جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فهم و ساخت «وضع موجود» از وجوه گوناگون بیش از پیش از هر دانشی، بر عهده تاریخ است، تاریخ نه صرفاً گذشته که آینده را در بر می‌گیرد. بازتاب مفهوم آینده در تفکر کلامی نگره‌ای فرجام‌شناسانه است که نقشی با اهمیت در شکل‌گیری تفکر تاریخی و فلسفه تاریخ در سده‌های متأخر ایفا می‌کند. در جلد نخست از کتاب «الهیات تاریخ» در پی تأملات فلسفی درباره مفهوم آینده و تاریخ، تفکر یکی از چهره‌های با اهمیت در تفکر کلامی مسیحی «جوآکیم فیوره‌ای» با تفسیری متفاوت شرح داده می‌شود که نقش مهمی در ظهور ایده «پیش‌رفت» در سده‌های بعد داشته است.

سده­ های میانه، دوره­ای درخشان از امکانات فلسفی است که مقدمات ظهور مبانی دنیای مدرن را فراهم کرده است. نسبت میان دوره مدرن و دوره پیش از آن و انتقال و دگرگونی مفاهیم در این فرآیند، بحث بسیار بنیادی است. تفکر تاریخی ریشه ­های خود را در مبانی کلامی دارد و از وجوه گوناگون، از تفکر فرجام­ شناسانه دینی هم ریشه گرفته است با تأکید بر این امر که تاریخ صرفاً گذشته نیست، بلکه آینده و انتظارآن نیز هست و همین امر، نقش اساسی در اندیشة تاریخی برعهده دارد. این پژوهش متکی بر نقد کتاب « الهیات تاریخ؛ پژوهش در مبانی کلامی فلسفه تاریخ؛ گردش فرجام­ شناسانه در اندیشه جوآکیم فیوره­ای و اندیشه تاریخی-کلامی نگارش یافته است. این اثر با نگاه ویژه به اندیشه فرجام ­شناسی یهودی-مسیحی، تحولات سده ­های میانه را که نقشی اساسی در فهم دقیق تفکر تاریخی دارد، بررسی می­کند. درخصوص الهیات یهودی و مسیحی تأکید بر اندیشه­ های یوآخیم فیوره­ای است. یوآخیم اندیشة فرجام­ شناسانه و غایت مند را در الهیات به عنوان یکی از راه­های ترقی و پیشرفت انسان امروزی قلمداد می­کند. مقاله حاضر با بیان برخی از آرای یوآخیم فیوره­ای، سعی در فراهم کردن نمایی کلی از پرسش و گمانه­ هایی در مورد الهیات تاریخ در نگاه او را دارد و در نهایت، نقد و پرسش هایی را که وارد کرده، تاحدودی مطرح و پاسخ را بیان می ­کند

سده ­های میانه، دوره­ای درخشان از امکانات فلسفی است که مقدمات ظهور مبانی دنیای مدرن را فراهم کرده است. نسبت میان دورة مدرن و دورة پیش از آن و انتقال و دگرگونی مفاهیم در این فرآیند، بحث بسیار بنیادی است. تفکر تاریخی ریشه­ های خود را در مبانی کلامی دارد و از وجوه گوناگون، از تفکر فرجام ­شناسانة دینی هم ریشه گرفته است با تأکید بر این امر که تاریخ صرفاً گذشته نیست، بلکه آینده و انتظارآن نیز هست و همین امر، نقش اساسی در اندیشة تاریخی برعهده دارد. این پژوهش متکی بر نقد کتاب « الهیات تاریخ؛ پژوهش در مبانی کلامی فلسفه تاریخ؛ گردش فرجام­شناسانه در اندیشة جوآکیم فیوره­ای و اندیشة تاریخی-کلامی نگارش یافته است. این اثر با نگاه ویژه به اندیشة فرجام ­شناسی یهودی-مسیحی، تحولات سده­ های میانه را که نقشی اساسی در فهم دقیق تفکر تاریخی دارد، بررسی می ­کند. درخصوص الهیات یهودی و مسیحی تأکید بر اندیشه ­های یوآخیم فیوره ­ای است. یوآخیم اندیشة فرجام ­شناسانه و غایت مند را در الهیات به عنوان یکی از راه­ های ترقی و پیشرفت انسان امروزی قلمداد می­ کند. مقالة حاضر با بیان برخی از آرای یوآخیم فیوره­ای، سعی در فراهم کردن نمایی کلی از پرسش و گمانه ­هایی در مورد الهیات تاریخ در نگاه او را دارد و در نهایت، نقد و پرسش­ هایی را که وارد کرده، تاحدودی مطرح و پاسخ را بیان می ­کند.

ترجمه ماشینی: سرنوشت مسیحیت از زمان اعلام معروف "مرگ خدا" توسط نیچه چگونه بوده است؟ امکان رونق دین، به ویژه مسیحیت، در عصر پست مدرن ما چیست؟ در این کتاب تحریک‌آمیز جدید، جیانی واتیمو، فیلسوف، سیاستمدار برجسته ایتالیایی و تنظیم‌کننده قانون اساسی اروپا، به این سؤالات انتقادی می‌پردازد. وقتی یک معلم سابق از واتیمو پرسید که آیا هنوز به خدا اعتقاد دارد، پاسخ او این بود: "خب، من معتقدم که ایمان دارم." این اعلامیه متناقض ایمان به‌عنوان پایه‌ای برای ارائه‌ای درخشان درباره مسیحیت در هزاره جدید - عصری که با عدم اطمینان عمیق در عقاید مشخص می‌شود - و گزارشی شخصی از چگونگی بازیابی ایمان خود واتیمو از طریق نیچه و هایدگر است. او ابتدا استدلال می کند که سکولاریزاسیون در واقع تحقق پیام مرکزی مسیحیت است و ما را برای شیوه جدیدی از مسیحیت آماده می کند. او سپس توضیح می دهد که تز نیچه فقط به «خدای اخلاقی» مربوط می شود و جایی برای ظهور «خدایان جدید» باز می گذارد. سوم، واتیمو مدعی است که شرایط پست مدرن تکه تکه شدن، ضد اروپا محوری و پسااستعماری را می توان در پرتو تز یواخیم فیوره در مورد «عصر معنوی» تاریخ به طور مفید درک کرد. در نهایت، واتیمو برای ایده «فکر ضعیف» استدلال می کند. از آنجا که فلسفه در عصر مابعدالطبیعه تنها می‌تواند تصدیق کند که «همه چیز تفسیر است»، که «واقعی» همیشه نسبی است و نه «حقیقت» سخت و سریعی که زمانی فکر می‌کردیم، اندیشه معاصر باید خود و ادعاهایش را اینگونه بشناسد. ضعیف» در مقابل ادعاهای بنیادگرایانه «قوی» گذشته متافیزیکی. واتیمو نتیجه می گیرد که این عوامل باعث می شود که دین و خدا دوباره به موضوعی جدی برای فلسفه تبدیل شوند و اکنون فلسفه باید رسماً دین را درگیر کند.