جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در گستره هستی، چیزی مهمتر، زیباتر و دلنشینتر از دانش نیست. مبداء و سر چشمه دانش ناب، ذات باری تعالی است. لذا سعادت مند کسی است که دانش را از مبداء زلال آن اخذ کرده و خود را با معارف الهی آشنا سازد. اما چگونه؟در این نوشتار بر آنیم تا از کتاب آسمانی قرآن، که معتقدیم همه حقایق در آن است، با استمداد از خداوند سبحان، در حد توان، روش صحیح کشف حقایق الهی را بیان نماییم

مطالعه تاریخ از آنجا که چگونه زیستن را به آدمی میآموزد، همواره مفید و لذت بخش بوده و هست. ولی در این میان، مطالعه تاریخ اسلام، به دلیل بالندگی و پویایی ویژه ای که دارد، طبیعتاً از جایگاه مهمی برخوردار است . زیرا کسانی که در سایه این دین آسمانی پرورش یافتند هر یک همچون شمعی سوختند، ولی نور معرفت را در جان تاریک انسانها به ودیعت نهادند.

همان طور که در شماره قبل اشاره شد، حوالی قرن سوم هجری، مسلمانان با افکاری روبرو شدند که پیش از آن، سابقه نداشت؛ افکاری همچون عشق به خدا، وصول به حق و فناء فی الله که نمیتوانست مولود فرهنگ اسلام و یا انحرافات داخلی مسلمانان باشد. البته زهد و عدم تمایل به دنیا که در آیات و روایات به آن تأکید شده است، میتوانست در اثر بیتوجهی به حقیقت آن و افراط و زیاده روی، به و ریاضتهای نامطلوب تبدیل شود، چنانکه در زمان پیامبر نمونههایی از این افراطها وجود داشت که به شدت با آنها امیرالمؤمنین برخورد شد. ولی اعتقاد به حلول و اتحاد، وحدت وجود، سقوط تکلیف، عشق، سخن گفتن از آتش زدن کعبه و بهشت و جهنم، پناه بردن به صومعهها و طواف بر آتشکده مجوسیان، فریاد انا الحق و لیس فی جبتی سوی الله، مطالبی نبود که مسلمانان در سابقه دینی خود به یاد داشته باشند و یا در اثر افراط و تفریط در اصول و فروع اسلام به آن دست یافته باشند