جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

افغانستان به لحاظ فرهنگی، سنتی و به لحاظ ساختاری اقتصادی و اجتماعی، توسعه نیافته است. قرایت که از اسلام در این جامعه وجود دارد حداکثری، بنیادگرایانه و نوبنیادگرایانه است. گفتمان اسلامی سیاسی (با خرده گفتمان های بنیادگرایانه مجاهدین و نوبنیاد گرایانه طالبان) به لحاظ هستی شناسی ، معرفت شناسی و انسان شناسی تفاوت های بنیادی با گفتمان دموکراسی دارد و هویت خویش را در غیریت سازی و طرد گفتمان دموکراسی به عنوان گفتمان رقیب معرفی کرده است. هر کدام از گفتمان های یاد شده، نظام معنایی و مفصل بندی های خاص خودشان را با بازنمایی دال ها و نشانه ها دارند و سعی کرده اند آنها را به عنوان رژیم حقیقت بر سوژه ها و عاملان سیاسی- اجتماعی تحمیل کنند. گفتمان مجاهدین هویت خویش را در نفی گفتمان کمونیستی و گفتمان طالبان هویت خود را در طرد گفتمان مجاهدین معرفی کرده اند و هر کدام برای مدتی توانستند به هژمونی دست یابند. بعد از معاهده بن، گفتمان دموکراسی تحت تأثیر شرایط خاص داخلی و بین المللی مطرح گردید. برای مدت کوتاهی، گفتمان طالبان به عنوان گفتمان رقیب تنها به لحاظ سخت افزاری در حاشیه قرار گرفت اما به زودی این گفتمان توانست خودش را تحت عنوان طالبان جدید بازسازی کرده و به صحنه سیاسی – اجتماعی بازگردد. مدت یک دهه است ک از عمر گفتمان دموکراسی در افغانستان می گذرد اما هرگز نتوانسته است در جامعه سنتی و توسعه نیافته افغانستان به گفتمان هژمون (در برابر گفتمان اسلام سیاسی) تبدیل گردد.اکنون کشور، عرصه منازغه گفتمانی میان اسلام سیاسی و دموکراسی است بدون آنکه هیچ کدام حالت هژمونیک داشته باشد. پرسش اساسی این پژوهش این است که چگونه اسلام سیاسی در افغانستان مانع هژمونیک شدن گفتمان دموکراسی می شود؟ فرضیه اصلی که در پاسخ به آن مطرح شده چنین است که گفتمان اسلام سیاسی در افغانستان با توجه به دو مفهوم "قابلیت اعتبار" و " در دسترس بودن" ، از طریق ایجاد یک رابطه خصمانه و منازعه آمیز، مانع هژمونیک شدن گفتمان دموکراسی شده و آن را به عنوان "دگر" خویش غیریت سازی وطرد می کند. پژوهش حاضر سعی کرده است فرضیه فوق را به آزمون بگذارد.

---

چکیدهپژوهش به دنبال بررسی نقش واسطه‌گری باورهای معرفت‌شناسی در بین الگوهای فرزند-پروری و فرسودگی تحصیلی دانش آموزان متوسطه شهر مرودشت بود. پژوهش از نوع همبستگی است،جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل از دانش آموزان متوسطه دوم شهر مرودشت در سال تحصیلی 96- 1395می‌باشد. حجم نمونه تعداد 130 نفر از دانش آموزان ( 70 دختر و 60 پسر) می باشد، که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای از بین دبیرستان‌های متوسطه دوم دختر و پسر بدین شکل انتخاب شدند. ابتدا از بین13 دبیرستان پسرانه به طور تصادفی سه دبیرستان و از بین 15 دبیرستان‌های دخترانه به طور تصادفی چهار دبیرستان که در مجموع هفت کلاس انتخاب شد. تعداد دانش آموزان کلاس‌های انتخاب شده و اولیای آنها از هفت کلاس انتخاب شده، حجم نمونه را تشکیل دادند. داده ها از طریق پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997)، پرسشنامه الگوهای فرزند‌پروری بامریند(1990) و باورهای معرفت‌شناسی شومر (1990)، جمع آوری وسپس مورد تحلیل آماری قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل میانجی‌گری چند گانه با بیش از یک متغیر مستقل با استفاده از برنامه آماری پریچر و هیز استفاده‌شد.تحلیل داده ها نشان داد که بین فرسودگی تحصیلی و باورهای معرفت-شناسی؛ بین فرسودگی تحصیلی و الگوهای فرزند‌پروری ؛بین باورهای معرفت‌شناسی و الگوهای فرزند پروری رابطه معنادار بود. بین متغیرهای پیش بین (باورهای معرفت شناسی و الگوهای فرزند پروری) و متغیر ملاک (فرسودگی تحصیلی) رابطه معنادار وجود دارد. همچنین باورهای معرفت شناسی نقش واسطه ای معناداری بین الگوهای فرزندپرروی و فرسودگی تحصیلی ایفا می نماید. واژه‌های کلیدی: الگوهای فرزند‌پروری، باورهای معرفت‌شناسی، فرسودگی تحصیلی، دانش آموز ،دوره متوسطه، مرودشت