جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دگراندیشی قرن هجدهم و افلاطونیسم کمبریج یک فلسفه دین را که از نظر اخلاقی و سیاسی درگیر شده است در دگرگونی عقلانی قرن هجدهم مشخص می کند، به ویژه در کار ریچارد پرایس (1723-1791)، و در اندیشه رادیکال مری ولستون کرافت. این روایت اخلاقی-سیاسی آنها از عقل، الهیات طبیعی و آزادی انسان را به افلاطونیسم کمبریج قرن هفدهم بازمی‌گرداند و بدین ترتیب نشان می‌دهد که چگونه تاریخ‌های رایج فلسفه دین در مدرنیته هم توسط فلسفه تحلیلی دین و هم توسط منتقدان آن بیش از حد تعیین شده است. قرن هجدهم به طور معمول به عنوان عصر عقل به تصویر کشیده شده است که به عنوان پروژه عقل گرایی، لیبرالیسم و ​​سکولاریزاسیون فزاینده تعریف شده است که به ناگزیر به نیهیلیسم و ​​فروپاشی مدرنیته منجر می شود. در این روایت، مخالفان عقلانی متهم شده اند که اوج عقل گرایی قرن هجدهم در بریتانیا هستند که مظهر فلسفه مدرنیته است. این کتاب این خوانش تاریخ را با برجسته کردن اهمیت غایت‌شناسی، بدشکلی، تغییرناپذیری خیر و الوهیت عقل در سنت مخالفت عقلانی به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که فلسفه و اخلاق پرایس و ولستون کرافت عمیقاً الهیاتی هستند. فلسفه آزادی سیاسی پرایس، و فمینیسم ولستون کرافت، که هر دو مبتنی بر برداشت افلاطونی از آزادی هستند، کمال گرا و رادیکال هستند تا لیبرال. این پیامدهای مهمی برای درک ماهیت سیاسی الهیات فلسفی قرن هجدهم دارد: این متفکران نه چندان نشان دهنده تکان دادن دین توسط عقلانیت سکولار بلکه چالشی برای هژمونی مذهبی و سیاسی هستند. این کتاب با تمایز پرایس و ولستون کرافت از دیگر اشکال عقل‌گرایی از جمله دئیسم و ​​سوسینیانیسم، با تقسیم‌بندی رایج فلسفه قرن هجدهم به رشته‌های عقل‌گرایانه و تجربی مخالفت می‌کند و با در نظر گرفتن میراث افلاطون‌گرایی کمبریج، توجه را به فلسفه جایگزینی جلب می‌کند. دینی که بین تجربه گرایی و استنتاج گفتمانی قرار دارد.