جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع پژوهش حاضر «گونه شناسی یاران امام حسن مجتبی (ع) »است که با مطالعه کتابخانه ای ، بررسی منابع و پژوهشهای تاریخی ،بررسی مدارک موجود و مقالات ارائه شده گردآوری گردیده وسپس به تجزیه و تحلیل آن پرداخته شده است. این پژوهش به ویژگیهای شخصی و شخصیتی یاران امام حسن مجتبی (ع) ونقاط ضعف و قوت آنها ، با وفایی و بی وفایی آنها وهمچنین به دلایل یاری و عدم یاری آنها نسبت به امام حسن (ع) پرداخته است . بی شک هرچه رفتار یاران ائمه اطهار و خاصه دراین پژوهش یاران امام حسن مجتبی (ع) برای ما مشخص تر گردد فهم و تحلیل بعضی از تصمیمات امام حسن مجتبی (ع) مثل جنگ وصلح با معاویه برای ما مشخص تر می گردد. به یقین از عوامل مهم اتفاقات تاریخی ،اشخاص وانسانها می باشند بنابراین در این پژوهش تلاش گردیده است علاوه برگونه شناسی یاران امام حسن مجتبی (ع) ، تحلیلی هم بر رفتار و عملکرد در قبال اطاعت پذیری مطلق و عدم اطاعت پذیری از امام نیز بررسی گردد. آنچه سبب گردید تا نگارنده درخصوص گونه شناسی یاران امام حسن مجتبی (ع) اقدام نماید علاوه بر کمک به شفافیت بیشتر زوایای تاریخی بر تصمیمات امام در موضوعاتی چون اقدام به جنگ یا صلح با شخصی چون معاویه ونقش یاران در این تصمیم، گوشه چشمی نیز به وظایف ماانسانها در عصر حاضر نسبت به امام زمان (عج) خود نیز داشته باشد. دراین مقاله و پژوهش تلاش گردیده است که به این سوال مهم و اساسی در ارتباط با نقش یاران امام حسن مجتبی (ع) درتغییر روند حاکمیت اسلام ناب محمدی (ص) وقوت گرفتن شخصی بنام معاویه و تاسیس حکومت غیرمشروع بنی امیه پاسخ داده شود وبرای آیندگان اثبات گردد که گذر زمان می تواند شخصیت های ناب راهم دچارانحراف یا بی تفاوتی گرداند . همچنین در این پژوهش سعی شده است ارتباط تاخیرظهور حضرت حجت (عج) با نبود یاران فداکارو جان برکف بامدل سازی ، شباهت وگونه شناسی یاران امام حسن مجتبی (ع) همانندجویی گردد وگونه شناسی یاران امام حسن مجتبی (ع) کمکی باشد برای حرکت صحیح ما شیعیان در قبال مولی وامام واجب الاطاعتمان در عصر حاضر . این پژوهش در 5 فصل تنظیم شده است. فصل اول کلیات و مفاهیم. در فصل دوم به زندگانی امام حسن مجتبی (ع) از تولد تا آغاز امامت پرداخته شده است در فصل سوم به زندگانی امام حسن مجتبی (ع) از شروع امامت تا شهادت پرداخته است در فصل چهارم گونه شناسی یاران حجازی امام حسن مجتبی (ع) ، و در فصل پنجم به گونه شناسی یاران عراقی امام حسن مجتبی (ع) پرداخته شده است.

این پژوهش به بررسی زندگی سیاسی امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) با تکیه بر تحلیل متون قرآنی می‌پردازد تا مبانی قرآنی تصمیمات سیاسی ایشان را روشن کند. در حالی که برخی مطالعات صلح امام حسن با معاویه را به فشارهای سیاسی نسبت داده‌اند، پژوهشگران اسلامی بر این باورند که هدف امام حفظ امت و آشکار ساختن چهره حقیقی معاویه بود. هدف این تحقیق ارائه دیدگاه جدیدی بر اساس متون قرآنی است که به درک عمیق‌تری از تصمیمات امام حسن (ع) و ارتباط آنها با اصول قرآنی کمک می‌کند. این تحقیق به بررسی و گسترش مطالعه سیره امام حسن (علیه‌السلام) به عنوان نمونه‌ای از کاربرد اصول قرآنی در سیاست، و تحلیل تأثیر این اصول بر تصمیمات سیاسی ایشان می‌پردازد. همچنین، تحقیق به بررسی رابطه میان زندگی اهل بیت (علیهم‌السلام) و قرآن و درک ارزش‌ها و اصولی که هدایت‌کننده رهبری سیاسی امام حسن (علیه‌السلام) در شرایط مختلف بود، می‌پردازد. پایان‌نامه با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با مطالعه سیره امام حسن (علیه‌السلام) قبل و بعد از دوره امامت انجام شده است. نتایج اصلی تحقیق شامل موارد زیر است: امام حسن (علیه‌السلام) با انتخاب صلح با معاویه به منظور حفظ وحدت امت و جلوگیری از نابودی اسلام و مسلمان ها تن به صلح داد نمونه رفتاری که پدرش أمیرالمؤمنین علیه السلام در زمان خلفای سه گانه انجام داد. در این پژوهش روش می‌شود که در سیره ائمه تناقضی وجود ندارد و به این ترتیب تضاد میان رویکرد صلح امام حسن و روش مجاهدت امام حسین (علیه‌السلام) رد می‌شود. امام حسن (علیه‌السلام) به طور مستمر برای تحقق اهداف شریعت و مذهب شیعه از روش‌های مختلف استفاده کرد، حتی در شرایط نامساعد. در پایان، سیره امام حسن (علیه‌السلام)، مانند سیره سایر ائمه، به عنوان مدلی از هدایت الهی و نمونه‌ای عملی از رهبری سیاسی برای بشریت ارائه می‌شود. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه امام حسن (علیه‌السلام) از اصول قرآنی در رهبری سیاسی خود بهره برده و نمونه‌ای برجسته از دستیابی به اهداف اسلامی در زمینه‌های سیاسی پیچیده ارائه کرده است.

در بخش اول این نوشتار، مخاطبان با زندگی "سلیم بن قیاس هلالی"، از اصحاب امیرالمومنین، امام حسن، امام حسین، امام سجاد و امام باقر علیهم‌السلام آشنا می‌شوند. در بخش دوم تاریخ زندگی امام حسن مجتبی براساس نوشته های سلیم، بیان می شود.