جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان کامل کسی است که در تمام ابعاد وجودی انسانی(قوای نفس، علمی و عملی) به سرحد کمال رسیده باشد. حال این سوال مطرح است که نقش انسان کامل در ارتباط بین خالق و مخلوق چیست؟ به عبارتی نقش انسان کامل در ثبات و تداوم آفرینش چگونه است؟ لذا این رساله به طور مفصل بدان می پردازد.

هدف تحقیق آشنایی با ایمان و عمل صالح و رابطه آن دو از دیدگاه قرآن و احادیث و بکارگیری آن در زندگی روزمره انسان است روش پژوهش : ابتدا آیات و روایاتی که در زمینه ایمان و عمل صالح بودند جمع آوری شده و سپس عنوانهایی برای آن آیات انتخاب نموده و درباره آنها در تفاسیر تحقیق شده است طرح پژوهش : تحقیق شامل یک مقدمه و سه بخش است : بخش اول کلیاتی درباره ایمان ، بخش دوم کلیلاتی درباره عمل صالح و بخش سوم در مورد رابطه ایمان و عمل صالح می باشد نتیجه کلی : ایمان و عمل صالح دو رکن برای نجات بشر است . یکی در مرحله نظری و دیگری در مرحله عملی که این دو لازم و ملزوم یکدیگر و یکی بودن دیگری نمی تواند انسان را به سرمنزل مقصود برساند

نگرشی تطبیقی بین دیدگاه شیعه و آیین کاتولیک درباره رابطه ایمان و عمل می باشد. رساله حاضر در سه بخش ترتیب یافته است. در بخش نخست رابطه ایمان و عمل از منظر شیعه بررسی شده و بدین منظور، مفهوم ایمان، افزایش و کاهش پذیری ایمان، اسلام و ایمان، ولایت و ایمان، و رابطه عمل و ایمان مورد بحث واقع شده است. در بخش دوم مفهوم ایمان کاتولیک، جایگاه شریعت در آیین کاتولیک، و آمرزیدگی از راه ایمان، مورد بررسی قرار گرفته و در بخش پایانی به مقایسه و تطبیق بین دیدگاه شیعه و آیین کاتولیک در خصوص مفهوم ایمان، عمل، و رابطه ایمان و عمل پرداخته شده است. نویسنده معتقد است که در هر دو آیین، ایمان نقش محوری در نجات را ایفا می کند و البته عمل نیز در نجات نقش دارد با این تفاوت که در نزد شیعه نقش عمل برجسته تر از آیین کاتولیک است.

جبر و اختیار از موضوعات بحث برانگیزی است که در دورانهای مختلف و با روشهای مختلف به آن پاسخ داده شده است و این دو عقیده باعث به وجود آمدن عقاید دیگری در طول تاریخ شده است. عقیده قائلین به جبر این است که انسان در تمام کارهای خویش مجبور است و هیچ نقشی در تغییر تعیین سرنوشت خود ندارد پس در نتیجه هر آنچه از مشکلات به او می رسد را باید تحمل کند چرا که خواست خداوند به آن تعلق گرفته است. قائلین به اختیار که انسان را مختار کامل می دانند معتقدند انسان تمامی امور خود را به عهده دارد و سرنوشت خویش را تعیین می کند این گروه نقش خداوند را نادیده گرفته اند و می گویند که خداوند امور انسان را به خودش واگذاشته است تا او هر آنچه را که تواند انجام دهد. شیعه هیچ یک از این عقاید را نمی پذیرد و بر اساس آیات قرآن و روایاتی که از ائمه معصوم ( ع) در اختیار دارد و با استفاده از روش عقلی معقتد به این است که انسان در زندگی نه کاملا مجبور است و نه آزادی و اختیار تام دارد بلکه امری است ما بین این دو چنان که وقتی انسان تصمیم به انجام کاری می گیرد خواست خداوند در راستای خواست او قرار گرفته و آن عمل انجام می شود. از طرفی انسان با اعمالی که انجام می دهد آینده و سرنوشت خود را تغییر می دهد. در این پژوهش این مسائل از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و با استفاده از روش های عقلی و نقلی به ابطال نظریه ی جبر و یا اختیار می پردازد و با دلایل مستحکمی عقیده ی " لا جبر و لا تفویض بل امر بین الامرین" را اثبات می کند و همچنین ارتباط عدل الهی با جبر و اختیار و حوادثی که ناخواسته در زندگی انسان رخ می دهد را مورد بررسی قرار می دهد.

یکی از بحث های محوری که در اکثر ادیان اعم از ادیان توحیدی و ادیان غیر توحیدی از آن سخن به میان می آید جایگاه و نقش محبت در تعالیم آن ادیان می باشد . در تعالیم اسلامی بحث از محبت به خدا و محبت به مخلوقات او به وفور یافت می شود. اما انچه در اینجا مهم است و نیاز به بررسی دارد این است که منشا و یا به عبارت دیگر خاستگاه محبت از نظر اسلام چیست ؟ بدلیل عقلی و نقلی ثابت شده است که محبت ثمره معرفت است و هر که ار معرفت به ذات حق تعالی بیشتر باشد محبت او کاملتر است. اما در تعالیم مسیحی محبت از مبانی مسیحیت به شمار می رود پولیس قدیس ایمان، امید و محبت را در یک گروه جای داد و آنها را شالوده های حیات مسیحانه قلمداد کرد. سوالی که دراینجا پیش می آید این است که اولا محبت چگونه تحصیل می شود و آیا می توان انرا جزه مبانی حیات دینی به شمار آورد و اگر این کار ممکن نیست چرا مسیحیت بر این مطلوب تاکید دارد. در مورد چگونگی تحصیل محبت باید گفت که محبت یک انفعال نفسانی است که منشا آن حب ذات و هرچه که به آن گردد می باشد. جمال و سنخیت را نیز از اسباب تحصیل محبت به شمار می آوردند که این دو نیز به حب ذات بر می گردند زیرا که این دو با طبع ادمی ملایمت دارند و انسان نیز خواهان هر چیزی است که با طبع او ملایمت دارد اما امور غیرمادی و معنوی مانند امور مادی از قیبل زیبایی، احسان، خوراک و ... نیستند که به راحتی و بدون هیچ مقدمه ای و به طور غریزی بتوان مضر و مفید آن پی برد و در نتیجه به آن محبت پیدا کرد یا از آن بیزاری جست. مقدم بر این امور معرفت به آنها می باشد که تا معرفت صحیح بدست نیامد نیابد این محبت نیز بدست نخواهد آمد. اما اینکه چرا مسیحیان انرا از مبانی ایمان به شمار می آورند بدین دلیل است که اساسا اصول اساسی مسیحیت از قبیل تثلیث، فدیه، تجسد و ... عقل پذیر نیستند تا انسانها بتوانند به آنها معرفت پیدا کنند. و لذا به خاطر همین عقل ستیزی اصول مسیحیت است که آنها محبت و عمدتا محبت به حضرت عیسی را از مبانی مسیحیت به شمار می آورند که ثمره این محبت پذیرفتن کتاب مقدسی و همه تعالیم آن می باشد واگر کسی هم درباره تعالیم کتاب مقدسی استدلال بخواهد این را بر خلاف عشق به حضرت عیسی تلقی کرده و فهم آنرا به جهان دیگر موکول می کنند

در مسئله رابطه خدا و جهان ابتدا به سیر تاریخی این بحث در میان فلاسفه مهم یونان و متفکران اسلامی پرداخته شده است. سپس مسایل مهمی که هر یک به گونه ای در تبیین ارتباط خدا و جهان نقش دارند از جمله: کثرت در عالم، عوالم وجود، مبانی فلسفی حکمت متعالیه و شناخت خدای حکمت متعالیه مطرح گردیده است. فاعلیت خداوند و مسایل مختلف آن، اساسی ترین و مهمترین فصل این رساله است که خود دارای دو بخش جداگانه می باشد. این دو بخش عبارت اند از: تجلی و ظهور از دیدگاه عرفانی صدرالمتالهین و اطلاق و لاحدی بودن فاعلیت حق در حکمت متعالیه. در بخش اول پس از تبیین فاعلیت الهی بر مبنای نظریه تجلی و ظهور وبیان وحدت شخصی وجود، چگونگی ارتباط خدا و جهان روشن گردیده است. در بخش دوم پس از بیان نظرات متفکران اسلامی درخصوص اطلاق و لاحدی بودن فاعلیت خداوند، به ذکر دیدگاه حکمت متعالیه صدرایی در مطلق بودن فاعلیت خداوند و عدم منافات میان فاعلیت الهی و وسایط فیض پرداخته شده است. مطابق مشرب صدرالمتالهین و در راستای تایید نظرات حکمت متعالیه، از آیات و روایات نیز استفاده گردیده است.خلقت و آفرینش الهی و چگونگی صدور عالم از ذات بسیط الهی نیز از مصادیق بارز ارتباط خداوند و جهان می باشد. در این نوشتار پس از طرح مسئله آفرینش و دوام فیض الهی، استمرار خلقت جهان مادی با استفاده از اصل حرکت جوهری بیان گردیده است. در انتها با تبیین علت غایی و ارتباط آن با علت فاعلی به غایتمندی تمام موجودات عالم اشاره شده که پس از آن بحث غایت نسبت به ذات و افعال الهی و در ادامه مباحثی همچون سریان عشق به خدا در همه موجودات عالم، غایه الغایات بودن او و مسئله شرور در ارتباط با خداوند مطرح گردیده است/

کتابنامه: ص. ۲۱۷ - ‎۲۲۲؛ همچنین بصورت زیرنویس // آنچه از گذشته های بسیار دور مورد توجه و بحث در بین متفکران و اندیشمندان بوده است این است که بین خدا و افعال انسان چه ارتباطی وجود دارد. بشر درصدد است تا جایگاه خود را در هستی بشناسد و میزان تاثیرگذاری افعال و اندیشه های خود را بداند. برخی از انی بیکران، خود را بی اختیار و مجبور تلقی می کنند و افعال خود را به خالق خود، خداوند متعال نسبت می دهند. اما فخر رازی ملقب به امام المشککین، شاگرد مکتب الشعرای قائل است انسانها در انجام افعال مستقل نیستند، بلکه افعالشان از ناحیه خداوند است او با بررسی صفات الهلی هم چون علم، قدرت و اراده، براهه دهگانه عقلی و نیز براهین نقلی را برای اثبات مدعای خود مطرح می کند. فخر رازی یا ابن الخطیب چنان ماهرانه و مدبرانه طرح مسئله می کند و تمامی جوانب را بیان می نماید که گویی حقیقتی جز آنچه او گفته اسات وجود ندارد. او در حین استدلال از مقدمات فراوان استفاده می کند و تمامی فروض و شبهات متصور را بیان می کند و به آنها پاسخ می دهد. اما شخصیت دیگر رساله، خواجه نصیرالدین طوسی، ملقب به استاد البشیر، از علمای شیعی و نماینده مکتب جعفری قائل است انسانها خود با ارداه و اختیار، افعال و اعمال را انجام می دهند. ایشان در مهمترین کتاب کلامی خود" تجرید الاعتقاد" براهین و دلایلی را دال بر این مطلب بیان می دارند. از جمله دلایلی که ایشان بسیار بر آن تاکید دارند توجه به وجدان و حس در پذیرش اختیار و اراده و در نتیجه انتساب افعال به بندگان می باشد. ایشان می ویند همگان بالوجدان اذعان دارند که خود مرتکب افعال می شوند و گاه مورد تمجید و تشویق ها و تنبیه ها کاری عبث و بیهوده جلوه می نمود. خواجه طوسی به برخی براهین و استدلالهای فخر رازی پاسخ می گویند و برخی را چنان سخیف و بی ارزش تلقی می کنند که نیازی به پاسخ دادن نمی بینند. علاوه بر خواجه نصیرالدین طوسی علمای شیعه دیگر نیز هم چون ایشان بشر را مسئول اعمال خود می داند و از جمله این شخصیتهای برجسته شیخ طوسی (ره) است. گذشته از اینها، آیات و روایات متعددی وجود دارد که بر صدق آنچه علمای شیعه گفته اند، صحه می گذارد. از آن جمله که خدامند متعال انسانها را مختار آفریده و در روز جزا به خاطر اعمالی که انجام داده اند بازخواست می کند. تمسک به آیات و کلام نورانی پیشوایان معصوم، تاریکی را را برایمان روشن نموده و ما را به راه راست هدایت خواهد کرد.

چکیده (فارسی): مسأله زمان یکی از مسائل مهم و اساسی در تاریخ اندیشه بشر است. مفهوم زمان ،مفهومی آشناست به نحوی که همه ی ما آن را می شناسیم ولی کنه و حقیقت آن در غایت خفا و ابهام است.به همین دلیل ،در طول تاریخ فلسفه فیلسوفان به شیوه متفاوتی به این مسأله پرداخته اند.رساله ی حاضر به بررسی دیدگاه هوسرل درباره زمان اختصاص یافته است. هوسرل به عنوان یک پدیدارشناس زمان را در ارتباط با آگاهی مورد مطالعه قرار می دهد. تبیین هوسرل از زمان – آگاهی را می توان تلاشی برای پاسخ به این پرسش که اینکه چگونه در جریان آگاهی ما از اعیان گسترده در زمان آگاهیم تلقی کرد. بنا بر تحلیل هوسرل ساختار سه وجهی ادراک شرط آگاهی ما از سه زمان گذشته، حال و آینده است. مابه واسطه ی یک فعل ممتد ادراک که از سه جزء یادآوری ، انطباع و پیشبینی تشکیل یافته است، قادر به ادراک زمان گشته ایم .علاوه بر این هوسرل به تحلیل جریان مطلق آگاهی که مقوم زمان است نیز می پردازد.

هدف پژوهش تعیین رابطه عقل و دین در فلسفه و کلام اسلامی است.روش پژوهش:روش کتابخانه ای.نتیجه بین عقل و دین رابطه تنگاتنگی وجود دارد، چنانکه هیچ یک به تنهایی قادر نیست انسان را به سعادت و کمال برساند.هر چند نظرات فلاسفه و متکلمین در طول زمان و شرایط مختلف، متفاوت بوده است، با این وجود در عمق بیانات آنان همواره گونه ای رابطه بین ایندو و جود دارد، که نشانگر ارتباط ذاتی بین عقل و وحی می باشد.

در این پایان نامه ابتدا به فیلسوف برجسته ای همچون هیوم پرداخته می شود و مبانی فلسفی او مورد بحث قرار می گیرد. وی حصول معرفت را منحصرا در حدود منابع حسی قرار می دهد و در شناخت انسان، بیشترین نقش را برای عین قائل می شود. از نظر هیوم ذهن فقط کار دسته بندی داده های حسی را انجام می دهد . سپس به کانت پرداخته می شود که بسیاری فلسفه اش را ایجاد تعادلی بین دو مکتب تجربه گرایی و عقل گرایی می دانند . وی با تقسیم بندی بدیعی از احکام، به اثبات وجود قضیه ترکیبی پیشین می پردازد و سپس معتقد می شود که ذهن انسان دارای قوای سه گانه حس، و فهم و عقل است که هر یک در شناخت اعیان از صور پیشین محض خویش کمک می گیرند. در پایان نامه به قوه فهم بطور مفصل تری پرداخته شده است . در بخش آخر نیز به مقایسه ای هر چند کوتاه بین آرا معرفت شناسی کانت و آرا فلاسفه اسلامی در این زمینه پرداخته می شود/