جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بر اساس نظریه ‌«دین‌زدایی» فیلسوفان عصر روشنگری، دین تا زمانی دارای سیطره اجتماعی و مدعی بی‌رقیب حوزه فرهنگ و اجتماع بود؛ اما با بلوغ علمی انسان مدرن در عصر رشد و شکوفایی عقلانیت، دیگر توجیهی برای تداوم حضور دین در جامعه که با اوامر و نواهی اخلاقی خود داعیه رهنمونی بشریت به مدینه فاضله را داشته باشد، وجود ندارد. این پژوهش به توجه به پیامدهای نامطلوب ناشی از عقل‌مداری محض و خصوصی‌شدن دین و دنیوی‌شدن ارزش‌های قدسی از جمله اضطراب و ناامنی ناشی از غیبت معنا در زندگی بشریت مدرن، به دنبال پاسخ‌گویی به این پرسش اصلی است که وجود چه نارسایی‌هایی در روند عقل‌گرایی عصر جدید مانع از آن شد که دانش بازاندیشانه مدرن بتواند جای جهان‌شناسی مذهبی را پر‌کند و در پاسخ، بر آن است تا صحت این ادعا را اثبات کند که دورافتادن از مبادی اخلاقی مورد تأکید دین و تلاش وافر برای کسب سود و تأمین لذت صِرف، مایۀ غفلت انسان از خود و احساس پوچی در زندگی به رغم بهره‌مندی از قدرت مادی و علمی و اقتصادی و فناوری فوق‌العاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که حل تعارض حوزه‌های ارزشی منتهی به خودمداری ناشی از اصالت سود و لذت جز با توسّل به یک جهان‌بینی و نظام اخلاقی بر‌تر دینی، از طریق دیگری به دست نمی‌آید و سعادت و امنیت روانی بشریت معاصر از راهی دیگر قابل تأمین نیست.