جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مفسران آثار ویرجینیا وولف، نویسنده مدرنیست، مکرراً به جنبه‌های «مذهبی» و «عرفانی» که در سرتاسر آثار وولف ظاهر می‌شوند، اشاره کرده‌اند، اما تطبیق این جنبه‌های کار وولف را با باورهای الحادی که خود بیان می‌کند، دشوار می‌دانند. برای کسانی که به دنبال حل تنش بین ویژگی‌های «مذهبی» و «عرفانی» آثار وولف و (فقدان) اعتقادات مذهبی شخصی وولف بوده‌اند، کار روان‌شناس و فیلسوف آمریکایی ویلیام جیمز ثابت شده است که نقطه شروعی برای تحقیقات است. به منتخبی از آثار وولف که ظاهراً ویژگی‌های «مذهبی» و «عرفانی» را نشان می‌دهند. با این حال، کمبود ادبیات علمی مربوط به کاربرد عملی نظرات جیمز در مورد دین و عرفان برای مطالعه دقیق آثار وولف همچنان وجود دارد. به این ترتیب، این پایان نامه نه تنها نشان می دهد که کار جیمز در مورد دین و عرفان وولف و آثار او را قادر می سازد تا با استناد به مفاهیم "مذهبی" و "عرفانی" مورد بررسی قرار گیرند، بلکه خواندن برگزیده هایی از رمان وولف به فانوس دریایی و از او. مقاله زندگی‌نامه‌ای «طرحی از گذشته» از دریچه مفاهیم جیمز از دین و عرفان در انواع تجربه دینی و «پیشنهادی درباره عرفان» به شخص اجازه می‌دهد تناظر قوی بین ویژگی‌های «مذهبی» و «عرفانی» را ببیند. در آثار وولف و ویژگی های دین و عرفان توصیف شده توسط جیمز ظاهر می شود. احساس قدسی در کار وولف بی خدا وجود دارد، اما جنبه های مذهبی و عرفانی موجود در فانوس دریایی و طرحی از گذشته نه در تقدس اعتقادات و اعمال مذهبی نهادی یا سازمان یافته، بلکه در دنیای عادی جامعه اجتماعی و تجربیات روزمره

بحث پیرامون تجربه دینی از مسائل مورد توجه در دین پژوهی نوین میباشد. تجربه عرفانی به عنوان نوعی از انواع تجربه دینی؛ مفهومی است که از فضای فکری مغرب زمین برخاسته است امّا از جنبه مصداق، عده کثیری از مسلمانان از دیرباز تجربیات عارفانه و زندگی زاهدانه را از سر گذارنده و برخی به درجات والای عرفان نائل آمده‌اند و فلاسفه و عرفای مسلمان نیز در علم عرفان نظری، عرفان عملی و فلسفه عرفان در این زمینه به بحث و مداقّه پرداخته‌اند. اگر چه «کشف و شهود عارفانه» در فرهنگ اسلامی کاملا مترادف با مفهوم «تجربه عرفانی» نزد ویلیام جیمز نیست و مفهومی عمیق‌تر و گسترده‌تر است؛ با این حال می‌توان در مقایسه با مفهوم تجربه عرفانی نزد جیمز؛ آن را معادلی دقیق‌تر و حکایتی واضح‌تر از مصادیقش دانست. به جهت ضرورت بحث و اقبال عمومی در میان مردمان معاصر به سمت معنویات، تبلیغ دین از بعد عرفانی اهمیت خاصی در میان دینداران یافته است. از این رو در این پایان‌نامه به بررسی ماهیت و آثار تجربه عرفانی نزد فلاسفه مشائی با تاکید بر مطالعه نظریات ابن‌سینا و عرفای مکتب ابن‌عربی با تاکید بر آرای قیصری و فلاسفه دین با تکیه بر دیدگاه ویلیام جیمز پرداخته شده است. نظرات این اندیشمندان درباره آثار و نتایج عرفانی بر عارف مطالعه شده و به صورت مبسوط، مقایسه آرای آنان را مورد نظر قرار داده‌ایم. آنچه در پژوهش حاضر محل نظر این است که آیا نظریات این اندیشمندان با وجود وجوه مفارقت دارای مشابهت‌هایی نیز می‌باشد و شباهت‌ها و تفاوت‌های نظرات آنان چیست؟ برای پاسخ به این پرسش به بررسی تحلیلی مهم‌‌ترین آثار به جا مانده از این متفکّران پرداخته‌ایم تا به تصویری روشنی از چارچوب فکری آنان در مساله تجربه عرفانی دست یابیم.

ترجمه ماشینی : این تز از چارچوب عمل و زندگی برای بررسی چهار نظریه فلسفی ذهن، که در نوشته‌های رنه دکارت، دیوید هیوم، ویلیام جیمز و توماس ناگل بیان شده‌اند، استفاده می‌کند. نشان دادن این که چگونه هر نظریه به عمل یا زندگی جذابیت می بخشد تا سعی کند توصیفی از ذهن ارائه دهد که نه خیلی محدود کننده و نه خیلی سست باشد، دغدغه بخش تاریخی گسترده پایان نامه است. بر اساس موفقیت یا شکست این توسل به تجربه زنده ذهن از فعالیت خود است که این چهار نظریه ارزیابی می شوند. در خاتمه، بازخوردهای این موفقیت ها و شکست ها برای فعالیت معاصر فلسفی درباره ذهن به اختصار بررسی می شود.

ترجمه ماشینی : نظریه های فلسفی دین اغلب به حقایق فرضی در مورد نحوه تغییر ادیان و به ویژه به نقش مبتکران متوسل می شوند. این در مورد نظریه هایی که بر اولویت تجربه و اولویت زبان تاکید می کنند صادق است. در این پایان نامه از مطالعه موردی تاریخی نوآوری در دین به عنوان شاهدی بر نارسایی هر دو نوع نظریه استفاده می شود و پیشنهاد می کند که همان شکل نظریه "نهاد" مبنایی برای یک نظریه رضایت بخش تر از دین باشد. به گزارش های ویلیام جیمز و آلاسدیر مک اینتایر در مورد دین و پیامدهای آنها برای نقش مبتکران توجه شده است. نشان داده شده است که مطالعه موردی جورج فاکس، که هر دو به آن استناد می‌کنند، هیچ‌کدام را تایید نمی‌کند، اما در صورتی که به طور رضایت‌بخشی برای توصیف نوآوری باشد، چندین الزام کلی برای یک نظریه دین مطرح می‌کند. مشکلاتی که در برآوردن این الزامات در هر دو نظریه تجربه گرایانه و نظریه های فعلی ناشی از ایده های فران ویتگنشتاین در مورد زبان به وجود می آید بررسی شده است. مشکلاتی که در تلاش برای تنظیم نظریه‌های نهادی در حوزه زیبایی‌شناسی با آن مواجه می‌شوند، در نظر گرفته می‌شوند. هر نوع نظریه یا نظریه ذات‌گرایانه که نهادها را صرفاً بر اساس بدن افراد می‌بیند مردود است. نهادها به عنوان شکل‌های تکراری رفتار توصیف می‌شوند که برای یک جامعه انسانی معنای خاص یا بیانی دارند. نشان داده می شود که مفاهیم محوری ادیان - فعالیت های مذهبی، اشیاء مذهبی و تجربیات دینی - مفاهیمی نهادی هستند. این انتقادها مبنی بر اینکه یک نظریه نهادی ناگزیر به اشکال غیرقابل قبول ذات گرایی، نسبی گرایی و طبیعت گرایی منجر می شود، وجود دارد و نشان داده می شود که بی اساس است. نتیجه‌گیری می‌شود که می‌توان یک نظریه نهادی از دین تنظیم کرد که توصیف رضایت‌بخشی از نوآوری در دین ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می کند که دیدگاه ویلیام جیمز از علم برای درک موضع او در مورد مسائل فلسفی مانند حقیقت و اعتقاد دینی بسیار مهم است. تلاش می‌کند نشان دهد که چگونه او برخی آموزه‌های علم، به‌ویژه علم پوزیتیویستی را در درون فلسفه عمل‌گرایانه خود جذب کرده است. هدف در سرتاسر این است که نشان داده شود که چگونه می توان دیدگاه های او را در مورد چنین پرسش های اساسی بهتر درک و ارزیابی کرد. این پایان نامه به سه بخش تقسیم شده است. بخش اول کاوشی در عناصر اصلی دیدگاه جیمز از علم است. این بحث شامل بررسی گزارش جیمز از روش علمی و موضع او در مورد مفاهیمی مانند فرضیه، نظریه های علمی و قوانین است. بخش دوم نظریه حقیقت جیمز را بررسی می کند. تلاش می‌کند نشان دهد که چگونه نظریه صدق او را می‌توان برحسب دو شرط تنظیم کرد، شرط قابل تأیید بودن و رضایت‌بخش بودن، که دومی مشروط به اولی است. بخش سوم تحلیلی از ویژگی های اصلی فلسفه دین جیمز است. این کتاب برخورد او با مسائل مربوط به دین را از دیدگاه عمل‌گرایانه‌اش بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی : در آغاز قرن بیستم، پس از جنگ داخلی آمریکا، اما قبل از جنگ‌های جهانی، ویلیام جیمز و دیگران از حکمت سنت‌های دینی جهان، به‌ویژه «زبان‌های عرفانی ناگفته» استفاده کردند تا مقوله مدرن عرفان را بسازند. بخشی برای ایجاد یک هسته مشترک که مردم تقسیم شده به امید تشکیل یک اتحادیه کامل تر هم از نظر مذهبی و هم از نظر سیاسی، حول آن جمع شوند. بیش از صد سال بعد، نظریه پردازان پست مدرن به ناآگاهی در قلب ارزشمندترین دانش ما از خود و جهانمان به عنوان منبعی روی می آورند تا تهدیدی برای کمک به تلاش های ما برای احترام به دیگران. پایان نامه من چنین تخصیص های اخیر ناگفته های باستانی را مورد بررسی قرار می دهد، اما فراتر از صرفاً زبانی و منطقی است و از طریق مقایسه آنچه که من شیوه های عرفانی و دنیوی لغو می نامم، مانند مشارکت عملگرایانه جیمز در یک جهان کثرت گرا، به تجزیه و تحلیل تجسم و جا افتاده می پردازد (فصل 1). تجسم ارتدکس و هترودکس، شرقی و غربی ارتعاشات کیهانی از عرفان باستان، از طریق الهیات عرفانی مسیحی، تا شعر آلن گینزبرگ (فصل 2). اشتیاق به معنای زندگی بیشتر در دینداری آمریکایی آفریقایی تبار که توسط هاوارد تورمن، لنگستون هیوز و سوجورنر تروث ارائه شده است (فصل 3). و نظریه پردازی دموکراتیک از فمینیست ها تا پستانسان گرایان (فصل 4). با برخوردهای خلاقانه متفکران ظاهراً متفاوت که با این وجود پویایی های مشابهی در پذیرش اعمال «معنوی اما نه مذهبی» دارند، من در پی آن هستم که بحث های عرفانی را از طریق توسعه منابع برای درک و تغییر پویایی ستم مانند جنسیت، نژاد، طبقه، گونه ها به جلو ببرم. و دیگر مسائل مربوط به تفاوت تجسم یافته است. با استفاده از ژاک دریدا به‌عنوان چهره‌ای پل، من با آنچه که من آن را نادرست خواندن زبانی از ساختارشکنی می‌نامم مقابله می‌کنم تا از مشارکت آگاهانه‌تر در یک حالت تجسم یافته تجربه یک آسیب‌پذیری مولد که کاملاً جهانی است، دفاع کنم. با درک مجدد، تناهی تجسم یافته ممکن است منابعی را برای ارتقای عدالت با متحد شدن حول نوع دیگری از هسته مشترک فراهم کند - هسته مشترک بدون هسته مشترک. بنابراین، نامعین بودن ممکن است به معنای جرأت ناشناختن خود و دیگران از طریق مشارکت در رازی فراتر از تقسیم‌بندی‌های واضح باشد - ذاتی و متعالی، مادی و غیر مادی، مرد و زن، انسان و حیوان.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بررسی مفهوم کنش است که با کار ویلیام جیمز مرتبط است. استدلال اصلی آن این است که از نظر جیمز، «عمل» به تمام رفتارهایی اطلاق می‌شود که ارگانیسم از طریق آن اهدافی را دنبال می‌کند تا در شرایطی که احساس تلاش را تجربه می‌کند با محیط خود سازگار شود. این ادعا از طریق تجزیه و تحلیل آثار روانشناختی جیمز، به ویژه موضوعات اراده، عادت، توجه و احساس تلاش دفاع می شود. درک هر یک از این موضوعات با در نظر گرفتن کار جیمز به عنوان پاسخی به و ادامه کار پیشینیانش تقویت می شود. برای این منظور، کار جیمز در مورد هر موضوعی با کار روانشناسان مرتبط تداعی گر، به ویژه جیمز میل، ویلهلم وونت، هربرت اسپنسر و الکساندر بین مقایسه و در تضاد قرار می گیرد. زمانی که روایت جیمز از عمل جیمز از زبان عامیانه قرن نوزدهمی خود خلع شده و در زمینه علمی آن درک شود، وضعیت عجیبی از امور پدیدار می شود. به عبارت دیگر، روایت جیمز از کنش به بهترین وجه به عنوان پیش درآمدی برای روایت رویداد-علّی رایج کنونی دونالد دیویدسون، با همان نقاط قوت و ضعف شناخته می شود. پیامدهای این توسعه، همراه با راه‌های بالقوه‌ای که می‌توان از آن برای پر کردن شکاف بین سنت‌های تحلیلی و عمل‌گرایانه استفاده کرد، در نظر گرفته می‌شود.

شواهد نشان می‌دهد مفهوم بیان‌ناپذیری شامل قضایای شهودی در عرفان اسلامی نمی‌شود. نگارش حاضر در راستای بررسی و نقد استدلال ویلیام جمیز بر بیان‌ناپذیری است؛ استدلالی که او بر عبارت غزالی استوار کرده است و بر اساس آن، ویلیام جیمز عرفان اسلامی را مشمول نظریه بیان‌ناپذیری قلمداد می‌کند. در فرایند تحقیق پیش رو به دو حقیقت خواهیم رسید؛ نخست اینکه پس‌زمینه‌های گزاره‌های عرفانی برای اهل حقیقت شفاف‌تر خواهد شد؛ دیگر آنکه با مشکوف‌شدن پس‌زمینه‌ها همچون شرایط ویژه اجتماعی و سیاست‌های مخالف و تنگناهای زبانی، به یک روش دقیق برای رسیدن به حقایق دست خواهیم یافت. در این بحث سخنان عرفا و محققان اسلامی نیز مورد توجه قرار گرفته تا بطلان این فرضیه آشکار‌تر شود. مقاله حاضر با روش‌های ساختارگرایی و پدیدارشناسی به‌رشته تحریر درآمده است.

ترجمه ماشینی: در بسیاری از قرن بیستم، بسیاری از فیلسوفان انگلیسی-آمریکایی از سه تز حمایت کردند - یکی در مورد واقعیت، یکی در مورد حقیقت، و دیگری در مورد دانش بشری - که در مجموع، بحث هایی را در معرفت شناسی مطرح کردند. اولین مورد واقع‌گرایی بود: این دیدگاه عامیانه که جهان اشیاء فیزیکی مستقل از اندیشه یا زبان انسان وجود دارد. دوم تئوری مطابقت صدق بود که بر اساس آن گزاره ها یا باورهای واقعی آنهایی هستند که به درستی شکل جهان را نشان می دهند. سومین مبناگرایی بود: این دیدگاه که دانش ما از جهان، مانند یک بنا، باید بر پایه‌های محکمی باشد (یعنی بر باورهایی که توجیه آنها به هیچ اعتقاد دیگری بستگی ندارد). با این حال، در دو دهه اخیر، یک جنبش رادیکال ضد معرفت شناسی به رهبری فیلسوف با نفوذ آمریکایی، ریچارد رورتی، طرفداران هر سه تز را در حالت تدافعی قرار داده است. علاوه بر این، رورتی بارها ادعا کرده است که مخالفت او با اصول معرفت شناسی سنتی از سنت بزرگ پراگماتیسم (به ویژه از ویلیام جیمز و جان دیویی) الهام می گیرد. نقد موسوم به «نئوپراگماتیست» از معرفت شناسی سنتی کاملاً قانع کننده نیست؛ دوم اینکه رورتی گناهکار است که نام پراگماتیسم را بیهوده برده است، زیرا تفاوت های اساسی و گسترده ای بین نئوپراگماتیسم و ​​پراگماتیسم کلاسیک وجود دارد. جیمز و دیویی: انواع پراگماتیسم جایگاه خود را در خط مقدم ادبیات مربوط به این حیاتی ترین بخش میراث فلسفی آمریکا خواهد گرفت.