جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در کتاب، نخست، اهمیت و تاریخچه‌ی خودشناسی بیان شده و خودشناسی از سه منظر فلسفه، روان شناسی جدید، و ادیان بررسی گردیده است. سپس، واژه‌های "نفس"، "روح"، "عقل" و "قلب" بررسی و اشتراکات و تفاوت‌های این الفاظ ذکر شده است. علاوه بر این، بخشی از کتاب، به بررسی اقسام خودشناسی و تفاوت‌های میان آن‌ها و دیدگاه کسانی که منکر امکان خودشناسی شده‌اند، اختصاص دارد و در ادامه، روش رسیدن به خودآگاهی دینی بررسی شده است. در پایان نیز، ضرورت خودشناسی به منظور رسیدن به خداشناسی بیان شده و چگونگی راه‌یابی از شناخت خود به شناخت پروردگار ذکر گردیده است.

پژوهشی است علمی و عقلانی نسبت به دو مقوله خداشناسی و نبوت. در این پژوهش سعی شده است با مشربی کلامی، عقلانی و علمی و با بهره‏گیری از آیات و روایات، ادله عقلی و استدلالی مبتنی بر اثبات خداوند متعال و وجوب اطاعت از حق و اصول اثبات‏کننده نبوت عامه و خاصه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. از این رو نگارنده ابتدا به اقسام شناخت اعم از شناخت حسی، عقلی، بدیهی، قلبی (شهودی) اشاره کرده و علل گرایش انسان به خداشناسی و راه‎های شناخت خداوند را بررسی نماید. نگارنده فطرت و دلیل عقل را مهم‎ترین ابزار شناخت خداوند معرفی کرده و موانع این شناخت را نیز ظلم، کفر، فسق و اسراف معرفی می‏نماید. در قسمت دیگری از کتاب به اقسام توحید اعم از ذاتی، صفاتی و افعالی اشاره نموده و عدل الهی و ارتباط آن با خیر و شر و قضاء و قدر الهی را مورد تحلیل قرار می‏دهد. مباحث بعدی کتاب مربوط به بحث درباره حقیقت نبوت لزوم بعثت و عصمت انبیاء، کیفیت و راه‎های وحی به پیامبران الهی و اثبات نبوت پیامبر اسلام (ص) و ختم نبوت و راه اثبات آن از طریق معجزه می‏باشد که با روشی تحلیلی و عقلی ارایه شده است.

ابن عربی صوف اسلامی را با فلسفه درآمیخت و در عالم اسلام «عرفان نظری» را بنیاد گذاشت. این امر با استفاده از اصطلاحات فلسفه و خصوصا اصطلاح «وجود» صورت پذیرفت. اگر بگوییم «وجود» اصطلاحی است که تمام مباحث عرفان نظری پیرامون آن است؛ سخنی به گزاف نگفته‌ایم. برای فهم اندیشه‌های ابن عربی و پیروانش، آشنایی با دیدگاه ایشان در مورد «وجود» امری ضروری است. بحث از «وجود» در عرفان نظری ملازم بحث از «وحدت و کثرت» آن است. نگارنده هدف از نگارش این کتاب را چنین عنوان می‌کند: «هدف نگارنده در تالیف این کتاب، آشنایی دانشجویان و علاقه‌مندان به عرفان الهی با دیدگاه ابن عربی، به خصوص آنچه در رسالة وجودیه بیان شده، است. در واقع این نوشته، بابی است برای ورود به رسالة وجودیه که همراه ترجمة آن در پایان کتاب، قرار داده شده است».

امام خمینی (ره) که به تصریح همة محققان، از برجستگان و شارحان طراز اول مکتب عرفانی ابن عربی می‌باشد، در پیروی از گذشتگان خود نظریة وحدت وجود را با دید تکریم و احترام نگریسته و در جای‌جای کلام و شعر خویش برای ابراز و اثبات آن کوشیده است. ایشان معتقدند: وحدت وجود از دو حیث کلی در عرفان اسلامی و به طور کلی در اسلام حائز اهمیت است؛ اول آن که اعتقاد به وحدت وجود، اعتقاد عامه به اصل شریعت را در مواضعی تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و دیگر آن که در بینش عام مردم به فروع دین و احکام فرعیه تاثیرگذار است. همچنان که منتقدان این عقیده بر این باورند که اعتقاد به وحدت وجود یکی بودن خالق و مخلوق با هیچ‌یک از اصول عقلی روشن اسلامی چون: خلقت و آفرینش، توحید، قدرت، ایمان و... سازش ندارد و چنان که این عقیده پذیرفته شود، باید معنای حقیقی تمامی امور مذکور، به معانی باطل و نادرست تاویل گردد». کتاب حاضر، در چهار بخش تنظیم شده است. نگارنده نخست به شرح و بررسی مقدمات ورود به بحث وحدت وجود پرداخته، سپس سابقة وحدت وجود در خارج از قلمرو فرهنگی و سیاسی اسلام را مورد بررسی قرار داده است. همچنین جایگاه ابن عربی و آرای او را نزد امام بررسی کرده و وجوه اشتراک و افتراق امام و ابن عربی را دربارة موضوع بیان کرده است.