جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی شیوه های والدینی و تعیین چگونگی ارتباط بین شیوه های والدینی با وضعیت تحصیلی فرزندان بود. جامعه آماری تحقیق شامل دو جامعه؛ جامعه اول جامعه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در استان چهارمحال و بختیاری و جامعه دوم شامل پدران و مادران این دانش آموزان بودند. از جامعه دانش آموزان پایه پنجم به روش طبقه ای و به طور هدفنمند نمونه ای انتخاب شد. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از ابزارهای اندازه گیری تحقیق شامل پرسشنامه ابعاد و شیوه های والدینی و پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری و سپس آن اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس در قالب مدل عمومی خطی با استفاده از نرم افزار آماری پژوهشی SPSS 11 تجزیه و تحلیل شد. تحلیل اطلاعات نشان داد پدران و مادران هر دو در مقابل دختران مقتدرانه تر عمل کرده و در مقابل پسران مستبدانه تر عمل می کردند. در حالیکه شیوه مقتدرانه نزد پدران در مناطق محروم و برخوردار تفاوت معنی داری نداشت اما پدران مناطق محروم مستبدانه تر عمل می کردند و در نهایت محاسبه همبستگی بین شیوه های والدینی و وضعیت تحصیلی در همه ابعاد وجود داشت با این تفاوت که تنها بین وضعیت تحصیلی و شیوه مقتدرانه والدین رابطه مثبت وجود داشت.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اهداف پیشرفت و باورهای معرفت شناختی با اضطراب رایانه است. برای این منظور 375 دانشجوی کارشناسی دانشگاه تهران (218 دختر و 157 پسر) به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی، انتخاب و به پرسشنامه ای متشکل از مقیاس های اهداف پیشرفت، باورهای معرفت شناختی و اضطراب رایانه پاسخ دادند. نتایج پژوهش بطور کلی نشان داد که اهداف تبحری و اجتناب - عملکرد به صورت مستقیم و معنادار و باورهای معرفت شناختی به صورت غیرمستقیم و از طریق واسطه گری اهداف پیشرفت قادر به پیش بینی اضطراب رایانه می باشند. نتایج همچنین نشان داد که تفاوت معناداری بین دانشجویان پسر و دختر به لحاظ اضطراب رایانه وجود ندارد، اما یافته ها بر حسب رشته های تحصیلی متفاوت بود. به این صورت که دانشجویان رشته های فنی و مهندسی کمترین و دانشجویان رشته های علوم انسانی بیشترین میزان اضطراب رایانه را دارا بودند. در نهایت، بر اساس یافته ها یک الگوی پیش بینی اضطراب رایانه بر حسب اهداف پیشرفت و باورهای معرفت شناختی ارایه گردید.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش گروهی ایمن سازی در مقابل تنیدگی بر میزان سلامت عمومی در بیماران عروق کرونری قلب بود. این پژوهش بر روی 28 بیمار عروق کرونری قلب که به شیوه تصادفی منظم از بین بیماران دارای پرونده در مرکز قلب و عروق «مرکز تحقیقاتی درمانی صدیقه طاهره» شهر اصفهان انتخاب شدند، انجام گردید. این 28 بیمار عروق کرونری که شامل 14 زن و 14 مرد بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروههای آزمایش و کنترل هر کدام متشکل از 7 بیمار زن و 7 بیمار مرد بودند. گروه آزمایش به مدت 8 هفته تحت درمان آموزش گروهی ایمن سازی در مقابل تنیدگی قرار گرفت و گروه کنترل این مداخله را دریافت نکرد. شرکت کنندگان در این پژوهش قبل و بعد از اجرای مداخله به کمک «پرسشنامه سلامت عمومی- 28» مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که آموزش ایمن سازی در مقابل تنیدگی به صورت معناداری سلامت عمومی گروه آزمایشی را در مقایسه با گروه کنترل بهبود بخشیده است (p<0.0001). همچنین، این آموزش باعث کاهش معناداری در، میزان علایم جسمانی کردن (p=0.005) اضطراب و بی خوابی (p=0.007)، اختلال در کنش اجتماعی (p=0.01) و افسردگی (p=0.008) در بیماران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید.

هدف مطالعه حاضر، بررسی ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی «مقیاس هوش هیجانی تجدیدنظر شده شاته» (MSEIS) می باشد. این مقیاس یک مقیاس خودسنجی 41 سوالی است که برای سنجش هوش هیجانی خصیصه ای معرفی شده است. برای این منظور از طریق نمونه گیری طبقه ای مرحله ای، 677 دانشجوی دانشگاه تبریز (373 زن، 304 مرد) که در دامنه نسبی 18 تا 30 سال و میانگین سنی 21 سال قرار داشتند، انتخاب و «مقیاس شاته»، «فهرست بازبینی تجدید نظر شده 90 نشانگانی» (SCL-90-R)، «پرسشنامه سلامت عمومی» 28- سوالی (GHQ-28) و «مقیاس تجدید نظر شده پنج عاملی نئو» (NEO-FFI-R) را تکمیل کردند. همبستگی مقیاس شاته با آزمون های فوق همسو با پیش بینی نظریه های هوش هیجانی بود. این همبستگی با خرده مقیاسهای SCL-90-R،‌ GHQ-28 و خرده مقیاسهای آن و نیز با عامل روان رنجورخویی (N)، منفی و با عامل های شخصیتی با وجدان بودن (C)، برونگرایی (E)، دلپذیر بودن (A) مثبت و معنی دار بود (p<0.01). از میان سه الگوی یک عاملی، سه عاملی و چهار عاملی که از طریق تحلیل عاملی اکتشافی (EFA) معرفی شده بود از طریق تحلیل عاملی تاییدی (CFA)، الگوی چهار عاملی برازنده تر از دو الگوی دیگر شناسایی شد (p<0.01). این برازش هر چند متوسط بود اما با الگوهای نظری این زمینه منطبق می باشد. اعتبار کلی مقیاس از راه همسانی درونی (آلفای کرونباخ) 0.84 و برای چهار عامل آن به ترتیب 0.78، 0.65، 0.61 و 0.62 می باشد. در مجموع مقیاس هوش هیجانی تجدیدنظر شده شاته،‌ از ویژگی های نسبتا مناسب روانسنجی برخوردار است.

پژوهش حاضر برای آزمودن تاثیر آموزش مدیریت خشم بر سلامت عمومی پسران دوره متوسطه شهر تهران، طراحی و اجرا شد. برای انجام این پژوهش، یکی از مدارس پسرانه دوره متوسطه از میان مدارس منطقه 1 آموزش و پرورش، به صورت تصادفی، انتخاب و دانش آموزان پایه های دوم و سوم این مدرسه به «سیاهه بروز حالت رگه خشم اشپیلبرگر 2» به عنوان یک ابزار سرندی پاسخ دادند. افرادی که بر اساس نمره های این آزمون در رتبه درصدی 75 و بالاتر قرار داشتند،‌ به عنوان کسانی که در زمینه مدیریت خشم ضعف اساسی داشته و در اثر درون ریزی یا برون ریزیی افراطی خشم، مستعد ابتلا به برخی از اختلال های طبی بودند و یا آمادگی بیشتری برای خشونت داشتند، از جمعیت عادی تفکیک و به عنوان جامعه آماری پژوهش تعریف شد و از میان آنها، تعداد 32 نفر به طور تصادفی انتخاب و به همان شیوه در دو گروه گمارده شدند. در گام بعدی، برنامه آموزش مدیریت خشم به عنوان عامل آزمایشی، در طول سه ماه و نیم و در قالب 14 جلسه 90 دقیقه ای، برای 16 عضو گروه آزمایش ارایه شد. در حالی که اعضای گروه کنترل به برنامه عادی خود ادامه دادند. سپس، از تحلیل کوواریانس و آزمون t برای مقایسه میانگین های دو گروه مستقل استفاده شد. اطلاعات حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد نسبت F مشاهده شده از لحاظ آماری در سطح a=0.01 معنادار بوده و پس از مهار یا تعدیل سهم پیش آزمون، تفاوت میانگین های دو گروه در نمره های پس آزمون مشهود است. بنابراین یافته های پژوهش، بر موثر بودن مداخله تربیتی- درمانی دلالت دارند و به طور آشکار نشان می دهد که در اثر اجرای برنامه آموزش مدیریت خشم، نشانه های اختلال در سلامت عمومی افراد شرکت کننده کاهش می یابد.

هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر هنر درمانی با رویکرد روایت درمانی بر افزایش خودکارآمدی و عزت نفس پسران بی سرپرست و بدسرپرست است. نمونه پژوهش شامل 20 پسر نوجوان 14-16 ساله بی سرپرست و بدسرپرست است که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق که به روش مطالعه شبه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه انجام شده است پس از انتخاب یک مرکز شبانه روزی پسرانه به صورت در دسترس و جایگزینی تصادفی آزمودنیها به دو گروه‌ آزمایش (10 نفر) و گواه (10 نفر)، پیش آزمون شامل «مقیاس حرمت خود روزنبرگ» و «خودکارآمدی شرر» در مورد هر دو گروه صورت گرفت. گروه آزمایش برنامه های هنر درمانی با رویکرد روایت درمانی را در 12 جلسه 120 دقیقه ای به صورت هر هفته یک جلسه و به طور جداگانه دریافت کردند. گروه گواه در طی این مدت برنامه های عادی مرکز را دنبال کردند. بررسی و تحلیل نتایج پژوهش با استفاده از روش کوواریانس بیانگر تاثیر کاربندی آزمایشی بر خودکارآمدی و عزت نفس پسران نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست می باشد.

این پژوهش با هدف بررسی اعتبار، روایی، تحلیل عاملی و هنجاریابی پرسشنامه هدف در زندگی کرامباف و ماهولیک، بر روی یک گروه نمونه به حجم 250 نفر (125 مذکر و 125 مونث) از دانشجویان دانشگاه اصفهان که با روش نمونه برداری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شده بودند، اجرا شده است. ابزار اصلی پژوهش، پرسشنامه هدف در زندگی (PIL) شامل 20 پرسش بود. ضریب اعتبار این پرسشنامه با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ، 0.92 بدست آمد. برای بررسی روایی این پرسشنامه، میزان همبستگی نمرات آن با نمرات مقیاس های رضایت از زندگی، سرزندگی و عاطفه مثبت و منفی (PANAS-X) محاسبه شد. بین نمرات پرسشنامه هدف در زندگی با نمرات مقیاس های رضایت از زندگی و سرزندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت. در سرزندگی و عاطفه مثبت نیز، زیر مقیاس های عاطفه مثبت (در 4 حالت گذشته، حال، آینده و به طور کلی) همگی با نمرات پرسشنامه هدف در زندگی همبستگی مثبت و زیر مقیاس های عاطفه منفی (در 4 حالت گذشته، حال، آینده و به طور کلی) همگی با نمرات پرسشنامه هدف در زندگی همبستگی منفی نشان دادند. بین هیچکدام از زیر مقیاسهای عاطفه مثبت- منفی (در 4 حالت گذشته، حال، آینده و به طور کلی) و نمرات پرسشنامه هدف در زندگی همبستگی معناداری مشاهده نشد. تحلیل عاملی پرسشنامه نشان داد که ساختار نظری پرسشنامه از یک عامل تشکیل شده است. نمرات خام 121 و 71 نیز به عنوان نقاط برش %90 و %10 تعیین شدند.

هدف از این تحقیق بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه مذکور در جمعیت ایرانی است. «پرسشنامه فراشناخت- 30» (MCQ-30) ابتدا به فارسی برگردانده شد. سپس، از دو نفر متخصص زبان انگلیسی خواسته شد که ماده های برگردانده شده فارسی را به انگلیسی ترجمه نمایند. آنگاه شکاف های موجود در تطابق دو ترجمه اصلاح گردید. نمونه ای به حجم 258 نفر (118 دختر و 140 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از دانشکده های مختلف دانشگاه شیراز انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. نمونه بالینی نیز متشکل از 25 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری، 25 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب منتشر و 25 فرد بهنجار بود که به روش نمونه گیری در دسترس از مراکز درمانی شیراز انتخاب گردید. تحلیل عاملی به روش تحلیل مولفه های اصلی با چرخش پنج عامل واریماکس برای مهارناپذیری و خطر، MCQ-30 باورهای مثبت درباره نگرانی، وقوف شناختی، اطمینان به حافظه و نیاز به مهار افکار را استخراج نمود. علاوه بر این، برای این پرسشنامه سه نوع روایی دیگر (همزمان، همبستگی خرده مقیاس ها با کل مقیاس و یکدیگر و روایی افتراقی) و سه نوع اعتبار (بازآزمایی، همسانی درونی و تنصیفی) گزارش شد. نتایج حکایت از این داشت که مقیاس MCQ-30 در جامعه ایرانی خصوصیات روان سنجی مطلوبی دارد و از آن می توان در تحقیقات روانشناسی و روان پزشکی استفاده کرد.