كند كه عبارتند از: اخبار و احاديث متواتر موجب و سبب علم هستند، ثبوت نسب منحصر در اعتراف اشخاص مى‌ باشد، عدم الوحدان لايدل على عدم الوجود يك قاعده عقلايى است، به اين معنا اگر انسانى چيزى را نيافت نمى‌ تواند، ادعا كند كه آن چيز وجود ندارد و مقدمه آخر اينكه خبر شخصى كه نسبت به موضوع يا اشخاصى بغض و عداوت دارد، در مقابل اخبار و احاديث متواتر قابل استناد نيست و سبب عدم حجيت خبر متواتر نمى‌ شود. در پايان هر سخنرانى سوالاتى مطرح شده و استاد پاسخ لازم را ارائه نموده‌ اند. متن سوالات و پاسخ‌ ها هم در اثر گنجانده شده است.

«ریاضُ الاَبْرار فی مَناقب الائمّة الاَطْهار» کتابی عربی نوشته سید نعمت الله جزائری (متوفای ۱۱۱۲) است. این اثر در سه جلد بوده که جلد اول درباره نبی اکرم (ص) و علی (ع)، جلد دوم درباره فاطمه زهرا (س)، حسنین (ع)، امام چهارم تا یازدهم و جلد سوم اختصاص به امام عصر (عج) دارد. جلد سوم شامل موضوعات زیر می باشد: 1- اخبار پیامبر و ائمه از قائم. 2- دلائل شیخ طوسی بر غیبت امام. 3- احوال سفرای امام. 4- علت غیبت و علائم ظهور. 5- وقایع هنگام ظهور. 6- رجعت و چگونگی آن. 7- نواب اربعه و جانشینان پس از او.

«البرهان على وجود صاحب الزمان» اثر سيد محسن امين حسينى عاملى (1282-1371ق) مى‌باشد. كتاب، اثرى است منظوم و شرح منشور آن، كه در اثبات مهدويّت و مباحث پيرامون آن است. مولف زمانى كه در بغداد به سر مى‌برده است، قصيده‌اى 25 بيتى از بغداد كه سراينده آن معلوم نبوده است، دريافت مى‌كند كه در انكار وجود حضرت بقية الله سروده شده است، به همين جهت اين اثر را در پاسخ به ابيات آن قصيده به نظم در مى‌آورد. مولف تاريخ اتمام نگارش اثر را در پايان آن 15 ربيع الثانى 1328ق درج نموده است. مولف پس از دريافت قصيده‌اى 25 بيتى كه ناظم آن قائل است كه امام عصر (عج) هنوز متولد نشده و در آينده تولد خواهد يافت، به انكار وجود حضرت بقية الله اعتراف مى‌كند، به پاسخ منظوم و هم وزن آن در 309 بيت همت گماشته و سپس به شرح و توضيح اين دو قصيده تعليقه‌اى به نگارش در مى‌آورد كه متضمن فوائد زيادى مى‌باشد. روش مولف در نگارش اثر اين گونه است كه نخست اشعار مخالف را مى‌آورد، آن گاه بند بند اشكالات آن را در خصوص مباحث مهدويّت با تكيه بر دلائل عقلى و نقلى قطعى و احاديثى كه علماى اهل سنّت و تشيع بر آن اتفاق دارند، پاسخ مى‌دهد. اشكالاتى كه مولف طى اين اثر منظوم به پاسخ آن‌ها پرداخته، عبارتند از: اختلاف در ولادت امام، دلايل ولادت امام و غيبت ايشان، حكمت و فلسفه غيبت، چگونگى طولانى بودن عمر امام، استناد به احاديث مربوط به مهدى امّت، طرفداران قول به مهدويت از علماى اهل سنّت و ملاقات كنندگان امام عصر(عج) مى‌باشد.

«عقد الدّرر فى اخبار المنتظر (عج)» به زبان عربى نوشته يوسف بن يحيى بن على بن عبدالعزيز مقدسى شافعى سلمى از علماى قرن هفتم مى‌ باشد. این اثر، مجموعه‌ اى روايى درباره مهدى موعود (عج) و خصوصيات ظاهرى، باطنى و اخلاقى ايشان، نشانه‌ هاى پيش از ظهور و دوران پس از ظهور آن حضرت است. مولف در نگارش اثر از احاديث و اخبار، نقل قول‌ هايى از علماى اهل سنّت و همچنين آثارى كه دانشمندان اهل سنّت در رابطه با امام زمان (ع) تاليف نموده‌ اند، سود جسته است و كاملا روش او سبقه نقلى دارد. ايشان ابتدا از احاديثى كه در صحيح بخارى و صحيح مسلم نقل شده، هر باب را شروع مى‌ كند و در ادامه از مستدرك حاكم نيشابورى، مسند احمد، سنن ابى داود، ابن ماجه، نسائى، ترمذى به ترتيب نقل اخبار مى‌ كند. بر مبناى باب اوّل اين اثر، امام مهدى (عج) از نسل رسول خدا (ص) و خاندان اوست و نام و كنيه ايشان، همانند نام و كنيه رسول خدا (ص) مى‌ باشد. در ابواب ديگر از ويژگى‌ هاى ذاتى و اخلاقى ايشان، كرامات امام زمان (عج)، مقام و منزلت و جوانمردى وى، فتوحات و پيروزى‌ ها و شيوه‌ هاى جنگى او، نماز خواندن حضرت مسيح (ع)، در پشت سر او، مدت حكومت و حيات ايشان و در بخش ديگر از عدالت‌ گسترى و رفتار و سلوك حضرت بحث مى‌ شود. و در آخر از نشانه‌ ها و علائم پيش از ظهور و در ادامه از حوادث و فتنه‌ هاى عصر ظهور و پس از شهادت ايشان سخن به ميان مى‌ آيد.

«الامام المهدی فی القرآن و السنة» اثر سعید ابومعاش است که نگارنده، آیات و روایات امام مهدی علیه‌السّلام را به ترتیب سوره‌های قرآن کریم جمع آوری کرده است. کتاب به زبان عربی و در علم کلام تالیف شده است. مؤلف، آیات و روایاتی را جمع آوری کرده که تصریحا و یا تلویحا به مساله مهدویت اشاره داشته و آن‌ها را به صورت دقیق، منظم و مبوب، گردآوری نموده است.

«المهدى (عج)» به زبان عربى اثر سيد صدرالدين صدر (1299- 1373ق) مى ‏باشد. اثر، مجموعه روايات و احاديث از منابع اهل سنّت در تبيين انديشه مهدويّت و اوصاف امام دوازدهم است. مولف در ابتدا با نظر اجمالى به منابع غير شيعى، مسئله مهدى (ع) را از مسائلى مى ‏داند كه احاديث متواتر درباره آن وجود دارد. وى با مرورى بر آيات ناظر بر موضوع، به نقل روايات مربوط به نسب، پدران و نياكان امام زمان (ع)، داستان ازدواج امام حسن عسگرى (ع) با نرجس خاتون و تولد امام زمان (ع) مى‏ پردازد. در ادامه از صفات ظاهرى و اخلاقى، مقام و منزلت و طول عمر، اخبار وارده در غيبت، فلسفه غيبت و چگونگى بهره ‏گيرى از امام (ع) سخن گفته مى ‏شود. مولف در علل غيبت امام (ع)، دلايلى را از جمله تاديب و مجازات مسلمانان، آزاد بودن در دعوت و استقلال در كار، كامل نمودن نفوس و اصلاح آن و امتحان و آزمايش مردم ذكر مى‏ كند. در ادامه، غيبت‏ هاى مشابه غيبت امام عصر (عج) را از انبياى پيشين آورده است. در پايان ضمن بررسى سندى احاديث و اخبار مربوط به نشانه ‏هاى آسمانى آخر زمان و عصر ظهور، مسائل و بحران‏ هاى اجتماعى و قيام‏ هاى قبل از ظهور امام (ع)، روايات صحيح را انتخاب و برخى علائم قيام امام عصر (عج) را ذكر نموده است. در فصول پايانى، ظهور حضرت مهدى (ع) با طرح مباحث مربوط به آن چون انتظار، محل و چگونگى ظهور، ياران، سيره، اعمال اصلاحى، فتوحات و مدّت حكومت آن حضرت ادامه مى‏ يابد. در خاتمه، مولف ليستى از كتب و منابعى كه در تاليف از منابع اهل سنّت سود جسته، براى اطلاع خوانندگان ارائه مى‏ دهد.

«مِکیال المَکارِم فی فَوائد الدُّعاء لِلقائِم عليه السلام» معروف به «مکیال المکارم»، نوشته سید محمدتقی موسوی اصفهانی درباره امام زمان (عج) است. با اینکه نام کتاب درباره فوائد دعا برای امام زمان (عج) است اما بخش عمده آن به این موضوع اختصاص دارد و نویسنده به بحث‌ های دیگر درباره حضرت مهدی نیز پرداخته است. این کتاب به زبان عربی نوشته شده است. مؤلف این کتاب را با هدف شکر نعمت وجود حضرت مهدی (عج) نوشته است. او در مقدمه کتاب، انگیزه خود را از تألیف آن دستور امام زمان (عج) برای نگارش آن بیان می‌ کند. کتاب «مکیال المکارم» بر محور بیش از ۱۰۰۰ حدیث و دارای هشت بخش است. جلد دوم اين كتاب، بخش ششم تا هشتم را به خود اختصاص داده كه بشرح ذيل مي باشد: بخش ششم: بیان پنجاه زمان و هشت مکان مشخص جهت دعا برای آن حضرت. بخش هفتم: چگونگی دعا برای تعجیل ظهور امام مهدی (عج). بخش هشتم: تبیین وظایف و تکالیف بندگان به خصوص شیعیان و مسلمانان نسبت به امام مهدی (عج). بنا به گفته سید محمد موسوی اصفهانی، فرزند مولف، پدرش قصد داشته است که خاتمه‌ ای بر این کتاب بیفزاید، که مرگ مهلت این کار را به او نداد.