جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : برداشت هگل از سوژه و رابطه آن با زبان، در مقایسه با همه پیشگامانش، به برداشت جدیدی از فلسفه و به طور کلی وظیفه تفکر منجر می شود. این پرسش دیگر به شناخت اصولی که زیربنای تفکر ما را به عنوان آنچه «قابل پیش بینی است» مربوط نمی کند، بلکه در علم منطق، به کشف راهی است که از طریق آن آنچه پیدا می شود خود را به عنوان واقعیت در درک مطلب نشان می دهد. فكر كردن. هم برای کانت و هم برای هگل، ایده ها موادی را تشکیل می دهند که تفکر باید پردازش کند. مفهوم ایده، که هنوز در کانت مبهم و مبهم بود، در هگل به طور قابل ملاحظه‌ای دقیق‌تر می‌شود: به عنوان وسط بین شهود و تفکر، ایده به گونه‌ای طراحی شده است که به صورت کلامی بیان شود و باید به عنوان زبان درک شود: محصولات ایده. یعنی نشانه ها) ساختارهای بصری وجود عینی و واقعیت دارند. معادله نهایی هگل از امر واقعی و تفکر مبتنی بر این خصلت واقعی محصولات تخیل است: "درک آنچه هست وظیفه فلسفه است، زیرا آنچه هست عقل است."

ترجمه ماشینی : پیشگفتار – جان ان. فایندلی. برداشت هگل از ذهنیت - آلدو ماسولو. ناخودآگاه در فلسفه روح سوبژکتیو هگل - موری گرین. به سوی مفهوم آگاهی - راینر ویهل. سیستم روانی احساس در "انسان شناسی" هگل - لئو لوگارینی. "دیدگاه معقول" روح در فلسفه هگل - آدریان پپرزاک. از احساس تا خاطره. تلاش برای تحلیل ساختاری - کلود بروئر. L'odyssée psychologique de la liberté – Rolf P. Horstmann. روحیه ذهنی و اخلاق - کلاوس دوزینگ. مفهوم ذهنیت هگل در منطق و در فلسفه روح ذهنی - کنراد کرامر. خودآگاهی و خودآگاهی. پیشنهادهایی برای بازسازی معنای سیستماتیک یکی از ادعاهای هگل در § 424 دایره المعارف علوم فلسفی برلین - Karl Löwith †. اجرای دکترین روح ذهنی هگل توسط کارل روزنکرانز

ترجمه ماشینی : کارل مارکس جوان در سال 1843 انتقاد کرد که هگل فقط به موضوع منطق علاقه مند است، اما به منطق موضوع نه. اما در واقع موضوع «علم منطق» چیست؟ و چه ارتباطی با منطق امر در واقعیت طبیعت و روح دارد؟ مشارکت‌های جمع‌آوری‌شده در این جلد به وضوح نشان می‌دهد که هگل، همانطور که مارکس معتقد بود، منطق موضوع را فدای موضوع منطق نکرده است. بلکه در خود «علم منطق» توضیح داد که چرا تعینات منطقی در واقعیت فقط شکسته به نظر می رسند و چرا این واقعیت را نمی توان از منطق استخراج کرد. بنابراین رابطه بین منطق از یک سو و فلسفه واقعی از سوی دیگر، بین مفهوم و واقعیت، با یک تفاوت سازنده مشخص می شود. مشارکت ها این تفاوت را هم از منظر منطق و هم از منظر فلسفه واقعی روشن می کند. آنها نشان می دهند که چگونه این تفاوت در منطق گنجانده شده است و چه اشکال خاصی از میانجیگری با توجه به فلسفه طبیعی، نظریات روح ذهنی و عینی و رابطه روح عینی با روح مطلق حاصل می شود.