جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آرون آکیلینا از طریق بررسی مجازات اعدام در ادبیات، مفهوم هایدگر از «بودن به سوی مرگ» را به چالش می کشد و درک جدیدی از موضوع سیاسی و فلسفی را پیشنهاد می کند. دیکنز، ناباکوف، هوگو، سوفوکل و بسیاری دیگر در آثار خود به بررسی مجازات اعدام می پردازند، از داستان دو شهر گرفته تا دعوت به سر بریدن. با استفاده از این مطالعات موردی متنوع، آکیلینا نشان می دهد که چگونه همه آنها دو جنبه از تجربه را برجسته می کنند. اول، آنها وضعیت خاصی از هستی، یا دقیق‌تر نیستی را که با حکم اعدام همراه است، آشکار می‌کنند، و ثانیاً نشان می‌دهند که چگونه این حالت فراتر از حکم اعدام وجود دارد، زیرا حاکمیت و دیگریت به هیچ وجه در سلول زندان محدود نمی‌شود. این کتاب برخلاف کتاب «بودن به سوی مرگ» که سوژه را فردی می‌کند، استدلال می‌کند که وقتی به مرگ محکوم می‌شود، خود و مرگ با هم برخورد می‌کنند. چه محکوم به مرگ باشد و چه نباشد، وقتی آینده فرضی مرگ در اینجا و اکنون مطرح می شود، با چیزی مواجه می شویم که آکیلینا آن را «مرگ رابطه ای» می نامد. ادامه زندگی با مرگ، رابطه سوژه را با خود، دیگری و جامعه سیاسی به عنوان یک کل قطع می‌کند و انسان را کمتر «موجودی» نام‌گذاری‌شده و قابل تشخیص می‌کند تا یک «جسد زنده» ناشناس، یک موجود انسانی. هستی شناسی مرگ در تعاملی مستمر با سمینارهای مجازات اعدام بلانشو، لویناس و دریدا، نظریه جدیدی را در مورد موضوع، فراتر از سوبژکتیویته سیاسی تعریف شده توسط حاکمیت و فراتر از مفهوم هایدگری از خود هستی شناختی، بیان می کند.