جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تقلید، اصطلاحی فقهی در اسلام به معنای پیروی شخص مکلَّف از مجتهد در احکام عملی دین است. همواره و در هر عصری انسان‌هایی هستند که قادر به استنباط احکام شرعی از ادله و منابعش نیستند در مقابل علم یقینی دارند که تکالیفی بر عهده‌شان هست که باید با ادای آن‌ها ذمه‌ی خود را بری نمایند. بنابراین از زمان حضور پیامبر و در تمام دوره‌های پس از ایشان سیره متداول همان رجوع عامی به عالم بوده که همان تقلید است. در حضور معصوم شکل روایی داشته، فقها برای بیان احکام از قرآن و سنت و تنها در محدوده نصوص فتوا صادر می‌نمودند اما از زمان غیبت با توجه به عدم حضور معصوم و نیز گسترش و پیچیدگی مسائل مستحدثه نیاز به استنباط مسائل بیش از پیش حس شد بنابرین اصول و استنباطات اصولی در صحنه وارد شدند و تقلید اصطلاحی شکل گرفت. در مقابلکسانی هستند که تقلید در احکام را نپذیرفته و اجتهاد را برایافراد واجب می‌دانند. در این پژوهش به تفصیل مراحل پیدایش و شکل‌گیری مسئله تقلید در طی دوره‌های فقه اسلامی و همچنین سیر تاریخی مسائل فرعی تقلید بیان شده است. هدف از این پژوهش‌ بررسی تقلید و تکامل آن از صدر اسلام تا عصر حاضر و لزوم عقلی آن در تمام دوره‌ها همچنین بررسی تحول مسئله تقلید همگام با تحول نگرش به اجتهاد و مقتضیات زمان در دوره‌های مختلف جامعه اسلامی و نیز بیان دیدگاه‌های تقلید و بررسی دلایل آن‌ها در طول تاریخ اسلام است. تحقیق با روش کتابخانه‌ای و مطالعه کتب و آثار فقهی روایی انجام شده است.

این پژوهش به بررسی آموزه‌های اصول و فروع دین در کتاب‌های درسی دوره ابتدایی پرداخته است. جامعه آماری در این پژوهش کتاب‌های درسی شش پایه دوره ابتدایی در سال های 1390 تا 1393 است.نتایج تحقیق بیان‌گر این است که در میان آموزه‌های اصول دین در کتاب‌های درسی به آموزه "توحید" خیلی بیشتر از سایر آموزه‌ها پرداخته شده است.در میان آموزه‌های فروع دین در همه کتاب‌های درسی به آموزه "نماز" خیلی بیشتر از سایر آموزه‌ها پرداخته شده است. تغییر آموزه‌های اصول و فروع دین در کتاب‌های درسی در سال 1391 نسبت به سال 1390 در همه کتاب‌ها دیده می‌شود، که دلیل عمده آن هم تغییر نظام آموزشی در سال 1391 است.