جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی روابط پیچیده برتراند راسل با زنان اطرافش و به طور کلی تر با فمینیسم می پردازد. مقاله‌های این جلد، ارزیابی‌های مجدد علمی از این روابط و اهمیت آن‌ها برای تاریخ فمینیسم و فلسفه تحلیلی ارائه می‌کنند. راسل بنیانگذار فلسفه تحلیلی است. او همچنین به دلیل حمایت علنی و چند دهه ای از حقوق زنان و برابری جنسیت، فمینیست خوانده می شود. اما رفتار خصوصی او نسبت به همسران و شرکای جنسی، و پاسخ‌های ظاهراً طردکننده (گاهی علنی) او به برخی از زنان فیلسوف، این سؤال را مطرح می‌کند که راسل واقعاً چه نوع فمینیست (یا شوونیست) بود. این کتاب با تمرکز بر زنان در دایره آشنایی راسل، از جمله فعالان فمینیست و همدلان فلسفی او، نور جدیدی را بر فمینیسم متفکری جاودانه و زنانی که نقش مهمی در ساختن فلسفه تحلیلی ایفا کردند، می‌افکند.

ترجمه ماشینی : کلر اورتیز هیل در جستجوی منشأ برخی از اساسی‌ترین مشکلاتی که در قرن گذشته گریبانگیر فیلسوفان کشورهای انگلیسی‌زبان شده است، معتقد است که فیلسوفان در حال درمان علائم بیماری‌هایی هستند که علل آن در تاریخ مدفون است. موانع زبانی قابل توجهی دسترسی به اندیشه گوتلوب فرگه و حتی آثار برتراند راسل را برای رفع مشکلاتی که در آن یافت مسدود کرده است. ترجمه‌های گمراه‌کننده مفاهیم کلیدی مانند قصد، محتوا، ارائه، ایده، معنا، مفهوم و غیره، فلسفه تحلیلی را از ریشه‌های آن جدا کرد. هیل استدلال می کند که وقتی موانع زبانی و تاریخی از بین رفتند، مطالعه انتقادی ادموند هوسرل درباره منطق فرگه در فلسفه حساب او در سال 1891 بینش های مهمی را در مورد مسائل موجود در فلسفه اکنون ارائه می دهد. او نتایج خود را با تجزیه و تحلیل آثار فرگه، هوسرل، و راسل، از جمله Principia Mathematica، و با تحلیل های زبانی مفاهیم اصلی فلسفه تحلیلی پشتیبانی می کند. او پیوندهایی را که بین افکار انگلیسی و قاره ای وجود داشت دوباره برقرار می کند تا تخصص هوسرل را به عنوان فیلسوف ریاضیات و منطق که دستیار وایرشتراس بوده و مدت ها با کانتور، هیلبرت و زرملو حفظ کرده بود، نشان دهد.

ترجمه ماشینی : این مجموعه مشارکت‌های فیلسوفان، منطق‌دانان و زبان‌شناسان را گرد هم می‌آورد و انواع رویکردهای بین‌رشته‌ای را به مسائل مهم در فلسفه زبان و زبان‌شناسی معاصر ارائه می‌کند. فصل های جداگانه بر جنبه های مختلف تأثیر فرگه، راسل و ویتگنشتاین تمرکز دارند. این مقالات بینش جدیدی در مورد تحولات تاریخی و مسائل جاری در مطالعات فلسفه و زبان ارائه می دهند

ترجمه ماشینی : رئالیست فیزیکی به شدت با تفسیری که تحلیل زبانی ارائه می‌کند مورد توجه قرار گرفت، بنابراین او نیز تغییر کرد. اما در آن زمان، که تقریباً در دهه دوم قرن بیستم بود، آنها بدون شک دیدگاه های خود بسیار نزدیک بودند. راسل در سخنرانی های سال 1918 در مورد اتمیسم منطقی، تأثیر ویتگنشتاین را در چندین جا تصدیق کرد. اگر راسل در مورد اتمیسم منطقی سخنرانی نمی کرد، ویتگنشتاین شاید تراکتاتوس را نمی نوشت، یا حداقل نظراتی را که در آنجا بیان می شد حفظ نمی کرد. مسلماً این که تراکتاتوس را می‌توان به عنوان تفسیری بر سخنرانی‌های راسل در سال 1918 تعبیر کرد، به معنای بزرگی درست است. ویتگنشتاین مطمئناً آنها را نشنیده بود، اما، همانطور که راسل گفت، موضوعات با هم مورد بحث قرار گرفتند. و بدهی تراکتاتوس به دیدگاه های مطالب سخنرانی ها آشکار است. از آنجایی که ویتگنشتاین شاگرد و راسل معلم بود، علیرغم تأثیر متقابل، ممکن است فرض کنیم که تأثیر بیشتر اثر راسل بوده است. هیچ فضایی وجود ندارد که بتوان در آن به تحلیل کامل پیشینیان ویتگنشتاین و تأثیراتی که بر وی وارد شد پرداخت. علاوه بر این، داده های کافی وجود ندارد. با این حال، یک سرنخ به ما داده شده است. یکی از دوستان او به ما اطلاع داده است که ویتگنشتاین در روش فلسفی خود 1 «افلاطون را خوانده و از آن لذت می‌برد» و «ویژگی‌های همبستگی را می‌شناسد»، اگرچه به یقین گفته نمی‌شود که ویتگنشتاین خواننده بزرگی در فلسفه بوده است.